Welcome little cat (Mazelock)

Ze staarde in het rond, het was nooit echt fijn in het kamp of buiten het kamp. Ze kon hier geen ramp veroorzaken zonder een straf maar iets in haar zei dat ze moest jagen of moest vermoorden, wat het ook was ze had het gevoel dat ze hier moest zijn. Disasterpaw keek naar de zijkant en spitste haar oren, ze keek achter zich maar er bleek niks te bekennen. Ze wiebelde kort met haar oor en stak haar neus in de lucht, even zakte ze in jaag houden. Ze had geen zin om niks te doen zo jagen voor de clan was vreselijk maar het moest, haar spieren stonden gespand en ze focuste op het beestje in de verte. Disaster maakte zich klaar en rende de bosjes in en maakte een vlugge sprong op het beest, alleen was het in de verte gevlucht. Ze ging er achter aan, toen ze dicht bij genoeg was ontblote ze haar klauwen en gaf een flinke mep tegen het beest. Toen ze opmerkte dat het beestje naar de zijkant was geland, liep ze er naar toe en zag dat de muis al dood was. Ze maakte haar ogen tot spleetjes, Een muis?! Het kon altijd erger. dacht ze makkelijk met haar ogen gesloten en pakte het beest op en beet er hard in waardoor het lekkere bloed van de muis haar mond in gieten. Ze maakte een klein rondje in de bossjes en ging daar dan ook liggen, alleen in de Riverclan wist ze dat ze niet zichzelf kon zijn dus legde het muisje voor zich neer en likte het bloed van haar mond af.

Met snelle passen liep Maze verder. Ze had een paar vissen op de prooistapel gegooid maar ze was zo snel mogelijk weer naar buiten gelopen om Starclan mocht weten welke reden. Ze versnelde haar pas tot ze het op een lopen zette en gehaast leek. Ze was alles behalve gehaast, ze had gewoon geen zin om zo traag te gaan lopen. Ze had al genoeg tijd verspilt aan het jagen voor die stomme clangenoten van haar. De meeste -de helft ofzo- deed toch niks anders dan rondzitten omdat ze niks konden en de andere zatten kleine mormels op te voeden. Als zij ooit kits zou krijgen, zou ze haar eigen prooi gaan vangen, want ze wou nooit gevoed worden. In tegenstelling tot die andere luie queens. En dan had je nog de apprentices, meer dan de helft kon nog niet eens deftig het woord 'Riverclan' uitspreken -zoals haar apprentice, Flowpaw-. Ze zuchtte even en staakte het lopen waarna ze weer snel ging trippelen. Opeens merkte ze een pels op in haar ooghoek. De lilac point draaide haar kop en staakte het lopen. Ze draaide haar naar de gevlekte kattin toe en trippelde met wantrouwige, tot spleetjes toegeknepen ogen. Daarna opende ze terug en liep ze rustig op haar af. "Hoort dat niet op de prooistapel?" zei ze op een vragende toon.

{Sawry voor de laatheid, had het nogal druk x3}

Disasterpaw lag in het zachte gras met de muis voor zich, ze moest zich wel gedragen om zo min mogelijk als een psygopaat te zijn die ze al was. Ze at al een stuk van een muis en er kwam meer bloed eruit, ze likte het bloed uit het beestje en at de resten daarna op met zonder enige bewering dat er een poes vlak bij haar stond. Ze had nog niet alles er lagen nog stukjes van het huid van het beest, ze likte het bloed van haar lippen af tot de poes vroeg: "Hoort dat niet op de prooistapel?" Ze keek de poes aan en stond op, "Natuurlijk maar ik heb een manier om meer en grotere prooien te vangen op mijn manier de Dis way." miauwde ze trots alleen deed ze dit alleen om zo niet aangewezen te worden voor haar moorden. Ze keek haar rustig aan als of ze een trouwe kitten was aan haar clan, ze zette ook echt haar kitten ogen op en maakte ze groot en schattig. Ze keek haar liefjes aan en zwiepte kort met haar staart, ze sloop wat naar achter een bossje in. "Als we nou stil blijven kunnen we grotere prooien vangen op mijn manier de Dis way." zei ze en probeerde de poes ook in de bosjjes te krijgen. Ze staarde met lieve ogen naar de poes maar daarna na de resten die ze neer had gelecht, ze nam een kort moment en stak haar neus in de lucht en snoof even. Het was al een tijdje geleden dat ze probeerde niet zichzelf te zijn want vaak was ze al vroeg het kamp uit dus het moest even wennen, dit gevoel maar stiekem kreeg ze een korte grijns die ze probeerde te verbergen. Ze schudde kort haar kop en staarde vol aandacht naar de resten die er lagen en nam soms korte moment om de poes in de gaten te houden, ze kende haar immers niet en misschien was ze dan we een vriend van Dawnstar.

