Let the training with Speedpaw begin!

Bluewave's oren trokken zich steeds heen en weer. Bluewave irriteerde zich er mateloos aan, maar wist ook meteen wat het betekende. Hij had eigenlijk geen zin om op te staan, maar als hij dacht aan de opdracht wat hem te wachten stond, kreeg hij weer nieuwe energie. Hij dacht aan de dag van te voren. Speedkit was Speedpaw geworden en hij was geroepen tot mentor van haar. Bluewave snorde zacht. Hij keek om zich heen en zag Kittyheart liggen. Toen hij haar zo vredig zag liggen, snorde hij. Hij ging op haar af en gaf haar een likje over haar oor. Hij snorde zacht. 'Dag schoonheid,' fluisterde hij in haar oor. Bluewave's helderblauwe ogen fonkelden in de ochtendzon, die langzaam maar zeker helemaal omhoog aan het komen was. Hij stond nog redelijk laag en de frisse wind ging door zijn pels, maar Bluewave wist uit ervaring dat hij het koud had omdat hij nog maar net wakker was. Het zou wel wennen. Hij hoorde allemaal rustige ademhalingen. Een paar katten zouden er wel uit zijn. Hij was heus niet de enigste. Trouwens, Leopardstrike was 's morgens altijd vroeger dan hem wakker. Dat zou ook wel moeten. Bluewave had gisteren een hol gevoel gehad toen hij alle katten had moeten feliciteren en dus ook Leopardstrike. Hij had even in Leopardstrike's ogen gekeken en had ze toen weer afgewend. Bluewave liep richting de Apprentice's Den. De zachte ademhalingen deden hem denken aan die tijd met Kittyheart, toen hij Bluepaw heette en zij Kittypaw. Soms miste hij die tijd wel een beetje. Toen hadden ze nog lekker gek kunnen doen. Nu moesten ze al weer wat volwassener met elkaar omgaan. Bluewave wachtte aan de ingang van het hol en keek naar binnen. In het donker viel Speedpaw's vacht hem niet direct op. 'Speedpaw?' vroeg hij zachtjes, bang om de andere Apprentice's wakker te maken. Hij kon moeilijk naar binnen gaan en daar zoeken waar zijn Apprentice was, ook al lag dit scherp op zijn poten. Bluewave schudde de drang van zich af en ging geduldig zitten. Hij krulde zijn staart rond zijn voorpoten en zijn fonkelende lichtblauwe ogen keken de Den zoekend binnen, afwachtend op het zien van beweging. Als het aan hem lag, dan zou Speedpaw rennend van enthousiasme naar buiten komen en struikelen. Bluewave moest moeite doen om niet te lachen. Zoiets had hij zelf ook bij Mintwhisker meegemaakt!

Bluewave&Speedpaw

Speedpaw lag lekker te slapen, ze droomde over het kitten leven, ze miste de warme Nursery, maar ze hoorde daar nu niet meer thuis, zde hoorde nu thuis in de Appretices den, en daar was ze blij mee ook, ze was nu de leerling van Bluewave, en ze zouden zo gaan trainen, maar nu, nu lag ze nog in haar lekkere lange vacht om haar heeng te slapen, met haar mooie lange donzige staart, Speedpaw was een Main Coon dus nu al harstike groot, groter dan de andere leerlingen, maar nog wel kleiner dand e volwassen Warriors, en dus ook haar moeder, maar haar uitstraling was nog wel lekker jong, oke ze was net iets groter dan de meest appretices, misschien net een oor, maar dat viel soms wel op, en dat vond ze leuk, ze was kleiner dan de warriors, omgeveer vijf oren, en daar was ze ook blij mee, oke naja, kleiner dan de warriors. Haar supper mehga vage gedachte droom werd onder broken, ze werd langzaam wakker, en ze hoorde pootstappen buiten het hol, Speedpaw was altijd heel erg gespannen, dus ze was blij met een neit supper trenge mentor, ookal was Speedpaw wel supper eigenwijs, was ze ook wel heel erg gespannen, ze hoorde alle geluiden om haar heeng, en was verlegen tegen over de anderen, de vreemden voor haar, ookal kende ze hun namen, en hun uiterlijk en hun lucht kende ze ze amper. Toen hoorde ze de stem van BLuewave, hij riep haar naam, en Speedpaw hief meteen haar kop op, 'Hii', miauwde ze. Ze gaf har zelf een sneelle was buurt en sprong hyperactief de den uit. 'Wat gaan we doen? Gaan we jagen? Of vechten? Wat gaan we doen?' Vroeg ze hyper actief, zonder om aan eten te denken rende ze al richting de kamp uit gang.

