She's there, I'm sure.

Ace liep zijn vaste ronde, en voor de verandering vond hij al prooi voordat hij eindelijk bij de grenzen was. Een veldmuisje. Het beest zijn vacht was aan de rug verscheurt tot een lelijk litteken. Misschien was hij eens weggekomen van een kat? Hij vond het maar raar, Ace had nog nooit prooi gezien met een wond of litteken. Nouw, niet iets dat hij niet zelf had aangebracht of hetgeen op de prooistapel. Ondanks dat hij in gedachte verzonken was liet hij zich in jachthouding zakken. Zijn felgroene ogen stonden op het knaagdiertje gericht en volgde al de bewegingen. Dit was een van zijn trainingen, kijken wat prooi deed en hoe hij reageerde. Als hij afgeleid was kon je hem sneller krijgen. Ace somde de info in zich op en hoopte dat hij alles kon onthouden. Hij wachtte op een moment dat het diertje begon te eten of te graven om dan op te springen. Maar inplaats van dat keek de muis schichtig rond en hielt zijn blik lange tijd in een bepaalde richting. Hmm? Was hij niet de enige die hier zat? Net toen hij het op wou staan kraakte een tak. De muis rende weg en dook verderop in zijn hol, Ace werd echter alleen maar naar het geluid gelokt. Hij stapte richting het geluid en keek naar de oorzaak; een Windclanner. ‘Je bent me een muis tegoed’ zei hij droog. Al was hij des te serieus. Die muis zou zijn eigen hapje worden…

Ace was geen heethoofd en ging ook niet enorm moeilijk doen, toch was zijn clangevoel groot. Hij zou die Windclanner hier niet achter laten, maar het was ook niet dat hij er iets enorm tegen had. Zelf bezocht hij ook meer dan eens ander mans gebied. Eigenlijk was een van de beste redenen dat hij boos was dat hij nu geen eten had. Hij had het zich al lekker gemaakt dat hij zo kon eten.

Maar goed, met zijn gedachten weg van eten keek hij naar de donkere kater. Zijn blik was afgesloten en serieus voor de buitenstaander, iets wat meestal gebeurde als hij niet wist hoe een ander ging reageren. Zijn diepere stem had nog altijd een jonge klank, iets dat samen met een nog schamper aantal spieren wees erop dat hij nog steeds een apprentice was. Het zou zeker niet zijn lengte zijn. "Niet uit mijn Territory, in ieder geval," sprak de ander. Ace zwiepte even met zijn pluizige staart ‘Al komt hij uit freakin’n Starclan’ gaf hij simpel antwoord een tint van humor in zijn stem te vinden. ‘Ik wil een vergoeding voor de schade.’ bracht hij het gesprek op een punt. Het was dat het instinctmatig ging anders zat hij nu te grijnzen. Wat jammer dat Tall er niet was, dat zou het misschien nog leuker maken.