A Night full of Stars.

De nachtelijke hemel brak aan, Crowpaw was al wakker. Ze had hier al de hele dag naar uit gekeken. Prachtig vond ze het! Overal zouden er sterren fonkelen en het meer zou ze verdubbelen. Alle Apprentices sliepen nog en ze moest erg zachtjes de den verlaten. Buiten waaide er een koel briesje, haar vacht werd door elkaar geblazen. Ze gaf zichzelf even een kleine schoonmaak beurt en ging verder met haar tripje naar het Sterrenmeer. Het hele kamp was rustig en het leek of echt iedereen sliep. Maar er moest altijd wel iemand zijn die de wacht hield. Inderdaad, er stond iemand buiten de kamp muren de wacht te houden. "Ik ga even jagen." Zei ze zonder naar de kat te kijken, het bos was net zo stil als het kamp en het leek wel of de tijd stil was gaan staan. De verschillende geuren van het bos vlogen door haar neus, de verschillende soorten bomen, de planten die de Medicine cat zou verzamelen en de geuren van prooi. Een vers spoor leidde naar het meer, daar ging Crowpaw het aller liefste naar toe! Zonder op te letten stapte ze op een twijgje, het knapte, een paar haastige pootjes vluchtten weg. Muizen keutels! Dacht ze bij zichzelf, iedere kitten wist wel dat je dat kon vermijden. Snel keek ze om zich heen of niemand de dwaze actie had gezien, het licht van de sterren maakte het makkelijker om te zien of er iemand in de buurt was. Het zal wel niets zijn.. Het pad naar het meer was door meerdere poten platgestampt, van alle katten die in de SkyClan leefden. De maan was ondertussen boven haar kop aan het schijnen, het licht kleurde haar donkere vacht zilverachtig. Steeds als ze de sterren zag moest ze denken aan die ene nacht in het kamp. Toen was het de mooiste en helderste hemel ooit! Een paar struiken blokeerden haar weg, maar ze moest door. Vervelend prikten de takken in haar vacht, maar niets kon haar scheiden van de prachtige hemel! Het was een erg dik struikgewas, bijna werd ze terug geduwd. Crowpaw boorde haar nagels in de grond en spande haar spieren. De grond onder haar poten verdween en ze vloog door de struiken heen. Een deel van de takjes in haar vacht verdween, maar sommige waren nog harder aan het prikken in haar vacht. Met haar tanden rukte ze de takjes er een voor een uit, het was binnen een paar seconde al klaar. Het meer was in de verte al goed te zien en al een paar sterren waren in de hemel te zien. Met versnelde stap kwam ze bij de oever aan, ze keek omhoog, de sterren waren weer zo prachtig als altijd! Zittens op het gras bleef ze keken, maar zonder op te letten wist ze niet dat er iemand in de buurt was..

(Iedereen is welkom, maar wel graag iemand die minimaal 9 regels post. Mag een Warrior zijn, maar het liefst een Apprentice.)

