Here we go{Open voor Riverclan/Thunderclan}

Lynxfang had besloten om de border bij de Thunderclan maar eens te gaan checken en met die gedachte liep hij naar de bekende oversteekplaats toe. Als Thunderclan vervelend ging doen, gingen ze het waarschijnlijk hier doen. Lynxfang rook eerst aan zijn kant van de River en merkte tot zijn vreugde dat er nog steeds enkel Riverclan rond hing. Daarna stak hij over door gebruik van de stenen en checkte toen de overkant, voornamelijk op lang blijvende geuren. Hier was vooral Thunderclan, maar een geur wees erop dat een kat hier even had rondgehangen, bij de River. De geur was echter oud, dus hoefde Lynxfang er waarschijnlijk niks mee te doen. Hij ging terug over de River en wachtte nog even.

Silver begroef net een vers gevangen waterrat toen een bekende geur haar tegemoet kwam. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht toen ze de geur herkende. Lynxfang. Een voor haar bekende kater. Of de kater haar echt kende was wat anders. Ze richtte haar oren nieuwsgierig op en volgde het geurspoor langs de river. In een clan kon je elkaar vaak voorbij lopen, vaak gebeurde dat omdat het soms zo druk was. Ze weet nog toen ze als apprentice naar hem keek. Ze keek naar hem op, terwijl haar mede leerling tot over hun oren verliefd waren. 'Liefde is voor haarballen.' zei ze altijd tegen hen. Toen was dat inderdaad zo. Ze schudde die gedachten van haar af. 'Nu nog steeds.' mompelde ze tegen zichzelf. Ze schrok op uit haar gedachten toen Lynxfang plots voor haar verscheen. Ze kon nog net stoppen, want anders was ze tegen de kater opgelopen. En dat zou behoorlijk beschamend geweest zijn.

Er kwam een poes voor hem op en Lynxfang, die net een stuk ijsbeerde, hield halt. Hij herkende Silvercloud, die net nog wat had gezegd, maar dat had hij niet verstaan. "Goedendag Silvercloud, druk bezig met je taken?"vroeg hij met zijn wat zware stem. Och,hij kon het ook niet laten. Er was iets aan de poes wat hij zich zou moeten kunnen herinneren. Maar hij kwam er niet op. Had ze hem iets aangedaan? Hadden ze ruzie gehad? Of wat anders? Lynxfang dacht diep na.

De poes legde haar oren wat beschamend naar achteren, maar glimlachte toch zachtjes. "Goedendag Silvercloud, druk bezig met je taken?" Silvercloud knikte instemmend op zijn vraag. 'Ik ben inderdaad op jacht.' mauwde ze en liet haar blik naar de andere over van de rivier gaan.'Patrouille aan het doen?' gokte ze op zijn huidige taak. Haar oren stonden ondertussen terug nieuwsgierig recht, zoals altijd.

Toen ze hem vertelde dat ze op jacht was, knikte hij goedkeurend en zag dat haar blik naar de andere kant van de River ging. Was er iets? Lynxfang tuurde het Thunderclan woud in, maar zag niks..'Patrouille aan het doen?' vroeg Silvercloud. Lynxfang schrok op uit zijn gedachtens, "Ja,inderdaad"zei hij vlug en knikte wat onhandig. Uch, wat was hij nou weer mee bezig. "Thunderclan heeft volgens mij laatst de Windclan aangevallen" hij had de katten voorbij zien gaan en later het gekrijs gehoord.

Silvercloud liet haar zenuwachtigheid varen bij de kater zijn woorden. Ze was nooit zenuwachtig, dus waarom was ze dat dan net wel. Ze zette zichzelf neer en sloeg haar staart over haar voorpoten. Een glimlachje sierde haar gezicht toen de kater iets wat onhandig leek te reageren. "Thunderclan heeft volgens mij laatst de Windclan aangevallen" Silver hield even haar kopje schuin bij het horen van deze woorden. 'Ik vraag me af wat de windclan heeft gedaan, want Thunderclan valt nooit zonder een goede reden aan.' Mompelde ze. Het was waar, waarschijnlijk kwam dit wel te boven bij de grote vergadering.

