Take a walk {Keegan}

Met snelle passen liep de gevlekte kattin verder. Sinds ze Deadsoul... Nee Owyn... Eens had aangetroffen aan de grens durfde ze hier niet meer zoveel te komen als vroeger. Niet dat ze bang was geworden, ze wilde hem gewoon niet meer zien. Het gevoel dat in haar hart lag was verkeerd geweest en dat wist ze best. het was geen vriendschap geweest en ook geen broeder-zuster liefde... Maar zeker meer. Ze haalde even diep adem en zuchtte zachtjes. En opnieuw moest ze haar hart zo laten...

{SPT}

Een interessante wending van zijn leven, al was het maar iets kleins en veel zag hij er toch niet in. Maar ja, er was een mogelijkheid dat het lukte en dan had hij zijn wraak. Silver, of zo iets heette ze. En een leider klein maken? Ja, dat lukte hem vast wel. En anders wat leden. De kater keek met een nog altijd kille blik naar voren, zijn zwarte poten hadden hem naar een van de grenzen gebracht, enkel en alleen om een beetje te kijken. Kijken hoe het allemaal in elkaar zat, kijken hoe het werkte. Zwakke punten ontdekken. Dan vermoorden. Ja, zo simpel was het wel. En al ging het plan van de grijze apprentice niet door, dan zorgde hij wel, dat enkele clankatten hem gingen helpen, met als dreiging de dood. Het deed hem inmiddels niets meer. Of weinig in elk geval. Want de slechte katten zonder toekomst of doel bleven leven en de goede, onschuldige katten hem een toekomst stierven. En hij hoorde bij d eerste groep. Algauw drong de geur van een kat zijn neus binnen. Hij keek op. ThunderClan. Zijn blauwe ogen keken de witte vacht ki; aan. Hij knikte haar toe, zijn nagels zonken de grond in, al gebeurde dat bij elke kat wel. "Poes," begroette hij haar, zijn ruwe stem rolde met moeite zijn keel uit, aangezien hij echt een lange tijd niet gesproken had. Ja nu weer een beetje, maar nog steeds weinig. Hij was niet de man van de woorden.