Everything has changed... [&Dogdance]

Er waren weer een aantal manen voorbij gegaan sinds ze was meegekomen naar de BloodClan en het verschil was al zichtbaar onder haar halflange vacht. De jonge poes had meer spieren opgebouwd en hoefde nu niet meer elke seconde achter zich te kijken. Ze kon dan nog niet zo vechten als de poes die haar trainde maar ze kwam steeds dichter in de buurt. De groene ogen van de poes, waar sinds haar apprenticetijd, zoveel angst in had gestaan begonnen te glanzen met zelfvertrouwen. Ze had dan nog geen kat hoeven doden en ze wenste eigenlijk dat ze dat nooit zou hoeven doen, maar alleen tijd kon haar vertellen wat er nog van haar verwacht werd.
Voor het eerst sinds lange tijd trok ze door de Clangebieden heen, terug naar een plek die in haar hart altijd haar thuis zou zijn. En hoe verwoest het ook nog was, ze zou nooit kunnen vergeten hoe het eruit had gezien. Eigenlijk hoopte ze iemand tegen te komen van haar oude Clan zodat ze konden zien wat er toch van haar was geworden. De poten van de poes begonnen zich sneller te bewegen naarmate ze dichterbij kwam en haar oren priemden bijna naar voren van opwinding. Ze had nooit terug durven komen maar deze dag had ze de moed om het wel te doen.
Toch bleef de poes staan bij het aanzicht van het gebied, er was niks meer van over. Ze keek even om zich heen voor ze met een voorzichtig tempo verder liep, tussen de verschroeide en vernietigde bomen door. Hier was haar ellende ooit nog eens begonnen, maar ze kon niet meer herkennen waar precies. Maar ze was niet alleen, er dreef een nieuwe geur naar haar toe. Thunderclan, de clan waar dat monster heen was gegaan. Voor ze het doorhad trok er toch een lichte rilling door haar heen en haar vacht rees langzaam op. Als hij hier was gekomen moest ze vluchten, wetend dat ze de kater niet aankon. De zwartwitte poes sprak geen woord maar trok haar lip grauwend op, klaar om toch een klap uit te delen zodat haar weg vrij was.

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

De afgebladerde snippers verkoold hout maakten vlekken op de grond en licht mistroostig keek Dogdance ernaar. Je zou toch zeggen dat dit land ondertussen weer door de natuur teruggenomen moest zijn en weer vol in bloei moest staan. Maar het leek er niet op dat de Starclan nog van plan was om dit land terug te schenken aan de Skyclan, waardoor alles waarschijnlijk ging blijven zoals het was. De lynx point poes vernauwde haar heldere blauwe ogen eventjes lichtjes terwijl ze erover nadacht. Zouden de meeste katten überhaupt wel terug willen? Of waren ze teveel ingenesteld in hun nieuwe clans, bij nieuwe families? Zwijgend veegde Dogdance met haar kleine voetje over een hoopje as heen, een grijze veeg makend op de grond. Het zag er hier zo mistroostig uit. Het was vreemd om je te bedenken dat het een jaar geleden hier nog barstte van het leven, tussen de roze bloesem die eindeloos naar beneden dwarrelde rond deze tijd van het jaar. Maar nu was niet het moment om verlangend na te denken. Een penetrante geur drong haar neus binnen en meteen vernauwde de poes haar ogen. Al snel genoeg gingen haar oren ook plat toen ze blikkerende tanden mocht aanschouwen van een andere kat. Bloodclan.. Haar nekharen rezen overeind en ze kromde haar rug. Ze deed niet eens de moeite om goed naar de andere kat te kijken. "Wat denk je op dit grondgebied te doen, Bloodclanner," siste ze. Het land mocht dan wel verwoest zijn, maar hoe durfde een vuile Bloodclanner dit land te bevuilen met haar pootafdrukken?