Bluewave voelde de koude om zich heen trekken. Het was als een ijzige mist die tegen zijn pels sloeg. Zijn pels zat tussen lange haren en korte haren in. Hij had niet echt zo'n dikke pels, maar het kon ermee door in de winter. Soms had hij het heel erg koud en soms had hij het lekker warm, liet hij het zo maar zeggen. Zijn blik trok zich naar iets wat bewoog. Het bewoog in hetzelfde ritme. Bluewave wist niet zeker of het een Apprentice was die hij had gewekt of dat het Speedpaw was. Hij hoopte dat het Speedpaw was, anders zou hij wel zijn verontschuldigingen moeten aanbieden en dan zou die rest ook misschien wakker worden. Aan het snelle, aanhoudende ritme te zien, wist Bluewave bijna zeker dat het Speedpaw was. Zijn gevoel werd verzekerd toen het ding haastig richting hem kwam toelopen. Bluewave zette zich al schrap op een arsenaal van vragen. Hij keek naar Speedpaw en luisterde. Hij moest moeite doen om niet te lachen. Als hij zou lachen, zou hij voor de rest van de dag niet meer serieus genomen worden. Maar Speedpaw zou wel naar hem luisteren. Daar was hij zeker van. Ze rende al door zonder te eten en Bluewave schoot in de lach. Hij rende achter haar aan en sprong over haar heen al voor zij het uiteinde van het kamp bereikte. Hij zette zijn borstkas stevig, zodat Speedpaw er tegen aan zou botsen. 'Ten eerste, begroet je je mentor voor je vragen stelt,' zei hij streng, maar zijn ogen stonden op zijn lieve manier. 'Goedemorgen Speedpaw,' zei hij toen op een rustige toon. Hij keek naar haar en schoot in de lach. Dankzij het rennen was haar vacht een beetje in de war. Maar die moest ze zelf maar verzorgen. Hij wou niet streng zijn, maar ooit moest ze dit allemaal zelf kunnen. Hij dwong haar naar de prooistapel door haar een beetje die richting in te sturen. 'Eet eerst maar wat. Anders heb je niet genoeg energie,' sprak hij, terwijl hij zelf een muis nam. Hij begon rustig aan zijn maaltijd. Hij wou Speedpaw niet plagen, maar dit was een goede oefening op geduld. Hij at langzaam en reet de muis op zijn gemak open. Hij ging er zelfs voor liggen. Hij was even later klaar en keek naar Speedpaw, geduldig wachtend tot zij ook klaar was. Hij wou haar al meteen laten oefenen met rustig zijn. 'We gaan eerst een tourtje rennen, zodat je niet te hyper bent dadelijk,' zei hij, toen Speedpaw klaar was. Hij begon alvast met rennen en wachtte aan de uitgang van het kamp rustig op Speedpaw. Toen hij dacht zij er was, begon hij te rennen, maar wel net op het tempo dat Speedpaw hem kon volgen.

