i will leave this clan!

- Omdat je in de skyclan maar 1 account mag hebben verlaat tigerheart deze clan en zal Paintedclaw bij de skyclan gaan horen -

Kwaad liep hij de leaders den binnen. Zijn ogen schoten heen en weer. Waar was hij?! Waar was die leider! Hij had geen rechten in deze clan, Hij was zo trouw geweest en nu?! Nu werd hij ervan beschuldigd dat hij eten heeft gestolen van de skyclan. Hoe konden ze, Hij had zijn leven opgegeven voor deze clan. Hij was altijd loyaal geweest tegen de leider, Nu was dat allemaal voorbij. Altijd was hij een rustig iemand geweest, Nu voelde hij bloed door zijn aderen stromen. Hoe zou hij eten moeten stelen van de clan waarvoor hij zijn leven op zou geven? Nee, Dit was de druppel. Hij wou hier weg, Weg van deze clan. Dan werd hij maar een rogue. Jah, Dat werd hij..Hij werd een rogue. Hij stapte door de den, Wachtend op de leider om zijn zegje even te doen en dan weg te gaan. Hij zou deze plek voor eeuwig verlaten en een nieuw leven als rogue beginnen. Dan was hij tenminste zeker van zijn leven. Met een poot gooide hij iets om, Even klonk er een kletterend geluid. Hierna ging hij zitten, Hij keek naar de uitgang. De leider moest nu komen, Anders ging hij wel vanzelf op zoek naar deze.

- Oké ik speel wel mee Al had het ook vrediger gekund x) -

Duststar zat net twee tellen op zijn kont. De taken waren verdeeld, de patrouille die vanavond zou lopen kreeg zijn medewerking. Nu kon hij eventjes zitten. Zitten en denken. De kater was pas kort leider van de SkyClan. Duststar was altijd ambitieus en fanatiek maar dat temperde hij nu een beetje. Niemand had wat aan een hyperactieve, niet nadenkende leider. Daarbij wou hij rustig kunnen nadenken over de mentorloze Apprentices. Binnenkort werd de eerste ceremonie gehouden. De eerste Ceremonie die hij moest leiden. Duststar was bang om fouten te maken en de juiste keuzes te vinden. Al wist hij zeker dat elke Warrior graag mentor zou worden. Hij was zijn flank even terwijl hij verder nadacht. Hij had genoeg Warriors om te kiezen. Trainen duurde lang maar de Apprentices zouden na een jaar, of meer, een goede Warrior zijn. Iedere Clankat diende de Clan met hart en ziel. Bij hem was het niet anders. Hij ademde SkyClan, hij leefde voor Skyclan. Anders zou het niet worden. Nooit.
Een gekletter van steentjes deden zijn oren omhoog springen. Wat alert, maar toch rustig stond hij op van zijn plaats. Eens kijken wat er gebeurd was. Vanaf de richel zag hij Tigerheart staan. Hij was duidelijk ziedend op hem. Dat vertelde alles aan zijn houding. Had hij het gekletter veroorzaakt? Gelukkig maar dat er niet veel losse stenen waren die van de richel kon glijden. Straks kwam er een groot brok op een Warrior of Apprentice en dat hoefde hij niet.
'Kom binnen.' Zei hij rustig en niet onvriendelijk. Warriors hadden hem betrapt op het stelen van voedsel. Niet eenmalig maar meerdere keren. De Clan moest eerst gevoed worden. Dat was de Code. Iedereen brak wel is een regel daarom was Duststar niet al te bekrompen hierover. Maar na meer dan drie waarschuwingen was het genoeg geweest. In overleg met zijn Deputy en Elders had hij gekozen om Tigerheart niet meer te laten jagen. Totdat zijn vertrouwen in de kater was teruggekeerd.
Duststar had geen zin om een tierende kater te hebben die iedereen zou verstoren van zijn werk. Daarbij wou hij liever niet openlijk ruzie maken met zijn eigen Warriors. Zonder te wachten op antwoord liep hij terug zijn Den in.

