Stupid titel...I know.Silhouetteheart was zijn belofte niet vergeten,enkel wat verwaarloosd,maar nu stond hij dan toch eindelijk aan de kleine strook grens bepaald door het stinkende Thunderpath. Het was zonlaag en blijkbaar reden er dan niet zoveel Monsters hier,want de laatste rook van al eventjes geleden. Toch nam hij geen risico en keek goed uit,toen hij zeker wist dat overal de kust veilig was,stak hij over. Hij ging niet meteen het gebied in,in plaats daarvan bleef hij in de berm staan en wachtte af. Nu moest hij echt een toneelspelletje spelen. De verse geur van aankomend Shadowclan kwam hem tegemoet en hij keek op. Een Apprentice zo te zien."Pardon"zei hij haastig eerbiedig en deed alsof hij wou oversteken,precies op dat moment raasde er plotseling een kleine Monster langs,met een schurend geluid,waar een Tweebener op leek te zitten met een raar ding over zijn kop heen. Hoewel Silhouetteheart er echt van schrok,was het perfecte timing. Hij sprong blazend terug en staarde zogenaamd verschrikt naar de Thunderpath en toen terug naar de Apprentice.