Beetlepaw trok haar wenkbrauwen samen in een frons en een sis waarbij ze haar tanden ontblootte verliet haar mond. Beetlepaw stond abrupt stil en hief haarzelf iets op haar tenen in een intimiderende positie, maar die positie deed Lightningpaw niks, hij was niet bang voor Beetlepaw. Integendeel hij vond haar leuk, hij was zelfs verliefd op haar.
'Wat zou ik anders moeten doen? zei Beetlepaw zachtjes met een koude toon in haar stem.
'Ik heb gewoon niks met je, oké!?' vervolgde ze en haar stem maakte een overslag naar bijna schreeuwen.
'Ik ken je nauwelijks. Wat had je verwacht?' vroeg ze en ze maakte een sprong opzij in een beweging om weer weg te gaan lopen. De dingen die ze zei deden Lightningpaw wel wat. Vooral toen ze zei dat ze gewoon niks met hem had. Lightningpaw wist niet wat hij moest zeggen, hij zocht naar woorden maar kon ze niet vinden... Misschien moest hij haar gewoon laten gaan? Nee, dat kon hij niet...
"Oke, als je niks met me hebt kun je beter gaan." zei hij uiteindelijk met een kille, emotieloze stem. Eigenlijk wilde hij helemaal niet dat ze ging... Maar hij dacht dat het beter was zo. Voor hem en voor Beetlepaw. Maar de poes moest niet denken dat hij haar met rust ging laten, nee dat ging hij echt niet doen.
Super super super sorry voor mijn super late reactie, maar je weet dat ik het druk heb met school maar gelukkig is het nu vakantie