No love

Verveeld sloeg haar staart op het wateroppervlak en sloeg zo enkele spettertjes water de lucht in. Het kamp boeide haar mateloos en daarom lag ze al sinds zonsopgang hier aan het water. Af en toe sprong een vis op uit het water en sloeg ze er loom achter met haar poot. Maar ze had geen zin om te vissen. Geen zin om te jagen, geen zin in niets. Ze zuchtte weer en liet zich met een plof op de grond vallen. Het verdeelde licht door de bomen door scheen op haar vacht en verwarmde haar. Een schaduw die door de bomen heen stond viel haar; in haar luie situatie; gauw op.

Het bos was donker. Het licht van de zon zou nooit de grond bereiken. Toch viel er zo nu en dan een enkel straaltje door de takken heen. Haar rug haren rezen overeind als ze met een ruk opsprong en richting het bos rende. Het water van de rivier spatte op als ze er over heen rende. Met enig kabaal kwam ze uiteindelijk tot stilstand op de plek waar ze de schaduw gezien had. Silver snoof minachtend en draaide zich om om terug naar haar plek terug te gaan toen geritsel voor haar haar deed opkijken. "SHOW YOURSELF!" Ze was niet bang. Neen. Ze zou de spion wel leren om haar in de gaten te houden.

Met glinsterende ogen zat ze al enige tijd naar een grijze kattin te kijken. Ze zag er verveeld uit en vooral lui. Maze krulde geamuseerd haar staart op. Ze zat op een tak die goed beschut was met veel jonge blaadjes, de eik waar de tak aan hing was groot en stond een paar vossenlengtes van de oever. Hoe lang zat ze hier al? Lang genoeg, dat was duidelijk. Ze grijnsde breed toen de kattin opeens opkeek. De lilac point stond rustig op en keek met gloeiende ogen naar de kattin die naar het bos toeliep. Maze keek even rond, greep een klein takje die aan de tak groeide, kraakte hem af en gooide hem toen een eindje verderop. Wel meteen reageerde de kattin, door in die richting te kijken. De warrior liet haar grijns verdwijnen spande haar spieren op en sprong op. Ze lande soepel en haast geruisloos een vossenlengte of twee van de kattin af, haar ogen glinsterden van verwachting. "SHOW YOURSELF!" Maze lachte even, hartelijk, niet koud of hatelijk zoals ze had willen doen. "Ik denk niet dat een prooi zo tevoorschijn zal komen," zei ze op een geamuseerde toon.

Het was geen prooi geweest zoals ze wel verwacht had. Die zou er al lang vandoor geschoten zijn. Silver draaide zich om toen een stem achter haar haar oren bereikte. Een nogal zachtaardige kattin bleek. Maar dat weerhield haar niet om zichzelf niet te zijn. "Ik wist dat het geen prooi was." Zei ze nogal kortaf. Silver draaide met haar ogen. Was ze waarschijnlijk weer met zo'n lieve achterlijke gek van de Riverclan opgescheept geraakt. Ze had een hekel aan die katten. "Wat wil je," Weer kortaf. Maar deze keer ook brutaler. Dat zou die goedzak hopelijk wel afschrikken.

De grijze kattin draaide zich om. Ze had groene ogen. "Ik wist dat het geen prooi was." Zei de kattin. De lilac point hield haar kop wat schuin en liet een klein lachje op haar lippen vallen. De apprentice rolde even met haar ogen, maar Maze bleef haar gewoon aankijken en afwachten tot het juiste moment om te switchen van karakter. "Wat wil je," De warrior sperde haar ogen meteen open en liet haar lach groter worden, zo groot dat hij bijna vals leek. Rustig tilde ze een poot op en liep ze langzaam en elegant langs de apprentice heen. "Oh niet veel," zei ze terwijl ze haar staart even over de grond liet glijden. "Ik wil enkel weten wat je denkt over Dawnstar," zei ze op een zoete toon. Ze draaide haar kop, aangezien ze nu met haar rug naar de kattin stond, en ontmoette de ogen van de poes. "Ik bedoel, ze is toch echt wel..." Ze kneep haar ogen tot spleetjes en koud ijs begon wel meteen in haar ogen te groeien. De lach was al lang van haar lippen gevallen. "Geweldig," een stem vol minachting, één vol ijs en vol haat.

' Oh niet veel,' Silver luisterde aandachtig. Misschien ko dit ng leuk worden. 'Ik wil enkel weten wat je denkt over Dawnstar,' Die toon beviel haar niet. En dat liet ze duidelijk merken door een klauw naar de kattin haar gezicht uit te slaan. Ze liet opzettelijk maar een klein sneetje na op haar neus. "Luister he poes. Ik ben hier niet om over haar te praten. Die poes verdient het om leider te zijn. Maar daar breng ik verandering in." Onder haar kwade uitdrukking was een duidelijk gemene grijns te merken die duidelijk maakte wat ze bedoelde. "Dus blijf je me in de weg lopen en moet ik je pijn doen? Of volg je." Het vuur die in haar opgelaaid was was weer gedempt en had plaats gemaakt voor een standvastige maar koele uitdrukking.