STATUS

Gezond

COMPANY

+Lucretia (Verder open)

NOTES

264 Woorden

De meeste van haar trainingen hadden tussen de bomen plaats gevonden, en zodra leaf-bare dichterbij kwam had ze altijd wel een sprint getrokken door de gevallen bloesems om ze voor de lol op te laten vliegen. Maar ze had geen tijd om er langer over na te denken want haar net gearriveerde gezelschap kopieerde haar reactie. Met vernauwde ogen staarde ze naar de poes maar ontspande toch weer iets. Het was niet de kater die hier heen was gekomen dus ze was wat dat betrof iets veiliger. Al leek de poes niet blij met haar aanwezigheid, maar de woorden die uit haar mond kwamen deden de zwartwitte poes even opkijken. ''Waarschijnlijk hetzelfde als jij.'' Antwoordde ze, nog altijd alert op een beweging. ''Ik heb mijn redenen om hier te zijn.'' Snauwde ze nu bijna en snoof zacht voor ze eens goed naar de poes keek. Ergens kwam ze Lucretia bekend voor maar ze kon niet op een naam komen. Ze wist dat ze haar gezien had, maar door haar angsten waren vele namen in vergetelheid geraakt in haar hoofd.

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

Lichtvoetig bleef Dogdance op de grond staan, haar hele lichaam gespannen zodat ze een kant op kon schieten indien dit nodig is. Een kat die deze geur bij zich droeg viel niet te vertrouwen. Bloodclan katten stonden er immers om bekend dat ze zomaar je keel eruit konden rijten op het moment dat je niet oplette. Ondanks dat Skyclan nooit zoveel mot had gehad met de Bloodclan, waarschijnlijk omdat ze de clan waren die het verste weg lag bij de Twoleg Place, had Dogdance in Thunderclan er genoeg gezien. En natuurlijk had ze genoeg nare aanvaringen gehad met Rogues.. En waren alle Bloodclan katten niet in de essentie doorgeslagen rogues..? Haar tanden blikkerden in het zonlicht terwijl ze haar bovenlip nog iets optrok en de huid op haar neusbrug rimpelde tot er een vuile grauw op haar gelaat verscheen. De bloodclan poes had ook nog eens het vuile lef om te spreken alsof ze hier thuis hoorde. Haar staart sloeg als een zweep heen en weer terwijl ze naar de poes keek. "Ik denk niet dat een Bloodclan kat zoals jij de betekenis van dit land kent," sprak Dogdance venijnig, een lage sis in haar toon houdende. "Katten zoa-" begon ze, maar toen verscheen er een vonk van herkenning in haar ogen, die al razendsnel vervangen werd door verwarring. "Wacht.. Dovesong?" De woorden die ze uitsprak waren verward, maar hadden ook een licht beschuldigende toon. Wat deed één van haar oud clangenoten bij die vuilnisvreters? Ze vernauwde haar ogen opnieuw. Het is een tijd geleden.. maar dat was Dovesong toch?

STATUS

Gezond

COMPANY

+Lucretia (Verder open)

NOTES

261 Woorden

[/quote]