Speedpaw klapte tegen haar mentor aan en Bluewave zei dat ze eerst hem had moeten begroeten, en Bluewave zei al goedemorgen tegen haar, 'Ooh, Goedemorgen Bluewave'. Toen schoot BLuewave in de lach, Speedpaw trok een vragend gezicht. Speedpaw werd richting de Prooistapel geleid, ze moest dus wat eten. Ze koos een jong konijntje uit, en begon er rustig aan te knagen. Bluewave ging liggen, en Speedpaw bleef gewoon zitten eten, Bluewave zei dat ze eerst een tourtje gingen rennen zo dat ze niet te hyper was, Speedpaw giegelde, 'oke'. Bluewave rende alvast weg, en Speedpaw slikte haar laatste hap door en volgde, ze merkte dat Bluewave wat langzamer ging, maar Speedpaw was niet zo sloom als de meeste leerlingen, nee zei was juist snel voor haar leventijd, ze rende sneller naar vooren zo snel als een storm kon je het noemen, speels riep ze haar mentor, 'kom je nog?' Ze lagde.

[Moet nu naar school, sorry, ik kan geen grotere post geven]

Bluewave trok met zijn oren naar achter. Hij zag dat Speedpaw klaar was. Hij had getreuzeld, maar hij had de prooi van haar gezien. Het was een goede beslissing van Speedpaw om een konijn te eten, voordat ze deze lange dag begon. Bluewave ging haar veel leren maar ook weer niet te veel. Het was eerder bedoeld voor dat rondje rennen. Hij zag een hoop grijs vacht voorbij flitsen en dwong zijn kopje de andere kant op. Hij zuchtte. Dit had hij kunnen verwachten. Hij grinnikte zachtjes, maar trok een serieus gezicht naar Speedpaw. 'Goed dat je zo veel enthousiasme heb, maar probeer niet te veel energie te verbruiken. Dat zou nog wel is in je nadeel voor straks kunnen werken,' zei hij, maar hij gaf haar wel bemoedigend een kopje. Hij begon alvast te rennen, niet te snel, maar ook niet te traag. 'Probeer je tempo naar die van mij te brengen,' riep hij tegen Speedpaw. Zijn stem echode tegen de bomen, helemaal naar boven. Het was vroeg, dus de echo was wel op zijn plaats. Bluewave rende zo goed mogelijk door en ontweek een laag liggende tak, door half te buigen. Speedpaw zou dat niet hoeven, maar het zou niet lang meer duren. Bluewave verbaasde zich erover hoe veel die gegroeid was. Ze was kleiner dan hem, maar dat zou misschien ook niet zo lang meer duren. Ze was groter dan haar mede-Apprentice's. Bluewave keek opzij naar Speedpaw. Ze leek echt haar best te willen doen voor dit leven. Dit accepteerde Bluewave enorm. Hij zou veel trainingen met haar doen. Maar hij zou dadelijk pas, als ze klaar waren, het lesonderwerp zeggen. Hij had het al in zijn kopje. Hij keek opzij naar enkele takken die op de grond lagen. 'Een springoefening!' riep hij en hij sprong zelf over een tak. Hij kwam soepel, zonder de tak ook maar met een haartje te raken, weer neer en keek een beetje achterom. Hij richtte zijn blik weer naar voren en sprong nogmaals over een tak. Er was vast een of andere onweersbui geweest, want allemaal takken lagen op de grond. Toen ze dat gedeelte achter de rug hadden, hield Bluewave halt. Het was niet ver meer naar de plek waar hij naartoe wou. Hier had hij samen met Kittyheart gespeeld, toen ze beide nog Apprentice's waren. Bluewave vergat die plaats nooit meer. Hier zou ook de training van Speedpaw plaatsvinden. Hij keek naar zijn Apprentice en ging toen rustig zitten. 'Eerst rusten we, dan ga ik je het lesonderwerp zeggen,' zei hij tegen Speedpaw met een knikje, waarop hij zich in een liggende positie legde. 'Zelfs als je rust kan je nog oefenen,' legde hij aan zijn Apprentice uit. 'En dat door alleen maar te luisteren en rustig adem te halen. Vertel mij maar eens wat je hoort, Speedpaw.'

