Sush the shi

Rustig stapte de lichtgekleurde tabby-point poes langs haar eigen gebied. Ze had dit gebied nu volledig in haar kop, zo vaak als ze hier wel niet gelopen had, zovaak als ze dit wel neit gezien had, katten verjaagd had. Okeey, ze rook nu niemand dus ze zou er best wel weer even vanuit kunnen gaan. Niet dat iemand haar zou tegen houden. met korte, snelle passen ging de poes haar gebied uit. Net zo lang tot ze, well ze wou naar de clangebieden, maar ze kwam eerder een geur van een kat tegen. Een andere Roque. Automatisch hees ze trots haar kop en keek ze kort om zich heen om de kat te vinden. Toen vond ze de kater, hij liet de andere kant op. Ze liep rustig naar hem toe. Achter hem. Kort kuchtte ze om zijn aandacht te krijgen zodat hij zich zou omdraaien. Ze bekeek hem albast een beetje, hij was net als haar behoorlijk goed getraind. Had een goede bouw, net als haar. Maar hij was jonger, een heel stuk jonger.

De kater voor haar draaide zich inderdaad om toen ze gekucht gekucht had. Het was waar, zijn bouw was goed, sterk. Hij was gespierd. Het patroon van zijn Flame-point vacht kwam haar bekent voor. Zijn blauwe ogen waren precies zoals haar. 'Hey kater' reageerde ze op hem. Hij kwam haar bekend voor maar ze dacht er niet te veel overna. "Walker is de naam, al mag je me ook Logan noemen," de ruwheid kwam haar bekend voor in zijn stem. Ze dacht erbij aan haar vader toen hij haar broer had mee genomen om te trainen en te vechten terwijl zij achterbleef in die clan, omdat ze maar een poes was en dus te zwak was. Hij moest eens weten. 'Well Walker, the name is Sushi stelde ze zich voor. Ze dacht na over waar ze zijn kop van kende.

"Sushi sounds sweet," grijnsde de kater. Seriously, wat was er mis met die katten. Haar moeder ook al met haar Sweetkit. Trots hield ze haar kop hoog, ze was niet Sweet. Kort dacht ze na over zijn vraag. Zou katten doden een training zijn, die prooien. Well, ze zag er meer zo uit door haar bouw en haar trainingen samen. 'I got my build from my dad, I guess' sprak ze. 'But yeah, I trained a lot, by killing cats' grijnsde ze terwijl ze haar blauwe ogen even recht in de zijne boorde. Hmm. Ze herkende hem ergens van, maar niet van de afgelopen paar moons. Rustig liet ze zich door haar achterpoten zakken terwijl ze nadacht. Hem probeerde voor te stellen als jongere kat.

In haar gedachte probeerde de ze de kater steeds een stapje jonger te maken maar echt lukken wou het niet. Ze kon andere katten zich echt niet jonger voorstellen. Jammer. Maar ja. Ze zag nieuwsschierigheid opkomen in zijn ogen na haar woorden. Kort grijnsde ze dat stond haar wel aan. 'Well, Clancats mostly, but I got some Bloodclanners too' zei ze. Vooral die poes die maar vol was blijven houden dat ze niet bang voor haar was. Geweldig. Ze bekeek de kater opnieuw, hij was nog jong, hij had alle tijd om katten te doden. Z'n pa en zn broer 'Can I ask you who your dad and brother are?' ze kende genoeg katers die katten hadden gedood. Misschien kende ze ook wel een van hen, dat zou dan ook verklaren waarom ze zijn kop herkende.

Hesh was vermoord, mogelijk haar broer. Door een Bloodclanner, die zwakke hulpeloze kittens. Rorke, de naam had hij wel eens horen vallen tussen haar moeder en haar vader vlek voor hij haar broer mee had genomen. Maar wist niet wat er gebeurd was. Zijn vader was vermoord door die Rorke. Haar bloed voelde koud terwijl haar ogen naar ze grond gleden. Haar vader was dood. De kater die er zo gespierd uit had gezien. Haar nagels groeven zich in de grond. En haar broer, was het haar broer. Was haar broer dood. Ze keek op naar de kater voor haar, haar blik een stukje triester. Ze had ze zo graag willen laten zien wat er van haar gekomen was, hoe ze was uitgegroeid tot de sterke poes. Ze keek op naar de kater voor haar die haar vraag beantwoorde. Killkit, hij was het, hij was haar kleine broertje. Kort sloot ze haar ogen. Dat betekende dat Hesh... Kort sloot de poes haar ogen.. Die bloodclanners hadden met hun poten aan haar familie gezeten. Maar nu had ze Killkit voor zich zitten. of nou ja, Walker was zijn naam nu. 'Omdat ik Killkit kende, heel goed, de moon dat je bij je moeder woonde. Dat je bij onze moeder woonde. Ik ben Sweetpaw'

