|| The dark side is coming [CLAW]

De jonge kater sprong op een boomstam om een beter uitzicht te krijgen van zijn omgeving. Aangezien hij nog niet bepaald groot was, was de omgeving overzien vanop de grond niet bepaald makkelijk. Niets hield hem tegen om te doen wat nodig was. Vinal's oortje schoten omhoog bij het zien van een muisje dat tussen de blaadjes rond trippelde. Hij had de laatste tijd kunnen overleven op restjes, maar ooit moest hij zelf wel eens zien te vangen. Zijn vorige pogingen waren steeds mislukt. Een poging meer of minder maakte zeker niet veel uit. De jonge kater sprong zachtjes in het zand en zakte tot op de grond. Een klein grijnsje stond op zijn lippen. Dit kon zijn eerste prooi zijn. Zachtjes sloop hij naar voren. De wind blies perfect, al had hij daar geen rekening mee gehouden. Dat was puur geluk. Vinal sprong naar voren en zette zijn tanden in het kleine mormel, waarna hij hem losliet. Het muisje leefde nog en liep wat wankel verder. Vinal trippelde er achter en sloeg de prooi tegen een boom. Zijn ogen waren volledig zwart geworden, toen hij zag dat hij de doodslag had gegeven. Dit was zijn eerste prooi, en dat zonder enige hulp van een andere kat. Een grijns verscheen op zijn gezicht. En het was nog leuk geweest ook. Door zich volledig te concentreren op de muis, had de jonge kater niet door dat hij bekeken werd. Hij kon ook niet alles te gelijk hé.

Tag: Claw

Claw lag languit op zijn zij en was met halfgesloten ogen aan het rusten van de beet die hij had opgelopen in zijn buik. Hij voelde zich misselijk van de pijn, maar gelukkig hadden een paar kruiden hem wel geholpen om wat te genezen. De wond zou nu in elk geval geen kans hebben om verder te ontsteken. Claw gromde. Stomme das. Als de das hem niet op zijn zwakke plek had geraakt, had hij hem helemaal koud gemaakt. Het was Claw's geluk geweest, ook al wilde de kater dat natuurlijk nooit toegeven, dat de das verder niet geïnteresseerd was geweest in een gevecht en zich had omgedraaid toen Claw naar de grond gezakt was. En nu lag de kater nog altijd op dezelfde plek. Hij deed zijn ogen open toen hij een geluid hoorde en draaide met zijn ogen. Hij zag vanuit zijn ooghoeken een jonge kater die zo te zien op prooi aan het jagen was. Kreunend, alsof hij een Elder was in plaats van een jong ding, kwam hij overeind en keek naar de kater. Hij grinnikte even toen de kater op goed geluk de prooi wist te vangen. De kater keek zo gelukkig dat Claw vermoedde dat het zijn eerste prooi was. Gek. Normaal leerden die Clankatten dat toch altijd als ze voorbij de 6 moons waren? Dat wilde één ding zeggen: deze kater was geen Clankat. Nu wel geïnteresseerd stond Claw moeizaam op en liep een beetje wankel naar de kater. 'Wel wel,' sprak hij grijnzend. 'Een katje die zijn eerste prooi vangt. Wat hebben we hier? Een verdwaalde Clankat?' Hij opende zijn bek en rook de geur van de kater. Er zat geen geur van de vier Clans aan, geen geur van kittypets, geen geur van BloodClan en al helemaal geen geur van Rogue. Claw snoof. Waar was deze kater in godsnaam afkomstig van?

Vinal legde zijn oren plat toen een oudere kat in zijn blikveld verscheen. Zijn ogen hielden hun zwarte kleur aan, terwijl de jonge kat zich neerzette. Zijn poot legde hij beschermend over zijn prooi heen. Hij was niet van plan deze af te geven. 'Ik ben geen clankat.' miauwde de kat op een kwade toon. Niet dat dat kwade veel indruk gaf, bij een kitten. De geur die van de oudere kat afkwam, was van de groep in het twoleg gebied. Dat wist hij, maar echte namen van clans of elites, kende hij niet.