Opeens schoot een klauw langs haar gezicht heen. Maze bleef bewegenloos staan en ze voelde hoe een nagel een kleine snee maakte op haar neus. Het piekte, maar ze gaf geen kick. Ze knipperde enkel eens traag met haar ogen, geen enkele emotie was op haar gezicht te zien. "Luister he poes. Ik ben hier niet om over haar te praten. Die poes verdient het om leider te zijn. Maar daar breng ik verandering in." De grijns die op de lippen van de zilveren apprentice stonden maakte de boze toon helemaal goed. Mazelock tilde haar kopje wat naar rechts zodat deze wat schuin stond maar bleef de kattin aankijken. Een druppel bloed vormde zich aan haar verse wonde, klaar om langs haar neus te glijden en de grond te bevuilen. "Dus blijf je me in de weg lopen en moet ik je pijn doen? Of volg je." De staart van de lilac point zwiepte even heen en weer waarna ze knikte. "Oké dan," zei ze op neutrale toon. "Je hebt ambitie en een ijzeren klauw en wil... Ik geloof best dat je er kunt geraken," zei ze vervolgens waarna ze haar kop terug rechte. Het druppeltje rode vloeistof gleed langs haar kaak heen en zocht de uiteinde van een haar, waar deze rustig afgleed en inderdaad de grond rood kleurde. "Maar dan opnieuw... Ik zeg enkel kunnen," zei ze rustig waarna ze even haar ogen sloot. "Het is te zien wat je van plan bent, mijn beste, en als deze goed genoeg is, dan zal ik je volgen," Maar dat was niet de waarheid achter het verhaal.

Silver trok een wenkbrauw op bij het aanzicht van de kat die nog steeds kalm bleef staan. Wat is er mis met die kat. Eerst dat toontje waarbij ze over Dawnstar sprak, en nu kalm blijven? Silver schudde haar kop. 'Je hebt ambitie en een ijzeren klauw en wil... Ik geloof best dat je er kunt geraken,' Ze keek de vreemde poes voor haar wantrouwend aan. "Ooh ja dat is zeker." Toen ging ze weer verder. 'Het is te zien wat je van plan bent, mijn beste, en als deze goed genoeg is, dan zal ik je volgen,' Opnieuw die wantrouwende blik. Zou ze het zeggen? Ze wist nu al dat de poes geen zo'n Riverclan poedel was als de rest. Eerder een door de wol geslepen moordenaar. "Ok wat jij wilt. Die lieve leidster van ons verdient een beter plekje. Vind je ook niet?" Ze keek even naar haar poten waar nog restjes bloed aan gingen van een jacht een dag geleden. "Wat dacht je nou bovenaan de berg van dode Riverclanners?" Die laatste zin bracht ze er vals en sluw uit. Voor een beetje bloed aan haar poten was ze niet bang.

De wantrouwende blik in de ogen van de poes had Maze opgemerkt, maar daar keek ze nu niet naar. Het punt was dat ze deze persoonlijkheid best wel kon kraken als ze wilde, ze had enkel een verkeerde start gemaakt. Zij was meestal degene die de leiding nam over het gesprek en die langzaam de ander open legde, nu zou het vast omgekeerd gaan. Daarom vroeg ze deze vraag, alsof ze zelf een moordenaar was die gewoon iemand wou helpen om te moorden. Maar Maze was slimmer dan dat, veel slimmer... "Ok wat jij wilt. Die lieve leidster van ons verdient een beter plekje. Vind je ook niet?" Haar glommen even vals toen de kattin naar har poten keek. "Wat dacht je nou bovenaan de berg van dode Riverclanners?" De lilac point grijnsde zachtjes bij het horen van die zin. "Ik ben het helemaal met je eens," zei ze vervolgens. Daarna liet ze even een stilte vallen, maar niet echt lang. "Wat dacht je ervan als jij en ik... Nu eens iets regelen," begon ze rustig. "Ik heb connecties, jij hebt connecties en we hebben beide hetzelfde doel... Die Dawnstar moet... Weg," zei ze. "Ik wil haar gewoon weg want ze is een zwakte voor de clan, iemand die op het laatste moment werd gekozen als leider en nooit de taken als deputy op zich heeft gehad. Ze weet niet hoe ze een clan moet leiden, ze heeft er ook niet het karakter voor, of de wil." De warrior knipperde even kalmpjes. "Daarom hebben een paar vrienden van mij en ik wat geregeld..." vervolgde ze. "Dus wat denk je ervan?" het plan vrijgeven deed ze nog niet... En dat was omdat ze maar beter voorzichtig kon zijn.

