Come come, kitty kitty [DICE]

De avond viel en de maan verscheen, als een bal die omhoog werd getrokken, de lucht in. Een schim zigzagde tussen de bomen door, snel als de wind, vluchtend voor een schreeuw die haar achtervolgde. Maar het geschreeuw stopte en ebde weg. De schim minderde vaart en veranderde in een lichtgekleurde, mooie kattin. Jeia kwam achter de struiken vandaan en ging hijgend in het maanlicht zitten. Boos keek ze achterom. De Twoleg was teruggegaan naar zijn nest. Jeia moest haar woede even kwijt. 'Ik haat jou ook!' riep ze kwaad naarachter, maar er kwam geen antwoord. Jeia gromde nog even en ging toen haar zilverkleurige vacht wassen. Voor haar, op de grond, lag een duif. Gestolen uit een hok van de Twolegs. Gewaagd, maar gelukt. Ze kon niet anders, ze had zo veel zin in een echt vetgemeste duif. Alle bosduiven waren best dun, omdat het al een tijdje niet geregend had en er daarom minder eten voor ze was. Maar de dode duif, die zojuist nog leefde, was lekker mollig en zat vast vol goed vlees. De Twoleg, die een groot nest had gebouwd voor de duiven die hij hield, kwam schreeuwend achter haar aan, maar na even haar klauw in zijn been gehaakt, haakte hij sneller af. Jeia stopte met zichzelf wassen en bestudeerde haar vacht. Het glinsterde in het bleke maanlicht en leek wel bijna licht te geven. De kattin richtte haar aandacht op de duif. Het lag er roerloos bij, precies de bedoeling. Jeia lachtte vals wanneer ze terugdacht aan de gezichtsuitdrukking van de Twoleg. Net goed, stomme Twolegs. Ze wilde net haar tanden in de duif zetten, toen ze een geritsel hoorde. Een andere kat? Hmm. Jeia was graag op zichzelf, maar hield ook van nieuwe contacten leggen. Bovendien was ze erg dapper en nergens bang voor. Andere katten kon ze wel aan. Misschien wist ze, vooral de toms, te verleiden. Jeia grinnikte. Ze vond zichzelf goddelijk, ze had een prachtige vacht, glinsterende ogen en een uitdagend karakter. Ze hield wel van wat spanning en charme. Jeia grijnsde. 'Come come, kitty kitty' miauwde ze. 'Ik weet wel dat je er bent'. Ze bleef kijken naar de zwarte gestalte die tevoorschijn kwam.

Het was avond, het maanlicht verscheen en Dice vond dat het weer eens de perfecte tijd was voor een nachtelijke jacht. De meeste katten gebruikten de nacht om lekker te slapen, maar hij zou de middag wel gebruiken om weer op krachten te komen. Er was toch geen kat die zijn territorium betrad, gezien het er nogal mistroostig uitzag. En de katten die zijn territorium betraden konden maar beter goed op hun tellen letten, want hij had geen medelijden met diegenen die verdwaald waren. Oké, misschien zou hij de poezen niet aanvallen, maar dat was weer voor andere doeleinden. Terwijl de kater op zijn gemak met open bek door het territorium liep, moest hij denken aan Skinny Love. Hij had de poes al een tijdje niet meer gezien en vroeg zich af of het wel goed met haar ging. Ook al woonde ze bij Twolegs, met die wezens wist je het maar nooit. Als hij te lang niks meer zou horen, zou hij haar wel gaan opzoeken. Het was vrij grappig dat hij een soort van vriendschap had gesloten met een oude Kittypet, maar tegenwoordig kon het leven zo vreemd lopen. Bovendien was zij de enige die hem een beetje begreep en die zelf ook nare ervaringen had die ze met hem had gedeeld. Hij voelde een band met haar dat hij met niet veel katten had gevoeld en dat sterk leek op de band van hem en zijn overleden broer Casino. Dice' oortjes bewogen en gealarmeerd keek hij om zich heen toen hij een stem hoorde. Zijn blik bleef hangen op één punt. Hij grijnsde toen hij haar zag. Het was een mooie, door de maan verlichte poes. Van wat hij kon opmaken had ze smaragdgroene ogen en een witte vacht. De kater liep behoedzaam uit de struiken naar haar toe. 'Je hebt me helemaal,' sprak hij zacht, alsof hij zich overgaf aan haar. 'Nou vertel eens,' zei hij, waarna hij naar haar toeliep en haar een knipoog gaf, 'wat doet zo'n prachtige poes als jij hier?' Zo te zien was de poes ongeveer zijn leeftijd. Hij vermoedde dat hij nog ouder was dan haar. Precies het goede slachtoffer dus.