I couldn't wait{Silverpaw}{SPT}

Hij verlangde naar haar, naar de plannen die ze zouden maken en om te vertellen wat er gebeurd was. Silhouetteheart voelde het Warriorschap door zijn lichaam stromen, eindelijk was hij erkend . Bovendien had Everstar hem vertrouwd en hem een Apprentice toevertrouwd. Dit kwam hem goed uit, misschien kon hij Sunpaw verleidden tot dingen. Maar nu zat de kersverse Warrior bij de Fourtrees, wachtend op iets. Hij vond het jammer dat ze geen tijd meer hadden gehad om af te spreken. Silhouetteheart sloeg een kreet, die de boodschap had "kan je komen?". Hij zei geen namen, maar hoopte dat ze het begreep. Nu was het enkel wachten

Sinds hun laatste ontmoeting moest ze vaak aan hem terug denken. Aan de manier waarop hij zijn plan zou doorvoeren, hoe het leek alsof ze zichzelf niet kon zijn bij hem. Voor het eerst had ze een raar gevoel in haar buik daardoor. Iets wat ze nog nooit gevoeld had. Zou hij haar werkelijk begrijpen en zouden ze samen misschien hetzelfde plan hebben? Alsof Statclan er ook zo in geloofde klonk zijn stem opeens in de verte. Dit kon Starclan niet zijn. Het was vewoon toeval. Op een rustig tempo stapte ze de schaduwen van haar territorium uit bleef bij Fourtrees grijnzend kijken. "Niet zo lang geleden, hé?"

Een korte glimlach die vrolijkheid vertoonde was te zien, toen de kat de grijze vacht bespeurde. Silhouetteheart zette zijn gezicht maar snel weer in de gewone neutrale stand, ontwetend van Silverpaw's mening. "Niet zo lang geleden, hé?"Nee, dat moest hij haar nageven, maar er was wel wat gebeurd. "De tijd vliegt"zei hij enkel en stond op, "Fijn om je weer te zien, er is wel wat gebeurd intussen tijd"zijn stem was veranderd en een vriendelijke toon was te horen. Een toon die hij bij Sunpaw ook ging gebruiken, dat was de beste manier. Silhouetteheart kwam aan bij Silverpaw en snorde kort,maar hij herstelde zich vlug weer.

Automatisch verscheen er een glimlach op haar snuit. Ze herstelde zich gauw en kreeg weer haar gebruikelijke koele uitdruk. Sinds kort had ze zich voorgehouden om zich gewoon te gedragen in zijn buurt. Sinds het irritante gevoel in haar buik opgekomen was had ze zichzelf deze eis gesteld. Haar ogen richtte zich tot de zwart-witte kater wie het had over 'veel gebeurd'. Ze keek hem niet-begrijpend aan. Haar oren gingen plat in haar nek liggen toen het zachte gesnor haar oren bereikte.

Uh zo flut ><

Ze bgreep hem niet, maar dat had Silhouetteheart wel verwacht. "Ik ben Warrior geworden, mijn nieuwe naam is Silhouetteheart"legde hij daarom maar uit en even zwelde zijn borst op van trots. "Bovendien heeft Everstar me een Apprentice toegewezen, ze vertrouwt me blijkbaar"vervolgde hij toen. Hij besefte dat Silverpaw en Sunpaw bijna even oud moesten zijn, maar Silverpaw zou hij behandelen als een gewone kat en niet een Apprentice die naar hem moest luisteren. Bij Sunpaw moest hij nog even kijken. Silhouetteheart keek in Silverpaw's ogen, "Wat denk je ervan"

'Ik ben Warrior geworden, mijn nieuwe naam is Silhouetteheart' Silver schudde haar kop. Alsof ze het niet verstaan had. Maar eigenlijk was het wel tot haar doorgedrongen. Voor ze iets kon zeggen ging Silhouette alweer verder. 'Bovendien heeft Everstar me een Apprentice toegewezen, ze vertrouwt me blijkbaar' Silver trok haar klauwen in en uit de aarde. Ze haatte het als het over apprentices ging. Voornamelijk omdat haar mentor zich niet met haar bezig hield. Dat was maar best ook, ze had werkelijk een hekel aan haar en haar poedel achtige gedrag. 'Wat denk je ervan' Opnieuw schudde ze haar kop. "Hé euh sorry. Is goed voor je. Neem ik aan?" Ze hield zich nu nog niet zo bezig met apprentices en mentor taken. Tot slot moest ze nog zo'n volle maan wachten totdat ze warrior zou worden. Genoeg tijd dus om het leven van haar dengenoten zuur te maken.

