Shut up

Een zucht verliet zijn bek, zijn poten slopen op hun stilst over de harde ochtendbodem, zoekend naar een geur van een prooi. Algauw drong er inderdaad een geur in zijn neus, maar zwak en geen prooi. Ja, je kon het altijd een prooi noemen, maar hij was wel een beetje voorzichtiger geworden. Niet meer zo moordzuchtig, al was hij nooit 'moordzuchtig'. Zijn haat naar Rorke was gewoon gegroeid en met elk ding dat hij deed werd het groter. En vijanden waren beter af zonder een vijand - meerdere eigenlijk - die sterker was, dus was het voor iedereen beter als Keegan Rorke vermoordde. Maar ja, soms, plotseling, werd er nog weleens iemand tegen de grond gedrukt, die vervolgens de scherpe nagels van Keegan tegen zijn nek kreeg. Zo gingen dingen nou eenmaal, kon hij niet veranderen. In zijn gebied komen als een BloodClanner was echt geen goed plan. Gevaarlijk zelfs. Ooit moest hij wraak nemen, zo snel als mogelijk het liefst. En dat was het makkelijkst als hij de leven van zijn vijanden ontnam.
Hij was algauw bij de Twoleg place uitgekomen, de overtollige BloodClan geuren lieten het bloed van de kater koken. Deze wezens hadden niet alleen Ray vermoord, ook Elias en uiteindelijk hadden ze heel de groep uit elkaar gerukt. Niet allemaal natuurlijk, maar een klein groepje, die Rorke vervolgde. Ze waren met weinig, maar de Ghosts natuurlijk ook. Hun waren met 7, de Ghosts met 5, 5 trouwe leden dan. En daarnaast vermoordden hun nog meer katten, onschuldige. Al wist hij bijna zeker dat degene die Ray vermoordde niet een van Rorke was. Het was een poes, wel een BloodClanner, maar die waren toch allemaal hetzelfde - in zijn ogen dan. Dus eigenlijk mochten alle verdomde BloodClanners in zijn ogen dood. De clans hadden er toch ook weinig aan, en de huiskatten hadden er ook weinig aan. De kater snoof eventjes. Hij mocht niet terug denken aan die periode, maar vergeten kon hij het ook niet. Zoals Elias altijd zei; "you start to forget the things you schould remember, and you can't stop remembering the things you schould forget".
Ineens was de bloodClan geur wel erg overweldigend. Het stonk verschrikkelijk. De kater zag een ietwat rode vacht. Een poes, duidelijk. Hoe oud zou die zijn? De kater dacht er niet heel lang over na. Hij liep met een gebruikelijke kille blik op haar af en snoof. "BloodClan," siste hij. Zijn haren gingen overeind staan, maar er was geen woede in de ogen van de kater te lezen. Nee, enkel kilheid. Zijn nagels schoten uit hun hulsels en tikten tegen de stenen onder zijn poten. De geur - naast de BloodClan geur, rook een beetje bekend, maar het kwam niet echt in hem op. Hij had immers ook nog niet haar gezicht gezien, nee alleen een glimp van haar vacht, al was dat al genoeg om te besluiten dat hij voor dit mormel wel een moordvrije dag vrij kon maken.

+ Eerste post voor Indina ~
(Hoe oud is ze igg?)