We gonna have fun <3 (Maplesyrup)

Lync liep door het rogue territory, zijn ogen waren gericht op het territory vol leugens. Zijn ouders dumpte hem hier en lietten hem alleen, alleen had hij er geen probleem mee alleen dat hij nu helemaal alleen leefde. Leefde en rond zwierf daarom wilde hij naar de Terror Claws die hem in de steek lieten of niet eens maar omdat hij een kitten is is hij ook waarschijnlijk niet welkom. Dus hij zal alleen leven daar had hij geen probleem mee, hij richte zijn blik op een vogel met twee andere die de andere aanviel en dacht meteen aan Draco en Cyber die hem onderdrukte. Lync had daar de haat aan hij zou het liefst hun willen vermorden maar hoe kon hij, hij was maar een arm zalig kittentje. Maar wist dat hij ooit zal winnen van die twee en zal hun ook in de grond duwen, hij schudde zijn hoofd. wel bij blij blijven he.. dacht hij kort, hij kreeg een grijns en liep blij door. Hij liep over gras heen, hoog lang gras. Eigenlijk moest hij wel een territory hebben die hij niet had en overal sliep waar hij moest slapen, slapen op bankjes midde in het gras zelfs op daken en bomen. Hij had dus niet het beste leven uitgekozen maar had het goed genoeg om te leven, zij zuchtte even toen hij weer een meer zag. Hij kon niet zwemmen dus dit was niet leuk, zou hij eroverheen willen. "laat ik het maar eens gaan doen hehehehhe." miauwde hij en nam een aanloop en stopte, hij rook iets. Iets... Iets onbekends, hij keek omzich heen maar niks te bekennen. Hij spitste zijn oren er was niks alleen het geluid van de wind.

Enkele bladeren vlogen op toen de poes haar klauwen in een hoop bladeren onder een boom zette. Furieus klauwde ze een kluit aarde aan stukken, en beende weg in de hoop even rust te kunnen hebben. Die rot kittens in het kamp! De drukte! En dan nog de eeuwige zorgen om de Clan! Ze deed haar uiterste best om de Clan gezond te houden, maar die irritante kleine jankende wezentjes moesten haar altijd weer afleiden en kwaad maken. Na de overstroming moest er extra veel prooi gevangen worden, en dat deed ze. Maar altijd waren er weer de kittens die honger hadden, de kittens die als eerste mochten eten, de kittens die aan haar kop zeurden, de kittens die behandeld werden alsof ze nooit zouden sterven. Nou, als het mocht van de Warrior Code had ze twee van de kittens al lang gedood. Oh wat haatte ze die twee katertjes. Dat ze maar snel mochten leren dat het leven niet zo mooi was als het leek.
Ze stopte met agressief lopen en het bos verwoesten toen ze besefte dat als ze zo doorging, ze nog iemand per ongeluk zou verwonden, of nog serieuzer, doden. Ze ademde langzaam uit om te kalmeren, en de woede in haar buik bevroor langzaam weer tot een ijsblok. Maplesyrup schudde haar glanzend gouden vacht om de takjes weg te krijgen. De poes stond weer op en liep rustig verder. Ze was kennelijk al uit haar eigen territory, waarschijnlijk bij de rogues nu. Niet dat het veel zou uitmaken... Opeens zag ze een kleine gestalte. Ze liep nieuwsgierig dichterbij, maar sloeg haar klauwen uit toen ze het tere lijfje van een kitten herkende. Hij stond kennelijk bij een meer, twijfelend. Ze stapte naar hem toe en ging intimiderend voor hem staan. Met een kwade blik in haar ijsblauwe ogen bestudeerde Maplesyrup het katje. Hij had niet de geur van andere katten. Dus hij was hier alleen? Welke ouders deden dat nou? Ouders moesten leren hun foxdung kittens op te voeden, ze waren al erg genoeg. Ugh, dit zou zeker weer zo'n mormel zijn als in het kamp. 'En wat doet een klein beest als jij hier?' zei ze met een scherpe, aanvallende stem.