Silhouettepaw merkte dat ze zich ergerde over het feit dat hij over een Apprentice sprak of dat hij er een had? Was ze niet blij voor hem of was ze bang dat zijn gedachtes gingen veranderen. "Hé euh sorry. Is goed voor je. Neem ik aan?"zei Silverpaw. Silhouetteheart keerde weer terug in zijn pokerface en knikte, "Ja, als Warrior heb ik wel wat meer te vertellen dan als Apprnetice en een eigen Apprentice kan ik misschien manipuleren"vertelde hij, "Al is ze wel wat brutaal"voegde hij eraan toe,met een korte glimlach. "Heb je nog katten ontmoet?"vroeg hij, zich houdend aan hun plan.

Ze merkte een verandering bij hem op. Ze grinnikte onhoorbaar waarbij zich een grijnsje om haar mondhoeken trok. 'Ja, als Warrior heb ik wel wat meer te vertellen dan als Apprentice en een eigen Apprentice kan ik misschien manipuleren.' Ze knikte. Dat was wat hij beloofd had. 'Al is ze wel wat brutaal,' Diezelfde grijns weer op haar snuit. Maar deze keer tikte ze zijn borst aan waarbij ze hem ruw omver duwde en hem in een greep hield. "Hoe dacht je om ooit zo een Apprentice op te leidden." Haar staart liet ze opzettelijk onder zijn kin glijden waarbij ze zich van hem afwende en vals begon te lachen. "Blijf je plan in gedachten houden." Haar nu nog koele blik wierp zich op hem en vals greens ze naar hem. "SilhouetteHEART." Opzettelijk sprak ze zijn nieuwe naam lang uit.

In plaats van hem te beantwoorden tikte Silverpaw zijn borst aan. Een zachte tinteling schoot door hem heen en hij wou reageren,toen ze om opeens omver duwde en in een greep hield. Silhouetteheart was enigszins verbijsterd over deze plotse uitval en blies naar haar,terwijl hij zich los probeerde te rukken. Gelukkig merkte hij net op tijd dat het een grap was. "Hoe dacht je om ooit zo een Apprentice op te leidden." haar staart gleed onder zijn kin en ze lachte vals. Silhouetteheart duwde zich met alle kracht omhoog en keek intussen in Silverpaw's koele blik. "SilhouetteHEART." op het einde van het uitspreken hees hij zich overeind en duwde Silverpaw van zich af. Hij sprong meteen op haar en duwde haar tegen de grond."Ik denk dat ik wel weet hoe ik haar moet behandelen,geen zorgen, ze is onder controle"hij verstevigde zijn greep wat, "Net als jij,SilverPAW"

Nog voordat ze het doorhad had de kater alweer opgesprongen en lag zij deze keer onder zijn poten. Deze keer greens ze nog gemeen naar hem. Maar een indringer zou ze zo al een heel eind van zich af gegooid hebben. "Ooh dat weet je duidelijk." Nog even bleef ze roerloos liggen om de schijn te wekken dat ze niet zou tegenwerken. Maar zonder te waarschuwen trok ze de kater bij zijn voorpoot onderuit. Ze wist zich snel en gemakkelijk onderuit te werken voordat hij een tweede aanval zou inzetten. Ze lachte vals waarbij ze een rondje om hem heen wandelde. "Gemakkelijk zo?"

"Ooh dat weet je duidelijk."zei Silverpaw weer tegen hem en ze bleef roerloos liggen. Silhouetteheart voelde een verbazing opkomen en hij liet zijn kracht wat verzwakken. Plotseling voelde hij iets tegen zijn voorpoot aankomen en een tel later lag hij op de grond. "Hey"riep hij naar Silverpaw, die inmiddels voor hem stond. Hij spuugde wat zand uit en stond op en lag weer.Silverpaw liep om hem heen en lachte vals, "Gemakkelijk zo?". Silhouetteheart gromde kort en stond weer op, "Ik ken de grond inmiddels wel, kunnen we niet gaan overleggen" zei hij met een boze ondertoon, waar hij meteen weer spijt van kreeg. Waarom?

De onverwachte toon die hij uitstootte toen ze hem tackelde was ergens wel te verwachten. Silver greens waarbij ze haar poot uitstak om hem overeind te helpen. 'Ik ken de grond inmiddels wel, kunnen we niet gaan overleggen,' Silver knikte. "Good, hoever ben je al?" Nog voordat hij iets kon zeggen nam ze zelf het woord weer. "Ik heb Whitelion ontmoet. Die freak van Windclan?" Ze stelde de vraag alsof het vanzelfsprekend was waarover ze het had. Wat wilde je ook. Die kater had al zoveel slechte invloeden op de andere clans. De perfécte onderdaan dus.

