It's so beautiful here

Autumnbreeze opende haar ogen. Alweer een nieuwe dag en dat betekende dat er weer veel te doen stond vandaag. Gelukkig was het groenblad en zou er dus wel aardig wat prooi te vinden zijn. Maar ze wist nog niet of ze haar zinnen vandaag op het jagen zou zetten. Ze zou het wel afwachten. Waarschijnlijk zou ze sowieso toch wel iets vangen, want dat deed ze bijan elke dag als het groenblad was. Alleen als ze dingen in het kamp moest doen zou ze waarschijnlijk niks hoeven doen, misschien was het toch maar beter als ze zou gaan jagen, want dan deed ze wat nuttigs voor haar clan. Ze stond op en rekte haar lichaam even uit. Het was altijd een prettig gevoel om 's ochtends op te staan en te weten dat er vandaag weer allerlei dingen waren die ze voor de clan kon doen en ze wist ook dat ze haar best zou doen. Ze liep de warriors den uit en liet de zon haar vacht verwarmen zodra ze buiten de den was. Het gaf haar een fijn gevoel dat de zon al scheen, want dat betekende dat er misschien toch al wat prooi uit hun holletjes was gekropen en dat het dus misschien een goede jacht zou worden. Ze schudde haar lichaam even voor ze richting de ingang van het kmap ging. Ze hoopte dat het een geslaagde jacht zou worden, maar zeker kon ze er nooit van zijn, ook al zou ze eht wel altijd proberen en haar uiterste best doen om het te bereiken, maar of ze het kon bereiken was nog de vraag. Alleen het antwoord zou pas later komen.
Ze merkte dat haar poten haar naar het bloesembos hadden gebracht, ze wist misschien wel waarom, want het was hier gewoon mooi en dat kon niemand haar ontnemen, want dit was nou eenmaal een plek waar ze graag was. Waarom? Dat wist ze niet echt, maar iets in haar trok haar elke keer hier heen, ook al wilde ze het nog niet, ze kwam hier ook vaak om te denken, maar gelukkig was dat niet zo heel vaak. Een bloesemblaadje viel uit een boom en op haar neus en ze moest ervan niezen, maar dat maakte haar niet uit, ze ving het bloesemblaadje met een klauw en duwde het tegen de grond, misschien was dit een beetje speelsheid dat nog in haar zat, maar dat had elke kat nog wel in zich. Ze liep rustig verder met haar mond een klein beetje open, misschien zou het in de bomen wat duidelijker worden, dus ze klom een boom in en keek vanaf een tak naar de grond, misschien zou er wel een prooi uit een struik komen, maar dat was nog afwachten en ze wist niet of ze het dan wel zou kunnen bespringen, want straks had het haar door voor ze überhaupt de kans had gehad om op de prooi te jagen, maar ze kon het op zijn minst proberen, want het was voor haar clan en dat was hetgeen dat telde en niet wat zij erover dacht. Plotseling hoorde ze geritsel op een tak iets verder en ze draaide haar hoofd langzaam om het diertje niet te laten schrikken en zag dat het een vogel was, misschien had ze toch nog geluk. Ze maakte zich klaar om te springen, maar eerst bestudeerde ze de tak waar de vogel op zat, want straks zou die haar niet kunnen houden en dan ging het mis, maar het leek erop dat het wel goed zou komen en ze waagde de sprong. Tegelijkertijd dat ze landde had ze de vogel te pakken en beet het diertje dood. De tak bewoog iets door haar sprong en het nieuwe gewicht dat het moest dragen, maar het was niet genoeg om het te laten breken en ze voelde zich opgelucht, het enige was nu wel dat ze misschien ander prooi in de buurt had afgeschrikt, maar dan zou ze het wel op een andere plek proberen om meer prooi te vangen. Ze sprong uit de boom en begroef de vogel. Ze liep iets van de plek vandaan waar ze de vogel had gevangen, want waarschijnlijk had ze hier kans om meer prooi te vangen, maar of het ook zou lukken was nog altijd de vraag. Ze klom weer een boom in en zat daar te wachten, zo stil als ze kon, zodat niets of niemand haar op zou kunnen merken. Ze zag een stuk vacht verschijnen en wilde springen, maar ze herkende de vacht plotseling als de vacht van een kat en ze hield haarzelf nog net tegen van het springen bovenop de kat. Jammer genoeg had ze de tak wel bewogen en zou de kat haar gezien hebben, maar ze kon zo snel niet weten wie het was, want de geur van bloesem overwelmde de andere geuren. De bladeren die aan de tak zaten ritselden en ze probeerde zo stil mogelijk te zijn en niet te bewegen, want straks zou ze nog meer aandacht naar haar toe trekken als ze nog meer bewoog. Ze hield haar bli kgericht op de kat beneden haar en wachtte af.

