Perfect day {+Chainpaw & Aspenpaw}

Het was de dag na de ceremonie. Quietspell had niet echt goed kunnen slapen. Hij had vooral nagedacht over wat hij zijn apprentices zou leren. En ook over hoe hij ze zou aanpakken. Chainpaw zou misschien nogal moeilijk worden. Quietspell vond haar niet bepaald vriendelijk maar hij moest er maar mee leren leven. De gestreepte kater trippelde uit de warrior's den in de richting van de apprentice's den. Voor de zekerheid ging hij Aspenpaw en Chainpaw maar roepen want anders zouden ze zich misschien overslapen. "Chainpaw en Aspenpaw, maak jullie klaar voor de eerste training." miauwde hij door de ingang van de apprentice's den. Daarna trippelde Quietspell weg en ging ergens in het gras zitten om te wachten.

Slaperig hief Aspenpaw zijn kop op, hij gaapte kort. Pas nu drong het tot hem door dat hij opnieuw in slaap was gedoezeld in het warme nest waarin hij zich had opgekruld. Hij hoorde de stem van Quietspell, meteen sprong hij op en keek hem snorrend aan. Zijn nieuwe mentor. Vol trots reikte zijn borst wat meer naar de lucht, hij was er trots op dat deze warrior zijn mentor was. "Ik kom er meteen aan!" Grijnsde hij. Zijn ogen gleden naar Chainpaw, die was ook apprentice van Quietspell. Aspenpaw kende zijn mede mentorleerling niet heel erg goed, maar dat zal vast goed komen als ze vaker trainingen hadden samen. Hij rekte zich uit en trippelde het nest uit, de zon stond nog laag. Aspenpaw liet zijn ogen over het kamp glijden, glimlachte om het vredige tafreel en liep zijn mentor achterna.

Aspenpaw was al meteen wakker. "Ik kom er meteen aan!" miauwde de kater. Quietspell was blij met het enthousiasme van de apprentice. Dat was allesinds een goed teken. De kater trippelde hem achterna. Quietspell had Chainpaw nog niet gezien en hoopte dat ze snel zou komen. "We wachten nog even op Chainpaw en dan zullen we vertrekken." miauwde Quietspell tegen Aspenpaw.