{Open} Come as you are

Met een licht twijfelend gevoel had de kitten zijn nest en moeder verlaten, maar dat gevoel was nu grotendeels vervangen door verbazing, en afschuw. De blauwe ogen van de kater stonden groot open, en lanzaam bewoog hij zijn kopje van links naar rechts. Dit was dus echt het Camp. ShadowClan Camp. Langs ""n kant vnd hij het prachtig, langs de andere kant afschuwelijk. Hier liepen katten, sommige zo mager, andere met littekens, van alle grootes, 'diktes', verschillende vachtkleuren en stemmen. Dawnkit schudde zijn hoofd, en zette langzaam een paar passen achteruit, al ging hij niet weer naar de Nursery. Zijn broers en zussen konden wel even zonder hem. Niet dat hij iets deed. Spelen. Slapen. Eten. Spelen. Slapen. Eten. En opnieuw. Nog steeds keek hij zijn ogen uit, waarna hij zich langzaam op zijn achterste liet vallen, en zijn staartje om zijn pootjes heen krulde. Er liepen veel katten maar de kater durfde hen niet aanspreken. Hij wou de (kostbare) tijd van de Warriors niet verdoen, en Apprentices wouden vast ook niet tegen hem praten, die waren bezig met wakker worden, of hen Mentor zoeken. Oké, hier zitten en rondkijken naar de pracht en lelijkheid van het Camp was goed genoeg. En heel misschien .. Misschien offerde iemand zijn tijd wel op voor hem?

-Open, wees meer dan welkom c:

Vandaag was het stiller dan normaal. Het was bijna middag, en de meeste katten waren taken aan het doen, jagen, trainen, en andere nuttige dingen. Helaas, als kitten, was er weinig nuttigs dat je kon doen. De blauwe ogen van het zwarte poesje tuurde het kamp rond, opzoek naar een kat die zat te luilakken of een kat die niks te doen had. Tot de grote teleurstelling van de kitten was het behoorlijk leeg. Toen zag ze een tabby grijze vacht. Zou het een van haar zusjes zijn? Enthousiast rende Aurorakit op de kitten af, maar toen ze dichtbij kwam, rook ze al dat dit onmogelijk haar zusje kon zijn. Nou ja, het had nooit iemand pijn gedaan om een beetje te praten. Ze ging stil naast de kitten zitten, en keek hem indringend aan. "Hallo, Ikke Aurorakit." Ze hield haar kopje schuin. "Wie jij?"

De bruine tabby kitten sprong van achteren op haar grijze broertje. "Hebbes!", piepte ze vrolijk. Nu pas zag ze dat er een andere kitten voor hem stond die blijkbaar met hem wou praten. "Mwhallo", probeerde Windkit te piepen terwijl ze haar broertje nog steeds niet losliet. Het zwart-witte lijfje van de kitten die voor hen stond deed haar denken aan Lurkingkit, maar de oogjes waren véél blauwer. Die van Lurking werden net zoals die van haar -zo had ze gehoord- eerder groen.

Er was iemand naast hem komen zitten, en ze stelde zich voor als Aurorakit. "Ik Da .." de grjze kitten's zin werd afgebroken door het gewicht van zijn zusje, ze was op zijn rug gesprongen. Lachend keek hij om, en gaf Windkit een lik over haar oor. "Hallo Wind!" piepte hij vrolijk, en keerde daarna zijn hoofd naar het andere poesje toe. "Ik gaan mijn zin afmaak," grinnikte hij. "Ik Dawnkit." hij bleef even hangen op de 'n', en was best strots dat hij die eindelijk begon te kunnen uitspreken.

"Ik Da .." Een andere bruine kitten die haar eerst niet was opgevallen, was er ook bijgekomen. "Mwhallo", piepte deze. "Hallo Wind!" Blijkbaar kende de grijze kitten de bruine. Als Aurora goed rook, droegen ze ook dezelfde geur. Waarschijnlijk siblings. "Ik gaan mijn zin afmaak," Lachte het katertje. "Ik Dawnkit." Het zwart met witte poesje had door dat hij de n langer uitsprak, en vroeg zich af waarom. Anyway, tijd om deze twee kittens te leren kennen. "Wie zijn jullie ouders?" Langzaam maar zeker lukte het haar om betere zinnen te formuleren, wat ze fijn vond. Het klonk veel beter.

"Hallo Wind!", piepte Dawnkit. De tabby kitten probeerde weer iets terug te piepen, maar dat lukte niet zo vreselijk goed. Haar broertje stelde zichzelf verder voor. Ondertussen liet Windkit zich van zijn rugje glijden en ging naast hem staan. "Wie zijn jullie ouders?", vroeg de zwart-witte kitten. Haar groene oogjes keken vriendelijk naar de andere kitten toen ze antwoordde. "Snowynight... En..." Ze moest haar hersenen pijnigen om de naam van haar vader te herinneren. Tallpaw had het nog gezegd, het was zijn broer blijkbaar... "Euhm.. Trush..dive?" Ze keek bevestigend naar Dawnkit, hopend dat ze de juiste naam gezegd had. Het was zo verwarrend, al die verschillende namen, al die verschillende rangen,... Ze wist wel dat de clanleader Shrewstar heette, maar dat was dan ook alleen maar omdat Tallpaw dat gezegd had en het haar grootmoeder was...

