Cherry blossoms [Breezetail]

De regen had zowaar besloten om vandaag weg te blijven. Toen Harespirit haar vermoeide oogleden opende scheen er een waterig zonnetje de den binnen. De meeste katten hadden hun nest verlaten. Ze hees zich overeind en liep wankelend naar buiten. Het zonlicht was fijn, maar op het moment verblindde het haar. Kreunend en zichzelf vervloekend dat ze gisteren zo laat in slaap was gevallen liep ze naar de den uitgang. Tijd om te jagen, de clan moest nog steeds gevoed worden .. Harespirit sprong naar buiten maar knalde tegen iemand aan. Niet te hard, maar had genoeg om achteruit te wankelen. Geschrokken keek ze op en zag ze dat het Breezetail was!

Breezetail trippelde de Warriors Den uit. Na het gesprek met Harespirit was hij als een blok in slaap gevallen, maar hij voelde dat hij minder goed uitgeslapen was dan normaal. Voor de ingang van de Den rekte hij zijn stijve poten een voor een uit. Hij kon maar beter meteen gaan jagen, want hij was later opgestaan. Plots voelde hij een kat tegen hem knallen. "Kijk toch een beetje uit!" riep hij humeurig. Het was Harespirit en ze was erg geschrokken door zijn reactie. "Sorry, h-het spijt me. Ik wist niet dat jij het was" mauwde hij. Mousedung... dacht de kater. Nu heb ik het volledig verpest... "Ik wou net gaan jagen trouwens, heb je zin om mee te gaan?" probeerde hij van onderwerp te veranderen.

Breezetail leek er niet blij mee dat Harespirit voor de zoveelste keer weer in dromenland was beland en dus niet had gekeken waar ze liep. Ze kromp lichtelijk in elkaar bij zijn harde toon en slikte moeizaam. Mousebrain. Schold ze zichzelf uit. 'Sorry, h-het spijt me. Ik wist niet dat jij het was' Ze keek op bij zijn verontschuldigende toon. 'Ik wou net gaan jagen trouwens, heb je zin om mee te gaan?' Ze sloeg haar staart geagiteerd heen en weer en rechtte haar rug. Een beetje uit het veld geslagen door zijn voorstel schraapte ze haar keel. "Eh.. oké.." Ze probeerde al een beetje te glimlachen. Breezetail leek iets milder te zijn toen hij zag dat zij het was. Ze wilde nog wat zeggen, maar bij gebrek aan een goed idee wat ze kon zeggen, zweeg ze dus maar weer.

Harespirit leek te twijfelen over zijn voorstel. "Eh.. oké.." zei de poes uiteindelijk met een klein glimlachje. "Super" lachte Breeze. Vrolijk trippelde de kater het kamp uit, hij was al lang zo blij niet meer geweest. Hij wist niet waarom, maar bij deze poes werd hij gewoon vrolijk. Met de abessijn aan zijn zij, liep hij rustig verder, op zoek naar een goede jachtplaats. "Ben jij mentor?" vroeg hij nieuwsgierig. Hijzelf was het niet, hij haatte het als die apprentices niet luisterden of hun best niet deden, maar ooit zou hij er wel eentje onder zijn hoede nemen. Wachtend op het antwoord van de poes, snoof hij de lucht eens goed op. Misschien zat er hier ergens prooi, maar door hun gepraat zou het zich al lang verstopt hebben.

Met een soepele pas volgde Harespirit hem. Al gauw liepen ze in een waterig zonnetje door het bekende ThunderClan territorium. Het gesjilpt van de vogeltjes kalmeerde haar een beetje. Het gaf haar iets om haar aandacht op te richten als ze nerveus werd. 'Ben jij al mentor?' Hoorde ze Breezetail vragen. Ze schudde van nee. "Nee.. ik weet ook niet of het wat voor mij is hoor" Bekende ze. Aangezien ik zo sociaal awkward ben als een gehandicapte egel. Dat zei ze maar niet hardop. "Maar ik hoop het wel ooit te worden" Dat meende ze weg. Hoe eng ze het ook vond klinken om een mentor te worden.. ergens klonk het ook als iets wat ze wel aandurfde. Dat gaf haar een gevoel alsof ze toch niet zo waardeloos was. "En jij?" Breezetail leek met zijn zelfvertrouwen een uitstekende mentor. Hij zou zijn leerling vast erg goed in de klauw kunnen houden. Ze hoopte dat zij het ook wel aan kon als de tijd uiteindelijk dan toch kwam..

"Nee.. ik weet ook niet of het wat voor mij is hoor" mauwde de poes. "Maar ik hoop het wel ooit te worden" Breezetail knikte begripvol. "En jij?" vroeg Harespirit. "Nee ik ook niet" miauwde de kater terwijl hij over een omgevallen boomstam sprong. "Eerlijk gezegd heb ik soms een hekel aan apprentices, ze denken het beter te weten, maar dat is niet zo" legde hij uit. Breeze moest meteen aan het gesprek met Starlingpaw denken. "Maar ik wil ooit wel eens mentor zijn, want niet alle apprentices zijn zo" ging hij verder. Het leek hem best wel leuk zijn eigen kennis door te geven aan de volgende generatie. In een poging de modderplas voor hem te ontwijken, liep hij per ongeluk tegen Harespirits poot aan. "Oh, sorry" zei hij en hij voelde zich blozen, dus keek hij meteen weer de andere kant op.

