Just. That.

De wolken bedekten de blauwe lucht boven de kop van de calicokater. Een gewoonlijke grijns sierde zijn gelaat, want hij grijnsde gewoon altijd. Bijna altijd. Op van die momenten dat er een regendruppel op zijn kop viel irriteerde het hem mateloos en was het meer een grimas, maar daarna werd het wel weer een grijns. Na een korte, geïrriteerde periode. De kater was echt benieuwd hoe hij eruit zag, maar ging er vanuit dat hij echt heel knap was, want kom op. De kater liep met grote passen richting de stepping stones en zette er een poot op, maar keek daarna fronsend naar het koude water wat zijn pootkussentjes verkoelde. Nee, dit was totaal niet leuk, echt een heel slecht plan. Dit was stom. Hij haatte kou. Okay. Het probleem was dat hij niet kon zwemmen, maar dat interesseerde niemand iets, want hij was geen RiverClanner. Dus hij hoefde dat helemaal niet te kunnen. Een RiverClangeur drong zijn neus binnen, maar hij besloot het simpelweg te negeren, want die kwamen vast vissen jagen of zo.

+ Quietpaw.

"Zet geen stap verder!" klonk een sissende stem, waardoor de kater eventjes nieuwsgierig opkeek. "Wow, je bent heet ehm ik bedoel het is heet hé?" mompelde hij toen, met een kleine grijns. De kater zette enkele stappen naar achteren en ging rustig zitten. "Ik ben Brindlepaw!" sprak hij luid, wetend dat hij toch op zijn eigen territorium zat, dus kon ze hem niets doen. En zo wel, tjah dan zag hij ook weer eens wat interessants. "Wat is er lieve schat, ik sta nog altijd op mijn eigen territorium niets te doen," sprak hij rustig, met een glimlach. Damn, zij was wel hot. Net als hem. Nee, poezen waren toch iets hotter dan hem. Andere katers hadden geen kans. "Relax girl, er is geen reden om zo agressief te zijn," glimlachte hij rustig, waarna hij opstond en haar aankeek.

OOC; Sorry, ik kan met hem echt niet anders posten xD

"Jij bent een vijand van mijn Clan, geen enkele reden om 'lief' te doen." gromde de poes. De kater keek haar even rustig aan. "Zo worden we inderdaad vijand ja," sprak hij rustig, met een kleine grijns. Tjah, wat moest hij anders zeggen? Als blikken konden doden, dan was hij echt dood geweest nu. "Maar ik hou er niet zo van om vijanden te maken, je hebt maar één leven en daarvan moet je genieten," zei hij grijnzend. "Als ik je iets wil doen, lag je nu al lang in de rivier," miauwde hij simpel, schouder ophalend. "Zeg me op zijn minst je naam..?" vroeg hij toen nieuwsgierig, al verwachtte hij ergens dat hij weer iets naar zijn kop gesmeten kreeg, maar dat maakte hem niets uit.

"Oh sorry, zo bedoelde ik het niet.." mompelde hij toen ze haar oortjes tegen haar nek drukte na zijn opmerking. "Maar ehm ja je snapt het vast wel ik bedoelde het anders ehm.." mompelde hij fronsend, maar de poes zei tenminste wel ahar naam. Quietpaw. Mooie naam. "Mooie naam, Quietpaw," sprak hij rustig, met een kleine glimlach. Ze zag er wat onzeker uit.. Hoezo? Was er wat ergs gebeurd of zat het in haar karakter? "Vandaag wat leuks gedaan?" vroeg hij dus maar, met een geïnteresseerde toon in zijn stem, waarna hij rustig ging zitten om onbewust te laten zien dat hij niets gevaarlijks was.

"Nee, niet echt." sprak de poes, nadat hij haar gevraagd had of ze wat leuks gedaan had. De kater knikte eventjes. De naam Quietone zou wel bij haar passen. Of Quietvoice. Of zo iets. De poes schepte met gemak een visje uit de rivier. De kater proberde altijd vissen te vangen en geen enkele keer lukte het. Hij keek haar glimlachend aan. Wow. "Wow!" sprak hij vriendelijk. Ja ach, het was wel schattig, dat ze zo verdedigend was. "Dat is mij nog nooit gelukt, al hang ik bijna elke dag aan de oever," sprak hij, nog steeds onder de indruk. RiverClanners waren wel cool een beetje. Ze konden vissen!

De poes leek niet te reageren op zijn complimenten, maar wel op zijn opmerking over de vissen die hij probeert te vangen. Dat had hij ergens al wel verwacht. "J-je steekt de grens dan toch niet over?" vroeg ze. De kater trok eventjes met zijn oren, maar schudde zijn kop. "Nee, natuurlijk niet," sprak hij rustig, met een kleine glimlach op zijn gelaat geplakt. "Ik ben niet zo dol op natte pootjes," glimlachte hij en mentaal voegde hij er nog "Maar voor jou kom ik wel" aan toe, al zei hij dat niet bij haar, aangezien ze dan misschien wel uit zou flippen. Als er een iets mindr loyale poes voor hem zou staan dan zei hij dat echt wel. Als die knap was tenminste. Ja. "Gewoon vanaf waar ik nu sta," grinnikte hij zachtjes.

Dat moment dat er ineens een stilte kwam, was nu dus. De kater keek naar de poes, met een kleine grijns. "Uhm.." sprak ze toen. Waarschijnlijk bleef ze net zolang zitten tot hij weg was, zodat ze zeker wist dat hij niet de grens over ding of zo. Want ja, zo gingen dingen soms. "Hoe.. is het?.." vroeg ze toen. De kater keek haar eventjes aan. "Na door een knappe poes aangegromt te zijn geworden, gaat het wel aardig," sprak hij droogjes, met een kleine grijns, al wist hij meteen dat dit een domme zet was. Oh god zou ze weer gaan grommen? Het zag er eigenlijk wel schattig uit, maar ja. "En hoe gaat het met u, Quietpaw?" vroeg hij met een kleine grijns, op een al iets charmantere toon. Ja ach, hij moest zich toch niet heel de dag inhouden?