Het gesprek nam een andere wending. Iets wat haar niet zo beviel. Zij was altijd de leider in het gesprek geweest. Niemand onderbrak haar, of stoorde haar. Zij had altijd de leidende rol gehad. En nu dat wende liet ze duidelijk haar afgunst merken door kort haar hoektanden te ontblootten. Maar ze luisterde. Voor deze ene keer, het kon nog interessant worden. 'Wat dacht je ervan als jij en ik... Nu eens iets regelen,' Silver knikte. Maar niet zoals veel poedels deden als ze iets begrijpen. Ze knikte omdat ze het er mee eens was. En vroeg of laat zou zij weer de leiding in dit verhaal nemen. 'Ik heb connecties, jij hebt connecties en we hebben beide hetzelfde doel... Die Dawnstar moet... Weg,' Ze lachte gemeen. Eindelijk eens iemand die dezelfde gedachten luidop durfde te zeggen. "Zeg me dan even wie die zogeheten 'connecties' van je zijn." Ze hoopte vurig dat de enige twee windclanners wie ze kende niet zouden vallen. Ook al zaten ze mee in haar complot. Hoewel ze van die freak van Windclan nog niet zeker was.

De kattin grijnsde naar de lilac point toen ze begon over Dawnstar van haar rang te stoten, wat de warrior even haar ogen tot spleetjes liet drukken. Als het fout zou lopen zou ze zo kunnen uithalen en de jongere kat zo uit haar lijden helpen. Ja, ergens was deze kattin misschien wel niet goed in haar kop, maar eigenlijk was ze dat ook niet... Pech... Zij had een rede om zo te doen. Even zakten haar klauwen weg in de zachte ondergrond toen ze dacht aan de witte kater die ooit haar mentor was geweest. "Zeg me dan even wie die zogeheten 'connecties' van je zijn." De blauwe ogen van de point flitsten even. "Dat zul je wel zien," zei ze simpel op een ijzige toon. "Als je tenminste mee wilt doen..." Ze sloeg haar staart even simpel heen en weer en bleef haar blik vasthouden.

Het beviel haar niet hoeveel van de katten die ze al ontmoette het sarcasme van dit alles niet inzagen. Silver liet haar staart lichtelijk heen en weer over de grond slepen. 'Dat zul je wel zien,' Silver greens wat gemeen. Maar het was duidelijk dat ze nog steeds plezier had in dit gesprek. 'Als je tenminste mee wilt doen...' Ze knikte simpel. Haar staart om haar achterpoten windend. "Dus vertel me eens. Hoe staan de zaken er voor?" Deze keer bleef ze serieus. Het was niet nodig om voortdurend de grappenmaker uit te hangen. Opeens bedacht ze zich iets. "Ken je misschien ene Silhouette?" Ze trok haar wenkbrauw op. Als het zo was had hij het één en ander uit te leggen.

De kattin voor haar ging zitten maar Maze bleef haar met haar ijskoude ogen aankijken. Haar ogen waren koel, bijna te koel en te ijzig om aan te kijken, maar ze hield zichzelf in. Ze wist dat haar blik katten konden wegjagen als ze wilde, maar ze mocht het niet tonen. "Dus vertel me eens. Hoe staan de zaken er voor?" Ze kneep even simpel haar ogen tot spleetjes en sloeg even haar staart in het rond en nu ging ze lief doen. Ah, zolang ze maar op haar hoede was. "Vrij goed... Eigenlijk," antwoordde simpel. "Ken je misschien ene Silhouette?" Ze knipperde even, maar bleef haar blik vasthouden. "Die naam zegt me wel iets, ja," zei ze met een simpel antwoord. Meer uitleg hoefde ze niet te hebben.

{SilverPAW hier}

Het beviel haar mateloos hoe de poes zich gedroeg. Ze had een vrij agressieve kattin verwacht. Misschien wat nerveus als zij was; maar dat was ze alles behalve. En hoewel ze eter ook haar geduld zou bewaren was ze al te onrustig om nog tot rust te kunnen komen. Silver tilde haar voorpoot op waarbij ze hem gauw enkele likken gaf en over haar oren ging. "Dus je zegt Silhouettepaw te kennen?" Ze trok één van haar wenkbrauwen op. Hij mocht wel eens opbiechten wat hij met een andere Riverclanner deed. Maar wat haar betrof, mocht zij wel eens uitleggen wat zij met hém van plan was. Of beter gezegd, wat haar plannen waren. "Dus wat was je met hem van plan?" Het was duidelijk aan haar stem te horen dat ze het niet eens was als hij misbruikt zou worden, behalve door haar alleen.

Zo slecht ><