Met een blik gevult met woede en angst liep de poes over de harde stenen van de straat, haar ogen keken naar voren, terwijl haar oortjes even bewogen, wat was er? Gevaar? Sparrowpelt wachtte af, en ging op de rand van de stoep zitten, haar ogen kijkend in de verte, de straat af, in het huis voor haar, zag ze een poesipoes zitten, maar die was alweer weg. Sparrowpelt zag opeens een poes aankomen, en ging maar even weg. Ze verschol zich achter een prullebak, terwijl ze naar de naderde kat keek. toen ze er was, herkende Sparrowpelt haar. Sparrowpelt haren ging helemaal op, terwijl haar blik nog bozer werd. Darkness bekeek zich zelf in de waterplas, ze zag er niet uit. Maar dat maakte niet uit. Sparrowpelt ging op haar af, in sluiphouding, klaar om aan te vallen. Alle Spieren die ze daarbij gebruikte, spande zich aan, haar flanken bewogen. Terwijl ze zich klaar maakte voor de sprong. Opeens sprong ze, ze suisde door de lucht, en lande op de zwarte poes. Haar nagels zette ze in de schouders van Darkness, terwijl ze laag gromde. Haar ogen keken onheilspellend, terwijl een laag geblaas uit haar kwam. Nu beet ze de poes in de nek, haar tanden drongen door, maar niet ver genoeg. maar dat kwam wel, eerst laten zien aan Darkness wat ze van haar vond.