Not my day {Dimpaw

Ace liep rustig de apprentice den uit. Hij keek wat humeurig om zich heen. Om eerlijk te zijn wist hij niet wat er vandaag in hem zat maar hij voelde zich niet de vrolijke fluffball als altijd. Hij schudde wat vluchtig zijn dikke pels uit waardoor hij de ingang blokkeerde. Dit deerde hem niet, al waren de andere katten achter hem het er niet mee eens. Ace was nu een van de oudere apprentice’s, alleen de meerderheid van zijn vrienden werden bij de volgende ceremonie warrior. Zelf zou hij waarschijnlijk nog een maantje moeten wachten. Hij had een stroef aantal trainingen gehad, vaak werd dit verslechterd door mentoren die te oud werden, gewond raakte, een familie kregen of domweg stierven. Ace kon moeilijk alles van een lijk leren. Maar goed, hij kreeg vaak genoeg lessen van iedere warrior die tijd overhad, of hij werd gewoon meegevoerd samen met een andere apprentice. Toch voelde het niet hetzelfde. Hij had een op een training nodig in vechten, hij had iets anders nodig dat de basistraining om zijn enorme lichaam te gebruiken. Misschien zat dit hem dwars, dat de meeste de vorige avond zaten te praten over hun trainingen of laatste opdracht. Hmff. De kater plofte neer en zuchtte even, zijn linkeroor draaide war geïrriteerd naar achter toen hij pootstappen hoorde.