Geez..

De kater struinde, zoals gewoonlijk, maar wat rond. Hij joeg een beetje halfslachtig, en ving zo nu en dan een vogel of een muis. Echt indrukwekkend was het niet, en zo was het ook niet bedoeld. Hij liep gewoon rond om de tijd te doden en om te zorgen dat hij iets te doen had. Anders moest hij zeker weer kits gaan entertainen of op training met Inner. Die trainingen waren leuk, daar niet van, maar ze waren ook uiterst onduidelijk voor hem. Wat er van hem verwacht werd was niet echt duidelijk. Net als nu eigenlijk, hij struinde namelijk maar wat, en had niet echt zin om iets te doen. Tot hij bij de rivier aankwam, en uiteindelijk besloot te gaan zwemmen. Dat was de perfecte manier om zijn spieren te trainen, en even af te koelen. Dus liet de kater zich in de rivier plonsen, en begon met zijn baantjes. Ergens wilde hij wel iemand tegenkomen, Flow, om te zien of het goed ging, maar de kans dat die al liep was nihil.

- Only Quietpaw

Het was ergens wel grappig, dat de kater juist deze poes moest tegenkomen. Ze had hem niet herkend, als ze dat wel had gedaan dan was ze nog erger geweest, hij wist het zeker. Maar de kater herkende de poes wel, aan haar stem, maar al te goed. Hij had vaak nog gedacht aan de zus van Flow, ze had een erg interessante persoonlijkheid, en ze intrigeerde hem enorm. Dus stapte hij aan wal, en schudde zich nonchalant uit, waarna hij de poes zocht. "Nee," Zijn blik verraadde al dat hij dit zag als een lolletje, hij was ondeugend bezig, en kon zichzelf daar soms helemaal in verliezen.

De kater bekeek de poes van top tot teen, en negeerde even de boze uitdrukking op haar gezicht. Even trok hij een wenkbrauw op toen ze hem van van alles beschuldigde, maar richtte er verder niet zijn aandacht op. Nee, hij keek naar de poes, want in de tijd dat hij haar niet had gezien was de bloem gaan bloeien en miauw wat zag ze eruit. Zijn mond stond in een glimlach, en uiteindelijk ontmoette zijn amberogen haar groene. De glimlach werd even breder, en for the sake of it zette de kater toch even een stapje achteruit. "Geez," Wist hij uiteindelijk, met moeite, uit te brengen, en grinnikte toen even. "Jij bent sexy,"

Geen goede zet, maar hey! Kon hij het helpen? De poes was iets van twee maanden ouder dan de vorige keer dat hij haar gezien had, en dat had haar duidelijk goed gedaan. Dus keek hij haar met een schuin hoofd aan toen ze vroeg/zei dat hij dat nooit meer mocht zeggen. "Wat kan ik het helpen?" Vroeg hij droogjes, en zette toen een paar stappen in de richting van de rivier toen de poes hem begon te bedreigen. Veilig waren deze ontmoetingen nooit. "Maar serieus," Begon hij toen, "Ben ik de eerste die dat tegen je zegt?"

Hij knikte toen ze hem eindelijk eens normaal antwoordde en glimlachte toen breed. "Ik ben blij dat de Riverclan katers niet blind zijn Quiet," Mauwde hij, oprecht blij. "Ik ben bang dat je te laat bent. Dus ga nu maar terug naar het moeras waar je vandaan bent gekomen." Nu was hij in de war, en keek hij haar niet begrijpend aan. "Wat bedoel je 'te laat,'? Vroeg hij, met groeiende bezorgdheid. "Is het Flow?! Is ze.. Ben ik.. Te laat?" Flow mocht niet dood zijn, dat kon niet. De poes moest hij nog één keer spreken. Dan konden ze daarna voor altijd afscheid nemen.

Even keek hij grijnzend, met veelbetekenende ogen naar de poes toen ze hem vroeg waarom hij dacht dat het een Riverclanner was. Net toen de kater wilde antwoorden was hij even helemaal stilgevallen en begon hij toen over Flow. Zijn ergste gedachten werden bewaardheid. "Ja." Hij stapte ook naar voren, omdat hij Quiet een troostende poot toe wilde reiken, maar bedacht zich toen. Met de oren in de nek luisterde hij naar wat ze zei, en had allang besloten te weigeren. Eerst Flow's boodschap overbrengen. "Zie deze waarschuwing maar als iets aardigs. Dus ga nu weg." Hij schudde zijn hoofd, tranen prikten maar hij liet ze niet zien. "Ik moet je nog zeggen.." Mauwde hij, terwijl het nieuws hem steeds opnieuw mentaal wist om te werpen. "Flow hield van je Quiet, ze keek tegen je op en alles wat ze wilde was net zo worden als jij, net zo loyaal en stoer.. Ik snapte eerst niet waar ze het over had, maar nu wel.. Je bent sterk, en alsjeblieft, blijf sterk, help je ouders en.." Hij viel stil, en draaide zich om. Laat maar, het had geen zin.

De poes leek een beetje in de war, en de kater snapte het. Tijd voor hem om hier weg te gaan en de familie te laten rouwen. "Uhh.. wacht." Wat? Zei Quiet dat zojuist? Of moest ze dat zeggen van iemand die haar bedreigde? Allebei de opties resulteerde in het omdraaien van de kater, dus gaf hij toe, en draaide hij om, zijn blik verslagen. "Ja?" Hij keek haar aan, en luisterde half. "Flowpaw is niet dood, ze ligt nog bij Nightstream en Honeypaw." Dat was even een Mindfuck. Wat was dat? Woede, verbazing en opluchting vochten om het grootste plekje. Uiteindelijk eindigde het met Tall op de grond, zijn ogen op naar Starclan. Thanx Buddies. Dit was goed nieuws, dit was geweldig. Hijgend van de mentale strijd bleef hij liggen, en wist hij uiteindelijk iets uit te brengen met een schorre en gebroken stem. "Mooi,"

Hij negeerde de tweede zin, maar luisterde voor de verandering eens naar de poes. "Fine," Mauwde hij, vrolijker dan net. "Kan je Flow dan alsjeblieft zeggen dat ik aan haar denk, en dat ik erg blij ben dat ze er een beetje bovenop komt? En ehm.." Hij viel even stil. "Kan je het niet hebben over wat ik je vertelde over wat zij me verteld had? Please?" Een beetje ongemakkelijk keek hij Quiet aan, eerst antwoord, dan de aftocht.

Ze was niet zo blij met wat hij zei, maar het maakte allemaal niet uit. Flow leefde nog, en Quiet was aardiger dan voorheen, prima toch? "Waarom zou ik Flow alleen maar naar je toe duwen door dat te zeggen? Je hebt haar toch niet verleid, toch? Zeg me niet dat jullie verliefd zijn." De wantrouwende blik maakte dat hij op dezelfde manier, maar dan overdreven, naar haar terug ging kijken. "We zijn niet verliefd," Mauwde hij toen dramatisch, met veel theater erbij. Zo nu en dan kon hij wel komisch zijn, alleen als hij vrolijk was.

De poes leek daar blij mee, en dat deed Tall grinniken. Die kat zag ook werkelijk overal problemen in. "Zeg maar eh.." Mauwde hij, zachter pratende omdat ze hem in de reden viel. Hij luisterde, knikte, maar moest nog even één vraag stellen. "Wie hebben dan al gezegd dat je super well.. Ehm.." Hij haakte af en grinnekte onhandig. "Mooi, bent geworden?"