Sunning

Van tak tot tak sprong ze door de bomen met een lijster tussen haar kaken geklemd , van een hoge afstand sprong ze uit de boom en kwam op het gebied bij de hogestenen terecht. Ze legde de lijster op de grond en trapte er een beetje aarde over . Toen sprong ze op het stenen platform en liep door. De steentjes knarsten onder Purplepaws pootjes , het was een prachtige dag in nieuwblad en er was geen wolkje aan de lucht. Purplepaw kwam hier graag rond de middag als de stenen ondergrond al een beetje opgewarmd was door de zachte middagzon . Ook omdat het in de buurt van moedermuil lag , je kon zelfs heel soms in het ruisen van de wind starclan zacht horen fluisteren. Purplepaw was al vanaf vanochtend aan het jagen dus ze dacht dat ze nu wel een kleine rustpauze had verdiend , ze had al haar prooi onderweg begraven dus als ze straks terug naar het kamp ging kon ze hem onderweg oppikken . Ze zocht een goed plekje en legde zich neer in de zon . Ze sloot haar ogen en liet de zonnestralen op haar vacht neerdalen, na een tijdje was haar vacht al heerlijk opgewarmd .

Het was een heerlijk warme en zonnige dag. Nieuwblad was al weer aan de gang en Naturepaw liep onder de paar bomen. Je hoorde vogeltjes vrolijk tjirpen in de zachte wind. Even stond Naturepaw stil en stak zijn kop in de lucht, hij genoot van de warmte die de zon uit straalde en voelde een windvlaag door zijn vacht woeien. De natuur was zijn beste vriend en hij kon er zijn hele hart in kwijt. Als Naturepaw zich droevig of down was, kon hij hier altijd zijn verdriet kwijt. Naturepaw was een vrolijke maar ook rustige kater. Hij dacht anders over het woud en beschouwde elk blad elke boom en elke tak als een levent organisme. De wereld had zoveel geheimen, dus was Naturepaw vaak op pad was naar dingen om te ondekken. De maansteen had ook vaak zijn intresse alleen mocht hij daar niet komen zonder toesteming, dus ging hij daar maar niet heen. Dat was Naturepaw ook niet van plan. Zijn groene heldere ogen keken rustig rond, hij keek omhoog n sprong tegen een boompje op. Zijn nagels haakte in het schors van de boom. Langzaam klom hij omhoog naar een grote tak. Toen hij daar aankwam ging hij op de tak zitten. Hij keek door de takken heen en zag Purplepaw liggen in de zon. Het was z,n zusje Ze was altijd erg lief, Naturepaw mocht haar graag. Hij liep naar het einde van de tak die afgebroken was en daarom naar beneden liep. Naturepaw sprong er af en begroete zijn zusje vriendelijk. '' Goeie middag Purplepaw, Mooie dag niet?''

Opeens hoorde Purplepaw het gekraak van takken en een heel bekende en vertroude geur kwam haar neusgaten binnengewaaid , Goeie middag Purplepaw, Mooie dag niet?'' mauwde hij vriendelijk en hij kwam bij haar zitten . " Hallo broertje van me "mauwde ze vrolijk en ze gaf hem een speelse por " ja het is inderdaad een prachtige dag , ik heb al de hele dag gejaagd dus ik dacht dat ik wel een kleine pauze verdiende " spon ze . Purplepaw keek nog eens naar haar broer , het was wel duidelijk te zien dat ze familie waren . Door de patronen van hun vacht en door hun groene ogen , de groene ogen hadden ze van hun moeder gekregen maar hun vader hadden ze nooit gekend maar het viel niet uit te sluiten dat het een claco was. Ze gaf veel om haar broertje want hij had alle belangrijke momenten van haar leven meegemaakt , hun naamceremonie speelde nog eens opnieuw af in haar hoofd het was een van haar mooieste herrineringen .
-Flutpost -.-" sorry ^^-

Rain rende over de zongewarmde stenen. Ze was verdwaald. Hoe dat kon gebeuren wist ze niet, maar toch was het zo. Ze was gewoon een eind gaan rennen, tot ze opeens onbekende kattengeuren rook. Het was van een clan, dat wist ze zeker, omdat de geur echt óveral te ruiken was. Ze was nog nooit in dit deel van het Warrior Cats-gebied geweest. Altijd bleef Rain in de buurt van de ThunderClan en Twolegplace, waar ze haar territoriumpje had. Ze minderde vaart. Vermoeidheid knaagde aan haar spieren, ze zou snel ergens moeten rusten. Als ze op het stenen platvorm zou blijven zouden de katten van de onbekende clan haar kunnen aanvallen, dus sprong ze in een bosje hoog gras. Pots bleef ze stokstijf staan. Vlakbij haar hoorde ze stemmen. Rain dook in elkaar en sloop het hoge gras verder in. Als ze hier een tijdje stil zou kunnen blijven zitten, had ze kans dat de katten haar niet zouden opmerken. Achter haar klonk een harde 'KRAK!'. Rain was per ongeluk op en rotte tak gaan staan. Rain vloekte in zichzelf. Nu móésten de katten haar wel hebben gehoord. Ze sprong uit het hoge gras en zette haar haren overeind. Stiekem hoopte dat de katten haar konden laten gaan, maar die kans was erg klein. Ook was Rain niet al te best in vechten, als het daarop zou uitlopen. Haar hart bonkte hevig, uit angst. Rain keek de 2 katten allebei aan, wachtend tot ze iets zouden doen.

