I like this{Battlepaw}

Een zwarte witte kater stond aan de rand van de Waterfall en keek naar beneden. Een valse grijns versierde zijn gezicht en zich niet bewust lijkend van de risico die hij nam,bleef hij naar beneden kijken. Hij wou nu wel eens deze clan lastigvallen, maar dan moest er wel iets komen. Silhouettepaw fleurde bijna op toen er een kat aankwam, een grijze. Hij sprong op de eerste steen en klom toen voorzichtig naar beneden, totdat hij voor de andere stilstond. Een Apprentice zo te zien, mooi. "Hoi daar"hij verborg niks, zijn stem was overstroomd van de gemeenheid.

Langzaam sleepte een klein katertje zijn poten voort, weg van het kamp. Hij voelde zich absoluut niet goed maar wilde ook niet in het kamp blijven zodat iedereen weer over hem heen kon hangen. Hij wist waar hij zijn naam vandaan had, zelfs tijdens de eerste momenten van zijn jonge leven had hij ervoor moeten vechten. Hij was de zwakste geweest en nu ook niet echt de grootste. En alsof dat nooit het ergste was geweest was hij altijd het treiterobject geweest van zijn zusjes, die hem volledig de grond in boorde. Niks dat hij er tegen had kunnen doen maar ergens wilde hij wel terugvechten, hoewel hij de laatste dagen steeds zwakker werd. Hij schrok op van de ploste verschijning van een zwartwitte kater en voor hij het doorhad was hij gestruikeld over een steentje en belandde vol tegen de grond. De stem van de kater deed hem schrikken waardoor hij bijna achterover viel. Langzaam hees het katertje zich overeind en keek de kat aan, die overduidelijk naar WindClan rook. ''Wat moet jij hier?'' Vroeg hij bijna agressief, iets wat niet veel anderen van hem zouden zien. hij mocht het dan wel niet kunnen maar de wil om zich te bewijzen als goede apprentice zat nog wel ergens diep in hem.

spoken

Het was een grijze Apprentice, die voor zijn ogen over een steentje struikelde. Dat werd gemakkelijk. Na zijn woorden viel de zwak ogende Apprentice geschrokken na achteren,maar herstelde zich weer vlug. 'Wat moet jij hier?''hij klonk agressief en Silhouettepaw moest erom glimlachen, wat een leuk katje. "Zoeken naar iets 'leuks"antwoordde hij en zette plots zijn poten tegen de schouder van de andere aan en drukte hem op de grond. "Gefeliciteerd, jij hebt gewonnen"fluisterde hij zachtjes en was er klaar voor om deze Apprentice te laten zien wie hij voor zich had.

De glimlach van de kater deed hem nerveus worden, hij leek veel groter en was zonder twijfel sterker. Angst kroop onder zijn pels bij het hhoren van de volgende woorden. Dit was geen normale apprentice, dit was er een zoals een van de katers binnen zijn eigen Clan. Hij kon niet tegen de poten op van de andere kater en voelde hoe hij weer de grond raakte terwijl hij met grote ogen omhoog staarde. ''Ga van me af!'' beet hij de kater toch toe terwijl hij zich probeerde weg te friemelen onder de poten van de kater. ''Wees niet laf gezien ik zo niet zo heel leuk ben.'' Mompelde het katertje maar draaide zijn kop iets en waagde toch een poging om terug te vechten door zijn tanden uit te laten vliegen naar een van de poten van de kater.

spoken

Hij zal de sterkste zijn,iedereen zou hem zien staan. Noot meer werd hij vergeten, ze zouden weten wie hij was. Silhouettepaw drukte nog harder tegen de Apprentice aan, ''Ga van me af!''zei die. Silhouettepaw grinnikte kort en haalde zijn klauw naar beneden. Dat arme zwakke katje probeerde te ontsnappen, wat een lol. Silhouette likte zijn lippen af en liet opeen los. "Daar ga je".''Wees niet laf gezien ik zo niet zo heel leuk ben.''mompelde de kat en probeerde in Silhouettepaw's poten te bijten. Silhouettepaw drukte de kop nogmaals op de grond en duwde zijn nagels in de huid. "Ze zullen me zien staan"fluisterde hij zachtjes en liet hem weer los. Dit was leuk.

De kater die boven hem uit torende joeg het kleine katertje angst aan, dit was nooit wat hij wilde. Hoe wilde hij bewijzen dat hij wel iets waard was als hij het al niet eens aankon om te blijven staan tegenover een apprentice van een andere Clan? De druk op zijn lijfje werd groter en Battlepaw zette zijn kaken op elkaar om geen krimp te geven. Hij voelde hoe zijn vel opengereten werd door de simpele beweging van de zwartwitte kater. Zodra ze druk op zijn lijf verdween probeerde hij weer omhoog te komen maar na zijn poging om te bijten voelde hij hoe zijn kaak plat op de grond lag. Veel kon hij niet doen met het gewicht van de WindClan apprentice op zijn kop en de kracht om met dat gewicht omhoog te komen had hij niet. Een korte kreet onttrok zich uit zijn keel zodra hij de katers nagels weer voelde. De stem van de kater deed een rilling over zijn rug trekken maar zodra ze druk weer van zijn kop af was lanceerde hij zich bijna weer op zijn pootjes om iets opzij te wankelen. ''We zullen zien.'' Siste Battlepaw met het laatste beetje moed dat hij nog had voor hij zich afzette en op de kater afdook in een poging om terug te vechten. ''If you want it, fight for it!'' Riep hij meer voor zichzelf terwijl hij naar de zwartewitte kater staarde.

spoken