Speedpaw ving ene sirieuse blik op van Bluewave, en hij zei dat ze niet te veel energie mocht verbereuken, enzo. Speedpaw knikte, 'oke'. Bluewave gaf haar en bemoedigend kopje, en Speedpaw glimlachde, Bluewave rende naar voren en zei dat zij haar tempo op die van hem moest aan passen, Speedpaw knikte, en ging op zijn trempo proberen te rennen, oke hij was nu wel wat te snel geworden, en Speedpaw raakte soms een beetje achter, maar ze rende door, om te laten zien dat ze een door setter was. Bluewave sprong over een tak, en hoorde hem zeggen dat ze een spring oefening gingen, doen, 'leuk!', beantwoorde ze en sprong over de tak, dat maar net goed ging, maar ze deed het wel met een goede techniek. Weer sprong ze over ene tak, maar dit keer was deze tak te hoog, 'auw, alles oke hoor!' Riep ze. Ze stond op, en likte haar poot schoon, en rende toen weer door, het prikte ene beetje maar dat ging wel weer over, eht was neit ernstig gewond, maar het wa wel een kleine schaaf wond, agja, kan gebeuren. Toen ze dat onderdeel achter de rug hadden, zag ze Bluewave stil staan, ze liep naar hem toe en vroeg, 'deed ik eht goed?' Ze wachte rustig op antwoord. Ze kwamen b ij een plek aan en weer bleef Bluewave staan, was dit de plek? Bluewave zei dat ze eerst mocht rusten, en dat hij daarna ging zeggen wat ze ging leren. Speedpaw, keek even rond en sloop de bosjes in om daar in de schaduwen te liggen, later was ze wel uit gerust en trippelde ze terug naar haar mentor. Zijn mentor zei dat als je zelf ruste dat je dan nog kon leren, Speedpaw keek hem vragend aan en luisterde naar wat hij zou zeggen, hij zei dat als je ruste dat je dan kon leuisteren en dat je dan zo leerde, Speedpaw knikte, en Bluewave beval om rustig te blijven en te luisteren naar wat ze hoorde en dat moest ze dan vertellen. Rustig haald eSpeedpaw adem, haar hartje ging als een gek tekeer natuurlijk dit was ahar eerste les,en het was zoo leuk! Ze hoorde vogels fluiten 'Volgels', ze luisterde goed, 'Bkladeren en knappende takjes', se spitste haar oortjes, 'Ge-gegrom!' Kwam er wat harder uit, ze had wel eens gehoord over vossen dat ze kittens steelde en ook jonge leerlingen konden doden! 'Vos?' Piepte ze iets wat bang.

Toen Speedpaw zei dat ze wat gegrom hoorde en vos rook, ging Bluewave op onderzoek uit, hij sloop instictief dichter anar Speedpaw toe en toen een beetje dichter bij de bosjes, en toen zei hij 'Niks te zien. Misschien was het inderdaad een vos, maar is die nu weg. Ik heb niks geroken of gezien,' Zei Bluewave verzekerend. Speedpaw knikte, 'sorry', en ze keek een beetje spijtent op haar pootjes neer, nu had hij zich zorgen moeten maken om niks. Bluewave gaf haar een kopje, en Speedpaw spinde toen, en gaf een klein kopje terug. Speedpaw stond op en volgde zijn mentor, ze hoorde hem een beetje spinnen, en speedpaw spinde ook, ze vond het vijn Bluewave als haar mentor te hebben, dan wist ze tenminste zeker dat ze een goede krijger werd. Bluewave gaf plachend een tikje met zijn zij, en Speedpaw gaf er speels één terug. Toen ze bij een grote boom aan kwamen, merkte Speedpaw een iets wat sireusere blik op, Speedpaw zette zich schrap op de volgende les. 'We gaan vandaag je sluiphouding, je snelheid en je behendigheid bekijken,' Sprak Bluewave terwijl hij naar haar knikte, Speedpaw luisterde, en keek gehoorzaam naar haar mentor. Hij ging één keer het sluipen voor doen, Speedpaw zach hoe zachte hij voor uit sloop, poot voor poot, en speedpaw lette goed op, ze zach hoe hij zijn poot stilletjes om hoog haalde en weer neer zette, hoe hij zijn staart rustig in één rechte lijn bewoog, en hoe laag hij aan de grond zat, Speedpaw keek goed naar hoe zijn mentor dat deed, toen haar mentor klaar was ging Speedpaw klaar staan, mat haar voorpoten lager tegen de grond dan haar achter poten, rustig bewoog ze zich voort, poot voor poot, stilletjes tilde ze haar poot op en zette 'm weer rustig neer, ze maakte ze een rondje om haar mentor heeng, en toen ze klaar was ging ze zitten en keek ze verwachtings vol naar haar mentor, was het goed?