-Sorry dat ik jullie rust verstoor :d-

________________________________

Be fee,
Be a Rogue

Even lagen de twee katten rustig in de zon, Purplepaw genoot van het warme middagzonnetje dat op haar vacht neerdaalde maar ze was nog steeds allert .Opeens rook ze een geur die haar haren overeind lieten staan , Rouge." Naturepaw ! Ruik jij dat ook , ik denk dat het rouge is" mauwde Purplepaw een beetje angstig , Ze was nog niet zo lang apprentice en had nog niet echt geleerd om te vechten . Purplepaw keek in het rond op zoek naar de rouge maar zag geen enkele kat in de buurt behalve zij en haar broer . Maar opeens klonk er een harde kraak en een grijze poes sprong uit het hoge gras , met haar haren recht overeind stond de rouge vlak voor hun neus . "Wat doe jij in Skyclanteritory ! Maak dat je wegkomt, rouge !"spuwde Purplepaw , en ze hoopte dat ze drijgend genoeg overkwam .

Naturepaw liep soepel van de tak af naar zijn zusje toe. Je kon duidelijk zien dat ze familie waren. Je kon het zien aan de ogen en vacht patroon, alleen was Naturepaw langharig. "Hallo broertje van me" Naturepaw knikte even met zijn kopje. Hij ging naar haar zitten met zijn lange staart om zijn poten heen geslagen. Ze gaf hem speel en por, Hij keek haar ondeugend aan en gooide zijn staart toen over haar kopje heen. Hij grinnikte en ging met z,n staart heen en weer over haar kopje. " Ja het is inderdaad een prachtige dag , ik heb al de hele dag gejaagd dus ik dacht dat ik wel een kleine pauze verdiende " Zei ze onder de staart waarna hij die er weer af gooide, en om zijn pootjes wikkelde. '' Dat is mooi, dus de clan heeft weer wat prooi aan je te danken'' Zei hij gniffelend. '' Dan heb je inderdaad wel een pauze verdient. Hey maar zusje, Zullen we dan straks je jacht samen vervolgen? Lijkt me wel leuk en gezellig'' Hij liep naar haar toe en gaf gaf haar een vriendschappelijk kopje. De zon stond hoog aan de hemel bijna geen wolkje aan de lucht, zijn vlekken staken af tegen zijn witte vacht.
Opeens keek Naturepaw peinzend op, hij had een onbekend geur binnen gekregen. Het was een geur die hij niet kon dus draaide hij zijn kop om. 'KRAK!' Hoorde hij achter zich. Verschrikt keek hij om zich heen met zijn ogen alert maar ook wat angstig. Het was een Rogeu. "Naturepaw! Ruik jij dat ook , ik denk dat het rouge is" hij keek even naar zijn zusje en antwoordde vlug '' Ja, ik heb het geroken en denk het ook. Ik heb de geur wel eens van Warriors geroken die er mee in aanraking kwam. Maar ik heb er nog nooit een ontmoet.'' Zijn staart hing tussen zijn achterpoten. Naturepaw,s oren lagen opeens plat tegen zijn kop aan. "Wat doe jij in Skyclanteritory! Maak dat je wegkomt, rouge!" Zei Purplepaw. Wachtend keek hij naar de plek waar het geluid vandaan kwam. '' Kom te voorschijn! we weten dat je er bent!'' Het was niet heel erg overtuigend maar wel erg luid zodat de Rogeu het zeker had gehoord. Naturepaw wist eigenlijk nog niet echt wat hij moest doen. Hij was nog maar net leerling, wat moest hij nou beginnen tegenover een rogeu die zeker weten veel ouder was?! Om gek van te worden, in zijn ogen stonden angst en onervarenheid. Het enige maar hij wel eens mee gevochten had was met zijn familie maar dat was spelen en stoeien. Hoe moest hij dit oplossen, hij had nog helemaal geen ervaring met dit soort dingen!. Maar een ding was zeker voor hem, hij zou extra zijn best gaan doen bij de trainingen om hier wel ervaring mee te krijgen.


*kan iemand, het liefst een krijger even deze twee komen helpen ^^''*

Flashcoat had al een paar konijnen en een muis gevangen toen ze bij de Hoogstenen aankwam, waar ze een bekende geur rook: Rogue's. Ze volgde haar neus en zag twee leerlingen, Naturepaw en Purplepaw, tegenover een Rogue staan. Ze kon zien dat de leerlingen best bang waren voor de grijze poes. "Jij, Rogue, ga weg uit ons territorium! Dit is SkyClangebied!" riep ze en sprong ertussen. Zou ze de Rogue gaan aanvallen, in het bijzijn van deze leerlingen? Ze zouden gewond kunnen raken tijdens het gevecht... "GA WEG! Of moet ik mijn klauwen gebruiken?!" Ze was klaar voor de aanval. Toch had ze het idee dat er iets mis was, maar wat? Ze rook een muis, maar dit was vele malen belangrijker dan dat domme beest. Ja, dacht ze, ik ga die rogue gewoon een lesje leren! Ik ga haar gewoon aanvallen, ze mag niet op ons gebied komen! Ze haalde uit met haar scherpe klauwen en raakte de Rogue in haar gezicht. Haar hart bonkte alsof er een op hol geslagen vogel in haar lijf zat. Ze moest de Rogue verjagen...

(is het goed dat er nu een gevecht start?)