Haar vacht stond nog altijd iets overeind maar hij was voller dan ooit tevoren en het litteken dat ze nu droeg op haar schouder lag verborgen onder de haren. Geen enkele Clankat zou haar vertrouwen en dat begreep ze en kon zich inbeelden hoe het voelde om niemand te kunnen vertrouwen. De agressieve reactie van de poes tegenover haar lieten haar een stap naar achteren nemen. Ze was hier niet gekomen om in een conflict te raken. Raza zou haar kop eraf scheuren als ze zich liet aanvallen en door wonden haar training weer belemmerde. De woorden van de poes verraste haar en ze slikte, wellicht was er niks meer over van de geur die ze eens had gedragen. ''Ik weet alles, en als je het wil horen kan ik je nog in detail vertellen wat eens waar was.'' Antwoordde ze bijtend. Ze mocht dan wel geen ruzie zoeken, ze liet niet meer over zich heen lopen. De poes begon aan een zin maar ze maakte die nooit af en Lucretia merkte de herkenning kort op voor ze haar kop langzaam afwendde. Ze had haar oude naam al in geen manen gehoord en het klonk vreemd deze nu te horen uit de mond van een poes waarvan zij de naam niet eens wist. De beschuldiging had ze niet gemist in de toon van de poes maar ze keek haar aan, hoeveel herinnerde zij zich van de poes die eens Dovesong was. ''Die naam behoort niet meer aan mij toe.'' Zei ze en sloeg haar klauwen even in de grond. ''Het is Lucretia nu, en ik heb mijn redenen.'' Vervolgde ze maar bleef gespannen. Ze had geen flauw idee hoe de poes zou reageren nu ze dat deel van de waarheid wist. ''Ik ben nooit goed geweest in namen, ik herken je maar je naam staat me niet bij. Zoals die van vele anderen eigenlijk.'' Zei ze langzaam, maar eigenlijk was het een vraag. Ze wilde weten hoe de poes heette die ze toch wel herkende.

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

Op zich was Dogdance met stomheid geslagen door de zwart-witte kattin die tegenover haar stond. Een kat met wie ze ooit (zo nu en dan, want wees eerlijk, zo vaak had ze niet in de den geslapen) een den gedeeld had, had haar voorouders de rug toegekeerd en had ze verraden. Of tenminste, in Dogdance's blauwe ogen. Want, wees nou eerlijk, wat was groter verraad dan je clan verlaten en die van de vijand te versterken? De poes hield haar blauwe ogen dan ook vernauwd en hield haar rug nog steeds licht gekromd. Ook haar staart was wat dikker, maar verbazingwekkend genoeg, haar klauwen hield ze nog ingeklapt. Er was natuurlijk niet veel voor nodig om dat te doen veranderen. "Redenen om je voorouders te verraden en om je bij de vijand te voegen?" Kwam er koeltjes uit de mond van Dogdance. Ze haatte rogues, ze haatte Bloodclan. En nu had één van de katten die ze ooit vertrouwd had zich bij hen gevoegd. Ze kon het niet omvatten met haar gedachten, echt niet. "Dogdance." Ze sprak haar naam kort uit. Het was duidelijk dat de poes het voor geen meter beviel om met deze voormalige clangenoot te spreken. Niet nu de wonden die de rogues haar en haar kittens hadden toegebracht nog vers waren. Ze waren niet te vertrouwen. Dus waarom zou ze Dovesong nu wel vertrouwen? Om eerlijk te zijn vond ze rogue namen maar veel te ingewikkeld, dus totdat ze een wonderbaarlijke wijze vond om de naam die de poes zojuist had uitgesproken te onthouden, zou de poes nog altijd 'Dovesong' heten voor Dogdance.

STATUS

Gezond

COMPANY

+Lucretia (Verder open)

NOTES

268 Woorden

Hoe zou zij kunnen uitleggen dat dit haar enige uitweg was geweest van een leven vol angst, nachten gevuld met herinneringen. Nee, dat zou waarschijnlijk onmogelijk zijn. En zelfs als ze het zou proberen, niemand zou haar nu nog geloven als ze kwam met de volle waarheid. De poes tegenover haar veranderde niet veel van houding en Lucretia bleef haar aanstaren. Ze was zelf ook al veranderd en begon voor het eerst echt lef te krijgen. Toch deed de vraag van de poes een frons verschijnen op de op van de zwartwitte poes. ''Nee, een reden om mij te laten trainen door katten die niks vrezen. Mijn voorouders heb ik niet verraden, noch heb ik ze vergeten. En als Lítill dit hoort rukt hij mijn ingewanden uit mijn lijf maar mijn geloof in Starclan heeft nooit geleden onder deze beslissing.'' Antwoordde ze voor ze zuchtte voor ze haar kop schudde. Nee ze zou Dogdance niet kunnen uitleggen hoe gecompliceerd haar situatie was. ''Maar ik zou nooit in een van de andere clans hebben kunnen blijven.'' Mompelde ze voor haar ogen teruggleden naar de poes wiens naam ze net had gehoord. ''Dogdance, ja nu gaat er een bel rinkelen.'' Zei ze maar wendde haar blik af om toch weer rond te kijken. Zou iemand haar ooit geloven als ze zou zeggen dat ze nooit een kat van de Clans kwaad zou doen tenzij ze geen andere keus had? Oke, misschien was er een kat die ze onder haar klauwen wilde hebben. Dat zou dan echt alleen maar zijn om te bewijzen dat ze niet meer bang was en hij bang voor haar zou moeten zijn.

