So, this was it? {{Open}}

Hij sloot zijn ogen, en zag Bravesoul, Smokedust, Leafbreeze, en Smokekit nog net bij hem komen zitten. Arme Smokekit, niet wetend dat hij dood was. Hij voelde zich schuldig dat hij nooit een goede, een echte vader voor het jonge katertje had kunnen zijn. "Just don't be like I was... Just, follow your own path, not mine... 'Cause I know you're strong" Al zag hij wel in dat het katertje al zijn pad aan het bewandelen was. De grootste kitten van de nursery, uit het kamp sneaken om alvast de beste apprentice, uiteindelijk de beste warrior te zijn.
Zijn geest verliet zijn lichaam, maar voor hij naar het licht ging, gaf hij  zijn kittens nog een kopje, en ook zijn zus, wetend dat geen van allen hem door zouden hebben. Hij glimlachte bedroefd bij Smokedust. "Know what you're living for, there's more than only the ones you lost, and the less you have, so open up your eyes," hij gaf zijn dochter een lik. "Know what you're having, not what you've lost. Be brave, my son, be brave and live, live for your life, and don't drown yourself in the sadness that you're feeling." Hij keek naar zijn zus, "Take good care of our father and mother," hij glimlachte en verdween. Zijn tijd was gekomen om naar het licht te gaan, het licht van Starclan.
Enkel zag hij nog een glimp van het duister, het duister dat hem eerder gevangen had genomen, en hij was niet alleen bij Starclan, Darkforest was niet ver van waar hij was. Hij kon het zien, hij kon het ruiken, en hij kon het voelen. Hij begon te rennen, en toen kwam iemand naar hem toe gelopen...

OOC: Open voor de gene die hem verwelkomen wilt, misschien handig om het stukje van Smoketear droom te lezen waar hij Leopardfur ontmoette. https://www.warriorcatsnl.com/t15172-time-for-you-to-wake-up

In de verte klonk het geluid van een heldere stem, voor zijn oren vaag, maar wel aanlokkelijk. Aan de andere kant was het één en al mistig. Ergens was het aanlokkelijk, in de zin van nieuwsgierigheid. Het rennen was gestopt, want veel verder kwam hij bij Darkforest niet vandaan. Zijn naam werd gefluisterd vanuit het duister, en langzaam zette hij een stap in de richting van het gefluister. Het klonk duister, maar ook aanlokkelijk. Hij had niet door dat iemand naar hem toe rende vanuit het licht. "Smoketear." Hij keerde zijn kop naar de veel heldere, vriendelijkere en zelf bekende stem. Dreamheart. Opnieuw vulde zijn ogen zich met tranen. Zelfs haar had hij verraden met zijn gedrag. "Starclan has awaited your arrival." Langzaam ontstond er een droevige glimlach op zijn gelaat. "After the wrong choices I made..?" Was zijn onzekere vraag naar haar toe. Achter haar zag hij verschillende andere katten, heldere lichtgevende katten. Verloren familieleden, verloren vrienden... Smoketail, de kater die hij vermoord had. Hij beet op zijn liep en verplaatste zijn ogen naar zijn poten. "I do not deserve to be in Starclan," murmelde hij een stap naar achteren, in de verkeerde richting neerzettend. De stemmen van de Darkforest katten achter hem werden duidelijker en harder, hij vroeg zich af of Dreamheart en de anderen het horen konden.

Hij staarde naar de duisternis dat hem riep. Dat hem opnieuw gevangen wou nemen in zijn greep. "You dare to question Starclans words even to the end?" Gromde Dreamheart. Hij sloot zijn blik met de hare, "I dare the question myself," siste hij. Hij vertrouwde zichzelf niet meer na wat hij gedaan had. Hij wou gestraft worden voor zijn daden, maar ergens vroeg hij zich af of vergeven worden al niet een straft op zich was. "You can hear them calling out. They want to find the darkness in your heart. It's your choice Smoketear are you gonna let darkness take you over." Nog steeds keek hij Dreamheart recht aan, maar door deze woorden vertroebelde zijn blik zeker wel. "No," gromde hij. "Your family is here waiting for you. Down their they're begging for your soul to find peace here. Are you going to deny their wishes?" Hij schudde zijn kop. Zijn familie smeekte hem om te komen, en dat kon hij niet negeren. Als hij de keuze zou maken om volledig opgeslokt te worden in de duisternis, zou hij zijn familie meer straffen dat hij zichzelf zou straffen. En dat kon hij niet. "Bad decisions yes but that doesn't mean you're a bad cat." Hij zei even niets. "If you don't deserve it then who does?" Hij glimlachte waterig naar Dreamheart. "I've made myself a promise, and that is to stop with making bad decisions," miauwde hij. Of zijn pijn zou verdwijnen voor wat hij gedaan had, was maar de vraag. Maar The Dark Forest zou hem niet krijgen. Nooit niet.