Just can't fall asleep..

Onderwerp: Just can't fall asleep.. do 24 maa 2011 - 23:42

Verschillende vachten in allerlei texturen, patronen en kleuren deinden op en neer in de duistere warriors den. Ogen waren gesloten, hier en daar klonk zacht gesnurk. Of verbeeldde ze zich dat maar? Twee heldere groene ogen openden zich, het vale licht dat nog wel de den binnenviel weerspiegelde in haar groene kijkers. Ze knipperde één keer. Ze had de hele dag gejaagd, en voelde zich ook best moe, maar ze kon gewoon niet in slaap komen. Haar oren draaiden zich eventjes naar gesnurk toe, nou, haar dengenoten hadden daar in ieder geval geen last van. Ze fronste eventjes en ging iets verliggen. Ze kon soms wel uren wakker liggen, slaap problemen noemden ze dat. Maar, ze was te eigenwijs om naar de medicine cat te gaan. Dat in ieder geval wel, ze had geen zin in gezeur aan haar kop, aan het telkens terug komen voor na controles. Nee, dan bleef ze liever hier wakker liggen. Al was het zeer frustrerend voor haar, ze staarde dus maar opnieuw in het duister. Haar ogen raakten steeds meer gewend, en uiteindelijk kon ze door de donkere sluier die in de den hing heen prikken. Opnieuw ging ze iets verliggen, totdat ze uiteindelijk besloot uit haar nest te stappen en de den uit te lopen. Het maanlicht van de bijna volle maan leek het kamp in zilverige tinten te baden, een prachtig gezicht. Eventjes ademde ze diep in, de nachtlucht opsnuivend. Op de een of andere manier was de lucht 's nachts veel frisser en helderder dan die overdag. Al kon dat ook aan haar neus liggen.

[Als er iemand in komt, please maar 1 mensje xD]

Cindersoul lag opgerold, zijn staart om zijn lichaam heengeslagen. Hij keek rond, naar de katten die hun ogen al hadden gesloten, en weggedommeld waren in een diepe slaap. Hijzelf kon echter de slaap niet vatten. Hij had ook geen idee hoe dat nou kwam. Hij keek de Warriors Den rond, amper een kat die níét sliep. Zijn broer lag in de Leaders Den. Duststar, leider van de SkyClan, zíjn Clan. Hij zou zijn leven geven voor de Clan, als dat nodig was. Zijn kop zat constant vol met gedachten. Over de Clan, zijn broer, de ouders. Zijn kop was één grote warboel, en daardoor dwaalden zijn gedachten af voordat hij zou verdrinken in een diepe slaap. De kater draaide om de vijf minuten om, wat het nog moeilijker maakte om in slaap te komen. Hun Clan was de kleinste van allemaal, wat zeer nadelig was. Maar dat wilde nog niet zeggen dat ze de zwaksten waren. Cindersoul beschermde het gebied met volle macht. Elke dag liep hij trouw zijn patrouille, en hij jaagde dagelijks om de prooistapel van de SkyClan aan te vullen. Dat was wat er bij het Clanleven hoorde, vond hij. Voor wat hoorde wat, zo ging het met de Clans. Hij tolereerde geen katten die op hun luie gemak wat van de prooistapel pikten, en niets bijdroegen aan de Clan. Hij wilde trots zijn op zijn Clan, en dat kon hij nu ook. Duststar was een goede leider, een goede broer én ook nog een goede vriend. Hij had zich geen betere kunnen wensen. Hij keek met vernauwde ogen om zich heen, en vond een poes die ook de slaap niet kon vatten. Ze stond op, om uit de Den te stappen. Misschien was het een goed idee om even frisse lucht te halen, misschien dat hij dan beter zou slapen. Hij krabbelde overeind en zette een vlotte pas in naar buiten, waar de poes stond. Cindersoul kon nu zien dat het Flaredance was. Hij knikte even naar haar. "Jij kon zeker ook niet slapen?" zei hij op kalme toon. Het was meer een veronderstelling dan een vraag. Zijn ogen gleden naar de maan, die fel scheen. Nou ja, scheen. Hij had gehoord dat de maan enkel het zonlicht weerkaatste, maar dan nog, het zag er prachtig uit. Vooral met al die sterren die de maan omringden. Het een doodnormaal iets, maar toch zo mooi. Met grote ogen keek hij naar de nachtelijke hemel, waar de overleden katten zich zouden bevinden. Hij sloot even zijn ogen, volledig uit respect.