- Dan komt er maar even een warrior op bezoek he x'D -

Langzaam was de zon ondergegaan. De nacht was aangebroken. Een koel briesje streek door zijn vacht. Wat een pracht weer was het vandaag. Vanmorgen was de horizon zo roze, Vanmiddag was de hemel zo prachtig blauw en nu? Nu was de hemel zo helder dat je alle sterren kon zien. De starclan zou daar zijn, Als een kat zou sterven dan zou deze daar heen gaan. Zijn beste vriend - De vorige medicijn kat - was daar nu ook. Even slaakte hij een zucht. Was miste hij die kater. Altijd hadden ze lol gehad, en nu? Nu was hij er niet meer. Hij was vroeg gestorven. Nog maar net 3jaar oud. En dan al sterven? Dat was verschrikkelijk. Gelukkig hadden ze een nieuwe medicijn kat die net zo vriendelijk als de vorige was. De naam van deze kat was Dreamwave. Hij kon het al goed vinden met haar. Ze was altijd zo vrolijk als wat. Toch zag je aan haar..Dat ze haar mentor miste en als erover gepraat werd dat ze haar tranen dan probeerde weg te werken. Hij voelde met haar mee, Hij voelde hetzelfde verdriet als haar. Het was tenslotte zijn beste vriend geweest. Opeens hoorde hij onder zich een luid gekraak. Zo snel als hij kon draaide hij zijn hoofd en keek naar onder. Hij zag 2 blauwe ogen en kon nog net een zwart lichaam opvangen. Het was nog een jonge kat, Net 6manen oud. Dit was vast en zeker een apprentice die nog veel moest leren. Even haalde hij zich schouders op en staarde weer naar de hemel. De sterren fonkelden nog mooier dan voorheen. De maan scheen op zijn vacht wat een prachtig effect maakte. Hij hield van de lucht, Het was altijd zo wonderbaarlijk. Hoe zou het zijn om een arend te zijn? Lekker je vleugels uitspreiden en de wind door de veren voelen. Wat velangde hij daar naar. Veel skyclan katten zouden dit wel willen. Dat wist hij wel zeker. Duststar was ook zo'n fan van de lucht, Dat was ook logisch natuurlijk. Ze heten niks voor niks de skyclan. Weer hoorde hij veel gekraak van takjes onder zich. Waar is die apprentice mee bezig zeg? Vroeg hij zich af. Weer keek hij omlaag en zag hij hoe de nog jonge poes zich door de struiken wurmde. Takjes bleven in haar vacht hangen. Ze ergerde zich eraan, Dat wist hij zeker. Hij stond op en keek vanuit de boom naar de poes. Nadat ze eindelijk uit de struiken was begon ze de takjes uit haar vacht te rijten. Het is vervelend als er takjes aan je haren hangen. Daar had hij wel een trucje voor, Spring gewoon in een boom, Klim omhoog, Spring omlaag en tadaa dan ben je allang over de struiken heen gegaan. Nee, deze apprentice moest nog heel veel leren. Maarja, Binnenkort waren er ceremonies en kreeg iedere apprentice een mentor. "Hallo," Nadat hij dit gezegt had staarde hij weer naar de sterren. In de sterren kun je sterrenbeelden zien. Zoals een leeuw. Als je goed zocht kon je vanalles vinden in de sterren. Prachtig was het. Vanaf hier kon hij de hele hemel zien, Dit was zijn vast plekje. Hier zat hij wel vaker om naar de sterren te kijken. 'S avonds was dit een rustige plek en kon je hier even genieten van de rust. Weer keek hij naar beneden naar de poes. Hij opende zijn mond en sprak uit "Ik ben Paintedclaw" Weer keek hij terug naar de sterren. Die prachtige sterren waar hij eeuwig naar kon staren. Later, Als hij een elder was, zou hij hier de tijd door kunnen brengen. Maarja, Hij wou liever warrior worden en zijn clan dienen voor eeuwig en altijd. Had hij maar het eeuwige leven, Dan kon hij alles doen wat hij doen wou. Dan kon hij clan dienen. Even slaakte hij een zucht, Geen ongeruste zucht maar een geruste zucht. Vriendelijk keek hij naar de poes die nog steeds onder hem zat. Volgens hem was de poes al klaar met de takjes. Had ze hem wel gehoord? Jah, Dat kon niet anders. Deze poes was zeker weten niet doof.

-Is goed! Ik probeer bijna altijd minimaal 15 regels te posten, als ik geen inspi heb dan maar 12. Jij hebt echt goede posts!

Even dacht Crowpaw dat ze iets achter haar hooorde, een paar takken bewogen nog, maar verder was er niets. Ze richtte haar aandacht weer op de sterren, ze fonkelden helder en maakte haar vacht zilver. De nacht was nog net begonnen en nu al waren er honderden sterren te zien. Maar niets was helderder dan de nacht dat ze uit de Nursery was ontsnapt. Weer bewoog er iets in de struiken, maar dit keer was het een eekhoorn. De verse prooigeur droop haar neus binnen, Crowpaw hield haar lichaam bij de grond en sloop langzaam op het beestje af. Een pluizige staart kwam tevoorschijn toen ze wat takken langzaam weg duwde. Een klein nootje zat tussen de klauwtjes geklemd en de eekhoorn knabbelde constant erop. Crowpaws nagels waren uit haar poten geslagen en ze wachte alleen nog maar op het juiste moment. Niets kon haar nu van haar prooi af halen, maar dan ook echt niets! Al haar zintuigen waren gespannen, haar spieren waren klaar voor de aanval. Nu! Als een kraai vloog ze op het beestje af, met een knal kwam ze op het tegen stribbelende lijfje terecht. Wild trapte het met zijn pootjes naar haar. Helaas kwam een scherpe klauw gevaarlijk dicht bij haar oog. Een paar bloed druppels liepen langs haar gezicht, een beetje kwaad liet ze haar tanden zien. Meteen klemde ze haar kaken rond het nekje en beet. Een knak kwam en de eekhoorn hing slap, trots liep ze met haar prooi weg, naar het prachtige meer. Nog steeds wachtten de sterren op haar en ging ze zitten. Ze strekte zich uit en ging liggen om haar prooi te eten. De eekhoorn was nog warm en een klein gebonk klonk er nog van het beestje. Een net gedode prooi was lekker, maar als hij nog leefde was het een feestmaal! Haar tong gleed over haar lippen, haar tanden voelde het warme vlees. Een volle hap was nu van het vlees genomen en vol genot kauwde ze het. Haar zintuigen letten nu nergens op en ze kon makkelijk beslopen worden. Met een halfvolle maag ging ze op haar rug liggen en bekeek de sterren hemel. Een paar vossenlengtes van haar af hoorde ze iets vreemds. "Wie is daar!" Gromde ze, ze liet haar tanden zien en keek naar de nog bewegende struiken. Een kat was haar aan het besluipen en zodra ze hem of haar zou zien.. Dat wilde je niet weten! Nekharen stonden overeind en ze gluurde door het struikgewas, niemand zou haar onbestrafd besluipen..