Claw trok een wenkbrauw op toen de kitten een poot legde op het prooidiertje. Juist. Alsof hij zo'n kleine prooi ging stelen van dat beest. Hij luisterde met een half oortje naar wat hij zei. 'Sorry,' sprak hij sarcastisch. 'Een zwerfkat dan.' Hij grinnikte toen hij het gezicht zag van de kitten. Het was namelijk ironisch om te zien hoe zo'n klein beestje probeerde om dreigend over te komen. Nee, dat kon hij op die leeftijd nog niet. Claw zat net na te denken om de kitten een lesje in respect te geven toen hij nogmaals een blik wierp op de prooi. 'Noem je dat een prooi?' spuugde hij verontwaardigd. 'Luister, kleintje, ik weet dat je nog een kitten bent, maar je kunt beter vangen dan dat. Er lopen genoeg grote prooidieren rond die jij ook aankunt. Je moet ze gewoon op de juiste manier raken, zoals hun ogen, hun buik, hun hals, noem maar op.' Hij keek de kater aan. 'En als je dreigend over wilt komen, doe dan ook echt alsof je het écht meent, want dit kun je niet serieus menen.' Hij wist dat hij hard was, maar hoe wilde het katertje ooit fatsoenlijk voor zichzelf leren jagen zonder een harde training vooraf?

De jonge kater liet zijn oren wat beschaamd zakken bij de opmerking over zijn prooi. Het was dan wel klein, maar wel zijn eerste en dat zonder enige training van een andere kat. Zijn oren schoven vervolgens naar zijn nek en toonde nu aan dat de opmerkingen van de oudere kater hem niet aanstonden. Hij was jong en had een hele moon alleen geleefd, dus zou hij zulke tips ook niet direct aannemen. 'Ik kan toch geen prooi doden die groter zijn als ik?' miauwde hij en liet het puntje van zijn staart zenuwachtig heen en weer zwiepen.

Claw keek een beetje geërgerd naar het katertje wiens oortjes nu helemaal tot in zijn nek gevouwen waren. Oh, great. Dadelijk begon het te janken of zo. Nee, dan zou hij echt weg zijn. Hij vond het al erg als er een kitten voor hem stond, laat staan als deze begon te piepen en te blèren. Hij zag tot zijn voldoening dat het katertje alleen nervositeit uitstraalde en vond dat het geen kwaad kon om hem wat killing-trucs aan te leren. Hij zou ze toch nodig hebben moest hij alleen willen overleven en ondanks zijn woorden, vond Claw dat het katertje het voor zijn leeftijd niet eens heel slecht had gedaan. 'Let op,' zei hij tegen de kater. 'Kijk, je duikt ongeveer zo ineen.' Hij ging naast de kater staan en liet zich in jachthouding zakken. 'Je spitst je oren zodat je de omgeving hoort. Je opent je bek zodat je de omgeving ruikt. Maak goed gebruik van je neus hierbij.' Hij deed voor hoe het moest. 'En dan...' Hij hoorde iets links voor hem en sprong, waarna hij met één beet een einde maakte aan het beest zijn leven nog voor het kon piepen. Claw gooide achteloos de dode muis neer naast de prooi van het kleintje. 'En nu jij,' sprak hij kil. 'En laat het een even grote prooi zijn als die ik daarnet heb gevangen!' Hij deed een knikje naar de muis die slechts een klein beetje groter was dan de prooi die het katertje gevangen had. Hij was kil, maar niet dom. Hij wist ook wel dat ze met kleine stapjes moesten beginnen.

OOC: Claw die in jachthouding zakt naast zo'n klein katertje, alleen maar om't 'm voor te doen... Niet te filmen xD

Vinal keek verrast naar de kater toen deze voordeed hoe de beste manier was om te jagen. Zijn oortjes stonden dan ook direct terug recht. Hij zakte door zijn pootjes en richtte zijn blik nog even op de prooi, die Claw net gevangen had. Al snel draaide hij zichzelf weg van de twee muizen en opende zijn mond, net als de kater hem voor had gedaan. Er waren veel geuren die hier samen kwamen, maar gelukkig kon hij de geur van muis al goed onderscheiden. Het zwiepend puntje van zijn staart was het enige kenmerk, dat hij dit wel spannend word. Zijn ogen namen weer in zwarte kleur aan toen een muis in zijn zicht verscheen. Net toen het beestje opkeek, sprong Vinal al naar hem toe en zette zijn tanden in de rug van het muisje. Vinal wist half te glimlachen en draaide zich trots naar de oudere kater om. Het muisje leefde nog, wat hij wel grappig vond. Hij gooide het beestje op de grond en zette zijn nagels in de hals van de muis, zodat hij niet weg kon. Niet veel later zat er ook geen beweging meer in de prooi.