'Wat doe jij in SkyClanteritory! Maak dat je wegkomt, rouge!' blies een van de katten, wat onzeker. SkyClan, dat was de geur dus die ze de hele tijd rook. De twee katten leken banger dan zijzelf was, wat haar op een of andere manier goed deed. Toch was ze niet van plan de katten aan te vallen, aangezien ze jonger dan Rain zelf waren en het een oneerlijke strijd zou worden. Opeens klonk er nog een andere stem vanachter haar. 'Jij, Rogue, ga weg uit ons territorium! Dit is SkyClangebied!' siste een zandkleurige poes. Rain kneep haar ogen tot spleetjes. Deze kat was wél een krijger, dat kon ze zien. 'Ik ben hier niet uit eigen wil gekomen, dat je het weet,' siste Rain terug naar de poes. Ze verroerde zich niet, want het was nogal beschamend om nu op de vlucht te slaan. De SkyClan-poes sprong dichterbij en riep; 'GA WEG! Of moet ik mijn klauwen gebruiken?!' Rain voelde zich erg ongemakkelijk. Het was totaal niet de bedoeling dat er een gevecht zou uitbreken. Toen Rain nog steeds zweeg, haalde de krijgerspoes haar klauw uit naar haar gezicht. Er vloog een pijnscheut door haar wang. Bloed druppelde op het harde steen en Rain deinsde achteruit. Dit zou ze de poes betaald zetten. Vliegensvlug zette ze zich af en duwde de poes omver. Rain zette haar tanden in de oranje pels tot ze bloed proefde. Daarna sprong ze weer achteruit. De 2 leerlingen zaten nog op dezelfde plek als eerst, die zou ze in ieder geval niet bij het gevecht betrekken. Tenminste, ze hoopte dat de katten het niet in hun kop haalde hun clangenoot te helpen. Als dat wel zou gebeuren zou Rain zich zo snel mogelijk uit de voeten moeten maken, want tegen 3 katten maakte ze geen kans.

(Plies don't kill meh D:)

Zijn voetstappen maakte een ritmisch geluid. Het leek net een liedje. Tik tiktik tik tiktik. Opeens hoorde hij geschreeuw. Hij vind de woorden: Ga weg rogue, op. Nu begon hij te sprinten. Het ritmische geluid verdween. "Ahum" Zei hij zo kalm, als hij altijd al was geweest, toen de rogue richting zijn clangenoot sprong. Zijn blauwachtige ogen keken naar de rogue. "Wat doe je op ons gebied? Je weet toch wel dat dit verboden gebied is voor jullie" Zei hij zonder kwaad in zijn stem. Zijn mentor had hem altijd geleerd om niet meteen aan te vallen maar eerst kalm te blijven en de rogue verzoeken het gebied uit de gaan. Ook had hij de fout van Flashcoat gezien, Even keek hij deze poes aan. "Flashcoat, rustig aandoen okay?" Zei hij vreselijk kalm. Hierna keek hij weer naar de rogue, Deze had Flashcoat nu gebeten. Snel duwde hij deze van haar weg en keek de rogue aan. Zijn blik was gewoon zoals altijd vriendelijk maar ook moedig. "Verlaat dit gebied," Sprak hij nog steeds kalm uit. Dankzij zijn mentor was hij nou een wijze en moedige krijger. Enkel Apprentices zouden roekeloos aanvallen. Een krijger moest toch wel weten dat deze niet meteen aan kan vallen. Daar krijg je gevechten van. Gevechten moest je zo goed mogelijk vermijden omdat ze je gewond konden maken. Wie weet was deze rogue veel sterker dan Flashcoat en had hij haar meteen gedood. Rogues waren vooral onvoorspelbaar. Sommige waren vriendelijk en nog niet zo sterk, Maar sommige waren sterk en agresief. Het was dus een domme zet van Flashcoat. Dat vond hij ervan. Hij keek nog steeds richting de rogue die hij zojuist had aangesproken. Als deze hem zou aanvallen dan kon het gemakkelijk een gevecht worden. Maar hij had geleerd om eerst nog vriendelijk te zijn, Als de rogue dan nog ging aanvallen of zelfs vechten dan moest hij wat harder zijn en de rogue het gebied echt 'uitjagen/vechten'.

Rain wachtte hijgend af wat de SkyClanpoes zou doen. Opeens zag ze in haar ooghoek dat er nóg een kat was bijgekomen. Zoals ze al verwachtte was het een SkyClankat, een krijger. Met felblauwe ogen keek de kater Rain rustig aan. 'Wat doe je op ons gebied? Je weet toch wel dat dit verboden gebied is voor jullie,' zei de kater zonder énig steekje van woede, wat Rain verbaasde. Ze twijfelde te vertellen dat ze verdwaald was, want dan zouden de katten haar vast uitlachen. Angst hing als een brok in haar keel. Ze hoopte dat de kater haar niet óók zou aanvallen, anders was ze er geweest. 'Ehh, nou.. Ik was een soort van.. Verdwaald...' zei ze zacht. Als de katten haar niet konden horen zou ze dat helemaal niet erg vinden. 'Ik ben nog nooit eerder op SkyClan-gebied geweest, dit was de allereerste keer,' vulde ze aan. De kater die er pas was bijgekomen keek naar de poes die Rain had aangevallen en murmelde iets. Daarna wendde hij zijn blik weer naar Rain. Zijn blik stond vriendelijk, wat ze totaal niet had verwacht, nadat hij had gezien wat ze de SkyClanpoes had aangedaan. 'Verlaat dit gebied,' sprak de kater kalm. Rain vond zichzelf een idioot als ze nu nog langer zou blijven. Ze zette haar haren weer plat en knikte kortaf. Daarna keek ze verwaand om zich heen, zoekend naar de goede richting die ze terug zou moeten lopen naar haar eigen territorium.