Silhouetteheart veegde wat zand van zijn neus af en keek op, Silverpaw praatte weer tegen hem. "Good, hoever ben je al?"Silhouetteheart moest toegeven dat hij haar daarin zou teleurstellen, maar ze was hem voor. "Ik heb Whitelion ontmoet. Die freak van Windclan?"bij het horen van de die naam ging Silhouetteheart's vacht kort overeind staan en hij blies zachtjes, ''Och, die dwaas, hij lijkt sterk, maar hij breekt op het ogenblik waarschijnlijk van binnen"Hij schudde kort zijn kop en richtte zich toen weer op zijn eigen antwoord, "Wat betreft mij, ik ben nog niet naar andere clans kunnen gaan, maar ik zal binnenkort gaan"beantwoordde hij haar eerste vraag, het onderwerp Whitelion negerend

Het was duidelijk hoe bekend de freak in Windclan was. Zelf had ze nog niet zoveel over hem gehoord, ondanks dat ze zoveel mogelijk gesprekken tussen haar clanleden afluisterde. Tot nog toe had ze weinig zijn naam horen vallen. Toch wist ze goed genoeg wie hij was en wat hij deed. En dat beviel haar wel aan hem. 'Wat betreft mij, ik ben nog niet naar andere clans kunnen gaan, maar ik zal binnenkort gaan,' Silver knikte. "Mijn clangenoot, Mazelock doet ook mee. Ik weet niet of ze het al weet. Maar ik zal haar wel aan onze kant kunnen krijgen." Eigenlijk was het een dikke leugen. Die kat had meer verstand en ervaring dan zij in haar had. De kans dat Maze haár aan haar kant kreeg was zoveel groter. Maar waarom zou ze de waarheid vertellen? Het klonk zoveel beter als zíj de poppenspeelster was. "Dus wat zijn je plannen?" Ze keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan.

Silverpaw reageerde niet op zijn opmerking over Whitelion,dus liet Silhouette het maar gaan. "Mijn clangenoot, Mazelock doet ook mee. Ik weet niet of ze het al weet. Maar ik zal haar wel aan onze kant kunnen krijgen." Silhouetteheart glimlachte kort en probeerde na te denken of hij die poes misschien al kende,maar er kwam niks nuttigs in hem op. "Dus wat zijn je plannen?"Silhouetteheart knikte kort, "Bondgenoten zoeken, ervoor zorgen dat alle Leaders verstoten worden en dan samen het woud overnemen."zijn hoofdlijn. Inspelen op de Warriors, leugens, vriendschap en verraad. Alles zal meedoen met dit plan. Hij en Silver, samen heersend over het woud.

Silver keek vragend op om zijn reactie te peilen. Als het goed was, wist hij niet wie Mazelock was. Althans dat hoopte ze. Tot haar opluchting leek er geen herkenning bij haar naam te vallen. De ingehouden adem werd uit haar longen geperst en ze liet haar schouders opgelucht zakken. Waarom precies wilde ze nou dat juist híj niet van het plan af wist? 'Bondgenoten zoeken, ervoor zorgen dat alle Leaders verstoten worden en dan samen het woud overnemen.' Antwoordde hij. Silver schudde haar kop en knikte. Even beet ze op haar tong. Zou ze het zeggen van de rogue? Wat kon het voor kwaad. Ze plaatste haar klauwen in de bodem en kneep wat aarde fijn. "Ik ben op pad geweest. En heb een rogue ontmoet..." Waar was ze mee bezig. Zo leek het alsof ze wilde zeggen dat ze verliefd was. Silver schraapte haar keel. "Wat ik wil zeggen is, hij wil meewerken aan het plan." Ze keek naar haar poten en toen weer op. "Vertrouw me nu maar. Ik speel geen belangrijke informatie door." Ze kon een schaapachtige grijns niet onderdrukken. "Het is een kwestie van..." Ze lachte even. "Om de vinger winden."