OOC: En dat kleine katertje kijkt nog naar je op ook. Goede voorbereiding voor later xD
& Ik ben er deze middag trouwens niet.

Claw kon zijn amuse nauwelijks verbergen toen hij zag hoe de kater hem nadeed. Het was nog niet eens zo slecht. Behalve dat zwiepende puntje van zijn staart, dat kon gewoon écht niet. Als hij goed prooi wilde vangen, moest hij helemaal stil zitten. Dat wilde zeggen geen énkele beweging. Zelfs een staartpuntje kon hem al verraden als de prooi oplettend was. Want net als katten, konden sommige prooien ook het minste of geringste geluidje opmerken. Maar goed, over het algemeen was de kater goed bezig. Claw trok een geërgerde blik toen hij zag dat het muisje nog leefde en wierp een kille blik op het katertje, maar zijn blik ontspande toen het katertje de muis alsnog doodde. 'Goed,' knikte Claw. 'Maar de volgende keer moet je heel je lichaam in bedwang houden, dus ook je staart. Wat doe je als je tegenover een vijand staat en hij merkt aan je staart dat je het spannend vindt? Dat kan écht niet. En de volgende keer wil ik ook dat je eerst je klusje afmaakt voor je je naar mij omdraait of naar welk ander punt dan ook. Je prooi kon namelijk de gelegenheid gebruiken om weg te lopen.' Claw was niet erg complimenteus en dat wist hij ook wel, maar wilde de kater nu van hem leren of niet? 'Maar goed,' sprak hij. 'Ik ken je naam nog niet eens. Wie ben je en wat doe je hier?' Hij pakte het muisje van het katertje af en gooide hem naast de andere prooidieren neer. De prooi was voor het katertje. Hij had het zelf niet nodig. Hij had ergens het gevoel dat het katertje de prooi meer nodig had dan hij en wie was hij om hem daarvan te beletten? After all had de kater twee van de prooidieren zelf gevangen, dus het had geen zin om hem te beletten om dat laatste prooidier dat hij had gevangen ook mee te nemen, right?

De jonge kater zette zichzelf neer en sloeg zijn staart over zijn voorpoten toen de kater opmerkingen gaf. Hij had toch de prooi gevangen? Terwijl Claw sprak had de kater geen enkel moment zijn blik afgewend. 'Ik ben Vinal.' miauwde het katertje direct. Wat deed hij hier? Hij ging niet precies alles zeggen, maar het feit dat hij geen ouders had zou hij binnenkort wel weten, of hij had het al kunnen raden. 'Ik heb geen reden om hier te zijn.' beantwoorde hij zijn tweede vraag. Hij was nooit met een reden ergens. Vinal's blik richtte zich direct terug op de kater. 'En jou naam is...?' Hij hield nu expres zijn staart in bedwang, al was dat niet zo makkelijk, aangezien het bijna een eigen leven had.

Claw gromde goedkeurend toen de kater geen enkele manier vond om hem tegen te spreken. Deze kater was zelfs meer bereid om te leren dan welke Apprentice dan ook die hij ooit had gezien. Hij hoopte dat als hij een leerling in BloodClan zou krijgen, het ongeveer dezelfde zou zijn als het katertje. Hoewel, waarschijnlijk kreeg hij zo'n irritant poesje of een irritant katertje die hem constant in de weg zat en nooit wilde luisteren, maar goed. Hij wist goed genoeg hoe hij snel met vervelende trekjes kon afhandelen. Het katertje had zich ondertussen voorgesteld als Vinal. Claw opende zijn bek. Vreemd genoeg rook hij geen geur om de kater heen, geen geur die aan kon wijzen dat hij ouders had. Zou dit katertje helemaal op zichzelf leven? 'Mijn naam is Claw,' zei hij. Hij stak zijn poot uit waar hij zijn klauw had die groter was dan zijn andere, de reden waarom hij zijn naam had gekregen. 'En je hebt geen ouders?' vroeg Claw. 'Je leeft helemaal in je eentje?' Want als dat zo zou zijn, zou het geen wonder zijn waarom het katertje zo slecht prooi kon vangen, hoewel het nu beter ging. Claw ging zitten en begon zichzelf te wassen terwijl hij op antwoord wachtte van Vinal.