'Ehh, nou.. Ik was een soort van.. Verdwaald...' Had de poes zacht maar hoorbaar gesproken. 'Oke...Dan breng ik je het gebied uit dan weet je in ieder geval dat dit verboden gebied is' Een knikje van hem zorgde ervoor dat de poes hem moest volgen. Even keek hij naar de 2 apprentices en daarna naar de andere krijger. Nu ging hij een rogue het gebied uit brengen zonder dat er een gevecht zou komen. Het had geen zin om te vechten, Je zag aan de blik van de poes dat ze erg bang was. Dat was wel te bergrijpen als er 2 krijgers voor je neus stonden die je zeiden: Wegwezen terwijl jij niet wist welke kant je op moest gaan. Even grinnikte hij. Dat zal vast en zeker een raar gevoel zijn. Enkele keren keek hij over zijn schouder of de poes nog achter hem was. Sommige zouden wat hij nu deed niet goedkeuren, Maar de meeste juist wel. Je kon beter rustig aandoen dan meteen te vechten. Hij ging zitten op een wat hogere steen en keek de rogue even aan. Daarna gleed zijn blik naar Flashcoat, Waarom viel ze meteen aan? Wist ze ubberhaupt wel dat ze dan in gevaar kon zijn? Naja, Laat ook maar. Wachtend op de rogue bleef hij zitten. Hij zou de rogue gewoon hun territorium uitbrengen en niet uitjagen. Zo'n persoontje was hij niet. Hij zou nooit roekeloos aanvallen, Hij wist wel beter. Zoals hij altijd deed keek hij naar de lucht. De prachtige zon scheen hoog aan de horizon. Deze zon scheen fel in zijn ogen, Even kneep hij deze dicht. Hij opende ze weer en keek weer een moment richting de rogue die al snel zou moeten arriveren. Zo langzaam was ze toch ook weer niet? Nee, Hij wist van rogues dat ze erg snel konden zijn, Maar ja, er bestonden ook slommere katten. Even knikte hij vriendelijk naar de apprentices, Die daar nog steeds zaten. Weer keek hij naar de blauwe lucht. Er hingen enkele wolkjes aan de hemel. Na enkele secondes sprong hij van de steen af en liep verder. Af en toe keek hij weer om en bleef hij even wachtend staan zodat de rogue hem makkelijk kon volgen.

'Oke...Dan breng ik je het gebied uit dan weet je in ieder geval dat dit verboden gebied is,' zei de SkyClan-kater, waarna hij met een knikje gebaarde dat Rain hem moest volgen. Ze zuchtte uit opluchting dat ze de agressieve poes achter zich kon laten en terug kon gaan naar haar eigen territorium. Zodra ze uit het SkyClan-gebied zouden zijn, dacht Rain, zou ze zo hard mogelijk terug rennen naar haar hutje in het bos. Een tijdje deed geen van de 5 katten iets. De oranje kater liet zijn blik van Rain naar de andere poes glijden. Wat zou hij wel niet allemaal denken? Hij zag er wijs uit, wat hij ook liet merken doordat hij Rain niet meteen aanviel, maar juist hulp aanbood. Ze liep naar de kater toe om aan te tonen dat ze hem zou volgen, het gebied uit. De kater keek even naar de helderblauwe lucht, waarna hij behendig van het stenen platvorm afsprong. Rain volgde zijn voorbeeld en rende achter hem aan. Zo af en toe bleef hij staan om te kijken of ze hem nog volgde. Rain zou het niet in haar hoofd halen om nu weg te vluchten, nee, dit was de beste uitweg om zo snel mogelijk het SkyClanterritorium uit te komen. Na een eind rennen haalde Rain de kat in. Ze vond dat ze zich moest voorstellen, en hem bedanken dat hij haar wou helpen. 'Ik ben Rain, bedankte dat je helpt hè,' zei ze voorzichtig tegen hem. In de verte zag Rain bos liggen. Ergens dáár moest haar hutje staan.

