Below the sun,next to the clouds. {Dawnstar}

De zon stond hoog aan de lichtblauwe hemel en het weer leek in een prachtige bui te zijn boven het hele woud. Lynxfang kwam net het tijdelijk camp binnen met een muis en een waterrat en bracht beiden bij de Elders. Nadat hij hun bedankjes en geklaag over het weinige eten had ontvangen, was hij zelf richting de prooistapel gelopen, want zijn maag knorde als een egel in een struik. Dus pakte hij hongerig een verse vis er van af en begon die een stukje verderop te eten. Hij lag er waarschijnlijk al een dagje, maar dat maakte nog niet heel veel uit. Lynxfang merkte dat zijn honger gestild werd. Plotseling zag hij in zijn ooghoek een rossige vacht en hij keek op, Dawnstar. Waarschijnlijk was ze hier voor een hapje, Lynxfang knikte haar toe en stond op, "Hallo, Dawnstar"

-Flut-

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

Totaal uitgeput en verslagen kwam de rossige poes het –tijdelijke- kamp binnen. Ze had net een lange tijd achter een waterrat aangezeten, maar uiteindelijk had ze hem te pakken gekregen. Hij was groot en redelijk dik voor de tijd van het jaar, dus ze kon hem niet zomaar laten gaan. Met wat moeite gooide ze hem op de prooistapel, die weer langzaam aan het groeien was. Ze ademde even diep in en uit zodat ze weer wat tot rust kwam. Toen de adrenaline een beetje was weggezakt, kwam de honger opzetten. Met een schuin oog keek ze naar de prooien, en pakte er een kleine vis uit, net genoeg om de honger te stillen. Ze keek even om zich heen, en zag toen Lynxfang zitten, eveneens met een vis. Het was altijd leuker om te eten met anderen, en Lynxfang zat tot nu toe alleen. Ze pakte de vis in haar bek en was binnen een paar stappen bij de bruine kater. ”Hallo, Dawnstar. Klonk zijn stem, nadat hij knikte en opstond. ”Ga maar zitten hoor, zo speciaal ben ik ook weer niet.” Grapte ze naar de kater. ”Maar goedemiddag Lynxfang, ook van een visje aan het genieten zie ik?” Vroeg ze met een glimlach. Ze bukte zich over de vis voor haar en nam een hap van het nog malse vlees.

222 words | Lynxfang | ~| ( © hunter. )

Dawnstar begroette hem niet meteen terug, maar zei;”Ga maar zitten hoor, zo speciaal ben ik ook weer niet.”.het was bedoeld als een grap. Lynxfang glimlachte en plofte neer, "Uw wens is mijn bevel"grapte hij terug. Ze begroette hem en vroeg hem of hij van zijn vis genoot. Lynxfang wou net gaan antwoorden, toen hij opeens een plan kreeg. Luidruchtig begon hij te eten en met volle mond beantwoordde hij haar vraag,"Mmm,He smaat oedkwam er uit en met onschuldige groene ogen keek hij opzij. Hij slikte de hap door en keek glimlachend op, "Zo goed?"vroeg hij met dezelfde onschuldige ogen van net. De meestal gewichtige kater was in een vrolijke bui gekomen.

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

Het leek alsof de kater wou antwoorden, maar hij hield zijn mond dicht. Dawn hield haar kop even schuin met een vragende uitdrukking op haar snuit. Hij nam een hap vis is zijn mond en begon toen pas te praten. "Mmm,He smaat oed.” Zei hij. Stukjes vis vielen uit zijn bek en Dawn moest grinniken. Toen ze weer naar hem keek had hij het stuk vis al doorgeslikt en stond er een glimlach op zijn snuit. "Zo goed?" Vroeg hij met onschuldige ogen. ”Al een heel stuk beter ja.” Zei Dawn terug met een grote glimlach. Zelf nam ze ook een stuk vis in haar bek. ”Doe aar ewoon alof ik er nie ben.” Zei ze terug met volle mond. Nog voordat ze het door had geslikt moest ze lachen, waardoor ze opnieuw moest hoesten. Ze slikte het laatste stuk vis door en ademde even diep in en uit. ”Oke het gaat wel weer, gewoon een te groot stuk genomen.” Zei ze terwijl ze naar de grond voor haar keek.