Bevestigend knikte Dawn. "Onze ouders Snowynight en Trushdive. Jou vader .. Ashdr .. Ashdrizzle en moeder Fawnstep, niet?" Windkit stond nu wel naast hem, en dat zorgde dat Dawn daar meer als gebruik van maakte om haarom te duwen. Het was vriendelijk bedoeld, en lachend keek hij haar aan.

+Kort, whoo xD

Aurorakit knikte bij het antowoord van de twee kittens, die naam had ze wel eens horen vallen. "Jou vader .. Ashdr .. Ashdrizzle en moeder Fawnstep, niet?" "Jep!" De ogen van het poesje twinkelde. Genoeg gepraat. Speeltijd! Zonder een waarschuwing Wierp ze zich op Dawnkit, En hield hem op de grond terwijl ze boven hem hing, en vrolijk riep ze; "Spelen!" Ze ontblootte haar tanden in een grijns, en ze vroeg zich af hoe sterk hij was.

Zoals de zoveelste keer sprong hij uit het nest en rende naar buiten, de rest van de kittens achter zich latend. Hij liet zijn ogen even rond gaan. Katten, grote katten, nog grotere katten. In allerlei kleuren. Maar het meest vielen hem de kittens op. Drie van hun waren aan het stoeien. Oeh, daar wou hij wel aan mee doen. Hij zette een kort sprintje in waardoor hij over zijn eigen voorpootjes viel en tergen een van de kittens aan botste en op de grond viel. Even schudde hij zijn kop. Gelukkig was zijn vacht lang genoeg om meeste van zijn klappen op te vangen, anders had hij echt een probleem gehad. "Wie zijn jullie?" vroeg hij nieuwschierig terwijl hij nogsteeds op zijn rug lag.

Grijnzend was Dawn omgerold en hing nu boven Aurora in plaats van zij boven hem. Spelend beet hij in haar oortje, en lachte gelaten. De nieuwsgierige vraag die hem deed opkijken kwam van een kit die hem aan zijn Deputy denken deed. "Heeft StarClan Inner .. In .. Innerghost weer kitten gemaakt?!" Zijn ogen werden groot, en hij keek de kitten verbaasd aan. Zijn mond hing een beetje open, maar daarna schudde hij zijn hoofd. Dat was een kater. Dus dat kon niet. Familie. "Ik wed .." begon hij. "Dat Deputy Innerghost familie zijn van jou." Dawn sprong van Aurorakit af, en wierp zich op de zwarte kater. "Ik Dawnkit." Hij wees met zijn staart op Windkit. "Zij mijn lieve zusje Windkit. Niet pijndoen haar. Of ik word boos." Het klonk licht bedreigend, maar zijn band met Wind was best wel sterk. Allez, hij vond dat toch .. "Zij Aurorakit. Zij lief, ook niet pijn doen." Toen gaf hij een plagende lik langs de kitten's oor, en een grote grijns sierde zijn knappe koppie.

Dawnkit knikte bevestigend. "Onze ouders Snowynight en Trushdive. Jou vader .. Ashdr .. Ashdrizzle en moeder Fawnstep, niet?", zei hij. Ook de zwart-witte kitten bevestigde. Dawnkit duwde haar om, maar de tabby kitten sprong meteen weer recht. De andere kitten sprong ook op Dawnkit en samen begroeven ze hem onder hun lichamen. Maar haar broertje was sterker en rolde om, zodat ze onderaan te liggen kwamen. Windkit kon nog net opzij springen voor ze door de pletwals die haar broer was geplet zou worden. "Dikke Dawn!", piepte ze speels. Een andere, zwarte kitten kwam erbij. "Ik wed ..", mauwde Dawnkit, "Dat Deputy Innerghost familie zijn van jou." Windkit fronste. Nu hij het zei, ja.. Hij had wel wat weg van Innerghost. Haar broertje begon zichzelf voor te stellen; "Ik Dawnkit." Met zijn grijze staartje wees hij naar Windkit, en de tabby kitten sprong tot bij hen. "Zij mijn lieve zusje Windkit. Niet pijndoen haar. Of ik word boos." Speels duwde Windkit hem omver. "Ik hoef.. Niet beschermd!", piepte ze, ergens toch wel kwaad. Ze was geen zwak poesje, ze kon ook een sterke kater worden, zoals hij! "Zij Aurorakit. Zij lief, ook niet pijn doen." Windkit sprong met ene speelse grauw op Dawnkit af, zodat ze op zijn rug zat. Haha, laat hem nu nog maar es zeggen dat ze beschermd moest worden!

Nog even bleef het zwarte katertje op zijn rug liggen, naar de andere kittens kijkend. De kittens die nu op hun kop waren, het zag er best grappig uit eigenlijk. Hij grinnikte even in zichzelf en keek naar het katertje dat begon. Even knikte Inner om zijn woorden waarna hij zich omdraaide zodat hij op zijn buik terecht kwam. 'Innerghost mijn tante zijn' grijnsde hij. Vrolijk sprong hij op zijn pootjes en luisterde naar de namen, eigenlijk wou hij best meespelen. 'Dawnkit, Windkit..' zijn blik gleed door naar de laatste kit van de groep maar zijn... zusje zei hij sprong bovenop hem. 'Aurorakit, ikke niemand pijn doen' lachtte hij en keek even naar de twee. 'Ikke Innerkit' zei hij trots dat hij dezelfde naam als zijn tante gehad had had gekregen. 'Ikke meespelen?' vroeg hij voorzichtig.