Fisquirrel?

De ander stemde met hem in, en al blij genoeg dat ze hem dus niet haatte ontspande de kater ietsjes. Al snel bleek echter dat de poes zich verveelde, niet dat ze het zei, maar kom op. Er waren een paar kenmerken van een kat die zich compleet enorm verveelde, en dat was zij. Ietwat opgelaten -en misschien met een zucht aangezien hij haar dus blijkbaar moest vermaken- stond de kater op, en knikte naar de boom. "Wil je een revanche?" Zijn ogen glommen een beetje, hij had nu expres iets gekozen waarin de poes zou kunnen winnen. Anders wilde ze waarschijnlijk toch niet iets doen, in plaats van hier stilzitten.

De kater grinnikte toen de poes precies deed wat hij eerder had gedaan, en racete snel achter haar aan toen ze wegspurtte. Hij hield ditmaal iets in, en bleef dus wat achter. Ook was zijn een Thunderclanner, en dus vanaf het punt dat hij überhaupt naar de boom gewezen had had de poes een voorsprong gehad. "Oke oké," Lachte hij toen de poes omhoog geschoten was, en hij ietwat hijgend -misschien een beetje dramatisch overdreven- op de tak naast haar klom. "Deze keer win jij," Mauwde hij met een knipoog, en knikte eens.

De ander leek het helemaal geweldig te vinden, en dat maakte zijn verlies wel wat draagbaarder. Vrolijk keek hij even toe, en zag toen ineens de zon achter haar, die wel gevaarlijk dicht bij de aarde stond ineens. Hadden ze al zolang rondgedold? Vragend keek hij naar de poes, en wees naar het grote gele ding in de verte. "Zullen ze je niet missen?" Vroeg hij een beetje bezorgd, geen problemen zouden voor deze ene keer heel erg welkom zijn.

Het antwoord van de ander was niet exact wat hij had gedacht dat ze zou zeggen. Het maakte dingen ook wel lastiger, maar om nou echt zo onbeleefd te gaan doen was ook weer niet iets voor de kater. Daarom bleef hij nog rustig staan, knikte, en luisterde toen naar de vraag. Een twinkeling kwam in zijn ogen van amusement. "Niet zozeer ongerust," Mauwde hij grinnikend, zijn moeder wist wel dat hij zich kon redden, nee, ze zouden meteen weten en boos worden dat hij met een ander was. Lastig soms.

De vraag was logisch en deed hem even kort grinniken, hij moest echt zometeen naar huis. "Mijn moeder wordt niet zo blij als ik laat thuiskom omdat ze weet dat ik dan ergens opgehouden ben," Antwoordde hij dus vaag, heerlijk vaagheid. Het maakte dat katten moest raden, en raden leidde tot mysterie en mysterie tot voordeel. Lang leve voordeel.

Haar vraag nodigde het gewoon uit, het was deze keer gewoon meant to be. Niemand kon hem stellen dat hij het allemaal zelf gedaan had, de poes begon er toch zeker zelf over? "Windclan ja, en Thunderclan, en Riverclan, sommige rogues soms, maar belangrijk is wel dat ze elkaar nooit ontmoeten," Hij keek er heel serieus bij. "Dan zouden ze elkaar aan stukjes scheuren," Hij deed alsof hij huiverde, maar grinnikte toen. Fijn, dat maakte het dus niet echt geloofwaardig. Misschien wel beter, hij moest toch zo gaan.

Hij schoot in de lach toen de poes hem niet meteen vreemd of eng vond, nee, ze lachte juist mee met hem en ergens hoorde hij heus wel de ondertoon van humor in haar stem. Dus grinnikte de kater even en knikte toen, misschien inderdaad een goed idee. "Maar mag ik bij wijze van afscheid nog wel je naam weten?" De vraag verraste hem, en de glimlach verviel toen de kater er even serieus over na moest denken. Hij wist natuurlijk die van haar, maar om het nu allemaal zo lastig te maken. "Ken je Nimblepaw, of Starlingpaw?" Vroeg hij uiteindelijk een beetje bedenkelijk. "Vraag het hen," Na nog een knipoog gegeven te hebben sprong de vrolijke kater toen soepel uit de boom, wat wel liet zien dat het klimmen hem allesbehalve had uitgeput, en sprong in de richting van zijn territorium.