I think it's gonna rain...eeyup{Open}{Camp}

Lynxfang had zich voorgenomen om vandaag een gedeelte in het kamp te blijven en daar te helpen met de dingen die gedaan moesten worden, zoals een oogje in het zeil houden bij de kittens of kijken of de Apprentices wel netjes hun taken uitvoerde. Bij zonlaag zou hij gaan jagen,tenzij zijn maag hem tegensprak. Hij ging natuurlijk niet eten zonder eerst zijn clan te hebben gevoed. De Abessijn lag op een gegeven moment op een van de heuvels en hield toezicht op alle gebeurtenissen. Kittens speelde met elkaar en Apprentices kwamen het camp binnenlopen met verse prooi. Warriors luierde net als hem wat in de zachte zon en deden voor de rest wat ze moesten doen. De Elders kon hij vanaf hier niet zien,maar hij nam aan dat alles goed was. Net toen hij even wat wou dutten, trok er een donkere schaduw over hem heen en voelde hij dat het kouder werd. "Please"dacht hij nog bij zich zelf, maar het mocht niet baten. De eerste druppel viel in zijn oog toen hij opkeek en hij knipperde het water weg. Gelijk daarna viel de rest en veranderde de hemel in een waterbad. Kittens rende de Nursey in, Apprentices lieten de prooi die ze hadden vallen en gingen ook schuilen. De regen was meedogenloos en meteen was de kater doorweekt. De regen vervloekend ging hij naar beneden, gleed halverwege uit en ging weer verder. Hij nam een spurtje naar de Warrior Den en gleed voor de tweede maal uit over het gladde gras, dit keerde viel hij echter bovenop iemand. De regen maakte alles donker en wazig voor zijn ogen, dus toen hij opstond kon hij wat moeilijk zien wie het was,toch hield hij het netjes."Sorry",hij moest het echter roepen,want de regen was veranderd in een storm.

Het was een zwarte poes waar hij tegen aan was gevallen, ''Kijk de volgende keer wat beter uit!''riep ze en Lynxfang deinsde wat naar achteren. ''Ik hoef je niet nog een keer in mijn nek te hebben.''riep ze kort daarna met een lichte bijtende en ging daarna gewoon zitten. Intussen bleef het keihard doorregenen en wou Lynxfang dolgraag gaan schuilen. "Moet je niet gaan schuilen?"vroeg hij half roepend, in de verte klonk gerommel. Fijn,storm. Als die storm de River nogmaals liet overlopen,moesten ze nog langer wachten totdat ze naar hun eigen Camp konden. Lynxfang zette zich schrap toen er een harde rukwind door het Camp waaide, "Het is te gevaarlijk om buiten te blijven!"riep hij. Hij had de poes inmiddels herkend als Nightfire,een zoon van de oude Stormwise,die helaas nu in de Starclan was.