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

Dogdance staarde met vernauwde ogen naar de zwart-witte kattin tegenover haar. Vuile verrader! Dogdance's wantrouwen moest bijna tastbaar zijn in de lucht, zo sterk voelde ze het door haar eigen lichaam kolken en koken. Om als clankat de Bloodclan te joinen.. Dan moest je wel een verdomd goede reden hebben. ''Nee, een reden om mij te laten trainen door katten die niks vrezen. Mijn voorouders heb ik niet verraden, noch heb ik ze vergeten. En als Lítill dit hoort rukt hij mijn ingewanden uit mijn lijf maar mijn geloof in Starclan heeft nooit geleden onder deze beslissing,'' sprak Dovesong tegen haar. Dogdance snoof eventjes lichtjes, duidelijk nog niet overtuigd. "En waarom zou je je voorouders niet verraden hebben op het moment dat je je bij een kudde moordenaars gevoegd hebt?" Sprak de poes, haar toon koel, "de katten die onschuldigen vermoorden, de katten die kittens wegstelen uit de nesten van hun moeders?" Rogues.. Nee.. Je kon ze niet vertrouwen.. Ze was er weer pijnlijk erg aan herinnert dankzij Vigor. ''Maar ik zou nooit in een van de andere clans hebben kunnen blijven.'' Mompelde Dovesong. "En waarom dan geen rogueleven? Is die nieuwe clan van je zoveel beter dan?" Dogdance nam zich geen blad voor de mond. Ze stond redelijk stijf van de stress dat ze tegenover een Bloodclan kat stond, vooral omdat het Dovesong was, een kat die ze nooit had ingeschat als Bloodclanner. ''Dogdance, ja nu gaat er een bel rinkelen.'' Sprak de poes tegenover haar. "Oh wat een eer," kwam de licht cynische reactie. Misschien was ze wel het meest gekwetst, dat een clangenoot de Bloodclan boven de andere clans verkoos.. Maar dat zou ze niet toegeven.

STATUS

Gezond

COMPANY

+Lucretia (Verder open)

NOTES

280 Woorden

Ongemakkelijk kneedde het zwartwitte poesje met haar poten in de ondergrond, ze wist dat niemand er blij mee zou zijn nu zij zich bij de BloodClan had aangesloten. Toch wist de poes dat dit haar enige uitweg was geweest tot een beter leven voor zichzelf. ''Heel simpel, ik heb geen ennkel ander kwaad gedaan. De enige reden dat ik ben meegegaan met Raza was omdat ik het nodig had. Ik begrijp je afkeer tegen hen maar dit was mijn enige uitweg.'' Antwoordde het poesje voor ze toch weer even om zich heen keek. Ze luisterde naar de woorden van Dogdance maar schudde langzaam met haar kop voor ze zuchtte. ''Omdat ik als Rogue niet lang zou leven, ik weet niet hoeveel je je nog herinnert van mij, maar ik begin nu te lijken op wie ik altijd behoorde te zijn in plaats van wat ik was geworden nog voor ik een warrior was.'' Zei ze langzaam en sloeg even haar staart heen en weer. ''En nee, het is niks beter maar zoals ik al zei het was mijn kans om te kunnen veranderen.'' Vervolgde ze en keek Dogdance zwijgend aan. De cynische toon ontging haar niet in de woorden van Dogdance maar ze negeerde hem. ''Mijn excuses, ik zou de namen van vele niet weten.'' Sprak ze zacht en slikte. het was de volle waarheid, van maar een paar anderen zou ze de naam weten.

