No you clearly didn't

De kater volgde zijn zusje met een zelfverzekerde tred, en glimlachte naar haar toen ze het kamp uitliepen. Eenmaal eruit ging hij naast haar lopen, en wees met zijn staart naar een gedeelte, "Zullen we naar de Pinewoods gaan? Er schijnt de laatste tijd veel prooi te zitten, zou mooi zijn voor de clan," Een stuk vrolijker dan eerst nam hij de leiding en liep iets voor haar uit. Duidelijk in zijn mood.

- Vervolg van dit topic

Zijn humeur werd er alleen maar beter op toen zijn zusje nog redelijk enthousiast klonk, en steeds vrolijker wordende liep hij met haar erheen. Wel was hij duidelijk nog zenuwachtig, want oh wow wat was de kater bang dat hij iets fout zou doen. Hij wilde zo graag terug naar de goede tijden, maar zijn zusje wilde dat duidelijk niet. Dan maar praten over haar leven. "Heb je Ace laatst nog gesproken?" Vroeg hij dus, zich afvragende of de relatie tussen haar en zijn vriend sterker werd. Als Running dan toch een partner moest, dan Ace maar, die vertrouwde hij.

Woeps oke, dat viel niet goed. Met zijn oren een beetje angstig in de nek gelegd zette Tall een stap achteruit bij haar toon. "W-wat?" Vroeg hij, met stomheid geslagen, en rechtte toen zijn rug eens om rust te vinden. "Het kan me geen zier schelen of je met iemand praat," Vervolgde hij toen, en keek haar ook geïrriteerd aan. "Ik probeer alleen een vriend te helpen"

Zijn zusje begreep hem verkeerd, heerlijk, had ze ooit enig iets wat hij had gedaan positief uitgelegd? Nee. Nooit. "Nou deze 'vriend' hoef je helemaal niet te helpen!" Nu was het even aan de kater om zijn wenkbrauwen op te trekken. Wat? Running wilde dat hij Ace niet zou helpen? Wat bereikte zij daar nou weer mee? "Je doet alsof ik maar een kitten ben, nou ik ben er onderhand zeker van dat ik een betere Warrior word dan jij! Ik houd me tenminste aan de regels." Autsj, dat deed pijn. Tall deed geschrokken een stap achteruit, en wist zich rustig te houden. "Grappig," Mauwde hij, terwijl hij de poes met vlammende ogen aankeek. "Je was er niet bij, je weet er niets van, alles wat ik ooit heb proberen te doen bij jou is je vrolijk maken of blij. En toch ben jij de eerste, de eerste Running, die dat tegen me zegt. Die de hoop opgegeven heeft, en me zo naar beneden haalt. Denk je dan echt zo goed van jezelf? Dat je niet meer met mij om wilt gaan? Ben ik slechter dan jij?" Nu zette hij een stap naar voren. "Dan ben je namelijk geen haar beter dan ik Running, geen haar."

Hij zag de klap aankomen, en sprong ervoor weg. Deze beweging resulteerde er wel in dat de wal die hij opgebouwd had tegen zijn woede werd afgebroken. Een diepe grom, die toch wel iets imposanter was dan die van Running, weerklonk en zijn nagels werden ook ontbloot. "Ik kan ermee leven dat je al die poezen uit onze Clan boven me zet, maar mormels erbuiten ?! Dat nooit, dat nooit." Meteen was zijn woede weg, en haalde hij een wenkbrauw op. "Daar gaat het nog steeds om?" Vroeg hij, en snapte echt het brein van Running helemaal niet meer. "Jij bent altijd nummer 1 geweest voor mij, ik wil geen relatie, en ik heb al genoeg aan mijn hoofd. Daarom ging ik naar de grenzen, een beetje praten met katten die ik toch niet weer zou zien en die dus ook niet iets achter elk gesprek zochten. Ja, dat was fout, en daarom ben ik ook bezig mijn fouten goed te maken tegenover de clan. Ik heb veel gedaan, maar er is nog nooit een poes boven jou gezet.. Hoe kon ik?"

Wow. Dat haalde niet veel uit. Volkomen verbaasd door de reactie van zijn zusje trok hij zijn hoofd terug, en keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Waar had hij dat nou weer aan te denken? Hij had zojuist toch niets verkeerd gezegd? "Zeg.." Mauwde hij, nog niet helemaal bij het bevatten van haar woorden. "Waarom doe je dit?" Een lichte trilling zat nu in zijn, normaal steevaste, stem. "Eagle is het niet? Hij zet je tegen me op? Ik wist het wel," Een lichte grom met de gedachte aan zijn vijand kwam haast zijn keel uit. "Ik heb toch ook nooit wat gezegd van het feit dat jij met kater omgaat?" Hij was inmiddels in een drafje achter haar aan gegaan, ze liep altijd weg, zonder hem ook maar iets uit te leggen. Een wonder dat die poes überhaupt nog aandacht van hem kreeg, normaal was hij zo licht geraakt.