Opeens ging het heel erg snel. Flashcoat kwam opeens uit de bosjes vandaan. "GA WEG! Of moet ik mijn klauwen gebruiken?!" Verschrikt keek Naturepaw op. Het was zijn moeder en ze stond beschermend voor Purplepaw en Naturepaw. Ze werd gelijk agressief wat Naturepaw alleen maar deed schrikken. Hij werd nog banger dan hij al was. De twee poezen begonnen te vechten! Het gebeurde allemaal zo snel. Naturepaw had zijn ogen half dichtgeknepen. '' Hou op moeder! Dit is niet nodig!'' Naturepaw keek angstig naar het tafereel. Evenlater kwam Paintedclaw ook de bosjes uit die kalm en rustig rond keek naar wat er gebeurde zijn blik kalm en rustig. Nu was Naturepaw wat rustiger en keek angstig in de ogen van de kater. "Ahum" Zei hij kalm, Naturepaw kende de kater niet echt heel erg goed maar wel had hij hem al eens een paar keer gezien. "Wat doe je op ons gebied? Je weet toch wel dat dit verboden gebied is voor jullie" zei de kater zonder kwaad in zijn stem, hij had de poes van Flashcoat afgeduwd en hij was zo rustig dat Naturepaw bijna niet snapte hoe hij dat kon. "Flashcoat, rustig aandoen okay?" Binnensmonds moest Naturepaw daar een beetje van grinniken maar verder keek hij nu weer rustig naar de twee katten. Geen angst had hij meer alleen nog maar nieuwsgierigheid, Hij wilde weten wat de poes hier deet. 'Ehh, nou.. Ik was een soort van.. Verdwaald...' Zei de rogeu. Het verbaasde Naturepaw want hij dacht dat ze het gebied wel zouden kennen. '' Bent u verdwaald mevrouw? Ik wil u wel begeleiden.'' Verlegen maar ook hartelijk wachtte hij op antwoord, maar Paintedclaw was hem voor. 'Oke...Dan breng ik je het gebied uit dan weet je in ieder geval dat dit verboden gebied is' Met een schamper lachje keek hij naar paintedclaw. '' mag ik alsjeblieft mee paintedclaw? Ik zal goed luisteren.'' Toen Paintedclaw weg liep, volgde Naturepaw hem behoedzaam. Hij keek nog naar achter en zei tegen purplepaw '' Ik denk, je moet het zelf weten. Maar dat jij je prooi het beste naar het kamp kunt brengen zusje.. Wil je alsjeblieft ook mijn prooi meenemen? anders gaan we nog wel een andere keer samen jagen.'' Hij liep achter de katten aan en zette een sprint in. Toen ze bij de grens waren zei De poes Tegen paintedclaw 'Ik ben Rain, bedankte dat je helpt hè,' Trots keek Naturepaw naar Paintedclaw en voelde het zelf ook ze hadden iemand geholpen!. Hij wilde altijd graag helpen en leren om andere te helpen hij moest alleen wel iemand hebben die hem dat kon leren. '' Doeg mevrouw, ik ben blij dat de Skyclan U kon helpen.'' Hij keek naar Paintedclaw ''Heeft u dit eerder gedaan? Het lijkt alsof u dit eerder heeft gedaan.'' Hij keek een beetje sip naar beneden '' Ik ben nog maar net een leerling. Ik had kunnen weten dat ze niet gevaarlijk had kunnen zijn. Ik heb gewoon nog niet geleerd hoe ik dit soort dingen doe.'' Hij sloeg een beetje radeloos met z,n staart.

Puplepaw's haren stonden stijf overeind , wat deed die rouge hier ! ZE hadden hulp nodig want alleen konden ze die rouge niet aan ! Opeens kwam Flashcoat uit de bosjes gesprint , het was haar moeder en ze ging beschermend voor purplepaw en haar broer staan . De rouge schrok van haar verschijning maar ging nog steeds niet weg en Flachcoat viel haar aan , Purplepaw stond als aan de grond genageld naar het tafereel te kijken ze kon niets doen. ' Hou op moeder! Dit is niet nodig!'' mauwde Naturepaw angstig, maar ze luisterde niet en de rouge beet hun moeder. Purplepaws klauwen tintelden in haar pootjes , ze wouw niets liever dan de rouge aanvallen maar ze kon het niet. OPeens kwam paintedclaw een andere warrior calm uit de struiken gestapt , hij liet de zaak kalmeren en begelijde de rouge naar de grens .'' mag ik alsjeblieft mee paintedclaw? Ik zal goed luisteren.'' Mauwde Naturepaw '' Ik denk, je moet het zelf weten. Maar dat jij je prooi het beste naar het kamp kunt brengen zusje.. Wil je alsjeblieft ook mijn prooi meenemen? anders gaan we nog wel een andere keer samen jagen.'' en hij liep achter de katten aan. Purplepaw zuchtte en liep naar haar moeder , "gaat het mama ?" mauwde ze bezorgd en ze gaf haar een kopje . De rouge had haar flink gebeten en purplepaw hoopte dat de wonden niet te erg waren . " Ik ga de prooi die ik gevangen heb ophalen, ga jij maar naar de medicine cat dat ze naar je wonden kijkt" mauwde Purplepaw en ze vertrok terug naar het bos om haar prooi op te halen .

Al snel liepen ze richting de grenslijn. Naturepaw vroeg hem iets waarop hij antwoorde "Tuurlijk naturepaw" Even keek hij de kater aan. Hij zag aan de kater dan deze het fantastisch vond hoe hij zo kalm kon blijven. Even krulde zijn lippen vriendelijk, Zoals hij altijd deed. Hierna begon hij te sprinten netzoals de rogue en naturepaw. Samen kwamen ze uit bij de grens, Tot zijn verbazing zei de rogue iets: 'Ik ben Rain, bedankte dat je helpt hè,' Oke, De rogue oftewel rain bedankte hem. Even knikte hij. "Weet wel dat dit een waarschuwing is, Ik wil je hier niet meer zien" Zei hij nog steeds zo vriendelijk als voorheen. ''Heeft u dit eerder gedaan? Het lijkt alsof u dit eerder heeft gedaan.'' Sprak Naturepaw opeens uit. "Ja, Dit heb ik wel eens vaker gedaan, Het hoort bij de dagelijkse taken van een krijger" Sprak hij uit. Daarna keek hij Naturepaw een moment aan. Hij zag hoe Naturepaw een sip gezicht trok. '' Ik ben nog maar net een leerling. Ik had kunnen weten dat ze niet gevaarlijk had kunnen zijn. Ik heb gewoon nog niet geleerd hoe ik dit soort dingen doe.'' "Ach jongen, Je had mij moeten zien toen ik zo jong als jou was," Zei hij met een grijns op zijn gezicht "Iedereen moet het leren, Iedere warrior die in de clan zit heeft geleerd hoe dit inelkaar zit, en trouwens..Indringers zijn soms onvoorspelbaar, Je kunt nooit maar dan ook nooit weten of ze gevaarlijk of niet zijn," Even keek hij naar de blauwe hemel en daarna weer naar de rogue en dan weer naar Naturepaw en dan weer naar de rogue.

