Foolish

Ze zou die Smokebreath wel eens leren om haar zo voor schut te zetten. Hij had geluk gehad dat er niemand bij was geweest, anders had ze zijn oren wel van zijn kop kunnen klauwen. Alsof ze niet al genoeg kritiek voor haar kiezen kreeg. Met een zachte grom worstelde de Clanleader zich door de dichte begroeiing van het ShadowClan gebied en haalde opgelucht adem toen de dichte bebossing wat uitdunde en plaats maakte voor een open weide. Het gebied waar ze naar toe wilde gaan werd omheind door een hek, maar een beetje Warrior kon door wel overheen springen, desnoods er onderdoor kruipen. De zwart witte poes trippelde over het bedauwde gras, de zon was net begonnen aan haar lange weg naar de top van de hemel en weer terug, maar nu was het dus vroeg. De waterdruppeltjes bevestigden zich aan haar korte vacht, maar de poes trok verder. Ze moest dit doen, voor haar Clan. Er was haar gemeld dat er weer overlast was van ratten, die rotbeesten die niet geliefd waren als prooi ook al leek hun familie de muis de meest gegeten prooi van dit hele woud. Ratten brachten ziektes met zich mee, die ze in hun vieze slijmerige vacht verborgen en helaas voelden ze zich helemaal thuis in het ShadowClan gebied. Een zachte grom gleed uit de keel van de Clanleader en ze maakte een sprong, waarbij ze haar klauwen in het hout van de pilaar zette en zichzelf tegen dit hout afzette en bovenop het paaltje terecht kwam. Haar groene blik gleed corrigerend over de puinhopen die de Twolegs hadden veroorzaakt en ze snoof de lucht op. Ja, daar rook ze de eerste paar verse geuren al van die beesten. De laatste keer dat ze haar tanden in het vlees van zo'n beest had gezet was toen Smokebreath erbij was geweest en zijn neus gelijk weer in die zaken had gestopt.
Met een simpele sprong belandde ze op het gras en trippelde naar de afvalbergen, die ze nu met gespitste oren en opgestoken neus betrad. Vanaf haar linkerkant hoorde ze geritsel en met een snelle en stevige duik plaatste ze haar poten op het lijfje van de rat, die gelijk een hard gepiep uitslaakte en onder haar greep probeerde uit te worstelen. Maar voordat het beest zijn hele stam bij een kon roepen met het gepiep beet Shrewstar zijn keel al door en weg was het hoge geluid. Dat was één. Met een ronde boog wierp ze de rat in het gras achter haar en vervolgde haar pad. De puinhopen omsingelden haar al snel en nu voelde ze de zenuwen door haar pels heen branden. Elk geluidje zou een teken kunnen zijn, elke beweging zou een vies beest kunnen zijn. Shrewstar wilde net haar mond openen om de geuren haar bek in te laten stromen toen ze het zachte getrippel hoorde, gevolgd door een gepiep. Plots verscheen er een rat voor haar poten, die ze met een sterke zwiep van een van haar voorpoten omhoog wierp. Met een sterke beet ving ze de rat op uit de lucht en sloeg haar kaken neer op het zwarte beest. Ze voelde het gekraak van botten in haar bek, maar voor deze ochtend had ze haar emoties op nul gezet. Ze liet het levenloze lichaam van de rat vallen en net toen ze een stap naar voren wilde doen, werd ze in een van haar achterpoten gebeten. Een of andere rat was haar van achteren beslopen en had nu zijn tanden in haar poot gezet. Grommend draaide Shrewstar zich om en probeerde het beest van zich af te schudden, maar net toen de rat zijn beet weer verslapte, pakte een andere rat haar beet in haar voorpoot. Shrewstar draaide haar kop met een ruk om naar voren en zag nu twee raten die hun vlijmscherpe tanden in haar vlees hadden gezet. Pijnkreten gleden door haar lichaam en woest hapte ze naar beneden, maar de ratten lieten zo snel los, dat ze in het gras hapte.
Met een mond vol groen keek ze op en voelde toen een paar tanden in haar staart en plots hing een van die vuile beesten in haar vacht. Tanden werden in haar rug gezet, want een van de ratten was daarop gekropen en woest liet ze zich op haar zij vallen, wat ervoor zorgde dat de rat op haar rug half werd geplet. Maar hiermee had ze de grootste fout van haar leven gemaakt. Vanuit alle hoeken van de afvalhopen zag ze felle oogjes verschijnen en met een grote vaart stroomden er tientallen ratten uit de hoeken en gaten van het vuil. Shrewstar wilde omhoog komen, maar ratten hadden haar met velen al op de grond gedrukt. Grauwend keek ze naar de beesten, die vlak voor haar tot stilstand kwamen. Ze bekeken haar alsof ze trots waren op zo'n prooi. Een van de grootste ratten stapte naar voren en hapte naar haar neus. Traantjes van pijn verschenen in haar grasgroene ogen en ze voelde nageltjes in haar lijf branden.
Nog met een laatste beetje strijdlust probeerde ze zich uit de greep van de ratten te worstelen, maar hoe meer verzet ze pleegde, hij harder de ratten in haar vlees begonnen te bijten. Jammerkreten klonken nu op uit haar keel en in een golf van woede haalde ze uit naar de grote rat. Haar nagels maakten contact met zijn nek en het beest werd tegen het gras geworpen. De ratten leken allemaal met stomheid geslagen te zijn en Shrewstar hapte toe. De grote rat werd dit keer op zijn nek geraakt door haar klauw en ze voelde het bot breken. Voor een moment klonk er paniekerig gepiep, maar met de snelheid waarmee er hoop kwam, ontstond er weer angst. Tanden en klauwen werden nu met alle kracht op haar gebruikt. Het leek wel een hel. Luid begon Shrewstar te schreeuwen toen ze haar ogen bloed over haar vacht zacht druipen en de ratten die tot nu toe aan de zijkant hadden staan kijken kropen nu ook op haar lijf. Haar gezicht werd belaagd met diepe krassen en haar nek, die nog open lag, werd bezet genomen door wel vier ratten. Een luide kreet ontsnapte nog uit Shrewstars bek, voordat de vier ratten tegelijkertijd toehapten. De felle pijn die ze voelde leek wel voor eeuwig te duren, maar het duurde eigenlijk maar een seconde of drie.
Een rode plas van bloed doordrenkte haar hals en voorpoten en een levenloze blik werd achtergelaten in de groene ogen van de Clanleader.

