[GZ] Nieuwe speler Zealpaw

Code:

[b]Naam:[/b]
[b]Bekendste account:[/b]
[b]Motivatie:[/b]
[b]Extra:[/b]
[b]Voorbeeldpost:[/b]

Spoiler:

Voorbeeldpost "Zealpaw":

Voordbeeldpost Zealpaw:

Naam: Chi (Christy)
Bekendste account: Littlestream
Motivatie: Zoals bij de meesten hier is mijn motivatie Icestorm en Firestar. Ik ga er geen doekjes om winden. Het is gewoon dat dat koppeltje zoals bij velen mijn aandacht al heeft sinds dat ik hier ben. Ook toen jullie een tijdje terug een nieuwe kitten zochten had ik me aangemeld, maar helaas werd ik niet gekozen. En dus bij deze wil ik nog eens een kansje wagen. Ik heb natuurlijk ook Zealpaw's aanmelding doorgelezen en enkele posts van hem. (Hoe graag ik ook een kitten van Fire en Ice wil spelen, ik kan moeilijk een account overnemen waar ik niks voor heb, right?) Ik vind zijn  karakter ergens wel aan aanlokkelijk. Ik vind het gewoon schattig hoe lief hij is voor anderen. Vaak als ik een account overneem, verander ik het innerlijk een beetje naar mijn zin toe. Maar stel dat ik Zealpaw mag overnemen, ga ik toch proberen me in zijn karakter te verdiepen. Gewoon omdat het me zo schattig en leuk lijkt.
Extra: Ik concentreer me sinds kort op slechts enkele accounts van me, en dus heb ik meer tijd. Ik zal vele actiever kunnen zijn in de rpg nu ik enkele accounts heb waar ik me mee bezig moet houden, dus zal ik ook direct met hem aan de slag kunnen. :3 En zoals gewoonlijk wens ik de rest veel succes <3. (Ik had trouwens gelezen dat zijn oogkleur oorspronkelijk een mix van groen geel was, maar op zijn profiel staat groenblauw. Ik ben uiteindelijk gewoon voor blauw gegaan. Als jullie dit liever niet hebben, pas ik dat aan~!)
Voorbeeldpost: Verveeld opende de roodwitte kater zijn ogen en liet hij een zachte zucht over zijn lippen rollen. Hij  was ondertussen al een tijdje apprentice, maar zijn mentor was om eerlijk te zijn niet echt vaak komen opdagen. Als dit zo doorging, werd hij pas krijger op zijn vijftien manen.. Ergens wou hij zijn vader hierover aanspreken, maar langs de andere kant vond hij dat Firestar het al druk genoeg had. Als hij ook nog zijn eigen problemen aan de oren van de Clanleader ging hangen.. Nee, dat vond hij gewoon niet eerlijk voor zijn vader. Hij zou wel wachten tot de volgende ceremonie, misschien dat hij dan een nieuwe mentor kreeg. Zealpaw rolde zich nog eens om in zijn nest en staarde met zijn blauwe blik naar de uitgang van de den waarin hij zich bevond. Kon hij niet beter iets nuttigs gaan doen inplaats van hier te blijven liggen? Bladkaal was al een tijdje achter de rug, maar nog steeds had het woud zich nog niet volledig hersteld en was prooi moeilijk te vinden. Hij kon dus opstaan en aan de slag gaan. Niet dat hij veel ging vangen, maat ieder stukje prooi was noodzakelijk, toch?

Nogmaals zuchtte de jonge kater eventjes toen hij zich overeind hees en nog een beetje slaapdronken zijn poten strekte. Vervolgens trippelde hij naar buiten en kneep hij zijn oogleden dicht als bescherming tegen de felle zon die plots in zijn ogen scheen. Algauw geraakte hij eraan gewend en kon hij zijn ogen weer normaal openen, als gevolg dat hij zag dat er bijna niemand te zien was in het kamp. Iedereen was vast gaan jagen, en de mentoren moesten eropuit zijn getrokken met hun apprentice's. Nogmaals kwam er eventjes een brok opdagen in zijn keel bij de gedachte dat zijn mentor amper naar hem opkeek, maar dit gevoel wuifde hij algauw weg door naar de uitgang van het kamp te trippen en zich te focussen op het jagen. Hij had eigenlijk nog niet echt fatsoenlijk leren jagen, en dus had hij toegekeken naar de andere leerlingen toen zij hun technieken aan het uitoefenen waren. Hij hoopte maar dat het hem ging lukken, aangezien het nogal beschamend zou zijn moest hij straks met lege poten terugkeren.

Met lenige pootstappen baande de tweekleurige  kater zich een weg door het territorium heen. Af en toe hield hij halt om de diverse geuren op te snuiven, maar tot nu toe was er nog geen teken van prooidieren komen opdagen. Maar het was nog vroeg, hij had nog alle tijd om iets te vangen. Terwijl de tijd langzaam voorbij sloop, zakte de hoop dat hij nog iets kon vangen weg. Toen de zon uiteindelijk hoog stond te paraderen aan de hemel, besloot hij terug te keren. Het was hem wel duidelijk geworden dat hij vandaag niks ging vangen. Echter, toen de kater halverwege terug was gekeerd naar het kamp, merkte hij plots de pluizige staart van een eekhoorn op. In een fractie van een seconde dook hij naar de grond, en sloop hij geluidloos op het prooidier af. Hij wist dat hij deze kans niet voorbij kon laten schieten. Toen de kater zich uiteindelijk nog maar enkele staartlengtes van het dier bevond, begon hij zachtjes te trippelen met zijn achterpoten om vervolgens zich af te zetten. Hij had de sprong goed weten te berekenen, want hij belandde recht op de rug van de eekhoorn. Snel beet hij het diertje dood, zodat het niet langer zou lijden, maar ook om te voorkomen dat het nog zou ontsnappen. Trots keek de kater naar zijn gevangen prooidier, ergens nu toch gerust gesteld dat hij vandaag niet met lege poten zijn terugkeren.

Met sheet: