Sunset strompelde het kamp in, haar ogen gleden over de katten op de plaats. Ze was hier nu pas een moon, niet heel lang dus. De zwarte poes keek om zich heen, er lagen een paar druppels bloed op de grond, en ze zag ergens verderop een paar botjes liggen. Sunset dartelde opgewonden dat ze eindelijk ergens thuishoorde -nadat haar moordlustige vader haar familie had uitgemoord- door het kamp. Ze keek omhoog naar de lucht, een waterig zonnetje weerkaatste in haar kleurloze ogen. Na regen komt zonnenschijn. Ondanks de vele ongelukken die waren gebeurt de laatste tijd, was ze toch wel blij om een paar dingen. "Sorry!" Mauwde ze, toen ze tegen een kat botste, beschaamd keek ze naar haar poten, hopend dat de kat niet boos zou worden..