Meteen al toen Dreamwave ontdekt had dat er een medicijn niet compleet was, was ze uit haar Den gegaan om het te halen. Stel je toch eens voor dat er nu net op dit moment een krijger zo'n medicijn nodig zou hebben en ze had het niet! Dreamwave grinnikte. Ze was ook wel een beetje te zorgzaam, maar dat maakte haar niet zo heel veel uit. Hoe zorgzamer ze was, hoe meer medicijnen ze kon verzamelen! Ze had daarstraks een klein mengsel gemaakt om de groenhoest te bestrijden. Hopelijk zou ze het niet nodig hebben, maar ze kon altijd beter een beetje voorbereid zijn. Dat had ze geleerd van haar mentor. Dreamwave slikte even. Nog altijd was het moeilijk om aan haar mentor te denken, evenals zijn naam te benoemen. Dreamwave schudde haar kopje en de geur van verse bloesems viel nu pas in haar neus. Een klein stukje opende Dreamwave haar bek, waardoor de geur scherper werd. Dreamwave liet zich even meevoeren met de geur. Het was zo'n lekkere geur, dat het je gewoon rustig maakte. Dreamwave snorde luid, terwijl ze opkeek naar een vogel, die wegvloog. Ze was altijd al een kneus in jagen geweest. Ze had vroeger wel haar best gedaan om te jagen, maar meer ook niet. Ze had er nooit echt iets mee gedaan. Ze had wel samen met Paintedclaw een jacht gehad, maar voor de rest was ze niet echt gaan jagen. Hier vond je ook mooie dingen die mooi in mengsels pasten om een medicijn te maken. Dreamwave keek goed rond. Het was misschien het beste als ze ook aan de bloesems ging ruiken. Soms zaten daar ook dingen waarvan ze medicijnen kon maken. Eigenlijk zaten in alle bloemen en planten wel dingen die je voor medicijnen kon gebruiken. Dreamwave keek richting een boom. Had ze nu iets gehoord? Meteen was ze alert. Ze boog zich dicht tegen de grond, haar groene ogen sperden zich wijd open. Een laag geblaas kwam uit haar bek. Dreamwave's klauwen staken uit. Dreamwave wist dat zij zichzelf niet goed kon verdedigen, maar ze kon het in elk geval proberen. Ze keek omhoog. Daar, tussen de takken, zag ze de vacht van een kat. Dreamwave sprong razendsnel tegen het schors en klom gauw omhoog. Ze sprong soepel op de tak en haar vacht rees op. Ze keek recht naar de kat. Enkele blaadjes camoufleerde de kat nog. De geur van bloesem was hier een beetje afgezwakt en de wind blies richting Dreamwave. Dreamwave opende haar mond en liet met een opgeluchte zucht haar vacht dalen en trok haar klauwen weer terug in. Het was Autumnbreeze. Dreamwave snorde en liep op de poes af. Ze gaf haar een kopje. 'Jeetje, Autumnbreeze, je hebt me laten schrikken,' zei de lichtgrijs gekleurde poes lachend, waarna ze op de tak ging zitten, makkelijk haar evenwicht behoudend. Daar waren de LuchtClankatten in elk geval bekend om. Dreamwave snorde zachtjes, terwijl ze richting Autumnbreeze keek. Autumnbreeze was een goede krijger. Ze deed veel voor de Clan en zorgde er goed voor. Dreamwave zag haar heel vaak terugkeren met genoeg prooi voor de oudsten. Dreamwave zelf kon werkelijk niks wat jagen betrof. Altijd als ze eens een keertje mee ging jagen met de krijgers, kwam ze terug met maar één vogel, puur omdat de medicijnen haar doen was en niet jagen. 'Het ruikt hier heerlijk,' merkte Dreamwave op, terwijl ze Autumnbreeze glimlachend aankeek. 'Ik was medicijnen aan het zoeken. Dit lijkt me de juiste plaats om goede medicijnen te halen voor mengsels die ik hard nodig heb,' legde Dreamwave uit, terwijl ze Autumnbreeze onafgebroken aanbleef kijken. Als je praatte, moest je je gesprekspartner aanblijven kijken, vond Dreamwave. 'Gaat de jacht goed? Er is veel prooi aanwezig!' sprak Dreamwave vrolijk door. Ze keek rustig naar Autumnbreeze en vond dat deze keer de poes aan de beurt was om te praten. Dreamwave's oortjes draaiden heen en weer, terwijl ze rondkeek. De geluiden van vogels overstemden het bos en Dreamwave keek veelbetekenend naar Autumnbreeze. 'Ik denk dat ik maar het beste medicijnen kan blijven zoeken. Als je toch eens ziet hoe erg ik in jagen flut,' lachte Dreamwave, terwijl ze haar kopje naar boven richtte. Een vogel zat recht boven hun. Dreamwave sprong op de tak waar de vogel was, zonder geluid te maken. Ze liet zich lichtelijk zakken en sloop richting de vogel toe. Ze leunde op haar voorpoten, iets te veel. De vogel zijn kop draaide richting haar. Dreamwave hield zich zo stil mogelijk. De vogel richtte zijn kop weer de andere kant op, wat Dreamwave als een uitnodiging zag om hem te vangen. Razendsnel sprong ze naar voren. Ze hapte, maar miste. In plaats van de vogel pakte ze zijn vleugel. Ze beet hard door, aangezien ze nog altijd dacht dat ze de vogel zelf had. De vogel fladderde even en viel toen op de grond. Het beestje bleef daar liggen en bewoog af en toe. De vleugel was helemaal in een verkeerde hoek en Dreamwave sprong soepel terug richting Autumnbreeze. 'Zo gaat dat ongeveer bij mij,' grinnikte ze, terwijl ze Autumnbreeze aankeek. Ze keek naar de vogel. Het beestje bewoog niet meer, was mogelijk dood. Dreamwave keek ingespannen naar de vogel. Als je goed keek, bewoog zijn kapotte vleugel nog een heel klein beetje heen en weer. De vogel probeerde alsnog weg te komen, maar het ging niet meer en dat zou de vogel binnenkort ook wel door hebben. Ja, Dreamwave flutte echt in jagen, maar gelukkig was ze wel goed in mengsels maken. Ze wist precies welke kruiden bij welke hoorden om een perfect mengsel te maken. En dat was haar gave!