Toen ze klaar was gaf Bluewave Speedpaw een likje over haar kop, en Speedpaw spinnende, 'Heel goed! Nog een keer! Probeer deze keer je gewicht te verdelen,' zei Bluewave. Speedpaw knikte gehoorzaam, 'Als je je gewicht niet goed verdeeld, dan kan de muis je vanaf ver al horen. Het verdelen van het gewicht is bijna het belangrijkst. Het belangrijkste is dat je goed gecamoufleerd bent. Dit wil zeggen dat je je laag houdt en dat deed je al prima!' Sprak hij daarna, bluewave deet eht nog een keer voor, en Speedpaw keek goed naar zijn techniek en detailsBluewave zei dat ze weer mocht. Speedpaw ging klaar staan en ze ging dit keer weer goed laag tegen de grond, en sloop poot voor poot naar vooren, heel stilletjes, maar dit keer zette ze te veel gewicht op links, en ze stapte op een takje, ze hoorde wat vogels weg vladderen, die dat dus hadden gehoord, 'sorry, het ging fout', zei ze zacht, en ze schaamde zich een beetje. Ze ging zitten, en keek naar Bluewave, 'ik zou dat gewicht verdelen nooit goed leren', zei ze ookal was dit nog maar haar tweede keer, de eerste keer ging wel beter, maar ze had nu even geen zelf vertrouwen wat dat betrefde.

[Inspi loos]

Speedpaw wist wat ze fout had gedaan en daarmee prees Bluewave haar ok, hij zei 'Zeer goed opgemerkt, Speedpaw'. Speedpaw snorde. Maar speedpaw schaamde zich bij haar fout, en Bluewave merkte dat ook op, hij stond op en gaf haar een kopje en zei, 'Speedpaw, iets wat je moet leren kan niet in een twee drie gebeuren natuurlijk. Het is met vallen en opstaan. En geloof me, als je het eenmaal onder de knie hebt, ben je hartstikke blij,' zei hij, en hij gaf haar nog een kopje, Speedpaw snorde, 'maar eht is zo moeilijk', piepte ze. 'Als je er niet te veel op let, dan lukt het beter. Als je op elk deel van je lichaam gaat letten, dan lukt het zeker niet. Probeer jezelf er af en toe aan te herinneren, maar concentreer je ook op de buitenwereld,' Legde Bluewave uit, Speedpaw knikte, 'zal ik doen, dus als ik aan eht jagen ben, moet ik me meer op mijn prooi storten, dan op mijn manier van sluipen?' Vroeg ze geïntreseerd. 'Je kunt het!' Moedigde Bluewave haar aan, Speedpaw snorde bij de vertrouwen die Bluewave in haar had, ze was echt blij dat ze hem als mentor had! Hij maakte leren leuk, en leerde het je meteen goed! 'Als je iets echt wilt, dan lukt het je hoe dan ook,' Sprak Bluewave. 'Ik wil eht ook echt! MAar, het lukt met niet! En ik wil eht echt!' Proteseerde Speedpaw. 'Je kunt het!' Moedigde Bluewave haar weer aan. 'Ik zal eht proberen!' Zei ze. Ze keek ong even naar BLuewave en zakte toen in de juiste sluip houding, ze keek naar een blaatje die uitdagend heeng en weer vladerde, en daar consetreerde ze zich op. Poot voor poot sloo[p ze naar voren, maar toch steeds weer, het gewicht werd neit supper goed verdeeld, amar eht ging weer wat beter, nu ze naar de tip van Bluewave luisterde, ze sloop alsmaar dichter bij, en probeerde het blaatje te bespringen, maar in plaats daarvan struikelde ze, en lag ze onder st bpoven met haar maga lange staart op haar kop. 'Oeps', piepte ze.