Silhouetteheart keek Silverpaw aan, ze leek ergens blij te zijn met zijn antwoord.Hij snapte dat niet helemaal,wou ze katten voor hem verbergen,hij moest toch ook weten welke katten aan hun kant stonden? "Ik ben op pad geweest. En heb een rogue ontmoet..."Silhouetteheart keek opeens bezorgd naar haar, wat als die Rogue haar iets aan had gedaan. Meteen verschoot de kleur naar zijn wangen en nam hij weer een neutrale blik aan. Wat ik wil zeggen is, hij wil meewerken aan het plan." Ze keek naar haar poten en toen weer op. "Vertrouw me nu maar. Ik speel geen belangrijke informatie door." Oh,dan was het goed,maar weer wou ze hem niet laten weten wie het was. Silverpaw grijnsde schaapachtig, . "Het is een kwestie van..." Ze lachte even. "Om de vinger winden." Silhouetteheart liet zijn twijfels maar zakken en grinnikte mee, "Je bent goed, als ik Sunpaw even achter kan laten, zal ik naar Shadowclan gaan en eens kijken wat ik daar tegenkom"beantwoorde hij, een belofte.

Silvergale

You know, I dont give a f'ck what you think or say
'Cause I rock this whole place anyway

Haar grootste bezorgdheid was dat hij iets achterwege zou laten. Ze wilde echt graag weten wie Mazelock nou precies bedoelde met haar 'connecties'. Ze was zich goed genoeg bewust van de katten die meededen met haar. Welke katten ze nog zou kunnen vragen, en hoe ze het moest aanpakken om die katten aan haar kant te kiezen. Silver greens nogal breed. Ze was blij met een handlanger als Silhouette. Maar over Maze en Whitelion had ze nog haar twijfels. Keegan was ze ook helemaal zeker. Dus wat dat betrof heeft ze al die tijd al de juiste katten tegen het lijf gelopen. Op die kleine b'tch van een Ghostpaw na dan. 'Je bent goed, als ik Sunpaw even achter kan laten, zal ik naar Shadowclan gaan en eens kijken wat ik daar tegenkom.' Ze haatte die apprentice van hem. Apprentice vuile hond. "Wat ben je van plan met die hond van je? Wanneer zul je haar 'es aanpakken!" Ze zuchtte gefrustreerd. Alsof Ghostpaw en zij zussen waren. Haar klauwen boorden zich in de aarde. "Houdt contact." Met die woorden wandelde ze verder maar keerde daarna weer terug naar de kater. "De ceremonie is binnenkort. Misschien vertrouwt Dawnstar me genoeg om me mijn krijgersnaam te geven." Ze kraste met haar klauwen over de grond. "Dan kunnen onze apprentices elkaar misschien leren kennen." Een lach verscheen op haar snoet. Ze zou het die apprentice van haar; tenminste als Dawnstar haar vertrouwde; niet gemakkelijk maken.

urgh ><

@ by AngelOfTheLord from Kickstart

Silhouetteheart legde zijn oren in zijn nek toen ze uitviel over zijn Apprentice. "Wat ben je van plan met die hond van je? Wanneer zul je haar 'es aanpakken!"Hij deinsde naar achteren toen haar nagels voor hem in de grond werden geboord en likte bijna zenuwachtig zijn lippen. Hij was niet vlug bang,misschien omdat hij er uiteindelijk achterkwam dat er niks aan de hand was,maar Silver was niet zomaar een poesje om zomaar zonder handschoenen vast te pakken."Ik zie wel"beantwoorde hij dan ook,half de waarheid. "Houdt contact."Silverpaw stond op en leek te vertrekken,maar bedacht zich blijkbaar en draaide zich weer om. Bij haar eerste zin voelde Silhouette zijn hart een sprongetje maken,beschaamd maande hij zijn hart weer tot bedaren. "Als je er een krijgt,bij mij was het dat ik de enige was"En misschien ook omdat Everstar hem had vertrouwd. "Ga je?"

Ze was nog steeds kwaad over die apprentice van hem. Hoe kon hij het uitstaan om zo'n miezerig schepsel op te leiden tot 'volwaardige' warrior. Ze probeerde zo koel mogelijk te lijken, maar het was duidelijk hoeveel afkeer ze had voor die poes. "Zend haar naar de Dark forest. Zo'n poes verdiend het niet om opgeleid te worden." Ze gromde erbij. Ze haatte haar echt. 'Als je er een krijgt,bij mij was het dat ik de enige was,' Sprak hij toen ze weer terug keerde. "I hope so. Want zij zal de eerste worden die sterft." Ze giechelde wat vals. "Wat zijn jou plannen met Everstar?" Ze trok vals haar mondhoeken omhoog bij de gedachte aan die rot kat. Het leek weer een puur zakelijke ontmoeting. Toch was het vreemd dat er deze keer iets anders aan de sfeer was. Iets wat haar de laatste tijd veel te veel opviel als ze aan hem dacht.