172 words |Lynxfang | ~| ( © hunter. )

Lynxfang

Can you stay with me?

Standing in the Hall of Fame.
And the world's gonna know your name.

Lynxfang had stiekem wel een boze reactie verwacht, maar tot zijn verbazing moest ze lachen, ”Al een heel stuk beter ja.”. Lynxfang grinnikte en keek toe hoe zei hetzelfde deed, ”Doe aar ewoon alof ik er nie ben.”zei ze met volle mond. Lynxfang schudde zijn kop, "Oké" en ging gewoon verder met zijn vis. Plotseling moest Dawnstar weer lachen en daarna hoesten. Geschrokken keek Lynxfang op, "Gaat het?"vroeg hij bezorgd, maar ze had het stuk vis al doorgeslikt en kon weer praten, ”Oke het gaat wel weer, gewoon een te groot stuk genomen.”. Ze keek naar de grond en leek eerder op een kitten die iets stouts gedaan had dan op de clan-Leader, "Stik alstublieft niet, ik denk dat de Starclan raar zal opkijken als je een leven verliest omdat je in een stuk vis ben gestikt" zei hij zogenaamd serieus, "Je leert het wel"vervolgde hij, alsof hij een meester in dat soort dingen was. Meestal haalde hij niet zo vlug grappen uit, maar vandaag was het een goede dag.

@ by AngelOfTheLord from Kickstart

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

"Stik alstublieft niet, ik denk dat de Starclan raar zal opkijken als je een leven verliest omdat je in een stuk vis ben gestikt. Je leert het wel" Ze keek weer op naar de kater en moest opnieuw even lachen. ”Ik vertrouw volledig op jouw ervaring in… dit.” Zei ze met een knipoog. Ze nam nogmaals een hap, maar kauwde deze keer er normaal op en slikte het door zonder te hoesten. ”Toch denk ik dat ik het liever normaal op eet.” Een grote glimlach stond op haar snuit. Het doet haar inderdaad goed om met een andere kat een ‘gewoon’ gesprek te hebben. Dit was natuurlijk ook een manier om haar sociale kring uit te breiden. Hoe meer ze wist van haar clangenoten, des te beter ze de clan kon leiden, of zo dacht ze zelf in ieder geval. ”Maar hoe gaat het met jou Lynxfang? Nog spannende dingen gebeurt in je leven?” Ze sloeg haar staart om haar voorpoten en had een geïnteresseerde blik in haar groene ogen.

Lynxfang schreef:

Lynxfang

Can you stay with me?

Standing in the Hall of Fame.
And the world's gonna know your name.

”Ik vertrouw volledig op jouw ervaring in… dit.”zei de poes nadat ze opnieuw had gelachen, Lynxfang grijnsde naar haar en keek toe hoe ze daarna een volgende hap nam, maar die gewoon inslikte. ”Toch denk ik dat ik het liever normaal op eet.”. Lynxfang gromde naar haar, "Opgever". Dawnstar glimlachte naar haar en ze leek het wel fijn te om zo te worden behandeld. ”Maar hoe gaat het met jou Lynxfang? Nog spannende dingen gebeurt in je leven?”vroeg ze opeens. Lynxfang keek naar de lucht en zag in de verte donkere wolken, fijn. "Nou, jij was nog een moon ongeveer, maar mijn ouders zijn vermoord door een Thunderclan-patrouille en toen was ik erg op de code gefocust en ik veranderde van een gezellige kat in een saai en strenge kat. Ik wil altijd dat iedereen zich aan de code houdt en dat vinden ze vaak niet prettig"zo, dat was er uit.

@ by AngelOfTheLord from Kickstart