(Ik ben Jojo :'D)

Hij stond stil er was niks in de beurt, helemaal niks alleen het geluid van de wind kon je horen. Zijn ogen tuurde langs de velden, hij begon naar voren te lopen. Toch wilde hij nu niet weer katten ontmoeten die groter en sterker waren, hij merkte toch een grotere poes op die op hem af stapte. Toen deze She-Cat hem scherp aan keek begon ze: 'En wat doet een klein beest als jij hier?' Lync probeerde zich in te houden van het lachen, hij kon het niet meer inhouden en begon kei hard te lachen. Even viel hij achterover op het gras van het lachen, vlug stond hij op en keek hij de sterke poes aan, "mag ik eerst een hallo voordat je me zo begroet," Miauwde hij kort en keek deze al aangebrande poes aan. Op een uitdagende blik keek hij haar aan en zette een stap naar voren om te laten zien dat hij niet bang was, mmmf misschien weet hij iets over de terror claws? dacht hij. Lync zwiepte met zijn staart nog vrolijk, "Mijn naam is Lync en de jouwe? En ik ben niet klein, ik ben klein voor mijn leefttijd." miauwde hij. Alleen te veel uit bomen gevallen. dacht hij er vlak na maar wel met een glimlach. Hij ging op twee poten staan en keek haar uitdagend aan, "wie is nou klein." miauwde hij en begon weer te lachen. Alleen viel hij al na 3 seconden op de grond naar beneden, toen hij uiteindelijk op de grond lag lagen zijn poten over zijn buik heen.

(hey JOJO x))
EDIT: SORRY NIET HET PROFIEL GELEZEN -.-

OOC: Hij??? Maplesyrup is een meisje, hoor! xDD

"mag ik eerst een hallo voordat je me zo begroet?" zei het kleine katje uitdagend. Maplesyrup keek hem geïrriteerd aan en schudde haar kop. 'Nee, toevallig niet.' gromde ze. "Mijn naam is Lync en de jouwe? En ik ben niet klein, ik ben klein voor mijn leefttijd." zei Lync opgewekt. De gouden poes snoof kort. Nee, hij rook als een kitten. Hij was dus een oudere kitten. Zijn irritante gedrag had hij kennelijk nog niet afgeleerd! 'Maplesyrup. En volgens mij ben je toch zeker wel een kitten' mauwde ze nors. Wat een irritant klein beestje. Ugh. "wie is nou klein." mauwde het katertje toen hij omhoog sprong. 'Jij. Ik denk niet dat je ooit groter zult worden, behalve als je opgegeten worden door een das als groeien telt natuurlijk.' Ze keek de kitten met een kille, neutrale blik aan.

Lync lag op zijn rug, al vlug stond hij op vier poten. Hij zwiepte kort met zijn staart en voelde de wind langs zijn korte vachtje heen gaan, even rilde hij. 'Nee, toevallig niet.' gromde de poes bot, hij rolde met zijn ogen en snoof even de lucht die van de poes afkwam. Kennerlijk aan haar geur was ze een Riverclanner, hij keek even schuin met zijn kopje. "Jij bent dus een vissen vreter? hahahahaha Eten jullie echt zoveel vis?" miauwde hij en barste alweer van het lachen uit. Hij krabbelde kort aan zijn oor en staarde de poes aan, ze leek nogal stevig en helemaal voor nieuw blad. Hij had nog steeds zijn uitdagende blik, vaak had hij al gehoord over Clan katten en ook van visse vreters de riverclanners zo hij wilde echt weten of ze dat waren. Hij keek de poes aan en ging zitten, "Weet jij iets over de Terror Claws?" vroeg hij geduldig. 'Maplesyrup. En volgens mij ben je toch zeker wel een kitten' zei de poes die dus Maplesyrup heette. Als hij haar naam al herhaalde moest hij al lachen, omdat hij het zelf niet uit kon spreken. Hij kwispelde even met zijn staart en keek haar met een grimas aan, "zo Maplesyrup, ik word ouder en word groter dan je wedde?" Miauwde hij trots. 'Jij. Ik denk niet dat je ooit groter zult worden, behalve als je opgegeten worden door een das als groeien telt natuurlijk.' zei Maplesyrup kil en nogal beledigend. Lync begon keihard te lachen, "dat denk jij." zei hij en hiefde zijn kopje hoog. Hij wiebelde met zijn oor en likkte even over zijn borst heen, "En jij bent vast ook een irritante kitten geweest en toen was je kleiner dan me toch?" Miauwde hij eerst trots tot een vraag beindigt.

OCC: heb het in de vorige post aangepast xD sorry daarvoor

Onderwerp: Re: We gonna have fun <3 (Maplesyrup)