'Cause just who I am this week. {SPEEDFIRE}

De poes die een vacht zo goudbruin als ahornsiroop had stapte door het bos in de buurt van de waterval. Haar blauwe ogen stonden rustig, wat eigenlijk niet paste bij de haastige tred die ze had. Ze was een snelle wandelaar, waardoor het leek alsof ze altijd agressief of gefrustreerd was. Ze was echter geen snelle renner. Wandelen en rennen waren twee verschillende dingen volgens haar; voor rennen moest je lenig zijn, voor snel wandelen en vechten had je spieren nodig. En die had ze zeker. Ze snoof de lucht voor prooi, en het duurde niet lang voordat ze een spoor had gevonden. Ze begon in de richting van de geur te lopen, maar werd afgeleid door een andere kat. Ze snoof verongelijkt en keek rond om het andere figuur te vinden.

{speedfire}

De kater glipte door het struikgewas. Snel als de wind, onzichtbaar en aanwezig tegelijkertijd als een soort schaduw. Hij had net gejaagd, en was erg moe, maar voldaan en met een grote vis in zijn bek. Glibberig, maar de langharige kater was het gewend. Hij was RiverClan, de beste vissers en buitengewoon goede zwemmers. Zij waren de enige die tegen water konden, met een speciaal laagje op hun dikke vacht. Dat kwam erop omdat ze zoveel vis aten. Ze waren altijd goed gevoed, met de vissen die ze aten. Speedfire, de kater, hoorde een geluidje. Het was van een andere RiverClankat. Hij herkende de geur nauwelijks. Zo te ruiken was het een poes, en een sterke ook. Hij liep naar haar toe, en vroeg rustig: "En met welke lady heb ik het voorrecht?" Hij ging zitten, rustig, maar op zijn hoede. De poes zag er niet bepaald nou ja... vriendelijk uit. Althans, niet zoals de andere poezen. Veel meer bereid tot een gevecht, vermoedde hij. "Ga je nog antwoord geven of...?"Hij liet zijn charmante uitstraling varen. Als deze poes niet antwoordde, kon hij net zo goed vragen of ze het nog ging doen.

Maplesyrup fronste en keek naar het struikgewas vanwaar het geluid had gekomen. Niemand. Ze sloot haar ogen en maakte een kort klikje met haar bek, waarna een beeld van geluid zich vormde in haar hoofd. Ah, daar was het. Onder een struik rechts van haar was een kleine beweging te zien. Ze opende haar ogen in die richting, en zag een kater vanuit de struiken naar haar toe stappen. Ze snoof kort, en stelde snel vast dat dit een kat van haar Clan was. Ze had hem echter niet eerder gezien, voor zover ze zich kon herinneren. Haar blauwe ogen keken hem koeltjes aan, en volgden elke beweging. "En met welke lady heb ik het voorrecht?" zei de kat terwijl hij ging zitten. De goudbruine poes beet kort haar kaken bij elkaar. Lady was een term die vaak tegen katten in de nursery werd gebruikt. Nursery. De plek waar die irritante mormels genaamd kittens werden opgevoed. Oh, die mocht ze zeker niet. Altijd leken ze kleine 'ongelukjes' te krijgen bij haar in de buurt, al helemaal haar eigen kittens die doodgeboren waren vlak na haar warrior ceremony. Ze bestudeerde de bruin-witte kater voor een momentje. Hij had spieren langs zijn schouders en op de plekken waar zijn poten bij zijn buik kwamen. Duidelijk een renner. "Ga je nog antwoord geven of...?" vroeg de kater, kennelijk ongeduldig. Ze opende haar mond om hem haar naam toe te snauwen, maar glimlachte toen ze besefte dat ze net zo goed even aardig kon doen. 'Maplesyrup' mauwde ze vriendelijk. 'En u bent...?'

-Dat ene stukje waarbij ze klikt heeft te maken met echolocatie xD Ze heeft het zichzelf aangeleerd.