I'm feeling invincible tonight
I'm alive
Take a look into my eyes
This time I'ma take you for a ride
I'm invincible tonight
Donkeren ogen straalde in het heldere maanlicht terwijl de grijze gedaante verder sloop. De maan een vreemde schijn gevend op zijn zilveren pels terwijl zijn staart laag bij de grond heen en weer zwiepte. Zijn zware poten brachten hem langzaam verder. Hij stak zijn neus in de lucht en dronk de geur op de oude dassengeur liet hem zacht grommen maar een andere geur liet hem grinniken. De geur van een windclanner. Zielig met een vleugje angst. Was ze zichzelf aan het bangmaken?
De jonge warrior dacht aan zijn vader de kater die nog nooit tegen hem gesproken had. Maar woorden waren niet nodig. Hij had de Riverclan warrior er zo tussenuit gehaald. Het had hem bijna verpletterd zonder dat iemand het had kunnen zien. Zijn moeder was een verrader geweest. Ze had niet alleen hem gekregen van een smerige laaglevende riverclan kater maar vervolgens ook verdwenen. De clan die ze had moeten leiden tot in haar dood in de steek gelaten en hem daarbij. Als een hopeloze kitten zonder naam had ze hem in de steek gelaten. Wolverine.. Vernoemd naar een verrader. Wat was er nog meer nodig om pure woede bij hem op te brengen.
Zachtjes gromde de kater en was van plan om zich om te draaien en terug te keren naar zijn kamp hij had geen zin in een of andere zeikpoes die bang werd van een verlaten hol of toch wel? Hij grinnikte en besloot door te lopen langzaam tussen het hoge gras vandaan komend.
"Hmmph?" Mompelde hij en kantelde zijn hoofd.
"You seem afraid." Een grijns speelde om zijn lippen.
"Scaring yerself kitty?"