Harespirit voelde dat ze wat rechter ging lopen. Omdat ze over iets praatte wat daadwerkelijk iets was waar zij ook over mee kon praten, voelde ze zich al een heel stuk beter. Hij had wel een punt. Apprentices waren erg vervelend af en toe .. Ze hoopte uit de grond van haar hart dat wat voor apprentice ze ook mocht krijgen, dat het eentje was die luisterde. Breezetail leek de modderplas voor hen gezien te hebben en Harespirit ook. Ze week een beetje uit. Breezetail leek hetzelfde idee te hebben maar in plaats ervan dat hij nou naar rechts ging- ging hij ook naar links. Hij liep onhandig tegen haar op en Harespirit ging een stukje opzij. Opgelaten keek ze ook maar de andere kant op met een ongemakkelijk lachje. "Oh, sorry" Zeiden ze tegelijk. Ze keek met haar groene kijkers naar Breezetail en giechelde nerveus. Wat cliché. "Geeft niet" Zei ze zachtjes en ze deed moeite om niet als een gek te glimlachen. Zich een houding geven rond katers was iets wat ze niet erg goed kon. Zwijgend liepen ze een eindje door tot de abessijn de knoop weer doorhakte. "Dus" Ze schraapte haar keel. "Ehm .. je vacht ziet er mooi uit vandaag" Zei ze in een poging een gesprek opgang te krijgen. Het zat waarschijnlijk niet anders dan anders. Ze voelde zich meteen erg stom toen ze dat gezegd had. Ze voelde hoe het bloed naar haar hoofd rees en ze wenste vurig dat ze door de grond kon zakken. Socialiteit is echt niet mijn sterkste punt.. Dacht ze zuur. Zorgvuldig ontweek ze de cyperse kater zijn blik.

"Geeft niet" zei de poes zachtjes. Een tijdje zeiden de twee niets, totdat Harespirit het gesprek weer probeerde starten: "Dus" Breezetail keek nieuwsgierig op naar wat de poes zou zeggen. "Ehm .. je vacht ziet er mooi uit vandaag" De kater stopte onverwacht met stappen, zijn poten leken niet meer mee te willen. Wat zei ze nou? Snel stapte hij verder "Euh, bedankt" miauwde hij. De kater verzorgde zijn vacht altijd wel goed, maar als hij had geweten dat poezen daar zoveel aandacht aan besteden, had hij wat meer zijn best gedaan. De kater bekeek ook haar vacht; de dunne haartjes glansde mooi in het zonlicht en waren mooi hazelkleurig. In 1 woord: perfect. "Jou vacht is anders ook heel mooi" complimenteerde hij terug. Om nog maar te zwijgen over haar ogen. De twee katten waren ondertussen al een eindje van het kamp, maar de kater had geen zin om te gaan jagen, hij bleef liever met haar praten. Ook al zei de poes niet zo veel.

~ sorry, flut xd

Harespirit boog haar kop. Niets te danken. Antwoordde ze mentaal. Ongemakkelijk slikte ze. "Dankjewel". Ze herinnerde zich weer dat ze eigenlijk kwamen om te jagen maar ze wilde hem niet onderbreken door weer aan te geven dat ze daarvoor kwamen. Wat een partypooper zou ze dan zijn. Daarom zei ze er dus maar niets over. Toen een vogel abrupt opvloog uit een naburige boom sprong Harespirit van schrik opzij, tegen Breezetail aan. Met een dikke vacht keek ze de vogels na en ademde ze geschrokken uit. Pfoe.. hoe nerveus was ze wel niet als ze van een vogel schrok? Het zou grappig zijn geweest als ze niet op dat moment had gemerkt dat ze dicht tegen Breezetail aangedrukt stond. Meteen sprong ze zo ver mogelijk van hem vandaan als maar kon. "Oh ehm .. sorry ehm .. ohjee ik wilde niet .. ehm .." Hakkelde ze, opzoek naar woorden.

Harespirit vloog van schrik tegen hem aan. Hij voelde haar haren rechtop staan, en de kater hield zijn klauwen klaar voor het mogelijke gevaar dat zich verstopte in de struiken. De ogen van de poes waren naar boven gericht, dus keek Breeze ook meteen naar boven. Maar het enige dat hij zag waren wegvliegende vogels. Zou ze daarvan geschrokken zijn? vroeg hij zich af. Met zijn ogen wijd open keek hij om zich heen, maar zag niets gevaarlijks. "Oh ehm .. sorry ehm .. ohjee ik wilde niet .. ehm .." begon de poes te stotteren nadat ze weggesprongen was. "Oh het geeft niet hoor" zei de kater. Hij vond het best wel vreemd dat een Thunderclan warrior schrok van wat vogeltjes. Hij trok zijn klauwen weer in en ontspande zijn spieren. "Altijd al bang geweest van vogels?" vroeg hij een beetje sarcastisch. Hij wilde de poes niet kwetsen, maar een klein grapje mocht toch?