Vinal richtte zijn oortjes direct naar voren toen de kater zijn klauw liet zien. Niet moeilijk dat hij de naam 'Claw' had. Vinal liet één oor kort zakken, maar herpakte zich direct toen de kater vroeg naar zijn ouders. 'Ik heb geen ouders meer.' mompelde hij. Ergens had hij ze wel, maar ze waren plots verdwenen. Hij schudde snel zijn kopje bij die gedachte. Hij had zichzelf er over gezet. 'Al een hele moon.' Beantwoorde hij op de laatste vraag van Claw, snel veranderend van onderwerp.

OOC: Ik moet echt leren om langere teksten te typen ._.

Claw keek opzij naar Vinal. Ze hadden best wel veel gemeen, behalve dan dat zijn ouders vermoord waren. Zijn moeder was vermoord door een Clankat toen ze prooi wilde stelen. Zijn vader - en dat wist Claw - was ondertussen vreemdgegaan met meerdere poezen. Claw confronteerde hem, toen hij acht moons was, hem er op een dag mee. Zijn vader werd woedend op hem en deed één ding dat hij nog nooit gedaan had: hij sloeg Claw met zijn eigen klauw recht in het gezicht. Claw was woedend geworden, zijn kilheid had hem overgenomen. Het volgende moment lag hij met hevige koppijn naast het lijk van zijn vader, het bloed nog aan zijn klauwen. Hij was geschrokken, maar hij had zich omgedraaid en hem alleen gelaten. Claw opende zijn ogen weer die hij had gesloten toen hij de herinnering in zijn hoofd had afgespeeld en draaide zijn kop naar Vinal. 'Ik ben ook in de steek gelaten,' besloot hij te liegen. 'Ik was acht moons. Op jezelf leven is niet simpel, maar het is wel fijner omdat je met niemand rekening hoeft te houden.' Hij wilde het katertje niet afschrikken door te zeggen dat hij zijn eigen vader had vermoord. Na de moord op zijn vader had hij even op zichzelf geleefd en vanaf het moment dat hij twaalf moons werd, had hij zich bij BloodClan gevoegd. Nu leefde hij nog steeds voor een groot deel op zichzelf en eigenlijk vond hij dat wel prima zo.

De glimlach die eerder op zijn gezicht stond, was nu verdwenen toen Claw zei dat hij ook in de steek was gelaten door zijn ouders. Hij was dus niet de enige, maar Vinal kon het zelf nog steeds niet helemaal bevatten dat ook hij in de steek was gelaten. Claw was veel ouder geweest dan hem, dus waarschijnlijk had hij al wel voor zichzelf kunnen zorgen. Niet dat hij niet oud genoeg was om voor zichzelf te zorgen. Op jezelf leven was inderdaad wel leuk, maar Vinal had soms toch wel nood aan wat aandacht. 'Jij weet waar ik vandaan kom, waar kom jij vandaan?' Miauwde hij nu als weerwoord. Hij rook niet als een rogue, want die geur kende hij wel.