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

Dogdance's ogen hielden nog steeds een zekere felle blik. Ze moest zeggen dat Dovesong elk greintje vertrouwen die Dogdance haar ooit toegekend had bij deze verloren was. Niet dat ze haar clangenoten veel vertrouwen had gegeven, maar dat terzijde. Ze vond de excuses van de poes zwak. Ze was niet de enige die een zware jeugd had gehad. Het was maar hoe je er zelf mee om ging. Daarom vond de Lynx point het ook maar zwak. "Nog," reageerde ze op de woorden dat ze niemand kwaad had gedaan, een lichte sis in haar toon, "Als je nieuwe leider je zal opdragen om te moorden, betwijfel ik of je niet zal gehoorzamen," Haar toon was giftig van aard. Ze kon er niet bij met haar hoofd dat de poes zich vrijwillig bij die stel rattenvreters had aangesloten. Ze had het al lastig te begrijpen gevonden dat katten naar Shadowclan gingen. Maar de Bloodclan was nog 10 bruggen verder... ''En nee, het is niks beter maar zoals ik al zei het was mijn kans om te kunnen veranderen.'' Legde Dovesong uiteindelijk uit. Dogdance snoof lichtjes, duidelijk nog steeds ongelovig en wierp haar felle blik uiteindelijk maar naar de lucht. "Elke kat kan veranderen, en de ultieme kracht om te veranderen ligt in henzelf." Reageerde de poes kort. Ze vond dit allemaal maar vossenstront... Hoopjes excuses. Op Dovesong's verdere woorden vernauwde ze enkel haar ogen maar iets, alleen maar een bevestiging halend voor haar vermoeden dat Dovesong het gewoon niet boeide wat er met haar oud clangenoten gebeurd was.

STATUS

Sorry, Dog is mean ;x;

COMPANY

+Lucretia (Verder open)

NOTES

258 Woorden

Haar groene ogen dreven van de omgeving naar de blauwe ogen van Dogdance voor ze weer ronddwaalde. Ze haalde enkel haar schouders op bij het ene woord van tegenspraak. ''Er is er maar een die ik kwaad zou willen doen.'' Antwoordde ze simpeltjes voor ze opnieuw haar schouders ophaalde. ''Dat ligt eraan wat de situatie is, wie weet vertrek ik wel gewoon weer als ik in perfecte staat ben om alsnog als Rogue te gaan leven.'' Ze meende wat ze zei, ze wilde alleen maar sterker worden nu zodat ze zonder twijfelen voor zichzelf kon opkomen. Een frons verscheen even op haar gelaat en ze schudde haar kop. ''En jij denkt dat ik dat niet geprobeerd heb? Ik kon niet slapen zonder dat alles terugkwam. Ik kon niet normaal in het rond lopen zonder in een boom te vliegen van elk klein geluidje of zonder constant over mijn schouder te moeten kijken afvragend of hij daar weer zou zijn om me deze keer wel het eind te laten zien.'' Sprak ze voor ze haar kop ophief en haar kop schudde en zuchtte. ''Geen zorgen, als lid van riverClan wist ik het ook niet. Zelfs daarvoor kende ik nauwelijks een nnaam bij een gezicht.'' Mompelde de poes en sloot haar ogen kort. Natuurlijk was Dogdance vijandig naar haar, maar zij wilde toch proberen te bewijzen dat ze van haar niks te vrezen had.

Onderwerp: Re: Everything has changed... [&Dogdance]