De kille blik op de grond gericht, de kille blik die zich steeds een beetje meer met verdriet en woede vulde. Haar broer en vader. Kort sloot ze haar ogen, als de kater haar zou willen aanvallen zou dat nu niet slim van hem zijn. Hoewel ze haar ogen gesloten had stroomde er genoeg woede door zijn aderen om haar eruit te worstelen en elk bot een voor een uit een kattenlichaam te trekken. Als ze er nou gewoon was geweest. Als hun vader haar ook mee had genomen. De kater staarde haar ongelovig aan voordat hij twijfelend haar oude naam uitsprak. De naam waar ze zo'n haat aan gekregen had. "Het is veel te lang geleden, dat ik jou gezien heb.." sprak de kater waardoor ze even glimlachte. Ze had haar kleine broertje terug, teminste een iemand van de familie. Haar moeder beschouwde ze niet meer als familie. En hoewel hun vader haar niet mee had genomen omdat ze een poes was en dus zwak was had ze hem zo graag willen laten zien wat er van haar gekomen was. 'Eightteen long moons little brother' grijnsde ze. 'You grew up great, you look like dad' glimlachte ze. Killkit. Hij had nogsteeds dezelfde kop, enkel was hij groter geworden, breder, gespierder. Hij had de bouw van hun vader, net zoals eigenlijk alle drie de katten hadden gehad. Eigenlijk had ze het wel eerder moeten zien. De bouw, de patronen, de kleur, de ogen en natuurlijk de stem. De stem die op die van hun vader leek. Dit was geweldig.

Haar kleine broertje, wat was de kans dat ze hem ooit nog tegen zou komen. En hier, zo dicht bij haar gebied. Haar gebied, het gebied van de Terror Claws, misschien kon hij er ook bij. Hij was getraind, had dezelfde bouw als haar. Hij zou een aanwinst zijn tegen de clans. Jammer dat haar broer en vader hier niet waren, ze zouden een geweldig team zijn. Samen onverslaanbaar, echt onverslaanbaar. Misschien als ze er was geweest had ze hun vader, hun broer, ze allebij kunnen helpen. Maar haar vader had haar bevooroordeeld omdat ze een poes was. Ze keek even op naar Walker die zei dat ze ook op pap leek. Pap en Hesh. Hesh, wauw, wat zou ze dit nog eens graag willen zien. 'Mam was altijd al een mietje, die begon al te krijsen als een van de andere kits een piep gaf' zuchtte ze. 'Je had echt niet aan die poes, je hebt geluk dat je bij pap bent opgeroeid' sprak ze. Kort likte ze haar borstkas. Ze had graag met hun vader meegewild. 'Ik werd ontvoerd, meegenomen door een twoleg toen ik aan het jagen was sprak ze. Ze was er nogsteeds niet trots op dat een twoleg haar te pakken had gekregen.

'11 moons aan haar vast gezeten, zelfs toen ik aprentice was bleef ze doorgaan' zuchtte ze en keek haar broertje aan. 'Gevaar is toch juist goed, een beetje spanning in dat leventje van je, gelukkig geheel anders dan die mislukte clankatjes' ging ze door en keek even kort om zich heen. 'Denk je dat mam pap jullie liet meenemen' lachtte ze terwijl ze naar hem keek. 'Nee pap was slimmer, hij heeft jullie mee genomen. Hesh toen hij nog whitecough had, mij heeft hij achtergelaten omdat ik een poes was, terwijl ik wel beter was' sprak ze. Kort keek ze naar de lucht en keek toen weer naar hem. 'Jou heeft hij bij mam weggepakt, hoe geen idee maar je had haar moeten horen krijsen 's ochtends' lachtte ze. Het was enkel jammer geweest dat zij allebei haar broertjes had moeten missen in die tijd. Ja, ze had het wel leuk gehad met Killkit. Maar dat had ze ook met Clawkit gehad, ze had gehoopt dat ze ze beide weer eens zou vinden, met hun vader erbij. Ze volgde zijn blik naar haar poten en grijnsde. 'Well, It went a little different. They had a dog, now they dont anymore' grijnsde ze. Ja, ze was op straat gezet omdat ze de hond vermoord had. Een kleine hond, een iets grotere jack russel. 'How were Hesh and dad? Where do you live now?' vroeg ze.

