143
| |
|  Onderwerp: Lotte's poems =3.  wo 30 maa 2011 - 22:58 | |
| Haay mensjes (: Hier ben ik weer, met myn gedichten. Beetje gevarieerd, soms rijm soms niet. Ik zou zeggen open de spoilers, lees ze en zeg wat je ervan vind.(: - Dromen:
Langzaam, diep en stil leven onze dromen voort
Ze zijn zo vloeibaar als water
En als wind die zachtjes in onze oren fluistert
Volg me, volg mijn weg
En zachtjes tussen de rotswanden sijpelend
Zoeken ze hun eigen baan
Om uiteindelijk, ergens ver daarvandaan
Terecht te komen in de rivier van
Onze verlangens
Die dan weer uitmondt in de oceaan van gevoelens
Zolang zullen ze reizen,
Zolang is hun weg
En ooit zullen ze ons bereiken
En dan worden de dromen echt
- Een knuffel tegen verdriet:
De orkaan van pijn en verdriet kolkt door mijn lichaam heen
En ik kan het allemaal verbergen voor de rest
In stil zwijgen en gemaakt lachen, maar soms gaat het weer even niet
En dat was vandaag weer even zo
Maar gelukkig was jij er. Tegen jou kan ik zoveel vertellen
Zelfs die pijn die ik mijn hele leven meesleur
In mijn diepste waterput
En met je warme armen om me heen ben ik even niet meer helemaal alleen
Je zachte medelijden die me over mijn hart streelt
Heb ik nu echt heel hard nodig
Dikke druppels die over mijn wangen glinsterend naar beneden rollen
Als een waterval
En dan zachtjes belanden op je bruine haren
Ik zie ze vallen, ik voel ze kletsen
Zij zijn de enigen die mijn verdriet kunnen begrijpen
Maar jij helpt me natuurlijk ook
Door er voor mij te zijn
Zoals ik er voor jou ben
Een knuffel van jou was het enige dat ik nodig had.
- Je bent er niet meer..:
__________________
Je bent er niet meer.
______________
Soms wou ik dat ik je nog
Één keer kon zien
Dat ik je tranen nog eens kon proeven
Wist ik maar hoe
Ik dit nu verdien
Maar wat ik ook wil,
Het zou toch niet meer hoeven
Wist ik maar wanneer
Het zou gebeurd zijn
Wist ik maar precies hoe het zou gaan
Wist ik maar hoeveel
Jij leed met die pijn
Had ik maar stiekem een voorgevoel
Dat je zou doodgaan.
Kon ik maar eens
Met je mee gaan vliegen
Dat ik toch voor één keer
Vleugels kon hebben
Maar het leven kon je
Maar niet genoeg bedriegen
Dat de dood je reeds
Zou pakken...
Kon ik je maar nog één keer zeggen
Dat ik je nooit meer zou zien.
Kon ik maar voelen wat
Jij toen voelde dat moment
Dat ik je hand kon pakken
Maar ik dat niet verdien
Dat ik op voorhand zou zeggen
Dat je me in de toekomst nooit meer kent.
Ben je me nu vergeten
Zie je me nu nog staan
Is het dan mijn schuld
Heb ik je te vroeg laten gaan
Kon ik dat niet gewoon allemaal op voorhand weten
Nu voel ik ellende
Zoveel verdriet dat
Ik zou kunnen
Even weggaan van de wereld
Samen met jou
Dat ik zou doorvertellen dat ik je ooit kende
Dat je te goed was voor deze wereld.
__________________
Nu zwijg je voor altijd en rust je in vrede.
__________________
Jean
Gestorven op 6 september 2008
Aan darmkanker.
- Vliegen:
Soms droom ik dat ik kan vliegen
Maar dromen zijn toch steeds weer bedrog
En toch ga ik hier niet over liegen
Het zijn gewoon dromen, maar toch
Ik zie alles, alle dingen
Ik zit in een stoel en ik hoef maar even te springen
En daar ga ik dan
Ik vlieg zo ver als ik kan
Ik hou mijn ogen wijd open
Ik kan alles zien voor een keer
Ik land en ik moet terug aanlopen
Ik spring, ik vlieg en daar ga ik weer
Ik voel het ruisen van de bomen
En de vogels die dan langs me komen
En met de wind tegen mijn gezicht
Doe ik mijn ogen voor even dicht
Ik spreid mijn armen en ik voel de kracht
En als ik ’s morgens terug ontwaak
Dan voel ik me helemaal volmaakt
Ik zit in mijn eigen wereld, en zo gaat dat elke nacht
- Alleen:
Ik staar naar de onderkant van myn schoen
Het is eenzaam hier op straat
Het is allang niet meer zoals toen
Nu de wereld byna stilstaat.
In de verte hoor ik zachtjes donder
Ik zit te wachten op het niets
Ik zit te hopen op een wonder
Maar het helpt me helemaal niets.
De kilte diep verzwegen
In het jasje van de straat
Opeens valt er zachtjes regen
Dat me zelfs niet eens kouder laat.
Ik voel een druppel op mijn wang
Staar glazig naar de stilstand
De hemel heeft me in bedwang
Wat is er toch steeds aan de hand
Ik staar eigenlijk nog in het niets
Ik leg myn hand op myn wang spontaan
Maar dan opeens voel ik iets...
De druppel op myn wang is geen regen, maar een traan...
- Gedachten:
Mijn gedachten hebben nog honger, en toch zijn ze moe
Het is een warboel en ze weten niets af van al dat gedoe.
Niet wetend wat de toekomst brengt
Een gedachte die strijd, een gedachte met emotie
Maar vooral een gedachte die hoort, ziet
En er iets op zeggen dat gebeurt helemaal niet
De gedachte blijft zwijgen, de stille woede die in het hoofd krioelt
En dat doet de andere pijn.
Niet weten wat ze moeten zijn, want mijn gedachte is nog maar klein.
Mijn gedachtes hoeven niet te luisteren naar hetgene dat ze bindt.
Ze hoeven niet te schreeuwen naar het verlangen wat ik vind.
Want vanbuiten zeggen ze, je bent nog maar een kind
Maar eigenlijk kunnen ze veel meer begrijpen,
Zelfs al zeggen sommige gedachten je niks,
Van wat de mensen van binnenuit helemaal verslindt
Want zintuigen zeggen meestal meer dan genoeg
 Steelheart | Lionpaw | Poisonrose |
|