"Ik hoop dat u ons territorium niet meer binnendringd, want de volgende keer moet ik het harder aanpakken begrijpt u" Meestal zou zo'n zin kwaad en aggresief klinken, Maar niet bij hem. Deze zin klonk onzettend vriendelijk maar natuurlijk zat er ook een sterker en moediger iets in de zin zodat de rogue wel moest luisteren. Hij ging zitten en knikte even naar de Rogue. "Omdat u zich ook hebt voorgestelt vind ik het wel zo eerlijk om ook mijn naam te zeggen, Ik ben Paintedpaw Warrior van de skyclan" Hierna stond hij op en keek hij weer naar Naturepaw. "Ooit heeft mijn mentor me iets wijs vertelt, Dus..Onthoud dit mijn jongen: Je weet nooit hoe een indringer zal reageren, Blijf daarom altijd zo kalm mogelijk, Wie weet, Zal de indringer niet moeilijk doen en het gebied verlaten, Val nooit, maar dan ook nooit meteen aan, Want je kunt soms het ongeluk hebben dat die indringer veel sterker en agresiever is en je zelfs kan doden." Even keek hij Naturepaw aan, Hij hoopte erop dat deze het begreep en het zal onthouden.

Hij had het in ieder geval wel onthouden, Zijn mentor was een wijze kater, Hij was er trots op dat hij zo'n mentor gehad had. Hij wist nog alles over hem, Ja echt alles. De naam van zijn mentor was Firelock, Hij was een rode kater met blauw groene ogen, Die altijd vriendelijk naar je keken. Hij was een liefhebbende kater die altijd kalm bleef en nooit zonder redenen zou vechten. Jammer genoeg, Stierf deze kater door een ziekte. De medicine cat had er niks aan kunnen doen, De laatste woorden van zijn mentor gingen als volgt 'Je zult een goede krijger worden, Paintedpaw..Beloof me..Dat je me nooit zal vergeten' Ja, Dat wist hij nog goed. Na deze woorden viel zijn mentor in slaap..In een eeuwige slaap. Hij had zijn mentor begraven op een plek waar nooit iemand was gekomen. Hij wist nog steeds waar die plek was. Het was een mooie, rustige plek. Hier ging hij af en toe naartoe om met zijn mentor te 'praten'. Even keek hij weer naar Rain, De rogue. "Doei," Weer ging hij zitten, Wachtend tot de rogue hun gebied zal verlaten en opweg zou gaan naar zijn eigen territorium.

De rogue zal zo wel vertrekken. Ging even door zijn hoofd. Hij keek over zijn schouder en keek even flashcoat en Purplepaw aan. Ze stonden naar nog, net alsof ze zich nog steeds niet hadden veroerd. Enkel Purplepaw was een stukje naar voren gelopen. Ze zouden vast en zeker niet deze kant op komen. Hij vond dat Flashcoat verkeerd gehandeld had, Voor hetzelfde geld was ze vermoord geworden door die rogue. Wie wist was deze rogue harteloos en zou hij haar met gemak aankunnen. Naja, Hij zal haar fout gewoon vergeten. Iedereen maakte fouten, Zelfs Duststar maakte die, Duststar was hun leider, Hun beste leider. De vorige leider was ook goed, Duststar leek een beetje op hun vorige leider. Jah, Ze hadden veel gemeen. Duststar en hij hadden elkaar amper gesproken, Maar toch wist hij, Dat hij en Duststar ooit goede vrienden konden worden.

Naturepaw keek rustig om zich heen zijn heldere groene ogen stonden neutraal en waakzaam. "Weet wel dat dit een waarschuwing is, Ik wil je hier niet meer zien" Waarschuwde de krijger tegen de Rogeu. Naturepaw verwachte wel dat de poes nu uit het gebied zou blijven."Ja, Dit heb ik wel eens vaker gedaan, Het hoort bij de dagelijkse taken van een krijger" Zei de rustige krijger toen op zijn vraag. Hij keek hem een moment aan. Naturepaw wist dat Paintedclaw wist dat hij zich sip voelde door wat hij zei. Maar de krijger antwoordde anders dan verwacht op zijn zegje. "Ach jongen, Je had mij moeten zien toen ik zo jong als jou was," Toen keek Naturepaw weer even op, hij stelde zich Paintedclaw als een naiefe jonge leerling voor, wat hem deed grinniken. "Iedereen moet het leren, Iedere warrior die in de clan zit heeft geleerd hoe dit inelkaar zit, en trouwens..Indringers zijn soms onvoorspelbaar, Je kunt nooit maar dan ook nooit weten of ze gevaarlijk of niet zijn," Zei Paintedclaw. Naturepaw Fronste even en probeerde het te onthouden, alles wat hij van een krijger zou kunnen leren wilde hij ook erg graag leren. '' Ja, dat snap ik. Alleen ik ben bang dat ik op een dag misschien iemand tegen kom die niet zo vriendelijk is als deze rogeu. Tegen die tijd heb ik misschien wel al wat meer training gehad maar... Misschien ben ik er zelfs dan nog niet klaar voor.'' Hij ging zitten en keek naar z,n pootjes. Zijn staart sloeg hij er om heen. Naturepaw was een langharige lapjeskat, dat kwam niet zo heel erg vaak voor maar hij vond zijn vacht wel apart.

