Open - Finally I'm getting better

Rust, rust en nog eens rust. De jonge kater lag languit op de bank van zijn mensen. Het was nog vroeg in de ochtend en ze waren vertrokken naar hun werk. Nu was hij uren alleen. Zijn voorpoot deed nog steeds pijn, maar ze waren naar de dierenarts geweest. Elke avond tijdens het eten kreeg hij een vieze pil die hij in moest slikken. Hij merkte wel dat hij dan minder pijn had en dan kon hij s'nachts goed slapen. Wat er mis was wist hij niet, maar de poot was niet gebroken. Hij zuchtte even en rolde op zijn andere zij. Hij wist niet goed wat hij moest doen nu. Hij liet zich van de bank afzakken en mankte door het huis. Hij keek om zich heen en liep naar buiten toe. Zijn gele ogen zochten naar een uitweg om buiten het hek te komen. Via de buren dan maar. Hij mankte weg van zijn tuin en klom door het hek van de buren. Hij kroop daar in de tuin ook onder het hek door en daar ging hij zitten onder een boom. Achter de tuinen was het leuker. Dagelijks hoorde hij onbekende katten en hij was weer nieuwsgierig naar een nieuw gezelschap. De enige kat die hij tot nu toe kende was Specklepaw van de Shadowclan. Hij was benieuwd of er nog clankatten hier in de buurt waren. Einstein liet zijn blik over de omgeving heenglijden. Het was echt een saaie dag en het duurde nog uren voor zijn mensen thuis waren. Hatelijk. Hij keek naar de hemel waar de zon zacht scheen, maar heel warm was het niet. Jammer. Zonnen was ook leuk, zeker met een zwarte vacht die de zon aantrok. De jonge kater likte aan zijn gewonde poot en hoorde de struiken ritselen. Hij keek om zich heen en wachtte af naar de kat die in de buurt bleek te zijn. Wie was het deze keer?

Raven zat voor het raam in haar huis, ze was nieuw in deze buurt en wilde kijken of er nog andere katten waren dus liep ze naar de deur en begon te miauwen, na een tijdje werd de dejr opengedaan en sprong Raven naar buiten en keek om zich heen. Een hek, gras, bomen... Wat zou ze het eerst uitbroberen? Eerst over het hek bedacht de poes zich, ze sprong erover en lande licht in het gras aan de andere kant. Voor zich zag ze een bos, zouden daar katten zijn? Ze keek om zich heen en liep lang de andere hekken van de buren. Daar zag ze een andere kat, kater of poes kon ze vanaf hier niet ruiken, maar ze had zin om de kat te laten schrikken, ze rende wat meer het bos in enging tussen de struiken dichter naar de kat toe, kater kon ze vanaf hier ruiken. De kater hoorde het ritselen van de struiken maar hij bleef aardig rustig en keek om zich heen. Raven was helemaal vergeten dat ze hem wilde laten schrikken en liep zo de struiken uit. "Hallo," zei ze, "en wie ben jij?"

De zwarte kat snoof de geuren op. Een poes kwam in zijn richting en sprong de bossen uit. Hij keek om en knikte vriendelijk naar haar. "Hey, ik ben Einstein.. Jij?" Hij keek de poes rustig aan en zwiepte even met zijn staart. De poes was vast nieuw in de buurt want hij had haar nog niet gezien. Gezellig. Nog meer vrienden voor hem. Hij likte zijn gewonde poot en keek om zich heen. Als er deze keer zo'n stomme gemene kat kwam zou hij eens laten zien wie de baas was. Hij richtte zijn gele ogen op de poes. Hij glimlachte even en nodigde haar uit met zijn staart om bij hem te gaan zitten. Hij kon niet makkelijk recht blijven staan met zijn poot. Het deed veel pijn. Hij liet de poot rusten en keek naar de poes. Ze verschilden niet veel van leeftijd, of hij kon de leeftijd niet goed schatten. Hij snoof haar geur even op, maar herkende het niet. Hij dacht heel even aan Specklepaw die hij nog had leren kennen. Het was zijn eerste vriendin en dat was super fijn. Hij hoopte dat ze snel weer langs zou komen. Hij draaide zijn oren naar voor en richtte zijn aandacht weer op de zwarte poes. "Je bent nieuw hier he?" Hij glimlachte vriendelijk en wachtte nieuwsgierig op antwoord.

"Ik ben Black Raven," antwoorde ze, "maar noem me maar Raven," Einstein zwiepte even met zijn staart en nodigde haar daarna uit om te gaan zitten, rustig deed ze dat. "Je bent nieuw hier he?" vroeg Einstein vriendelijk. "ja, het is wel wennen, dit is ook de 2e keer dat ik naar buiten mag." ze bekeek de kater eens goed, een zwarte kater met een beetje wit, zoals zijzelf ook. En hij had een gewonde poot, haar blik bleef daarop rusten. "wat heb je met je poot gedaan?" vroeg ze.

Verveeld dartelde Claw een beetje rond in de buurt waar de kittypets woonden. Kittypets. Bah. Hij haatte ze. Katten die mensen nodig hadden om te overleven. Ménsen. In plaats van een lekkere vette prooi, kregen zij steeds van die vieze brokjes te eten. En melk. Gatverdamme. Hij dronk veel liever water uit een beekje dan dat hij verslaafd zou raken aan het eten van de Twolegs. Zijn oortjes bewogen heen en weer, opzoek naar geluid om op te vangen. Zijn blik werd getrokken door een dikke grijze muis. Hij ging grijnzend in de zijn jachthouding en sprong. De muis werd gedood met één klap en zonder op zijn omgeving te letten peuzelde Claw hem op. Zijn aandacht werd getrokken door twee stemmen. Hij draaide zich met een ruk om en opende zijn bek. Kittypets. Hij grijnsde. Ach, hij kon altijd wel wat keet schoppen. Hij verveelde zich dood, had niet veel te doen en de twee kittypets leken hem niet in de gaten te hebben. Behoedzaam sloop de kater dichterbij. Hij rolde met zijn ogen toen hij hoorde waar het gesprek over ging. De gebruikelijke dingen. Zo te horen ging het hier om een poes en een kater. Mooi zo. Dit werd allemaal één groot feest. Voor hem dan toch. Hij naderde vals grijnzend de kitten. Hij snoof minachtend toen hij ze zo bij elkaar zag zitten. Jakkes. 'Oh, wat spannend,' zei hij honend tegen de poes toen hij hoorde dat ze voor de tweede keer naar buiten mocht. 'Sorry dat ik jullie gesprek zo ruw onderbreek. Ga toch vooral door,' zei hij vals grijnzend. Hij ging zitten en sloeg zijn staart om zijn poten, waarna hij nogmaals de geur van de kittypets rook. Gatverdamme. Als hier niks te beleven zou zijn, zou hij hier meteen weggaan!

OOC: Ik kom jullie lastigvallen, haha Razz

Onderwerp: Re: Open - Finally I'm getting better