But in the end I'll be the last man standing!

_{Mothflare & Glowpaw only!

Mokkend slenterde de grote ThunderClan krijger langs de grenzen. De Medicine cat had hem haast bevolen zijn rust te pakken dankzij zijn verwondingen, maar koppig als hij was, was hij er toch op uit getrokken vandaag. Rusten? Dat woord paste niet in zijn straatje. Mirror was een workaholic. Hij kon niet zomaar een dag niets doen, dat voelde gewoon niet goed. Zijn wonden brandden, maar de kater probeerde het maar te negeren. Er heerste nogsteeds schaarste, en ook hij moest zijn beste beentje voorzetten.
Plots drong er een vreemde geur tot hem door. ''WindClan,'' siste hij. Zou het Whitelion zijn? Het maakte niet uit wie het was, hij was té dicht bij ThunderClan territoria. Mirror snelde richting de geur en ontmoette al snel de blik van een andere kat.}

Na het gevecht met Thunderclan had ze zich alleen maar beter gevoeld. Ze was zelfs benoemd tot Warrior, niet langer meer de zielige Mothpaw die niks kon. Mothflare had het kamp verlaten, en besloten een patrouille in haar eentje te doen, en ja, dat als een kersverse warrior. Ze wist dat ze als Young warrior het niet op kon nemen tegen ervaren warriors of zelfs Senior warriors. Alhoewel, een bij een Senior warrior hing het toch echt van hoe Senior die warror was. Tijdens haar wandeling langs de grens met Thunderclan, merkte ze al snel de sterke geur van Thunderclan op. Mothflare ontblootte haar tanden en liet een grauw horen. Oh, wat zal Skymask trots zijn, zijn apprentice als een warrior, en wie weet... wie weet zou ze eindelijk eens een moord kunnen plegen. Ze hunkerde er naar.
Zonder aarzelen stak ze de grens over, ze zou Thunderclan even een lesje leren voor het doden van meerdere katten in één nutteloos gevecht. En ja hoor, al snel trof ze een grijze warrior aan, ouder dan zij was, maar zeker niet sterker aan de wonden te zien. "Goedendag," miauwde ze zoetjes.

Bij het aantreffen van een WindClan poes voelde hij zijn woede alweer omhoog komen. Ook dit mormel was zonder enig pardon de grens overgestoken. Geen enkel respect voor de warrior code, geen greintje. ''Hou dat zoete toontje maar bij je, Mousebrain.'' Spuugde hij haar toe. Ergens wist hij dat hij de WindClan nog iets verschuldigd was na het doden van Sparkshade, maar wat Whitelion had gedaan was onacceptabel. ''Luiser, mormel. Je kan nu terugkeren naar je lelijke WindClan territorium, of je zult hetzelfde lot ondergaan als je vriendje, Sprakshade.'' Bij deze woorden klapte zijn nagels al vrijwel vanzelf uit, en bewerkte de grond onder zijn poten. Hij zal dit mormel eens wat laten zien.

Mothflare trok een wenkbrauw op bij de woorden van de Thunderclan kater, maar hield zich rustig. ''Luiser, mormel. Je kan nu terugkeren naar je lelijke WindClan territorium, of je zult hetzelfde lot ondergaan als je vriendje, Sprakshade.'' Bij deze woorden kon ze het niet laten om te lachen. "Oh, oh, oh," begon ze rustig. "Wat zou je er van vinden als we de rollen eens omdraaiden?" Besloot ze vervolgens, haar kopje scheef houdend, en haar ogen licht vernauwd. Het viel haar op hoe de kater de grond met zijn poten bewerkte, en dat bracht een kille grijns rond haar lippen. Vervolgens schoot ze naar voren, haar poten direct gericht op de keel van de kater.