Steelpaw's wonden(donderpadrit)

Steelpaw strompelde samenmet Winterpw het kamp binnen en de wonden die nog bloeden deden wel pijn.
Steelpaw kroop richting het medicine den.
Hij keek in haar ogen en vroeg kan je het genezen en zijn we nog op tijd, voordat de woorden ontsteken.
Hij keek met een grimas van pijn naar haar en kroop alvast het medicine den in.
Steelpaw dacht"Hopelijk zal Sunpaw er niet naar vragen".

Winterpaw liep achter hem aan. "Het moet nog blijken of we op tijd zijn." Ze liep naar de steen en pakte wat spinrag en deed het op Steelpaw's wonden. "Hopelijk heb je haar ook verwond, want anders doe ik haar nog wat." Winterpaw stond op en liep terug naar de steen. Daar pakte ze wat goudsbloem en liep ermee terug naar Steelpaw. Ze kauwde op de bladeren en spuugde het sap op de wonden. "Je weet het misschien al, maar het kan prikken." Ze wreef langzaam met haar tong het goudsbloem sap in de wonden. "Blijf hier nog maar even liggen. Straks mag je hier wel weg, maar anders gaan de wonden misschien weer open." Zei ze.

"MPPHFMMPF!!"Steelpaw maakte pijnlijke geluiden en keek met pijn naar achter.
Hij zei"Ik kon haar 2 keer vermoorden maar ik kon het niet, ik kon het niet. Toen het erop aankwam kon ik haar hals open snijden maar ze greep me in de rug toen ik wegging."
Hij schaamde zich maar moest zijn verhaal afmaken.
"Ze begon over mijn ouders en ik barste in woede uit en gooide haar tegen een boom en rukte het vel van haar lichaam, Ze bloedde en ik gooide haar op het donderpad. Er kwam een monster aan ze kon zichzelf niet meer redden. Ik vond dat geen kat dat verdiende dus trok haar snel weg naar haar gens. Ik kwam daar aan en zei tegen haar dat ze nooit meer ons terrein in moest komen en ging weg, ze schreeuwde beledigingen en het was voorbij."
Hij schaamde zich dood dat hij de kat niethad verscheurd of vermood.
Hij riep"Dat prikt heel erg! Ik zal eeuwig met een litteken rond lopen op me wang, Sunpaw zal waarschijnlijk door al die wonden niet meer van me houden."
Hij keek triest naar Winterpaw.

Winterpaw keek hem aan. "Ze houdt heus nog wel van je. Geen kat verdient het inderdaad om dood te gaan, maar daar hebben ze geen medicine cat, dus ik ben benieuwd of ze het red." Ze keek naar Steelpaw en maakte zich een beetje zorgen, maar dat moest ze aan de kant zetten. "Ik begrijp ook wel waarom je boos op haar bent geworden. Ze mag ook helemaal niet op ons territorium komen." Winterpaw was boos op haar, maar maakte zich tegelijkertijd ook zorgen. Wat nou als ze dood gaat aan haar verwondingen? Dat gebeurd niet. Zei ze tegen zichzelf. Ze keek naar Steelpaw. "Je krijgt inderdaad een litteken, maar Sunpaw zal je daardoor echt niet minder mogen."

"Dankje dat je me troost en helpt" Hij zei het met een vertrokken gezicht door de pijn.
Hij keek haar aan en vroeg"Ziet het er stoer uit of zal ze eerder schrikken"
"In iedergeval erger kan het niet meer worden"
Hij keek weer met een normale glimlach maar alsnog zag je dat het pijn deed.
Hij kon altijd wel een mini voordeel vinden.

"Ze zal misschien schrikken, maar dat weet ik ook niet. Als je in slaap wil vallen kan ik je een papaver zaadje tegen de pijn geven. Anders moet je door de pijn heen bijten." Ze keek hem vragend aan. Ze wou dat ze meer dingen wist om de pijn te verminderen, maar ze had Cloudspots al niet meer gezien sinds haar vorige droom. Hij zou haar nog wel helpen, maar dat deed hij niet. Ze moest waarschijnlijk gewoon wachten totdat hij eindelijk weer in haar droom kwam. Ze keek om zich heen of ze hem misschien zag, maar ze zag hem niet. Ze was een beetje teleurgesteld, maar probeerde het niet te laten merken aan Steelpaw.