. 'Ik vraag me af wat de windclan heeft gedaan, want Thunderclan valt nooit zonder een goede reden aan.'zei Silvercloud opeens. Bij die woorden gingen Lynxfang nekharen overeind staan. "O ja wel hoor"siste hij kwaad en wierp een kwaaie blik naar de overkant. Hij zal ze nooit vergeven. Hij kalmeerde weer wat en keek weer terug naar Silvercloud,"We zullen het wel merken"

Silvercloud hield zich koeltjes toen Lynxfang plots uitvloog. Natuurlijk, dat had ze zien aankomen. 'Op de grote vergadering zullen we het wel horen. Het beste is nu, om het te melden aan Dawnstar.' zei ze er nog achter. Ze merkte dat Lynxfang's haren ondertussen al terug waren gaan liggen. De kater had een temperament, iets wat wel bekend was bij de andere katten, maar toch. Een klein grijnsje verscheen op haar gezicht. 'Als je ooit het thunderclan territorium in wilt gaan, neem me dan maar mee. Ik vecht wel aan je zijde.' Ze keek hem wat uitdagend aan en trok zichzelf recht. Ze liep langs de kater heen en liet haar staart plagerig langs zijn gezicht gaan. 'Als je me zoekt, ik ben terug op jacht.'

OOC: ik moest gewoon haar plagerige kant laten zien xD

Verbaasd keek Lynxfang op bij Silvercloud's woorden,. 'Als je ooit het thunderclan territorium in wilt gaan, neem me dan maar mee. Ik vecht wel aan je zijde.' Hij schudde zijn kop, "Enkel als Dawnstar of Wolfgaze me het bevelen". De poes keek hem aan en liep langs hem heen, waarbij hij een staart in zijn gezicht kreeg. "Hé"fluisterde hij, 'Als je me zoekt, ik ben terug op jacht.'. Lynxfang knikte kort en keek naar de overkant, niks te zien. Misschien was hij wel wat te overspannen. "Ik ga wel mee", hij liep de poes achterna.

De grijze poes had zich niet omgedraaid toen de kater zei dat hij mee ging. Ze leek er geen aandacht aan te geven, maar vond het eigenlijk wel leuker dan dat je maar alleen op jacht ging. Bij een dichter begroeid stuk bos draaide ze zich naar Lynx om. 'Zien we elkaar hier terug?' Mauwde ze en keek de kater afwachtend aan. Het was beter om toch even op te splitsen, dan hadden ze meer kan op prooi. Vier klauwen waren altijd beter dan twee. Ze keek de kater recht aan aan en wachtte geduldig.

Silvercloud draaide zich niet om en even voelde Lynxfang zich onzeker, wou ze niet dat hij meeging? Plotseling hield ze stil en draaide weer naar hem om, 'Zien we elkaar hier terug?'vroeg ze. Lynxfang voelde zich even wat ongemakkelijk,tot hij begreep wat ze bedoelde. "Dat is goed"zei hij, "Ga jij die kant op?"hij knikte naar voren en keek toen achterom, "Dan blijf ik hier nog even,misschien kan ik wel een vis vangen" vervolgde hij en wachtte op iets van een goedkeurende knik.

Een glimlachje verscheen op haar gezicht bij het zien van de onzekerheid in Lynxfang's ogen. Bij zijn woorden knikte ze instemmend. 'Zie maar dat je er een paar vangt.' zei ze plagerig en tikte hem kort met haar staart tegen hem aan. Ze liep langs hem heen en draaide zich nog even om, voordat ze tussen de struiken verdween. Ze liet zich direct door haar poten zakken bij het zien van een waterrat. Hoe hard ze zich ook concentreerde, haar aandacht was er niet echt bij.

OOC: Lynx, onzeker? Maak dat mee xD