'Gaat het een beetje?' Vroeg BLuewave, Speedpaw blaasde haar staart van haar kop en rolde om, 'ja hoor', zei ze grijnsend, en ze ging zitten. 'Dat ging goed! Het ging niet fantastisch, maar dat hoeft ook niet. Je bent direct overgegaan naar mijn volgende oefening voor je,' lachde bluewve, terwijl hij haar een kopje gaf, Speedpaw gaf een kopje terug. 'Volgende oefening?' Vroeg ze. 'Je volgende oefening is springen na het sluipen. Dit is de makkelijkste manier om een prooi te besluipen. Moeilijke manieren zijn zoals van bomen, het achtervolgen en door struiken,' Speedpaw knkite, een klein gaapje ontsnapte haar bek, ze was best wel moe van al het leren, maar ze zou door gaan! 'Het beste is om een prooi op te zoeken die afgeleid is. Dat is het makkelijkste om mee te beginnen. Maar... Daar heb je nog een oefening voor,' Speedpaw knikte, en lette amper nog op, ze was best moe, het liefst dook ze nu haar hol in maar ze moest door zetten dus ze knikte. 'Sta is stil bij de geluiden, zoals daarstraks en concentreer je dan vooral op de bladeren. Als je een punt hebt ontdekt wat ritselt, dan moet je door die struik kijken. Als daar een muis is, dan kun je die vangen en als er geen muis is, moet je je verder concentreren,' het klonk best uitdagend wat Bluewve haar vertelde, maar ze was moe, maar deze les klonk leuk dus wouw ze eht doen! 'Ik demonstreer,' Sprak haar mentor. hij sloop naar voren, en toen sprong hij, ze kopieerde alles in haar hoofd, om het straks goed te doen. 'Als je grip hebt op je prooi, moet je zo gauw mogelijk naar voren schieten met je tanden. Als je klauwen dan geen grip op het beestje hebben, is hij allang dood,' legde bluewave uit. 'Goed luisteren en dan er op af gaan. Denk eraan: het maakt niet uit of je hem te pakken krijgt of niet, het gaat erom dat je kan blijven proberen,' zei Bluewave, Speedpaw keek hem aan, 'I-ik ben best wel moe, mogen we eerst even uit rusten?' Vroeg ze.

'Natuurlijk! Sorry! Ik was het even vergeten,' zei haar mentor toen lachend, op haar vraag even uit te rustien, 'geeft niet hoor'. Ze zag aan haar mentor dat hij liever wel wat mer aan haar rust had gehad, maar ze snapte het. 'Laten we eerst eens even bijkletsen en dan pas verder gaan!' Stelde BLuewave voor, Speedpaw knikte, 'is goed!', 'Alhoewel jij natuurlijk mag kiezen,' Zei hij toen, 'nee praten is wel goed hoor.' Speedpaw merkte op dat Bluewave in gedachtens was verzonken. Speedpaw Begon zelf ook na te denken, over hoe eht leven als kitten saai was, tone ze nog niks mocht! Toen ze nog niet, het kamp uit mocht, nu was ze een Apprentice. Toen vroeg Bluewave in eens wat, op een grappende toon, 'Al een leuke kater gezien?' Speedpaws ogen schoten open, 'NEE!' Speedpaw was nog een echte jong, een kat die niet eens wist wat liefde betekende, als zal eht van zelf komen, elke kat word ooit verliefd, toch? Toen schoot Bluewave in de lag en gaf Speedpaw een plagend duwtje. Speedpaw spromg op BLuewaves rug en trok aan zijn oor, ze lachde ook.