"Ik hoop dat u ons territorium niet meer binnendringt, want de volgende keer moet ik het harder aanpakken begrijpt u" Naturepaw keek op naar de grijze poes en zei toen beleeft '' Ik hoop wel dat u de weg terug vind mevrouw, want anders moeten we u weer wegsturen maar dan minder vriendelijk, zoals Paintedclaw zegt.'' Hij kek rustig naar de poes. "Omdat u zich ook hebt voorgesteld vind ik het wel zo eerlijk om ook mijn naam te zeggen, Ik ben Paintedpaw Warrior van de skyclan" Naturepaw wist niet of hij zijn naam mocht geven hij was een klein beetje verlegen. Maar toen keek hij even vragend naar Paintedclaw en toen naar De poes genaamd Rain. '' Ik heet Naturepaw. Een leerling van de Skyclan mevrouw.''
Naturepaw moest een beetje glimlachen en keek de twee katten aan. Opeens zei Paintedclaw tegen hem een paar wijze woorden: "Ooit heeft mijn mentor me iets wijs vertelt, Dus..Onthoud dit mijn jongen: Je weet nooit hoe een indringer zal reageren, Blijf daarom altijd zo kalm mogelijk, Wie weet, Zal de indringer niet moeilijk doen en het gebied verlaten, Val nooit, maar dan ook nooit meteen aan, Want je kunt soms het ongeluk hebben dat die indringer veel sterker en agressiever is en je zelfs kan doden." Naturepaw fronste weer even om de woorden goed te onthuoden, hij zei het nog even in zijn hoofd voor de zekerheid: "Ooit heeft mijn mentor me iets wijs vertelt, Dus..Onthoud dit mijn jongen: Je weet nooit hoe een indringer zal reageren, Blijf daarom altijd zo kalm mogelijk, Wie weet, Zal de indringer niet moeilijk doen en het gebied verlaten, Val nooit, maar dan ook nooit meteen aan, Want je kunt soms het ongeluk hebben dat die indringer veel sterker en agresiever is en je zelfs kan doden." ''Oke Paintedclaw. Ik zal er de volgende keer aan denken en ik zal het heel goed onthouden. Ik wil graag zoveel mogelijk leren om een goede krijger te worden.'' Hij keek Paintedclaw aan en vroeg zich af wat voor mentor Paintedclaw had gehad. Hij besloot gewoon aan hem te vragen wie het was geweest. ''Mischien is het een beetje onbeleefd, maar paintedclaw... Mag ik vragen wie jou mentor eigenlijk is geweest?'' Een beetje zenuwachtig en verwachtingsvol keek hij rond zijn oren stonden overeind om zoveel mogelijk te leren van deze krijger. Naturepaw wist het nu zeker. Hij had erg veel respect voor Paintedclaw.


*pittig stukje opeens paint ;0 XD Ik had opeens ook insp, dus dacht ik. laat ik het maar gebruiken ook ^^*

Nadat Rain zichzelf had voorgesteld merkte ze op dat er nog een andere kat achter hen aan was gekomen. Het was een van de 2 leerlingen, die ze als eerste was tegengekomen in het SkyClan-gebied. Het katje leek veel minder angstig dan eerst, toen Rain plots uit de struiken was gesprongen. Toen de 3 katten aangekomen waren bij de grens van het gebied zei de leerling; 'Doeg mevrouw, ik ben blij dat de Skyclan u kon helpen.' Rain knikte de leerling vriendelijk toe. Eigenlijk had geen enkele kat haar ooit 'mevrouw' genoemd. Het klonk een beetje vreemd in haar oren, maar ze kon het goed waarderen. 'Weet wel dat dit een waarschuwing is, ik wil je hier niet meer zien,' zei de oranje-gevlekte kater tegen haar, nog steeds even vriendelijk. Daarna vervolgde hij: 'Omdat u zich ook hebt voorgesteld vind ik het wel zo eerlijk om ook mijn naam te zeggen, ik ben Paintedpaw Warrior van de skyclan,' zei hij. De leerling keek de krijgskat met een veelbetekenende blik aan, waarna het katje zich ook voorstelde; 'Ik heet Naturepaw. Een leerling van de Skyclan mevrouw.' Daarna wendde de SkyClan-krijger zich tot de jonge leerling, genaamd Naturepaw. Hij zei wat tegen hem wat klonk als een wijze les. Rain bleef nog even staan. Zometeen zou ze vliegensvlug van de helling af naar beneden stormen, terug naar het vertrouwde woud. Maar ze wachtte nog even. Een koel briesje woei door haar vacht, terwijl de zon nog fel aan de hemel stond. Het was een prachtige Nieuwblad-dag, dacht ze bij zichzelf. Op een of andere manier vond ze het toch niet zo heel erg dat ze op het SkyClanterritorium was beland, ze had weer nieuwe katten ontmoet en een nieuw territorium leren kennen. Nee, niet alle clankatten waren zo agressief als er werd verteld onder de Rogue's, ze had al eens eerder een aardige clankat ontmoet; Steelfang, een ThunderClankater. Soms dacht ze wel eens dat Rogue's kwaadaardiger zijn dan clankatten, maar die gedachte schudde ze altijd snel weer van zich af. Rain was een geboren Rogue en zou dus ook nooit een volbloed-clankat worden. En als ze tóch ooit in een clan zou gaan, was dat dan toch de BloodClan, aangezien die clan helemaal uit rogue's bestaat. Ze ontwaakte weer uit haar gedachtes en besloot te gaan. 'Het was fijn om jullie te ontmoeten,' zei ze tegen de katten, 'en nog even mijn excuses dat ik jullie clangenoot heb verwond.' Nadat ze dat had gezegdt sprong ze op en stormde ze de helling af, naar beneden. De wind blies speels door haar pels en na een tijdje rook ze weer de bekende geur van het bos. Toen Rain aan de rand van het bos aankwam, minderde ze vaart. Ze rook haar eigen geuren die ze had verspreidt en al snel zag ze tussen de bomen door het dak van het verlaten jagershutje. Alles was nog hetzelfde als hoe ze het had achtergelaten; in de hoek van het hutje mos om op te slapen en in de andere hoek een kuil voor prooi. Ze liep naar binnen en pakte een merel uit de prooikuil, die ze vervolgens in een paar happen op at. Daarna ging ze voldaan in haar mosbed liggen en dompelde in slaap..

