I Am Queen Of ShadowClan

Dauntpaw was nu al aan het uitkijken naar haar ceremonie. Ze had bijna de leeftijd bereikt van een young warrior. Doordat ze niet goed in slaap kon geraken sliep ze langer in de ochtend. Dat bracht wel wat problemen mee op het vlak van warriors. Vaak moest ze dan op patrouille bij zonhoog of ze moest meetrainen. Dat soort zaken. Het vermoeide haar, maar dat was beter als vroeg opstaan en niets doen. Precies zoals ze nu aan het doen was. Ze was voor zonhoog opgestaan. Het jagen was leuk geweest, maar nu zat ze hier. Uit verveling liet ze haar roze tong over haar rug gaan. Haar mooie blauwe ogen waren gesloten.

+Only Slenderstep

De zonhoog was niet bepaald haar favoriete tijdstip om te jagen. Maar soms was het wel een nodig als je eens iets anders wilde vangen als kraaien en ratten. Slenderstep stak haar snuit de lucht in en snoof de geuren van het bos op. Dit was en bleef toch haar favoriete plek in het hele territorium. De dennenbomen zorgden voor voldoende schaduw en de naalden op de grond dempten nog meer het geluid van haar stappen. Ze bleef toch steeds op haar hoede. Mocht er plots een prooi in de buurt zijn die haar niet opgevallen was. Maar deze keer was het geen prooidier. Het was een clangenoot die haar niet eerder opgevallen was. Onhandig struikelde ze dan ook voor de apprentice; zo kon ze afleiden aan haar bouw en grootte; haar poten toen ze de struiken uit stapte. "Ow eum, sorry."

Dauntpaw opende haar ogen en wou net haar poten een wasbeurt geven toen ze een zwaaiende staart zag. Hij gaf aan dat iemand aan het sluipen was. De wind waaide in de tegenoverstelde richting dus kon ze niet ruiken wie het was. Ze wist alleen dat de staart zwart was. "Ow eum, sorry." Slenderstep struikelde voor haar voeten. De gevlekte poes keek naar de struiken. Daarin zag ze een klein muisje zitten. Met een geamuseerd gesnor draaide ze zich weer naar Slender. "Well Slenderstep. Is er een arm muisje in het camp geglipt?" Ze krulde haar staart rond haar gevlekte poten. "Hallo trouwens. Hoe is je dag?"


We zitten in het camp, maar ik verzin wel iets xD~

Aan de vriendelijke manier waarop de poes haar begroette lag er geen reden in om beschaamd te zijn. Toch kon ze het niet laten om haar poot voor haar ogen te slaan. 'Well Slenderstep. Is er een arm muisje in het camp geglipt?' Slender lachte wat lam. "Euh, eum jah." Ze keek naar haar poten en toen weer naar het diertje die ergens in de verte uit hun zicht verdween. 'Hallo trouwens. Hoe is je dag?' De poes keek weer op naar de apprentice. Als ze het goed had zou die binnenkort vast ook warrior worden? "Hé fijn. Dauntpaw was het, niet?" Ze krabde zich even achter haar oor. "Veel vrije tijd. Teveel om eerlijk te zijn. Maar jij, word jij binnenkort ook geen warrior?" Ze hield haar poten even om haar snuit als teken dat ze weer teveel praatte. Dit was één van haar zwakke punten als er gezelschap was. Ze vertelde teveel in één keer.

_{"Hé fijn. Dauntpaw was het, niet?" Dauntpaw keek met een geamuseerde twinkeling naar Slenderstep. "Veel vrije tijd. Teveel om eerlijk te zijn. Maar jij, word jij binnenkort ook geen warrior?" De zwarte poes vouwde haar pootjes over haar snuit. "Ja Dauntpaw." Haar gevlekte staart wikkelde zich rond haar poten. "Leuk zoveel vrije tijd. Jah ik kijk er echt naar uit. Dan kan ik mij écht bewijzen."}

Ze gaf haar vacht vlug enkele snelle likken om weer in model te brengen. Het was een stomme manier om door te hebben dat ze nogal verlegen of zenuwachtig was. Ze keek weer even op naar de apprentice en glimlachte vaag. "Ja, dat zal je wel nodig hebben. Maar ik geloof zeker dat Shrewstar je wel zal vertrouwen." Ze krabde haar nogmaals achter haar oor. "Maar hoe was je dag?" Ze wilde graag vertellen over haar zusje die ze had leren kennen, maar wist niet of ze zelf eerst het woord moest nemen, of de ander de kans moest laten om iets te zeggen. Uiteindelijk koos ze het laatste. Ze kon altijd later nog zeggen dat ze haar zusje ontmoet had.

Stressy slendie xd

"Ja, dat zal je wel nodig hebben. Maar ik geloof zeker dat Shrewstar je wel zal vertrouwen." Dauntpaw knikte. Daar twijfelde ze niet aan. Haar twijfel lag eerder bij Innerghost. Het was al een paar keer voorgevallen dat ze onterecht beschuldigd werd voor het eten van prooi voordat de clan gevoed was. "Maar hoe was je dag?" Ze keek in de speciale inktzwarte ogen. Ze moest toegeven dat de poes best mooi was. "Mijn dag was goed. Afgezien van een paar irritante viskatten." Haar glimlach bereikte nu ook haar ogen. Die lichtte dan ook meteen op. "En hoe was jouw dag?"