OOC; Eerste post voor Wolftail.

Het was nog vroeg, maar aangezien de kater niet in staat was geweest om veel slaap te vatten, en hij alleen maar had liggen wroeten in zijn nest, had hij besloten om eropuit te gaan. Zijn spieren voelden nog een tikkeltje stram aan, maar alsnog zette hij door. Hij had een beetje terug de geur van Shrewstar opgepikt, en had besloten deze te volgen. Misschien, als hij haar nog kon inhalen, dat ze samen konden gaan jagen. Zijn pootkussens werden vochtig door het moerassige gebied waardoor hij moest kuieren. Zijn felle blauwe ogen verkenden in één mum van tijd het gebied en met een kleine grijns op zijn gelaat merkte hij op dat de poes regelrecht richting de kraaienplaats was gelopen. Nog steeds herkende hij die plek als de plaats waar ze elkaar voor het eerst had ontmoet. Echter werd deze grijns algauw van zijn gezicht geslagen toen hij het plotse gekrijs van de poes hoorde. Meteen legden zijn oren zich plat in zijn nek en rende hij met ruime pootstappen in de richting waar het geluid vandaan kwam. Nog enkele keren hoorde hij de stem van de poes welke als een mes door zijn gehoorstelsel sneed. Paniek raasde op in zijn heldere blauwe ogen toen hij uiteindelijk arriveerde bij de des betreffende plek en zijn geliefde partner nog met het laatste beetje energie terug vocht tegen de ratten die de overmacht hadden genomen. Woest van verdriet liep hij naar haar toe en sloeg hij de vieze beesten van haar weg. "Shrewstar? Shrew? Gaat het? Zeg iets!" Riep hij in paniek uit, waarna enkele van zijn tranen in haar gezicht vielen.

Het was altijd vervelend. Twee keer eerder had ze de weg naar boven moeten afleggen, naar StarClan en elke keer was het weer met zoveel schaamte. Ze moest elke keer weer in de ogen kijken van een van haar voorouders en een van haar kostbare levens afgeven. De weg terug was erger. Dan kreeg ze ruimte en tijd om over de domme dingen na te denken die ze had begaan voordat ze ter aarde was gestort. Onwaardig voor een Leader, zo ontzettend onwaardig dat ze nog zes levens had om te verspillen aan haar tekort aan wijsheid en teveel aan koppigheid.
Door een paar warme druppeltjes bewogen een paar spiertjes in haar wang en met een schok schoot ze met haar kop overeind. Haar borst ging als een razende heen en weer en meteen voelde ze pijnlijke steken in haar koude en lamme lichaam. Met een gezicht vertrokken met pijn ging ze weer in het gras liggen en werd gekweld met de oversterke geur van bloed. Nee, haar bloed. Haar flank ging in een groot tempo omhoog en weer omlaag en toen ze een beetje tot rust was gekomen, en haar ledematen weer wat warmer aanvoelden, draaide ze haar blik wat opzij. Toen pas zag ze de prins wiens tranen haar weer bij zinnen hadden gebracht. Ze wilde een glimlach op haar gelaat tevoorschijn halen, maar ze.. kon het niet. Ook bij haar verschenen tranen in haar heldere groene ogen en ze wendde haar blik af. "Hoe.. hoe kan ik zo dom zijn ..?" Murmelde ze, haar stem was nog zwak door de grote hap energie die uit haar was genomen.