Op het zachte mos ging de oranje kater zitten. Wachtend keek hij naar Tigerheart. De kater mocht best een tirade afslaan maar hij was nog maar een jonge Warrior. Als hij buiten zijn grenzen ging werd dat duidelijk gemaakt. Duststar wachtte, wachtte tot Tigerheart zijn bek open zou doen.

- ik was een beetje inspiloos xD en dat was het enige wat mij opkwam xD -

"Ik ben het zat!" Zei hij tegen duststar. Hij was altijd een goede warrior geweest en zou nooit, maar dan ook nooit iets stelen. "Ik heb nog nooit iets gestolen! Ik ben altijd trouw geweest aan u clan en heb zelfs bij bladkaal niks gegeten zodat de anderen wel konden eten! En nu?! Nu word ik er van verdacht dat ik eten steel?!" Hij keek de kater kwaad aan, Zijn adem was niet bepaald rustig. Even keek weg. Hij voelde het bloed gewoon door zijn aderen gaan. Weer keek hij zijn leider aan, Die voor hem eigenlijk geen leider meer was. "Ik heb nog nooit iets gestolen, Ben altijd loyaal geweest tegen over u.." Zei hij dit keer een stuk rustiger dan voorheen. Hij moest kalm doen, Anders kreeg hij straks de hele clan over zich heen. En daar had hij natuurlijk geen zijn meer in. Hij was ervan beschuldigd dat hij eten had gestolen, Terwijl hij dat nooit gedaan had. "Was de vorige leider er nog maar" Mompelde hij zacht terwijl hij vernietigend wegkeek. Zijn oren plat in zijn nek, Het was erg zichtbaar dat hij kwaad was. Hij had een hekel gekregen aan de hele clan. De katten die hier vroeger waren waren veel aardiger tegen hem en vertrouwden hem tenminste. "Trouwens.." Hij keek de kater weer aan. "Heeft u dan gezien dat ik eten gestolen heb?!"

De beginnende woorden stroomde uit de bek van Tigerheart. Met alle kalmte die hij in zich had luisterde hij naar de helse tirade die Tigerheart uitsloeg tegen hem. Natuurlijk was het niet leuk om te horen dat je gestraft bent vanwege het stelen van eten. Maar Duststar was niet van plan om telkens een oogje dicht te knijpen. Als leider moest hij iedereen een gelijke behandeling geven. Vriend, familie of vijand. Zo was het nou eenmaal en meer kon hij daar niet aan doen. Proberen zo rechtvaardig mogelijk te besluiten en niet gebruik te maken van een machtspositie. Blijf redelijk en denk niet alleen maar zwart wit. Zo had hij het geleerd van zijn mentor en tevens vorig leider van deze Clan. Maar behalve dat had Duststar ook geleerd om bij zijn besluit te blijven en zeker niet te laten intimideren door een kater of poes die dacht dat zij daar het recht toe hadden. Wanneer je iemand moest leiden moest je sterk en vastberaden zijn. Als de leider aan zichzelf ging twijfelen zouden de anderen hem na doen. De Clan zou ineen vallen en het werk van alle vorige leiders van SkyClan was teniet gedaan.
Nee zoiets zou Duststar niet laten gebeuren. Als hij na zijn negen levens vertrok naar StarClan wou hij zijn mentor kunnen aankijken. Kunnen horen dat hij het goed gedaan had of in ieder geval zijn best. Een glimlach weten te ontvangen. Dat was een reden om extra goed zijn best te doen om een goed leiderschap te geven.

Tigerheart mompelde nog wat naar zijn tirade. Iets wat de kater recht in het hart stak. Zijn oren gingen kort wat slap hangen. Het verdriet en de leegte was nog lang niet verdwenen of opgevuld. Tigerheart krabte een wond open die net een korst had gekregen.
De kater was ziedend, toen hij weer begon was het maar een vraag. Was hij erbij.

