JUST LET ME DIE

De zwart-witte kater stapte met brede passen door zijn territorium. Niet echt zíjn territorium, maar tja... Hij had geen zin om aan zichzelf toe te geven dat hij geleid werd door die nietsnut van een Everstar. Hij gromde bij die gedachte, en hield halt om zijn gedachten tot rust te laten komen. De stemmen die tegen hem zeiden wat hij zou moeten doen waren sterker geworden de laatste tijd, wat voornamelijk kwam door de eeuwige verveling. Hij kon het gewoon niet aan, de vreselijke sleur van het Clanleven. Hij kende een paar katten die hij als zijn vrienden kon beschouwen, maar zijn sociale en vriendelijke kant was enkel een masker. Hij had geen behoefte aan teveel irritante Windclanners om zich heen. Zelfs de SkyClan katten die zich bij de Clan hadden gevoegd vond hij nog beter dan de katten met wie hij met bloed verbonden was. En hij haatte SkyClan al, kan je nagaan wat hij van zijn eigen Clan dacht. Hij schudde langzaam zijn pijnlijke kop, en zijn gifgele ogen die door de vele slapeloze nachten een dof oranje waren gekleurd staarden levensloos naar de horizon. Opeens zag hij een andere zwart-witte gedaante zitten, ineengedoken. Hij vervolgde zijn tocht naar de horizon, maar toen hij in de buurt van de kat kwam gingen zijn nekharen onwillekeurig omhoog staan. Hij wierp haar kort een vermoeide blik toe. 'Goededag' mompelde hij, zich realiserend dat hij deze kat eigenlijk nog nooit eerder had gezien.

{Can I join? c:}

Blackbird kater hield halt, zijn doffe ogen nog steeds naar de horizon gericht. "Het loopt al richting de avond.." mauwde de poes zachtjes. Blackbird knikte enkel kortaf. "Heb ik iets verkeerd gedaan?" Blackbird was verbaasd bij het horen van deze woorden. Meestal moest hij zeggen wat de anderen verkeerd deden -de zeurpiet die hij was- maar deze keer was dit kennelijk niet nodig. Niet dat hij er behoefte tot voelde. 'Niet dat ik weet, hoezo?' sprak hij rustig met zijn schorre stem. De poes had wel gelijk, de zon kleurde het helmgras dat verder weg, bij het einde van zijn gezichtsveld was een warm rood - oranje. De kater keek langzaam naar zijn clangenoot en bestudeerde haar kort. Ze rook een beetje apart, niet echt naar het kamp. En... Nog een andere geur was er vermengd. Was zij soms van de SkyClan gekomen? Dat zou de reden kunnen zijn dat hij haar nog nooit eerder had gezien. Hij vroeg zich af of hij zou vragen wat haar naam was. Het maakte hem niet zo veel uit, maar het leek normaal te zijn om iemands naam te vragen. En vijanden had hij al genoeg.