Naturepaw hief zijn klauwtje op en keek ernaar. Het was gewoon zijn poot dat wist hij, maar toen keek hij weer naar Paintedclaw. Hij besefte dat hij ooit een krijger zou worden. Dat de wereld voor hem door zijn leven heen zou veranderen. Alles zou dan anders zijn de wereld zou veel groter zijn. Een zonnestraal brak door het bladerdak heen, en scheen op Naturepaw,s snuitje. 'Het was fijn om jullie te ontmoeten,' Naturepaw keek op naar de poes en hij glimlachte verlegen. ''Het was mij ook een eer mevrouw Rain de Rogeu''
'en nog even mijn excuses dat ik jullie clangenoot heb verwond.' Zei Rain. ''Maakt niet uit mevrouw. Het is al goed, als u maar de weg naar huis terug vind.'' Daarna rende de poes van de berg af richting haar territorium. Naturepaw stond nog even op naar voren om haar na te kijken. Dit was zijn eerste kennis making met een rogeu en het was wel raar voor hem. Misschien ontmoete hij ooit wel eens iemand van de andere clans. Al hoopte hij dan wel vredig en niet met ruzie. "Mijn mentor was een rustig en kalm persoon, Maar je zag aan hem dat hij veel moed had en zijn clan met hart en ziel diende. Zijn naam was: Firelock. Hij heeft me alles geleerd over ons gebied en het gebied buiten dit territorium..." Naturepaw was bij de berg gaan staan. Hij keek om naar Paintedclaw en glimlachte '' Ja, ik kan horen dat hij je mentor is geweest...'' Hij huppelde terug naar Paintedclaw. Hij legde zijn kleine kopje tegen Paintedclaw,s borst hij was anderhalve kop groter dan Naturepaw. Hij drukte zijn hoofdje tegen de vacht van de kater. ''Je lijkt op hem. Je bent net als je mentor, misschien zal ik dit niet zo snel zeggen, en ik heb je pas net echt leren kennen. Maar ik heb echt respect voor je Paintedclaw.'' Hij keek op met zijn grote groene ogen. ''Ik wil later net als jij zijn als ik krijger ben.'' "Wat wil je nog meer over hem weten?" Zei Paintedclaw. ''Ik weet het niet, ik weet niet wat ik nog meer over hem moet weten. Alleen dat ik veel wil weten en leren over het leven de natuur en het strijden en beschermen van de clan.'' Hij zag dat Paintedclaw Wat sip was en stapte een beetje naar achter om weer normaal met hem te praten. ''Maak je geen zorgen over je mentor Firelock. Hij is bij the Starclan toch? Dan weet ik zeker dat hij het goed heeft en hij zijn wijsheid aan je zal geven, die ik weer kan leren.''
“Ik zag Firelock als een vader, Omdat ik nooit een vader heb gehad. Mijn echte vader heeft mijn moeder drachtig gemaakt en heeft toen de benen genomen” Peinzend keek Naturepaw hem aan. '' Je moet je daar niet kwaad over maken grote krijger, Als je vader werkelijk zo,n schoft was geweest. Dan was het toch ook geen geen goede vader voor je geweest? Nu heb je Firelock gehad die voor je heeft gezorgd. daar moet je blij mee zijn. Ik heb mijn vader verloren in de strijd van de clans. Ik hield heel erg veel van hem maar hij had niet gewild dat ik om hem zou treuren. Je moet verder met je leven, is het dan.''
“Wanneer krijg jij eigenlijk een mentor Naturepaw? En..Heb je al iemand op het oog die je graag als mentor wilt hebben?” Naturepaw bloosde een beetje en keek naar beneden. ''Ik weet, dat dat eigenlijk niet mag want die zoekt Duststar voor ons uit. Maar als ik zou mogen kiezen.. Dan denk ik wel dat ik jou als mentor wil hebben. Je bent zo wijs en slim je kunt me zoveel leren wat ik nog niet weet.'' Naturepaw keek naar de lucht. The Sky. Het was het element van de Skyclan dat wist hij, Naturepaw zag dat Paintedclaw ook naar de lucht keek. ''Wat zou er zich daar boven toch afspelen? Ik vraag het me soms echt af en denk er veel over na. Want ik vind het heerlijk om er over na te denken, want je kunt er zoveel van leren.'' Naturepaw was dan wel nog maar een leerling, hij was heel erg leergierig.


*sodeju! dat is pittig zoveel woorden paintedclaw XD*
2*Sorry voor de late reactie, Ik had het duk ^^*