We've returned from battle {Na WindClan fight}

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

De maan hing alweer net boven de boomtoppen toen Firestar de doorntunnel uit stapte en zich een weg baande naar het midden van het kamp. Hij wachtte geduldig tot iedereen die hij had meegenomen naar het gevecht met WindClan zich op de open plek bevond, voor hij met moeite de rots op klauterde om zijn Clanleden toe te spreken. Het beeld van Icestorm had hem aan het denken gezet, maar het was nog geen tijd om zich af te zonderen. "Warriors en apprentices van ThunderClan, jullie hebben hard gevochten. Ik verzoek ieder die gewond is geraakt zich te melden bij Maskheart. Een Clan heeft gezonde leden nodig, dus waag het niet de medicine cat den over te slaan vannacht. Tevens wil ik jullie waarschuwen voor Whitelion. In hoeverre WindClan hem nu in de gaten zal houden weet ik niet, maar ik ben me wel bewust van zijn dreiging. Hij houdt zich niet aan de warrior code en om mij aan te vallen nam hij het risico zijn eigen Clanleider te verwonden. Wees op je hoedde als je met hem te maken hebt," sprak hij op serieuze toon. De witte WindClan kat deed hem een beetje denken aan Darkfire en als hij ook maar half zo slecht was als de zwarte duivel dan hadden alle Clans een probleem. Hoe het Everstar zou vergaan kon hem niet zo veel schelen, maar katten zoals White konden ook andere Clans aanvallen. De rode kater sprong van de rots, zijn spieren voelde pijnlijk aan bij elke beweging en zijn vacht zat nog altijd onder het bloed. De wond bij zijn keel was dicht, maar het rood eromheen verraadde de ernst van wat er gezeten had. Eenmaal op de grond voor zijn den ging hij zitten en keek om zich heen. Silverfang was nergens te bekennen en dat was vreemd voor de zilveren kater. Met gesloten ogen begon hij zijn vacht te wassen, zijn hoofd nog altijd tollend van de twijfels die hij opnieuw had bij het hele gedoe rond Icestorm.

WORDS ### TAGS None NOTES None

De poes was achtergebleven, bang om iemand te verliezen. Ze had er spijt van gekregen en keek beschaamd op toen er een bekende rooie vacht binnenkwam. Firestar. Hij was duidelijk gehavend door het gevecht, maar dat was gelukkig niet goed te zien in de duisternis. Hij klauterde op de rots en begon te spreken,"Warriors en apprentices van ThunderClan, jullie hebben hard gevochten. Ik verzoek ieder die gewond is geraakt zich te melden bij Maskheart. Een Clan heeft gezonde leden nodig, dus waag het niet de medicine cat den over te slaan vannacht. Tevens wil ik jullie waarschuwen voor Whitelion. In hoeverre WindClan hem nu in de gaten zal houden weet ik niet, maar ik ben me wel bewust van zijn dreiging. Hij houdt zich niet aan de warrior code en om mij aan te vallen nam hij het risico zijn eigen Clanleider te verwonden. Wees op je hoedde als je met hem te maken hebt," sprak hij. Raindance keek even naar hem en draaide zich toen om en verstopte zichzelf vlug in de Warrior Den. Ze kon hem niet onder ogen komen.

