Who is he? (Whitelion)

Onderwerp: Who is he? (Whitelion) vr 22 aug 2014 - 20:08

De kitten lag opgekruld tegen haar nestgenootje. Ze was nog zo jong dat haar oogjes nog stijfdicht zaten en ze alleen een klein beetje kon ruiken en horen. Ondanks dat probeerde ze toch dingen te ontdekken. Langzaam probeerde ze te begrijpen wat er om haar heen gebeurde. Het kleine poesje bewoog wat weg van haar broer en bewoog haar oortjes. Misschien kon ze iets nieuws ontdekken vandaag. Toch bleef ze dicht in de buurd van haar slapende moeder. Ze voelde zich veilig bij haar in de buurd. Zachtte stemmen van andere Moederkatten stroomden haar oren binnen waardoor ze die naar alle kanten bewoog. Haar lange vacht hield haar al redelijk warm wanneer ze iets verder van haar broer en haar moeder af bewoog.

Een bekende maar toch nieuwe geur stroomde haar neusje binnen. Meteen probeerde ze onhandig er na toe te gaan. Ze herkende de geur ergens van maar waarvan wist ze niet. Een verontwaardigde piep verliet haar mondje omdat ze niet in de buurd ervan kon komen. Ze wou hem of haar ontmoeten. Boos bewoog ze haar oortjes. Duidelijk niet van plan om zomaar op te geven. Weer piepte ze in de hoop de aandacht van de kat te trekken. Ze bewoog weer onhandig. Ze was nog steeds maar een klein pluisebolletje dus het zag er raar uit. De kitten hield haar oortjes op het geluid van pootstappen gericht. Haar neus snoof zacht de bekende geur op. Weer piepte ze. Dit keer wat onrustiger. Alsjeblieft kom hierheen. Dacht de kitten onrustig.

OOC: Whitelion eerst!

Voorzichtig gluurde hij de nursery in. Het was erg donker binnen, en na het felle buitenlicht moesten zijn ogen even wennen. Langzaam stapte hij naar binnen. Zijn pootstappen klonken onnatuurlijk hard in de stille ruimte. Het witte lijf van zijn moeder viel erg op, net als de twee ietwat donkere pluizenbolletjes die tegen haar sneeuwwitte vacht lagen. Zowel Icecloud als het katertje sliepen nog, maar het poesje piepte. Nieuwsgierig kwam Whitelion nog wat dichterbij. Een lichte glimlach speelde om zijn lippen. De kitten was erg onrustig. "Dag kleine Oceankit", murmelde hij zachtjes. Met zijn neusje duwde Whitelion eventjes zachtjes in het pluizenballetje, om haar te laten weten dat hij er was.

"Dag kleine Oceankit", murmelde hij zachtjes. Met zijn neusje duwde Whitelion eventjes zachtjes in het pluizenballetje, om haar te laten weten dat hij er was. Oceankit die doorhad dat de kat haar niet negeerde piepte op een blije vrolijke manier terwijl ze onhandig met haar neusje tegen de harige vacht duwde. Haar oortjes stonden blij overeind en ze piepte nog een keer. Ze kon nog niet praten zo ze bracht alleen gepiep uit maar dat was goed genoeg. Ze wist langzamerhand wel dat Oceankit haar naam was en ze rolde om zodat ze op haar rug lag terwijl ze onhandig haar kleine pootjes tegen de grotere en oudere kat duwde. Een zachte piep verliet haar mond weer terwijl ze tevreden weer onhandig terug roldde en tegen de kat aankroop. Ze gaapte al snel weer. Haar neusje snoof de geur op. Hij leek een beetje op die van haar moeder. Een vragende piep verliet haar mond. Wie was hij?

De kitten piepte vragend. De grote witte kater grinnikte eventjes zachtjes en begon zichzelf toen voor te stellen, in de veronderstelling dat dat was wat de jonge kitten bedoelde. "Ik ben Whitelion, je half-broer", mauwde hij zachtjes. Zijn snuit duwde liefkozend in het bolletje pluis. Kittens waren zo schattig, en onschuldig. Zoals hij zelf ooit geweest was. Maar er was altijd een moment waarop ze hun onschuld verloren, en vroeg of laat zou dat ook zo zijn voor deze twee kleintjes.

"Ik ben Whitelion, je half-broer", mauwde de kat zachtjes. Zijn snuit duwde liefkozend in het bolletje pluis. Oceankit stak haar kopje opgewekt in de lucht. Het kostte nog steeds redelijk wat energie maar dit was haar manier om hem te bedanken. Langzaam probeerde ze zijn naam te zeggen. "WJ..Wj.." Was het enige wat er uiteindelijk hoog piepend uit kwam. Triomfantelijk dat ze eindelijk met moeite een letter kon zetten piepte ze weer. Dit keer zei ze niets. Ze was blij iemand nieuw te ontmoeten die blijkbaar haar oudere halfbroer was. Ze drukte haar kopje in zijn vacht en zuchtte kalm en diep. Duidelijk was ze al moe van de ontmoeting."Wj..."Probeerde ze al gapend nog een keer.

De kitten leek zijn naam te proberen piepen. Whitelion lachte eventjes zachtjes en ging toen liggen, zodat hij niet zo moest door zijn poten beugen om haar aan te kijken. Het poesje leek me te worden, want ze begon te gapen. Met zijn witte poot duwde hij Oceankit voorzichtig een beetje dichter bij het witte lijf van hun moeder. "Ga maar slapen, kleintje", fluisterde hij zachtjes.

Whitelion lachte eventjes zachtjes en ging toen liggen, zodat hij niet zo moest door zijn poten beugen om haar aan te kijken. Het poesje leek me te worden, want ze begon te gapen. Met zijn witte poot duwde hij Oceankit voorzichtig een beetje dichter bij het witte lijf van hun moeder. "Ga maar slapen, kleintje", fluisterde hij zachtjes. De kitten bewoog haar oortjes naar de stem toe en kroop tevreden in elkaar. Toch was de vacht van haar oudere broer zachter en Panther had haar plekje een beetje in gepikt. Ze kroop weer terug zodat ze tegen de witte kater aan lag en piepte. "Whjite.." Het kostte haar heel veel moeite maar het was duidelijk dat hij moest blijven. Ze lag graag in de buurd van haar moeder maar als de kater niet verschoof zal ze nog steeds in veilig bereik van haar moeder blijven.

Onderwerp: Re: Who is he? (Whitelion)