Ze was vrij zeker dat bij de volgende ceremonie, de apprentice voor haar, zeker haar warriornaam zou ontvangen. Slender glunderde van tevredenheid. Ze sloeg haar staart netjes naast haar poten. "Shrewstar is echt fijn. Ook al heb ik haar nooit ontmoet. Maar ik weet zeker dat zij blij zal zijn met een loyale krijger als jou." Ze lachte vriendelijk. 'Mijn dag was goed. Afgezien van een paar irritante viskatten.' Slender lachte en sloeg haar poten voor haar mond. "Nou, ik hoop dat je geen last meer hebt van die viskatten." Ze trok even haar neus op. Ze haatte die geur. "Nou, het was wel fijn. Ik had vandaag patrouille, dus hadden mijn leerlingen een dagje rust." Ze keek even naar de apprentice die best al groot was. Maar wat haar aandacht het meest trok was haar bijzondere lichaam. Ze schudde even haar kop. "Misschien wil je eens meegaan? Op patrouille of training?" Ze vond het altijd fijn als er bekenden in de buurt waren. Maar ze had er niets op tegen om nieuwe katten te leren kennen.

"Shrewstar is echt fijn. Ook al heb ik haar nooit ontmoet. Maar ik weet zeker dat zij blij zal zijn met een loyale krijger als jou." Dauntpaw trok ietwat verlegen met haar oren. 'Mijn dag was goed. Afgezien van een paar irritante viskatten.' Slender lachte en sloeg haar poten voor haar mond. De gevlekte poes lachte ook. Vooral om haar verwarring te verbergen. De verwarring kwam door een kleine kriebel dicht bij haar buik. "Nou, ik hoop dat je geen last meer hebt van die viskatten." Ze knikte heftig. "En hoe was jouw dag?" Ze ontmoette Slenders ogen. "Nou, het was wel fijn. Ik had vandaag patrouille, dus hadden mijn leerlingen een dagje rust." Leerlingen? Ze duwde haar kop in de lucht. "Misschien wil je eens meegaan? Op patrouille of training?" Een grijns verving de glimlach op haar gezicht. Ze kneep haar ogen tot spleetjes. "Arme leerlingen." De grijns werd groter en er kwam een kleine twinkeling in haar half gesloten ogen. "En. Wat dat betreft zeg ik geen nee." Ze liet haar kop terug zakken en schudde eventjes haar oren. De kriebel was er nog steeds, maar minder op de voorgrond nu. Misschien werd ze ziek.

Slender kneep haar ogen tot spleetjes en perste een ietwat geforceerde lach op haar snoet. "Wacht jij maar tot jij een mentor hebt." Ze liet een klein lachje zien. "Ik hoop dat hij het niet zal zijn die pech zal hebben." Haar mondhoeken krulden een beetje op tot een soort grijns. 'En. Wat dat betreft zeg ik geen nee.' Slender glimlachte. "Nou, wat kun je dan zoal?" De apprentice was al oud, dus zou het niet lang meer duren voordat ze warrior zou worden. Dus zou ze vast al betere technieken beheersen dan haar eigen leerlingen die nog niet zo oud als haar zijn.

"Wacht jij maar tot jij een mentor hebt." Dauntpaw grijnsde. "Ik hoop dat hij het niet zal zijn die pech zal hebben." "Tja, Nevermind is al de ongelukkige." Ze lachte en knikte naar de zwarte die een eindje verderop zat. "En. Wat dat betreft zeg ik geen nee." Slender glimlachte. "Nou, wat kun je dan zoal?" Die vraag maakte haar onzeker. Ze was een goede jager en ze was pro in vechten, alleen die grenzen kende ze niet. Veel ervan had ze wel opgepikt, maar Thornwind had nooit de moeite genomen om die haar te leren. Ze schraapte haar keel. "Uhm. Ik kan wel jagen en ik kan goed vechten, het is alleen dat ik het gebied niet zo... goed ken." Ze keek naar poten. Zou Slender haar uitlachen?

Ze bleef nog even de kattin aankijken. 'Tja, Nevermind is al de ongelukkige.' Slender grinnikte zacht. "Veel succes dan. Die kater is best vreemd." Ze bracht er een schaapachtige lach uit. Ze wilde niet zeggen dat hij gek in zijn kop was, want dat was dan ook weer niet waar. 'Uhm. Ik kan wel jagen en ik kan goed vechten, het is alleen dat ik het gebied niet zo... goed ken.' Slender glimlachte zwak. "Geen probleem hoor. Ik ken de grenzen allemaal uit mijn hoofd." Na de vele patrouilles moest dat ook wel. "Zullen we gaan jagen? Onze magen vullen voor een kleine patrouille als je dat wilt?" Het was nogal stom om te jagen als je gewoon een prooi van de prooistapel kon pakken. Maar ze deed graag iets terug voor de clan.

#Slender/Mustache cats~

Dauntpaw grijnsde. "Geen probleem hoor. Ik ken de grenzen allemaal uit mijn hoofd." Ze zuchtte opgelucht en richtte haar blauwe ogen in de zwarte. "Zullen we gaan jagen? Onze magen vullen voor een kleine patrouille als je dat wilt?" Ze knikte enthousiast. "Wie het eerst bij Pinewoods is." Ze begon te rennen en keek over haar schouder. Slender zou haar nooit kunnen inhalen. Ze keek weer voor haar en focuste lachend haar blik weer op de omgeving rond haar. Pinewoods wist ze nog wel net liggen.

Topic vervolgen?~