Claw wierp een blik opzij naar het katertje dat hem aankeek. Hij voelde zijn vacht warm worden en gaf een lik over zijn borst om zijn irritatie te onderdrukken. Hij vond het vervelend als kleine kittens de hele tijd naar hem keken. Dat gaf hem het gevoel alsof ze dadelijk op hem gingen springen of dat ze hem gingen vragen om met hun te spelen. Hij rilde al bij de gedachten. Hij, een harteloze kater, die lief zou doen tegenover kittens. Nee, geen denken aan. Hij keek naar Vinal toen deze hem iets vroeg. Hij twijfelde even. Het katertje was slim genoeg om te weten dat hij geen Rogue-kater was, maar Claw vroeg zich af hoeveel Vinal wist van de vier Clans. 'Ik kom uit BloodClan,' zei hij uiteindelijk. 'Dat is een Clan gescheiden van die achterlijke vier Clans die zich hier bevinden in het woud. Je weet wel, ThunderClan, RiverClan, ShadowClan en WindClan. BloodClan is een Clan waarbij katten gericht zijn op zichzelf. Ze jagen hun eigen prooi op en zijn zo slecht als iets.' Hij grijnsde breed. 'Ruik mijn geur maar.' Hij ging dichtbij Vinal hangen zodat de BloodClan-geur voor altijd in diens neus gegrift zou staan, zoals het hoorde.

De witte kater had zich niet meer neergezet sinds hij de vraag aan de donkere kater had gesteld. Hij was nieuwsgierig, misschien een beetje té nieuwsgierig naar wat zijn antwoord was. Het enige wat hij wist, was dat er rogue's waren in het bos. Clans klonken nieuw in zijn oren. Hij probeerde zo veel mogelijk dingen te onthouden die Claw opsomde. Wat hem vooral bij bleef, was dat Claw van de Bloodclan kwam en er verder nog vier andere clans in de bossen leefden. Vreemd dat hij ze nog nooit zelf gezien had. Hij had dan ook vooral hier rondgezwerft, dus op zich leek dat wel logisch. 'Ruik mijn geur maar.' Vinal boog automatisch wat naar voren toen de andere kater zelf wat dichter bij hem kwam staan. De geur in zijn vacht was sterk, iets wat hij niet snel zou vergeten. De kat tilde zijn kopje op en zette een klein stapje naar achteren. 'Zijn er veel Bloodclan-katten?' De vraag lag al lang op het puntje van zijn tong. Het grootste aantal katten dat hij bij elkaar had gezien, was twee, wat in zijn ogen al veel was.

Een tevreden grijns kwam om zijn lippen toen hij zag dat Vinal de geur wel degelijk in zijn neus kreeg. Die geur zou hij niet gauw meer vergeten. De vraag van Vinal verbaasde hem niet echt. 'Goh, wat is veel,' zei hij nadenkend. 'We zijn volgens mij met minder dan een echte Clan, maar ik kan wel zeggen dat BloodClan met genoeg katten zijn om intimiderend over te komen.' Een klein grijnsde speelde om zijn lippen. Daarna draaide hij zich om naar het kleintje. 'Als je wilt, kan ik je ook de andere geuren laten ruiken van de andere Clans. Hiervoor zullen we echter wel een flink aantal pootstappen moeten zetten. Maar goed, als je zo groot bent als mij later, zal je het wel fijn vinden als je de verschillende geuren kent. Sommige katten van sommige Clans zijn nu eenmaal beter op de stang te jagen dan anderen.' Hij dacht grijnzend aan het weerloze katertje van de ShadowClan die hij had vermoord en die hem zelfs met 'u' had aangesproken. Dat was gewoon om te gieren geweest, vooral omdat ShadowClan bekend stond als een Clan vol gemene, harteloze katten. Misschien waren ze toch niet zo gemeen als men dacht. Hij keek opzij naar Vinal en wachtte op het antwoord van het kleintje.

Een geamuseerde glimlach stond op Vinal's snoetje bij het horen van het antwoord. Later wilde hij ook zo worden als de zwarte kater, kwam er in hem op. Net zo gevreesd en iemand die andere op stang kon jagen. Wat moest je nog meer hebben? Dat deze geachten door de jonge kater gingen was vreemd. Deze dingen moesten niet door de kitten zijn hoofd spoken. Dit was het gevolg van het vroeg 'groot' worden. Dat zijn ouders hem verlaten hadden was hier de aanzet van. 'Als je wilt, kan ik je ook de andere geuren laten ruiken van de andere Clans. Hiervoor zullen we echter wel een flink aantal pootstappen moeten zetten.' Automatisch verscheen er een glimlach op zijn gezicht, maar zijn oren legde hij vervolgens terug plat. 'Mag dat wel van jouw leider?' mompelde het katertje plots. Vinal was slim, iets wat hem waarschijnlijk al wel was opgevallen, maar er zat een grote twijfel in zijn leven. Sinds een maan was dat getwijfel een stuk groter geworden, waardoor hij nooit echt zeker was over alles.