,- toestemming

Het straaltje maanlicht dat door de Warriors den naar binneglipte, en deze verlichtte. Liet een soort zilvere glas opdoemen rond haar créme kleurige vacht met een soort bruin/zwarte vlekken die overal wel ergens plaatsvonden. Het puntje van haar staart zwiepte onrustig heen en weer, toen opende ze haar saffierblauwe ogen. Een nachtmerrie, angstig keek ze rond de den. Ze had het hele gevecht weer opnieuw beleefd, het bleef haar achtervolgen en wilde gewoon niet weggaan. Alsof Starclan haar verbood ook maar een enkele seconde niet aan haar familie en oude mentor te denken. Met een gepijnigde uitdrukking die haar gezicht leek te snoeren, stapte ze de den uit om de frisse lucht van de natuur op te snuiven. Tot haar verbazing zaten er twee gedaantes buiten. Meestal was ze altijd alleen of met de wacht als ze een nachtmerrie had gehad. Een beetje aarzelend schoof de nieuwe warrior aan bij de twee katten. Ze herkende Flaredance en Cindersoul. Flaredance was een prachtige Abbesijn waar de meeste katers wel een stokje voor staken, en Cindersoul was een wat meer ervare warrior en bovendien de broer van Duststar. Hij moest vast erg trots zijn geweest toen hij zijn broer leider zag worden, óf jaloers. Hij was in totaal elf manen ouder dan Willowtear zelf. Snel liet ze haar masker weer voor haar gezicht verschijnen, en perstte een geforceerd glimlachje rond haar lippen. Een kleine snor ontsnapte uit haar keel als ze naar de katten toe liep. Het was totaal geen prestatie meer als ze zichzelf weer zo dapper opstelde, en niet liet merken hoeveel pijn ze van binnen leed. Het was alsof er nog maar een kwart van haar hart over was, de rest was allemaal aangevreten. Weer het brandende gevoel dat achter haar ogen opspeelde, en ze voelde de tranen opwellen. Vlug sloot ze haar ogen om haar emoties te bedwingen, en weer in het kistje te stoppen met het slot dat af en toe openbrak op momenten als deze. En oh.. Wat wilde ze graag haar hart luchten. Maar ze vond keer op keer de verkeerde persoon, de kat waarbij ze haar hele verhaal kwijt kon die nooit moe werd haar problemen steeds weer aan te horen, bestond niet. Met een zuchtje nam ze plaats naar Cindersoul, en was plots wel heel geinteresseerd in de aarde onder haar poten. Een kleine schraap van haar keel, en een zuchtje waren de geluiden die de stille nacht niet meer zo stil maakten. 'Hi.' Sprak ze wat verlegen uit. Ze had wel eens met Flaredance gesproken, ze was een heel aardige poes. Cindersoul echter, was niet de kat waar ze zo op af liep. Maar ze had wel respect voor deze kat, hij stond ergens hoog in rang vooral omdat hij ouder was dan haar, maar ook een beetje omdat hij de broer van de leider was? Hij zag er niet uit als iemand die zomaar iets door ratelde, maar toch.. Trouw aan zijn broer en clan was hij wel, zal hij je verraadden? Vragen die door haar hoofd spookten, en waar ze het lef niet voor had ze werkelij uit te spreken. Rustig wachtte ze af, hoe deze katten zouden reageren op haar plotselinge aanwezigheid.

I've been broken more times you'll imagine
And there are many more times to come.

Onderwerp: Re: Just can't fall asleep..