Bluewave moest moeite doen om niet te lachen toen hij haar aankeek. De reactie van Speedpaw was zo grappig, dat hij op zijn wang moest bijten om niet in de lach te schieten. Hij moest eigenlijk niet zo flauw doen. Hij zou vroeger, als Bluepaw, precies hetzelfde hebben geantwoord. Maar ja... Hij was nu eenmaal een kater en die plaagden graag. Hij keek naar Speedpaw en schoot in die lach toen die op hem sprong, net als vroeger, toen ze kit was. Nou ja... Dat was nog maar een maan geleden, dus als geschiedenis kon ze het niet echt omschrijven. 'Au, mijn oortje,' zei hij zielig, toen Speedpaw aan zijn oor trok. Hij bewoog expres zijn oor heen en weer, zodat Speedpaw dacht dat ze zijn oortje echt zo goed heen en weer kon wieberen. Hij grinnikte stilletjes. Een echte kwajongen grinnik. Hij schudde Speedpaw toen van zich af, maar zorgde ervoor dat hij laag genoeg bij de grond was. Tegenover vorige maan was Speedpaw nu wel flink veranderd. Haar vachtkleur was een beetje anders. Bluewave keek naar Speedpaw. 'We beginnen weer,' zei hij na een poosje. Hij kon wel de hele dag zo lui liggen, maar dat was natuurlijk niet de bedoeling. Bluewave had Speedpaw nog een heel schema te leren! Hij moest even nadenken. Waar waren ze ook alweer gebleven? Bij het prooi jagen! Bluewave keek Speedpaw aan. 'Goed, we waren gebleven bij het prooi jagen. Demonstreer mij eerst maar is hoe jij op een prooi gaat jagen,' zei hij tegen Speedpaw. Speedpaw kon natuurlijk meteen overgaan op jagen, maar zo kon hij makkelijker de minpunten en de pluspunten zeggen, zonder dat er meteen prooi verloren ging. Niet dat dat erg was, want er zou waarschijnlijk genoeg prooi zijn. Bluewave keek naar de fel schijnende zon. Nee, over prooi hoefden hun zich geen zorgen te maken. Bluewave keek naar Speedpaw en gaf haar een kort knikje. 'Toe maar,' zei hij bemoedigend. Hij keek ingespannen naar haar, als een echte mentor. Hij wou zijn best goed doen.

- Leuk nieuw plaatje! Heb ik nu een déjà vu, of heb jij echt vàndààg pas gereageerd? -

[Nee, ik heb de post op nieuw gestuurt om dat ik je er aan wouw herinneren, en om dat ik me verveelde]

