[Beatingpaw] Oh Abigail how could you do this to us? [Barkpaw]

De zwarte, grote kater had zijn twee Apprentices al vroeg gewekt en hen nog tijd gegeven om te eten en nog wat te ontwaken, met de boodschap dat ze naar de ingang van het Camp moesten komen als ze klaar waren. Motionless was al op jacht geweest, vroeg in de ochtend, en had zijn prooi bij op de stapel gelegd terwijl hij de katers had bevolen zich klaar te maken. En nu zat hij aan de ingang van het Camp terwijl hij daar de katers zag. "Goedemorgen heren," begon hij met zijn lage, kalme stem, met de licht geamuseerde ondertoon die er altijd te vinden was. "Dus, ik ben Motionless en ik zal jullie training verder zetten." Zijn staart wees naar Barkpaw. "Goedemorgen Barkpaw, ik hoop dat je gaat luisteren en niet over mij -of andere- gaat roddelen met je collega-Apprentice." Hij knipoogde, en wendde zich tot Beatingpaw. "Jij ook goede morgen, Beatingpaw, zelfde als wat ik tegen Barkpaw zei, luisteren en niet te veel bezig zijn met dingen buiten de Training." Hij had de hele nacht nagedacht over wat hij als eerste kon doen, en had besloten te doen wat hij als Apprentice het leukst vond om te leren. "Jullie gaan elkaar om de buurt aanvallen, nagels in, tanden niet gebruiken, niet proberen de ander tot bloedens toe te verwonden. Na iedere aanval hou je in, zeg je wat je er zelf van vond, en dan vertel ik je hoe je het gedaan had." Een voorbeeld ging hij niet geven, dan lag een van de katers toch om. "En dan valt de ander zijn mede-Apprentice aan. Begrepen?" Hij wachtte niet op antwoord, want ging door aan een verdere zin. "Zijn er nog vragen, mijnheren?"

+Training Barkpaw en Beatingpaw

De dag begon al goed. Had hij eindelijk zijn rust kunnen hervinden was het alweer tijd voor een training. De apprentice kreunde toen hij de woorden van zijn mentor hoorde. Waarom bleef iedereen hem toch kater noemen. Hij geeuwde, rekte zich uit en stapte gauw op zijn mentor af zodat zijn mede-apprentice hem niet kon horen. "Excuseer meneer. Maar wilt u mij geen heer meer noemen?" Zijn stem opzettelijk zo hoog mogelijk proberen te houden zodat zijn toch al zwakke lage stem er moeilijk doorheen klonk. Wat dat betreft had hij wel degelijk geluk met zijn stem en eveneens ook uiterlijk. Maar waarom iedereen wist dat hij een kater was bleef hem een raadsel.

De zwarte apprentice had in tijden niet zo goed geslapen als nu en juist deze morgen werd hij vroeg wakker gemaakt. Hij was het niet gewoon om vroeg op te staan, aangezien zijn vorige mentor hem in de steek gelaten had. Geluk kreeg hij zichzelf behoorlijk makkelijk uit zijn nest, al was de slaap nog steeds in zijn ogen te zien. Hij baande zich een weg naar de prooistapel, die er behoorlijk belabberd uitzag, en pikte er een klein muisje vanaf. Nadat hij zichzelf volgestoken had met verse prooi liep hij naar de ingang van het kamp toe, waar hun mentor op hen zou wachten. Barkpaw liet zijn blik van zijn mentor, naar zijn mede apprentice gaan. Even keek hij Motion met een klein grijnsje aan toen hij hen vroeg om niet te beginnen roddelen. Precies of dat kon worden tegengehouden. "Jullie gaan elkaar om de buurt aanvallen, nagels in, tanden niet gebruiken, niet proberen de ander tot bloedens toe te verwonden. Na iedere aanval hou je in, zeg je wat je er zelf van vond, en dan vertel ik je hoe je het gedaan had." Hij had in stilte geluisterd en knikte toch maar kort. Beatingpaw had ook in stilte geluisterd en stapte vervolgens op hun mentor af. De jonge kater richtte zijn oren nieuwsgierig naar voren. Wat mocht hij niet weten? Hij hield zijn blik op hen gericht, duidelijk nieuwsgierig, maar zei verder niets. Hij had Beatingpaw altijd een beetje mysterieus gevonden. Hij draaide zich vervolgens toch maar wat om en liet zijn gedachten even naar Ravenpaw gaan, de bange Shadowclan apprentice. Waarom ze zo bang was voor Windclan was voor hem een vraag, maar hij zou er nog wel achterkomen. Binnenkort zou hij haar wel eens gaan opzoeken. Barkpaw keek terug richting zijn mentor en liet zijn blik vervolgens geïrriteerd naar Beating gaan.