Steelpaw zei"Nee dankje ik word misselijk van papaver zaadjes, Waar zoek je naar?"
Hij had het opgemerkt en keek haar vragend aan en voelde zijn wonden genezen maar het brandde. Hij keek naar boven en zei"Ergens daarboven kijkt Greenheart naar me alweer heeft ze me geholpen, zou ze het nooit zat worden om op mij te letten?"
Hij keek weer naar Winterpaw met ogen van:Zeg nou maar ik wil iets horen tijdens het pijn lijden.

"Zocht ik ergens naar?" Winterpaw keek met een onschuldig gezicht naar Steelpaw. Zou ze hem wel mogen vertellen over Cloudspots? Ze kon het beter niet doen voordat ze iets fout deed. Ze keek hem aan om niet om haar heen te hoeven kijken. "Ik zocht nergens naar ik keek alleen om me heen." Ontkende ze. Ze keek recht voor haar uit. Ze mocht hem waarschijnlijk niks zeggen en daarom hield ze haar mond er ook over. Ze zocht naar iets om over te kunnen praten. "Door jou heb ik nu geen kattenkruid kunnen vinden." Zei ze met een lachje en keek hem aan. Ze was op zoek geweest naar kattenkruid toen ze hem en Via tegen kwam bij hoogsparren en door Steelpaw was ze helemaal vergeten kattenkruid mee te nemen.

"Ik haal het wel, een paar wonden deren mij niet" en hij wou op springen. Maar het was niet zo verstandig en het bloed liep over zijn onderkin en vroeg"Kan ik wel naar de rivier om even het bloed weg te spoelen want ik proef nog steeds schaduwclan in me mond."
Hij keek naar Winterpaw en vroeg"Mag het?"

Winterpaw keek hem aan. "Je hoeft geen kattenrkuid voor me te halen en als je voorzichtig bent met je wonden mag je van mij naar de rivier gaan om het bloed weg te wassen, maar kom daarna wel weer hier naar terug." Zei ze. Ze keek hem na en wanneer hij verdwenen was keek ze weer om haar heen. "Waar ben je Cloudspots? Waarom help je me niet? Je laat me alles nog alleen doen." Zei ze, maar ze zei het niet te hard zodat niemand haar kon horen. Ze keek om haar heen, maar zag Cloudspots nog nergens. Misschien zou hij vannacht in haar droom komen. Ze wist het niet zeker, maar hoopte dat hij wel kwam. Ze moest gewoon wat meer geduld hebben. Dat was alles.

Steelpaw schoot weg en spoelde zijn wonden schoon in de dichtsbijzijnde plas of rivier,Hij voelde het bloed wegspoelen in de stroming samen met zijn zorgen en maakte plaats voor zijn emoties"Waarom vocht hij met iemand wie hij bevriend mee was."
Hij sprong de rivier uit en verzamelde verschillende kruiden en spullen die Winterpaw kon gebruiken.
Uiteindelijk zei hij"Hier wat kruiden en spulletjes die een medicijn kat kan gebruiken."

"Ik zei toch dat je dat niet per se hoefde te halen, maar toch bedankt." Zei Winterpaw en keek hem aan. Ze pakte wat kruiden en legde ze op de goede plek in de steen neer en zo ging ze verder totdat alle kruiden op de juiste plek lagen. Ze liep weer terug naar Steelpaw. "Als je rustig aan doet mag je hier weg." Zei ze. Ze wilde even alleen zijn, misschien kwam Cloudspots dan naar haar toe. Ze wachtte op Steelpaw's antwoord en ging alvast liggen. Ze was moe van deze dag. Ze had maar een kat moeten verzorgen, maar het vermoeide haar wel ook omdat ze de nacht ervoor weinig had geslapen.

sunpaw kwam net terug van de jacht ze had een muis in haar mond ze liep naar de prooi hoop en gooide de muis er op de hoop ze liep ontspannen naar het leerlingen hol maar toen ze langs het medicijnen hol liep rook ze in de lucht ,`nee!!,` ze rook een gewonde steelpaw ze liep zo snel mogelijk naar steelpaw toe ze zij verschrikt '' wat is er aan de hand? wat is er gebeurt ? wie of wat heeft dat gedaan? '' sunpaw ging voor hem staan '' hoe kom je aan die wonden steel?'' vroeg sunpaw bezorgt.