Dapplepelt had heel de avond op de uitkijk gestaan, wachtend tot de groep thunderclan katten terug zouden keren van het gevecht. Hij spitste zijn oren bij het horen van poten die door de dorre bladeren liepen van de tunnel. Niet veel later verscheen de leader, Firestar. De kater had het vervelend gevonden dat hij niet uit gekozen was om mee te gaan terwijl hij de perfecte krijger was geweest om mee te vechten, maar daar had hij zich nu al wel over gezet. Er zouden zeker nog vele gevechten volgen na deze. Hij bleef aan de ingang staan en wachtte totdat alle katten zich naar binnen hadden gewurmd, al dan niet wankelend en gewond. "Warriors en apprentices van ThunderClan, jullie hebben hard gevochten. Ik verzoek ieder die gewond is geraakt zich te melden bij Maskheart. Een Clan heeft gezonde leden nodig, dus waag het niet de medicine cat den over te slaan vannacht. Tevens wil ik jullie waarschuwen voor Whitelion. In hoeverre WindClan hem nu in de gaten zal houden weet ik niet, maar ik ben me wel bewust van zijn dreiging. Hij houdt zich niet aan de warrior code en om mij aan te vallen nam hij het risico zijn eigen Clanleider te verwonden. Wees op je hoedde als je met hem te maken hebt," Dapplepelt had zich omgedraaid bij het horen van Firestar's stem. Zijn oren schoten pas de lucht in bij de naam van 'Whitelion'. Zijn aandacht ging nu volledig naar de leader. Whitelion, een verrader?

De medicine cat zat rustig te wachten in zijn den. Hij had in de tijd dat de patrouille weg was geweest naar het Windclankamp alle kruiden die hij nodig zou hebben klaar gelegd, zodat hij er meteen bij zou kunnen als het nodig was. Je zou namelijk meestal niet ongeschonden wegkomen uit zo'n gevecht. Plots hoorde hij de ingang van het kamp ritselen en hij wist dat het haast niet kon missen dat de patrouille terug was. Hij liep de den uit en zag de groep katten het kamp binnenkomen. Hij scande de groep een beetje af om te kijken of er katten zouden zijn die ernstig gewond waren, want die zou hij dan eerst moeten helpen. Hij kon tenslotte niet iedereen tegelijk helpen, dus was belangrijk om eerst de zwaargewonde katten te helpen. Hij zag in zijn ooghoeken dat Firestar op de rots sprong en hij besloot om te luisteren naar wat hij wilde zeggen voor hij zelf zijn mond open zou trekken. "Warriors en apprentices van ThunderClan, jullie hebben hard gevochten. Ik verzoek ieder die gewond is geraakt zich te melden bij Maskheart. Een Clan heeft gezonde leden nodig, dus waag het niet de medicine cat den over te slaan vannacht. Tevens wil ik jullie waarschuwen voor Whitelion. In hoeverre WindClan hem nu in de gaten zal houden weet ik niet, maar ik ben me wel bewust van zijn dreiging. Hij houdt zich niet aan de warrior code en om mij aan te vallen nam hij het risico zijn eigen Clanleider te verwonden. Wees op je hoedde als je met hem te maken hebt," Het was goed dat Firestar de clan waarschuwde, want het zou niet de eerste keer zijn dat Whitelion een kat had aangevallen. Hij schudde de gedachte van Whitelion weg en richtte zich op de patrouille die net terug was gekomen. Hij zou zeker wel iedereen helpen, maar iedereen tegelijk helpen was geen optie. "Zijn er katten die ernstig gewond zijn?" Besloot hij maar meteen te vragen.

