First talk with Shadowclan

{Acepaw only}

Hij was nog niet zo lang apprentice maar wel meteen ging hij gebruik daar van maken om het territorium te doorzoeken. Hij wandelde nu langs de zwarte stinkende grens met Shadowclan. Misschien kwam hij wel iemand tegen! Sinds hij uit de nursery is heeft hij alleen nog maar zijn nieuwe mentor leren kennen. Harespirit. Hij was blij dat hij zo'n lieve mentor had gekregen. Hopelijk leerde hij veel aan haar en kon hij het misschien op een dagje eens tegen Nimble gebruiken! Misschien won hij zelfs wel een jachtje of een loopwedstrijd van haar. Maar zonder training kwam hij nog niet zo ver. Hij leerde zichzelf nu voornamelijk om zijn evenwicht te bewaren. Het lopen zat hem al onder de knie. Nu dat nog.

Verbaasd als hij was hield het stinkende pad opeens op met stinken hoewel hij er nog steeds langs liep. Hij kneep zijn oogjes fijn om naar de zon te kijken toen een schim aan de overkant hem plots opviel. "Hallo?!" Hij was zeker in zijn woorden. Iets wat hij vroeger in de nursery zeker niet gedaan zou hebben.

Ace was weer eens begonnen met wandelen zonder een bepaalt doel, dit deed hij zeker vaker. Vooral als hij honger had en nog niks mocht pakken. Nu moest hij dus jagen en na een paar mislukte pogingen had hij het gewoon opgegeven. Hij negeerde zijn knagende honger maar. Eigenlijk zouden een paar kilo’s best weg kunnen. En een maaltje overslaan was ook niet een ramp… Het kwam wel dichtbij moest hij toegeven. Dus het werd wat rondlopen. Misschien zou hij wel even naar de grenzen gaan. Thunderclan was altijd gezellig, misschien kon hij nog wat kletsen? Jah, dat zou het wel kunnen worden, ondertussen kon hij wel kijken of hij wat vond.

Hij liep een tijdje met de grens mee. Het hete pad had hem nooit afgeschrikt al was hij wel voorzichtiger geworden sinds hij aangereden was. Ookal was het lange litteken gevoelloos de hapering in zijn langere pels was zeker te zien. Soms keek hij op naar de verschillende monsters. Ze hadden allemaal een ander kleurtje, sommige waren platter en andere dikker. Met zijn gedachte bij de razende wezens lette hij niet op, pas toen hij iets hoorde keek hij weg van de grond en verbaast naar de overkant. Daar stond een groentje, een jonge apprentice; "Hallo?!" werd er over het pad heen gezegd. Ace grijnsde en ging tegenover hem zitten, al zat er een enorm pad tussen. ‘Yo’ antwoordde hij, duidelijk opgewekt.