"Ik was roekeloos aan het doen bij het donderpad en toen viel Purplepaw me aan toen ik haar weg wou jagen van het clangebied."
"Ze vocht fel en ik ben bang dat er een paar dingen blijvend zijn, deze litteken en hij liet de snee over zijn wang zien, en deze." Hij liet zijn rug zien waar een grote snee zat waar ze had gebeten.
"Ben je boos?"
Hij keek haar aan alsof hij spijt had en zakte in elkaar en gaf haar een kopje met een pijnlijke lach op zijn gezicht.

''boos?! natuurlijk ben ik niet boos ik ben blij dat je nog leeft joh!'' sunpaw gaf steelpaw een liefdevolle lik tot dat ze merkte dat steelpaw purplepaw had gezecht sunpaw keek naar steelpaw '' purplepaw? wat had ik je gezecht ik had je nog gewaarschuwd zie wat ze je heft aangedaan! ik had het kunnen weten ''
sunpaw keek steelpaw bezorgt aan en ze bleef telkens denken ,`ik zei het toch, ik zei het toch ik zei het toch ....,` ze gaf ondertussen steelpaw een kopje en keek bezorcht.

"Ik weet het,het was mijn fout. Telkens wanneer ik iets leuks wil doen heb jij gelijk. Eigenlijk wou ik niet vechten maar op monsters rijden."
Hij besefte wat hij had gezegt en hoopte dat ze niet boos was.
Steelpaw zette zijn geheimen troef in.
Hij keek heel zielig met zijn ogen en deed zijn linker gewonde poot zielig omhoog en gaf haar een onschuldig kopje en zei"Ik doe het nooit meer. Eigenlijk mag ik van geluk spreken dat ik niet dood ben met al die monsters en dat over het donderpad rennen."
Hij gaf haar een kopje.

sunpaw moest lachen om hoe steelpaw deed en sunpaw keek naar hem ze zette een nep strenge blik op en zei heel erg nep streng '' foei! steelpaw dat mag niet je weet dat! niet meer doen hoor!''
sunpaw barstte in lachen uit maar keek hem toen weer glimlachend aan '' het is al goed maar beloof je dat je wat beter voor jezelf gaat denken je weet dat het gevaarlijk is en ik wil je niet kwijt''
ze gaf een lik aan steelpaw en zei met een ondeugende blik '' ik hoop dat je die paarse poesiepoes wel een pak rammel hebt gegeven hihi''.

"Ik heb haar 2x van het leven gered. een keer wou ik weglopen e haar niet vermooden en later viel ze weer aan en redde ik haar van een monster"
"Ze begon over mijn ouders en over de vos toen kon ik me niet inhouden."
Hij keek naar Sunpaw en zei"Ik wou eigenlijk zo weggaan om wraak te nemen.Alleen dat mag vast neit van jou"

'' ikk denk dat het niet zoon goed idee is want dan worden je wonden erger''
sunpaw raakte steelpaw,s neus aan en zei lief '' je krijgt vast nog wel de kans om je vraak te nemen maar niet nu en onthoud wraak lost niets op'' sunpaw gaf hem een knipoog.

"Ik heb geluk met jou,somige hebben een vriendin,somige een geweten en ik heb een vriendin die ook doet als een geweten"
Hij liep op haar af en gaf haar een kopje en zei"Ik blijf gewoon naar je luisteren, jouw advies is goud waard net als jouw mooie ogen"
Hij glimlachte charismatisch en gaf haar een kopje.

Onderwerp: Re: Steelpaw's wonden(donderpadrit)