Bluewave moest laggen toen Speedpaw op hem was gesprongen en hij zei, 'Au, mijn oortje,' toen ze aan zijn oor trok. Speedpaw lachde, 'eigen schuld', zei ze op speelse toon. Ze bleef aan zijn oor trekken en het voelde dat ze 'm bijna los trok, 'oeps', schoot er uit. Teon schudde bleuwave haar van hem af, en Speedpaw liet zich emt op zet op haar kont vallen. Speedpaw likte haar lppen af en rolde over de grond om haar vacht in de war te krijgen, rollend over de grond botste ze tegen een boom aan, en toen lag ze op de kop, ze grinnikte, 'oeps', zen ze ging recht over eind zitten en ze schudde met haar kop, en toen liep ze terug, 'We beginnen weer,' zei Bluewave, speedpaw trippelde op hem af, nu kon het nog wel eens moeilijk worden Speedpaw ana het lesuteren te krijgen, want nu was ze helemaal speels. 'Goed, we waren gebleven bij het prooi jagen. Demonstreer mij eerst maar is hoe jij op een prooi gaat jagen,' Speedpaw schudde met haar kop en sloop in de juiste houding een rondje, teon ze achter Bluewave was sprong ze op de rug, en teon feleusterde ze in zijn oor, 'zo dus', grinniktend ging ze weer van hem af en ging toen voor hem zitten. Speedpaw keek speels rond, ze zag een muisje, 'ik ga nu dat muisje vangen', siste ze zacht. Ze ging in de juiste sleup houding geconsetreert met haar ogen op eht muisje gericht ze snoof de lucht op en sloop door, haar houding was goed, alleen zat ze net iets te hood boven de grond, maar ze sloop door, met een simpele sprong sprong ze boven op het muisje, ze dode het dier vlug, dat ze ok nog neit geleerd had maar ze had vaak wel gehoord hoe eht werkte dus wist ze eht zo ongeveer wel. Ze trippelde terug naar Bluewave en legde het muisje voor ahar poten neer, 'de sprong lukte me, en ik deed het goed! Toch?' Met straalende ogen keek ze naar haar eerste vangst, die dood voor haar poten lag.

[Bedankt, deze foto heb ik gemaakt toen ik er een setje van leit maken,d us zo ziet Speedpaw er letterlijk nu uit, want speedpaw is mijn eigen kat, haar echte naam is Ceylin.]

'Mooi gedaan,' prees hij bij haar eerste poging. 'Een goede sluiphouding en je had me goed vast,' Vervolgde hij, Speedpaw spinde bij het compliment, en toen ze de muis had gevangen zei Bluewave, 'Je was net niet laag genoeg tegen de grond. Probeer dit aan te passen,' Lightpaw knikte iet op lettent alleen emt haar ogen blij gericht op ahar vangst. 'Je hebt het super goed gedaan! Je houding was perfect! Zie je nu wel dat je het kan?' Speedpaw knikte trots, 'ik zelf had het nooit verwacht, echt!' Snorde ze luid en blij! Bluewave gaf een kopje, en eht was duidelijk te zien dat hij supper trots was, en Speedpaw gaf ook een kopje terug, en het was ook goed te zien dat zij totaal verbaasd was en supper blij was, 'In dit onderdeel hoort nog een ding thuis,' zei Bluewave toen, 'wat dan?' Vroeg ze, met een nieuwschirge blik in haar ogen. 'Wat doe je altijd nadat je een prooi gevangen hebt?' Speedpaw had als Speedkit vaak naar buiten gekeken, en gekeken wat warriors deden na de jacht, ze legde het op de prooi stapel en dat deden Apprentices ook, 'je vangst anar de prooi stapel brengen, of, de ... elders', miauwde Speedpaw, terwijl ze vragend met haar oren trok. Bluewave raakte afgeleid, en hij sprong op zij, op het prooi diertje, hij dode het, en het bleek een muis te zijn, 'WOW! Hoe deed je dat?' Vroeg Speedpaw, met haar oren recht anar voren staan en ahar ogen wijd open. 'Ik wil dat ook kunnen!' Miauwde ze! 'Het is tijd om terug naar het kamp te gaan,' zei Bluewave. Speedpaw knikte, emt tegen zin, 'maar, het was net zo leuk!' Maar blijk baar ging Bluewave daar niet op in, 'Neem je prooi mee, dan neem ik de mijne mee,' zei hij, Speedpaw knikte, en pakte haar vangst. 'Rennen!' Siste hij. speedpaw begon te rennen, met lenige en een mooie beweging volgde ze Bluewave, en ze hielt hem met gemak bij, 'ben jij nou sloom, of ben ik gewoon te snel!' Miauwde ze dor ahar prpooi heen terwijl ze meer vaard zette, ze was zo snel als een storm! Kon je haast wel zeggen.