Claw wist eigenlijk wel vrij zeker dat Vinal in zou stemmen, hoe veel pootstappen het hem ook ging kosten om de verschillende Clangeuren te kunnen ruiken. Hij draaide zich dan ook een tikkeltje verbaasd om omwille van de vraag die Vinal hem stelde. Of zijn leider dat goed vond? Claw grinnikte. De kater wist duidelijk nog niet hoe het werkte in de BloodClan. Hoe kon hij ook? Hij was nog zo jong, kende de Clans niet eens. De BloodClan was heel anders dan die vier suffe Clans en dat zou Vinal te weten komen. 'Mijn leider heeft niet echt iets over me te zeggen,' zei hij grijnzend. 'Ik doe wat ik zelf wil. Elke kat in de BloodClan doet wat hij zelf wilt. Het enige waar we bij moeten zijn is als er een Ceremonie is of als ze iets beslist wat ons allen aangaat, maar eigenlijk ben je als BloodClan-cat zo vrij als iets.' Als je maar moordt en toont dat je waardig bent voor de Clan voegde hij er in gedachten aan toe. 'Laten we gaan,' sprak hij. Hij vond het niet nodig om de kater nogmaals te vragen of hij het leuk vond om de Clangrenzen te gaan inspecteren. Hij had net wel gezien dat hij het leuk vond. Hij besloot om richting Fourtrees te gaan, omdat ze daar de Clangeuren het beste konden ruiken.

Zij witte oortjes waren naar voren gericht toen Claw zei dat hij deed wat hij zelf wilde en dat zijn leider niets op hem te zeggen had. 'Ik ook.' piepte het katertje, op het feit dat hij ook zelf deed wat hij wilde. Zonder verder nog iets te zeggen sprong hij achter de zwarte kater aan, toen hij zei dat ze gingen vertrekken. Hij draaide zich nog snel om en plukte de grootste muis uit het stapeltje mee. Hij zou zijn eerst gevangen prooi echt niet aan de kant laten liggen, nee, die nam hij gewoon mee. Ook al struikelde hij bijna over het slepend staartje van de prooi. Vinal richtte zijn oogjes op de kater en strompelde half achter hem aan.

Claw trok geamuseerd met zijn oortjes toen hij het kleintje achter zich hoorde spreken. Het was best grappig om te horen hoe een kitten beweerde dat hij voor zichzelf kon zorgen, ook al kon Claw niet ontkennen dat hij respect had voor de manier waarop Vinal het tot nu toe vanaf had gebracht. Hij leek niet erg bang te zijn voor Claw, maar dat was ook niet nodig. Als Claw respect voor je had of voor iets wat je deed, hoefde je niet meer snel bang voor hem te zijn. Voor Moon had hij ook een soort van respect, maar dat was van een andere orde. Claw opende zijn bek zodat verschillende geuren tegemoet kwamen in zijn neusgaten en verdreef zo de verwarrende gedachte aan Moon. Het duurde een poosje voor ze Fourtrees bereikten, maar Claw keek niet om naar Vinal of het goed met hem ging. Als de kitten zo goed voor zichzelf kon zorgen als hij beweerde, moest hij dat maar laten zien ook. De zwarte kater richtte zijn blik op de vier eiken bomen die opdoemden en draaide zich om naar Vinal. 'Ga precies hier zitten,' zei hij, waarna hij met zijn staart naar een bepaalde plek wees. Hij draaide zijn kop naar links. Hij rook een scherpe geur afkomstig van links. Dat moest betekenen dat er hier onlangs nog een kat van ShadowClan was langsgekomen. 'Welke geuren ruik je?' vroeg hij aan Vinal.

Onderwerp: Re: || The dark side is coming [CLAW]