Ze was moe. Nee. Ze was doodop, maar elk koppig element in haar lichaam pushte haar door. Bloed was een smaak die ze constant in haar mond proefde en ze voelde bij elke stap een stekende pijn door haar lichaam trekken, het ergste bij haar kaak. De WindClan Apprentice waartegen ze had gevochten had er meerdere malen naar uitgehaald en zelfs tegen getrapt. Angst weerspiegelde in haar groene ogen en haar vacht stond nog steeds overeind. In het kamp aangekomen zakte ze meteen door haar poten, uitgeput en het maakte haar ook niet uit of er iemand over haar zou struikelen. Die moest maar kijken waar hij zijn poten plantte. "Warriors en apprentices van ThunderClan, jullie hebben hard gevochten. Ik verzoek ieder die gewond is geraakt zich te melden bij Maskheart. Een Clan heeft gezonde leden nodig, dus waag het niet de medicine cat den over te slaan vannacht. Tevens wil ik jullie waarschuwen voor Whitelion. In hoeverre WindClan hem nu in de gaten zal houden weet ik niet, maar ik ben me wel bewust van zijn dreiging. Hij houdt zich niet aan de warrior code en om mij aan te vallen nam hij het risico zijn eigen Clanleider te verwonden. Wees op je hoedde als je met hem te maken hebt," Ze legde haar oren in haar nek en wilde net haar kop op de grond leggen, toen ze een steek door haar kaken heen voelde gaan bij het contact met de grond. Een jammerkreet verliet haar mond. "Zijn er katten die ernstig gewond zijn?" Bij die woorden kwam ze overeind, kneep haar ogen dicht tegen de stekende sneeën in haar zij en keek voor een van de weinige keren in haar leven smekend naar een kat. "Maskheart.." Ze spuugde wat bloed uit. "Mijn kaak doet zo'n pijn en ik ben bang dat er iets mis is." Ze legde haar oren jammerend in haar nek.

Gevuld met zenuwen staarde Dazzlekit naar buiten. Wanneer zouden ze terug komen? Het duurde nu al zo lang. Het kamp was saai en rustig zonder alle andere warriors en apprentices, en dat bracht een nare sfeer het kamp binnen. Ongemakkelijk schuifelde de kitten heen en weer. Eigenlijk had hij ook mee gewild, hij had ook gevraagd of dat mocht, maar er was nee gezegd. Ze staartje tikte zenuwachtig op de grond terwijl hij afwachtte. En toen hoorde hij het gestamp van naderende katten. Meteen spitste hij zijn oortjes en sprong half de nursery uit. Als eerste kwam Firestar, gehavend, het kamp binnen. Zijn ronde gele oogjes werden groter. Het mocht dat bedtijd zijn voor een kitten als hij, kunnen slapen had hij toch niet. Dit was allemaal veelte spannend. Hij glipte de nursery uit en sloot zich aan bij de rest van de katten. Veel aandacht werd er niet aan hem besteed voor nu. "Warriors en apprentices van ThunderClan, jullie hebben hard gevochten. Ik verzoek ieder die gewond is geraakt zich te melden bij Maskheart. Een Clan heeft gezonde leden nodig, dus waag het niet de medicine cat den over te slaan vannacht. Tevens wil ik jullie waarschuwen voor Whitelion. In hoeverre WindClan hem nu in de gaten zal houden weet ik niet, maar ik ben me wel bewust van zijn dreiging. Hij houdt zich niet aan de warrior code en om mij aan te vallen nam hij het risico zijn eigen Clanleider te verwonden. Wees op je hoedde als je met hem te maken hebt," klonk Firestars stem. Verwilderd keek Dazzlekit om zich heen, zo veel gewonde katten. Zijn adem stokte voor een moment. "Ik had mee moeten gaan! Dan waren er niet zo veel gewonde geweest!" Piepte hij met kop in de lucht. Níémand mocht aan zijn clangenoten komen.

De eerste die op hem af kwam was Starlingpaw. "Maskheart.." Het was duidelijk dat er iets mis was toen de apprentice bloed uitspuugde. "Mijn kaak doet zo'n pijn en ik ben bang dat er iets mis is." Er konden verschillende dingen mis zijn als dat zo was, alleen hij hoopte niet dat haar kaak gebroken of wat dan ook zou zijn, want dat zou nog lastig worden om te verhelpen. Het kon natuurlijk ook alleen een kneuzing zijn en dan zou het gelukkig minder erg zijn. "Laat me er even naar kijken." Zei hij rustig. Hij zou waarschijnlijk zo meteen nog wel meer katten krijgen, maar Starlingpaw was de eerste geweest die naar hem toe was gekomen.

