Het was diep in de nacht, ze was nog op door de warmte. Kort gaapte ze, alleen een zachte koele bries ging langs haar zwarte vacht. Fadepaw sloeg even een staart om haar koude lichaam heen, ze was moe. Ze had een lange daag gehad, niet alleen door de warmte maar ook was ze heel alleen. Er was iets diep van binnen dat ze voelde, ze zuchtte op het gevoel en draaide zich om. Ze was nog buiten het apprentices hol, de maan scheen fel door de takken heen. Ze keek omzich heen, het was een geweldige plek. Overal was er leven, ze voelde aanwezigheid. Ze draaide zich op en stond van haar warme plek op, haar blauwe ogen straalde door het maan licht. Ze sloot haar ogen en zette een glimlach op, ze opende ze weer en stapte op het apprentices den af. Ze woelde zich voor de eerste keer in het nest, en keek omzich heen. Alleen was er weinig te zien, de meeste waren wel iets aan het doen. Fadepaw zuchtte van de warmte, met een zwiep van haar staart keek ze achtere waar de maan scheen. De maan scheen net door de takken van het apprentices den heen, alleen had ze wel iets anders verwacht van het hol. Ze kon weer buiten gaan liggen in volle stilte of hier blijven en kijken wat de andere haar konden bieden, allebei klonken wel leuk maar ze moest wel iets zoals... Vrienden maken.
Eerste post voor Acepaw ^.^