The sky is angry, and i'm even angrier (+Crowpaw')

Een hard gerommel klonk van boven in de lucht, flitsen lichtten de met sterren gevulde hemel op. De harde regen kletterde op de natte bosgrond, en een aantal takken braken af onder het gewicht van het neerkomende water. Sunset was boos, kwaad, woest. Ze wist niet waarom, maar dat was ze. Een oorverdovende klap gevolgd door een flits lichtte de lucht op. Woedend liep de nachtzwarte poes door het woud, haar vacht werd nat maar, wat kon haar het schelen. Een tak denderde vlak voor haar neus naar beneden, als ze hem niet op tijd had gezien was ze verpletterd. "Is mijn achternaam 'Ongeluk' Ofzo!!??" Schreeuwde ze, toen een boom achter haar omviel. Sinds de poes in het woud was bleef het regenen en gebeurden er allemaal ongelukken. - Braamstruiken, hond, vos, onweer, tweebenen- Nog chagrijniger dan eerst, baande Sunset een weg tussen de omgewaaide bomen en afgebroken takken die overal lagen. Het gerommel werd al iets zachter, maar de onweer was nog steeds dichtbij. Toen een door de wind losgerukte braamstruik tegen haar aan vloog en haar mee trok en tegen een boom aansloeg; was de maat vol. "Ik haat dit!!" Krijste ze. En de boom waar ze tegenaan zat begon te kraken. Ben ik dan nergens veilig? De BloodClanpoes hakte haar klauwen in de hevig krakende boom. Ik haat dit, ik haat dit, ik HAAT dit!! de boom boog zich steeds meer naar Sunset, krakend zakte de boom naar beneden. De poes met grijze ogen kon nog net wegspringen, maar haar staart was tussen de boom en de bosgrond geklemd. Ze schreeuwde het uit van de pijn, en trok hem met al haar kracht los. Ze ging maar tegen de boom aanliggen, daar kon hopelijk niet nog meer ongeluk gebeuren...