OCC: niet erg joh ^^

De ogen van de apprentice ontmoette de hare en langzaam liet ze het ijs in haar ogen groeien. deze kattin had iets aan haar dat Maze wel aanstond, maar de vraag was natuurlijk of deze kattin het op de goede manier hanteerde. "Natuurlijk maar ik heb een manier om meer en grotere prooien te vangen op mijn manier de Dis way." Toen de katti schattig probeerde te doen zwiepte de warrior met haar staart. Het puntje van haar staart wipte even van links naar rechts waarna ze rustig een stap naar voren zette en met een koele blik de blik van de jonge kat vasthield. er klonk zoveel trots in haar stem door dat ze de ambitie bijna kon horen rinkelen en zingen. "Als we nou stil blijven kunnen we grotere prooien vangen op mijn manier de Dis way." De kattin liet haar oogleden wat over haar ogen gaan en bleef de kattin aankijken, ongemak in haar houding. Deze kattin kon het zo gaan proberen maar de echte meester stond voor haar. "Stop met zielig doen," zei de kattin waarna ze zuchtte. "Je kent duidelijk wel hoe je goed katten moet manipuleren," zei ze vervolgens. "Maar toch moet je nog veel leren," Ja, die toon had alles verraden. Nu kon de apprentice het wel vergeten.

Disasterpaw voelde iets vreemds bij deze kat maar ze moest blijven spelen gewoon omdat het leuk was om katten voor de gek te houden, helemaal een warrior. Ze zag de armzalige ogen van de warrior die koel haar aan keek als of ze alles was, zo zo die heeft lef heheheh dacht ze vrolijk en keek uitdagend naar de poes. Ze probeerde haar grimas in te houden, ze zwiepte met haar staart en bleef rustig wachten tot er uit de verte een vos was te herkennen die het lekker bloed van haar prooi had geroken, ze keek naar de warrior en ging expres wat naar achter en doen alsof ze bang was. "Stop met zielig doen," reageerde de poes bot net als ijs, Dis stond stil en stond op met een grimas en verkleinde haar ogen. "Heb je dat nu pas gemerkt," zei ze als of ze verrast was en stak haar tong uit, ze begon pas te lachen. "Dan heb ik voor niks mijn vacht verzorgt gemaakt, ach ja jij bent een pret verpester." zei ze en keek met een grimas de poes aan, haar bruine ogen keken in de koele ogen van de poes die nu alles wist. "neh wat is jouw naam eigenlijk? Het brein achter je domme lichaam." miauwde ze met een glimlach en stopte haar tong terug in haar mond. Ze luisterde niet eens meer naar wat de poes zei en bleef bezig om haar vacht weer door de war te krijgen, ze wreef met haar poten in het rond maar het werkte niet om haar nette vacht weer verwilderd te krijgen.

De kattin kwam overeind, had nog even wat geprobeerd dat de lilac point niet deerde en "Heb je dat nu pas gemerkt," De kattin snoof zachtjes, deze apprentice wist niet tegen wie ze had. Ze zwiepte even met haar staart maar bleef kalm toen ze ook haar tong uitstak. Maze had een uitstekend goed geduld en wist hoe ze geduldig moest blijven. Ze was altijd rustig, naja, altijd is veel gezegd. "Dan heb ik voor niks mijn vacht verzorgt gemaakt, ach ja jij bent een pret verpester." De lach die op de lippen van de lapjespoes stond haar niet zo aan, ze vond het maar droog en stom. Deze kat was waarschijnlijk gewoon mentaal geflipt. oke, zo was ze ook, maar eigenlijk was ze dat ook weer niet. Ze rolde even met haar ogen toen ze daar aan dacht. "neh wat is jouw naam eigenlijk? Het brein achter je domme lichaam." Toen begon de kattin haar vacht vuil te maken door te proberen het terug door de war te brengen. Ze trok even een wenkbrauw op toen ze dat deed, maar negeerde het verder. "De naam is Mazelock," zei ze op een simpele, ijzige toon. "En met wie heb ik... Het genoegen?" Die woorden waren echt ver gezocht bij deze kattin.

Onderwerp: Re: Welcome little cat (Mazelock)