Duststar bleef rustig, kalm. Toen uiteindelijk zijn oranje bek openging was het niet meer de oranje kater die altijd vrolijk en over fanatiek was: 'Nee ik heb het niet gezien.' Beaamde Duststar eerlijk. Voordat Tigerheart zijn triomf kreet kon zeggen ging hij verder: 'Maar je kan van niemand verwachten dat hij op alles een oogje kan houden. Als leider kan ik niet elke Warrior in de gaten houden. Al zou ik het willen is dit niet mogelijk.
Daarbij geloof ik niet dat deze Clan graag hun mede Clangenoten het bloed onder de nagels vandaan haalt.' Kort haalde hij adem. 'Ik denk dat je redelijk genoeg bent om dat toe te geven. Ik heb geen ogen in m'n achterhoofd. Laat staan genoeg om ieder Warrior of Apprentice in de gaten te houden dat ze niks verkeerds doen. Wanneer er diversie Warriors zijn die me vertellen dat een Warrior de Code breekt zal ik moeten optreden. Daarnaast zal ik niemand zomaar bestraffen. Ik hoop dat je me geloofd als ik zeg dat ik zeker heb uitgezocht of dit niet een vuile roddel of gerucht is.'

Zijn eerste echte daad als Leader en het was pokkewerk. Tigerheart was een jonge Warrior maar goed. Hij had al ongeveer zeven maanden als Warrior gediend en hij kon tevreden obevr hem zijn totdat hij die slechte berichten kreeg. Voor een jong iemand die nog met hart en ziel trouw was aan zijn Clan was dit alsof de grond onder je poten werd weggeschoven. Helaas kon hij niets anders doen dan optreden. En zo erg was de straf niet. Hij had Tigerheart ook Apprenticewerk kunnen laten doen, al vond Duststar zelf dat dat over de maat was.

Binnen in het lijf van Duststar kwam er een grote verlichting. Alsof hij een schouderklopje kreeg want Tigerheart leek gekalmeerd te zijn. Misschien kwam alles dan toch nog goed. Maar niks leek minder waar. Tigerheart bleek al besloten te hebben. Hij wou niet meer in de Clan blijven. De twijfel was duidelijk aangeslagen maar toch had hij deze beslissing gemaakt. Hij leek het behoorlijk moeilijk te hebben op het moment. Rustig wachtte Duststar tot Tigerheart klaar bleek met praten. Dat was makkelijker voor de kater zonder dat hij telkens hem onderbrak. Toch bleef het feit dat Tigerheart de Clan wou verlaten iets pijnlijks.
Deze keer kwam er wel degelijk een uitdrukking over Duststars gezicht. Een diepe bezorgde frons hing over zijn ogen. Hij wist heel goed al Clankat zijnde dat Tigerheart gedoemd was tot een Rogue leven wanneer hij de Clan zou verlaten. Niet dat hij dacht dat de kater niet op een eigen houtje kon leven. Zeker niet, Tigerheart was nog jong en wel getraind. Hij zou niet zomaar bij de pakken neer zitten of verhongeren. Nee Tigerheart had een grote kans op overleven zonder en met Clan. De leider was alleen bezorgd om de kater omdat Rogue's ook hun eigen stekje hadden. Hij wist niet hoe ze zouden reageren op een ex-Clanlid. Want niet iedere Rogue was zo liefhebbend voor Clans. Jammer genoeg kon Duststar de jonge kater niet dwingen om te blijven. Als het zijn eigen keuze was geweest moest hij doen waarvan hij dacht dat dat het beste was.
'Eten kunnen we moeilijk missen maar niemand steekt een klauw uit als een Warrior of Apprentice een extraatje neemt. Wel als het heel veel extraatjes worden en vaak ook nog. Zelf heb ik een eigen stapel maar volgens de anderen is de prooistapel soms erg laag voor Groenblad.' Legde Duststar uit zonder verwijt te maken. Natuurlijk had het een das kunnen zijn of wie weet wat voorn ander wezen dan ook. Maar de link tussen Tigerheart en de lage stapel was makkelijk te maken. Want tekort aan Warriors en Apprentices hadden ze niet.
'Als je denkt dat vertrekken voor jou het beste is moet je dat doen. Ik zal je niet tegenhouden. Het is niet alleen moeilijk voor jou maar ook voor de Clan en mij. Ik kan niets beloven over de andere Clans. Maar SkyClan zou je niet verachten nog iets aan willen doen. Al raad ik je wel aan om niet meer te jagen op het gebied van SkyClan wanneer je eenmaal de CLan hebt verlaten.' Rogue bleef Rogue, zelfs als het een ex-lid was. Waarschijnlijk zouden de Clankatten Tigerheart niet meteen bespringen maar zeker wel een waarschuwing geven om weg te blijven. 'Ga wanneer jij denkt dat het tijd is. Tot dan ben je gewoon welkom in SkyClan. Ik zie wel wanneer je vertrekt. Vanavond of over een paar dagen, of misschien bedenk je je wel.' Zijn ogen keken vriendelijk naar Tigerheart. Natuurlijk hoopte hij dat deze Warrior bleef maar als hij vastbesloten was moest hij hem laten gaan.