'I Thought I wouldn't see you anymore, not until you would come to take some kits' sprak ze en grijnsde even. Het leek haar wel dat als hun vader nog zou leven Walker hetzelfde zou opgroeien en ook kittens met een random poes zou krijgen. En ze dan na een moon op komen halen, teminste, de katers dan. "Zonde dat hij jou niet mee nam.. Je vond het vast niet verkeerd, om met Hesh, pap en mij een stelletje BloodClaners uit te roeien," Bloodclanners zelf uitroeien vond ze al leuk, met haar familie zou vast geweldig zijn. Al hoewel, ze had Teemo wel de strot door kunnen buiten toen hij op haar shadowclanner was gedoken. Misschien was het beter dat ze meestal solo liep. Even grijnsde de poes en keek weer op naar haar kleine broertje. "Al gaan we dat laatste sowieso nog doen, als een wraak," Wraak, wraak en een lollletje misschien. Ze had haar eigen reden om achter de staarten van die kittens aan te jagen. Haar broer, Hesh, ja, die zou ze wel wreken. Alhowel, Walker had gezegd dat hij het niet gezien had, enkel gehoord had dat hij dood was gegaan. Als hij een beetje als haar was liep hij nogsteeds rond, murdering en killing everything alive. Haar vader daarintegen. Waarom zou ze hem wreken. Hij had haar achtergelaten daar, zelfs toen ze een sterke apprentice was had hij haar achtergelaten terwijl ze allebei haar broertjes van haar afnam. Leuk, maar nee, ze zag geen reden om hem te wreken. Sushi deed haar best niet in lachen uit te barsten toen ze dacht aan haar moeder, hopeloos schreeuwend: Help, hij heeft mijn kitten, mijn kitten. Mijn lieve Killkit. Ze had ervan genoten haar moeder in pijn te zien, dat zeker. Ze had hem zien lopen 's nachts, vanuit de opening van de apprentice den, hij had haar aangekeken maar was door gelopen. Aah well, ze was er nu alsnog vanaf en had toch een behoorlijk awesome leventje. Ze grijnsde even door de trotse glinstering in Walkers verbaaste ogen. Dit kwam wel goed. Ja, het klonk zeker wel alsof Hesh uit haar nest kwam. Kil en ruw, waarschijnlijk had ze haar broer wel gemogen. Hun vader, kil, kortaf en trots. Dat verbaaste haar niets, ze moest het toch ergens vandaan hebben en bij haar moeder was dat zeker niet, ook niet bij die slappe mentor die ze had in Thunderclan. Pa was eng kil naar het verraad. Zou hij haar eng kil vinden, zij was verraden. Misschien als hij haar met een ander had gezien. Maar dat zou hij nog wel eens meemaken. Hij leefde nergens. Misschien zou Grave hem op willen nemen in de groep. Hij zag eruit als een sterke kater, hij kon waarschijnlijk beter vechten dan sommige in hun groep en van hem wist ze dat ze op hem zou kunnen rekenen, in tegenstelling tot andere in de groep die waarschijnlijk liever degene waren die een einde aan haar maakte. 'I live in a group, named Terror Claws. We're leaded by Gravepath, we're fighting against all clans, we are going to rule the forest once' grijnsde ze waarna ze haar kop trots hoog hield. Praten over de deed ze altijd met een trotse, sterke houding zodat andere wisten dat het serieus was, dat ze een sterke groep waren die op hun doel af zouden gaan. 'Where is the rest of dad's crew?' vroeg ze daarna.