[Zou je precies willen zeggen wat er aan de hand is? Dat is namelijk iets makkelijker voor me.
Dit geld ook voor anderen, ik zou het fijn vinden als jullie een beschrijving erbij zouden kunnen geven, zodat het voor mij iets gemakkelijker wordt.]

Ze hield er helemaal niet van om überhaupt naar de Medicine Den te gaan, want dan voelde ze zich een kleine kitten die hulp nodig had van anderen. Toch hield ze zich rustig, haar oren in haar nek gedrukt, terwijl Maskheart haar onderzocht. Haar groene ogen glinsterden nerveus voor wat de kater straks zou zeggen. Straks kon ze nooit meer jagen en of vechten! Dan zou haar leven voorbij zijn. Deze gedachten zorgden ervoor dat ze haar nageltjes in de grond boorde en nerveus met haar staart begon te zwiepen.

[een WindClan Apprentice heeft meerdere malen stevig tegen haar kaak getrapt, waardoor hij dus gekneusd/beurs is, ook bloedt haar tandvlees waar dus dat bloed vandaan komt ^-^]

Rowanflight

"Our hero claims a warrior's heart
I tell you the Dragonborn Comes"

In stilte had de jonge blauwe kater gewacht. Hij was zelf niet uitgekozen om mee te gaan naar de aanval op windclan dus al wat hij had kunnen doen was rusteloos wachten tot ze terug zouden komen. Waaronder een van de katten.. zijn zusje. Hij beet op zijn lip zodra de patrol binnen kwam en zijn oren schoten omhoog naar zijn zusje springend. "Starling. Ben je.." Hij stopte met praten bij het zien van haar kaak en staarde heel even dodelijk naar Firestar. Natuurlijk had hun o zo geweldige leider niet gelet op haar. Rowan hielt in een grom terwijl hij zijn staart iets over haar rug legde en opkeek naar Maskheart. Zenuwen gierde door zijn lichaam en hij bleef naar zijn zusje kijken. Als het niet goed zou komen met haar zou hij zijn wraakplannen iets bij moeten stellen. Want oh dan zou Firestar het nog erger krijgen dan hij ooit had gedacht..

-sorry wou heel even tussen rennen bet bezorgde big bro <3

Er was ondertussen een andere apprentice bij gekomen, Rowanpaw als hij het goed had. Hij kon wel begrijpen dat de jonge kater bezorgd was om zijn zusje, maar hij hoopte alleen niet dat hij in de weg zou zitten. Starlingpaw leek niet tegen te gaan stribbelen toen hij haar wilde onderzoeken, dus voorzichtig keek hij even in haar bek, want er kwam tenslotte ergens bloed vandaan en hij zou liever wel weten waar het vandaan kwam. Hij kon zien dat er wat bloed uit het tandvlees kwam, maar verder niks, dus gelukkig leek het erop dat alleen het tandvlees wat bloedde, dat zou vanzelf helen als het goed was, dus daar hoefde hij zich geen zorgen over te maken. Verder leek het er ook niet op dat de kaak van de apprentice gebroken of verschoven was, dus hoogstwaarschijnlijk was het gekneusd. Hij zou haar dus het beste wat tegen de pijn kunnen geven en dan zou de rest over moeten gaan met de tijd. "Het lijkt erop dat je kaak gekneusd is en dat je tandvlees wat bloed, maar dat zal binnen een paar dagen wel overgaan. Het is waarschijnlijk wel handig dat ik je wat tegen de pijn geef, dus kun je hier even wachten?" Snel draaide hij zich om na deze woorden en verdween hij zijn den weer in. Het was beter als hij gewoon al wat standaard dingen mee zou nemen, want anders moest hij elke keer weer terug naar zijn den. Hij pakte wat spinrag, goudsbloem en ook papaver zaadjes, want die waren nodig tegen de pijn. Hij liep ermee terug naar de apprentice en legde een papaver zaadje voor haar neer. "Dit zal tegen de pijn helpen." Zei hij.