- Tigerheart ben jij ook Flashcoat? -

- Nee ik ben flashcoat niet, Waarom? ps. Mooie avatar trouwens -

Nadat hij klaar was met praten begon duststar. Hij luisterde aandachtig en knikte even. Dat kon hij wel begrijpen. 'Ga wanneer jij denkt dat het tijd is. Tot dan ben je gewoon welkom in SkyClan. Ik zie wel wanneer je vertrekt. Vanavond of over een paar dagen, of misschien bedenk je je wel.' Had de kater nog gezegd. Even knikte hij. "Mijn besluit staat vast Duststar, Ik zal kijken wanneer ik de clan zal verlaten..En zal natuurlijk het gebied niet meer inkomen om te jagen ofzo..Misschien dat ik je ooit nog aan de border van deze clan zie.." Hij keek de kater aan die nog steeds zo rustig was als voorheen. Een stemmetje in zijn hoofd riep maar: Blijf hier! Blijf hier! Maar nee, Zijn besluit stond vast. Hij zou deze clan achter zich laten. Ook had hij de bezorgde frons van duststar gezien "Je hoeft niet bezorgd te zijn" Hij keek duststar even aan met een glimlach "ik bijt heus wel van me af hoor, Die rogues doen mij niks" Even grinnikte hij. Maar na deze grinnik drong het dus echt tot hem door. Hij ging weg bij de clan die hij altijd gediend het. Naja, Het was een goed besluit. Hij hoopte erop dat Duststar hem hierdoor niks kwalijks zou nemen. "Dan is dit dus..het afscheid?"

Een kleine glimlach trok om zijn bek. Ondanks de trieste situatie kon hij niet meer dan blij zijn voor Tigerheart. Blij zijn dat hij op eigen poten kan staan en zulke grote beslissingen kan nemen. Hij zou geen hater worden van de Clans zoals andere Rogues. Wie weet, zag Duststar hem ooit nog bij de borders. Het zou een redelijke schok worden voor SkyClan als ze horen dat hij hun verlaten had. Gelukkig zal hij de Clan nooit écht verlaten. Eens lid van SkyClan altijd lid, maar dan wat verder weg om zijn geluk op de proef te stellen.
Duststar knikte goedkeurend. Hij zal de jonge Warrior missen maar zijn eigen persoonlijke voorkeur kon hij niet naar voren schuiven. 'Dit zal inderdaad het afscheid zijn. Neem gerust de tijd om vaarwel te zeggen tegen vrienden en familie. Wil je dat iemand, of ik, meeloopt tot aan de grens of ga je er liever zelf op uit?' SkyClan had een paar grenzen. Waarschijnlijk, als Tigerheart slim was, koos hij voor de drie die niet over het donderpad ging.
'Vind je het erg als ik meeloop naar in ieder geval de uitgang van deze Den?' Duststar stond op en ging naast de nu nog Warrior staan. Hij boog zijn kop respectvol naar de Warrior. Een laatste groet, het afscheid voor hem. Rustig ging de kater de Warrior voor tot de uitgang van de Den. Op de richel bleef hij staan. Onder hem waren de katten en poezen bezig. Het kamp was goed te zien vanaf hier. Het beste uitzicht vond de kater zelf. Hopelijk vond Tigerheart zijn geluk in het leven als een Rogue.