Harespirit danste zenuwachtig heen en weer op haar pootjes en zocht terug naar haar stem. Zijn sarcasme hielp niet echt maar ze deed maar alsof ze het als een grapje opvatte en haalde haar schouders op. "Neen .. ik had gewoon niet verwacht dat ze daar zouden zitten" Zei ze zachtjes tegen de kater. "Ik hou van vogels kijken .. dat is een van de dingen die ik het liefst doe" Flapte de abessijn eruit. Mentaal gaf ze zichzelf een standje. Harekit, prooi moet je later vangen, niet bekijken. Hoorde ze de stem van een clangenoot in haar hoofd. Ooit had een warrior haar daarvoor flink uitgefoeterd. "Ennuh.. maar ik schroom niet om ze te vangen hoor!" Voegde ze er een beetje vuriger aan toe zodat de cyperse kater geen verkeerd beeld van haar vogels kijken kon krijgen.

Sorry dat ik zo langzaam en laat post! Ik heb een schema voor mezelf opgesteld zodat ik me eens houdt aan alle topics die ik heb x) Hopelijk wil je nog door met ze topic!

"Neen .. ik had gewoon niet verwacht dat ze daar zouden zitten" Zei de poes stilletjes. “Ach, ik plaag je maar wat hoor” Lachte Breezetail. "Ik hou van vogels kijken .. dat is een van de dingen die ik het liefst doe" De kater fronste zijn wenkbrauw. Wat zei ze net? "Ennuh.. maar ik schroom niet om ze te vangen hoor!" mauwde de poes nog snel. “Weet je…” begon de tabby kater, “… ik ben ooit een keer gebeten door zo’n stomme vogel” Hij moest zijn best doen om niet in lachen uit te barsten. “In mijn staart dan nog wel, mijn mooie staart!” Hij hief zijn staart de lucht in zodat Harespirit hem kon zien. “Sindsdien haat ik die rotbeesten. Maar beloof me dat je het tegen niemand zegt, het euh… Was heel gênant…” De kater had geen idee waarom hij dit vertelde, hij wilde dat niemand het zou weten. Maar nu was het te laat. “Honeydew zei dat mijn staart misschien wat op een worm leek en dat de vogel hem wilde opeten…” Hij bekeek zijn staart nog eens goed. “Nou ja, misschien had ze gelijk”

Geeft niet hoor ^-^

'Weet je? '"Hm?" Harespirit keek hem nieuwsgierig aan. Hij leek duidelijk erg geamuseerd. Was haar vogel kijken echt zo dom? Misschien was het wel zo .. '… ik ben ooit een keer gebeten door zo’n stomme vogel' Verbaasd keek ze hem aan. Een vogel in zijn staart? Ze grinnikte en deed haar best om niet te breed te grijnzen. "Je geheim is veilig bij mij!" Beloofde ze. Ze merkte dat ze al wat rustiger werd. Breezetail leek het vogels kijken alweer vergeten te zijn. Gelukkig maar. "Hij is wel erg wollig en lang en .. wormachtig" Besloot ze met een kritische blik op zijn staart. Deze keer was het haar beurt om hem te plagen. "Als ik een vogel was dan at ik hem graag op" Ach ja, dat kon op bepaalde manieren opgevat worden. Ze glimlachte breed en had een fonkeling in haar ogen.

Breezetail was opgelucht toen de poes zei dat ze zijn geheim niet ging verder vertellen, hij had ook niet verwacht dat ze dat ging doen. "Hij is wel erg wollig en lang en .. wormachtig" miauwde de poes en ze bekeek zijn staart eens goed. "Als ik een vogel was dan at ik hem graag op" Was dat een compliment? Hij had geen idee, maar het maakte niet uit want hij werd meteen afgeleid door haar blik. Ze keek hem aan met een brede glimlach en in haar ogen fonkelden lichtjes. Even bleef hij naar haar staren, maar herpakte zich meteen. De kater stak zijn borst vooruit. “Nou bedankt dame, misschien weet je het niet, maar een staart hoort er nu eenmaal zo uit te zien” zei hij speels met opgeheven kin. Breezetail stak zijn staart recht omhoog om te laten zien hoe fier hij was op zijn ‘harige worm’. Toch keek hij even ongerust om zich heen voor het geval er vogels op zijn staart zouden afkomen, want misschien had Harespirit wel gelijk en leek hij écht op een worm. “Jouw staart is anders ook euh…” Hij probeerde slim over te komen, maar meteen besefte de kater dat hij iets heel dom ging zeggen “… lang en slank” glimlachte hij.“Ik zou maar oppassen dat je zo geen vogels aantrekt” Breezetail beet op zijn lip, elke staart is lang mousebrain, dacht hij.

Ondeugend glimlachte Harespirit bij het horen van zijn opvatting. Ze keek hem afwachtend aan toen hij haar staart begon te bekritiseren. Ze knikte droogjes. "Lang en slank" Beaamde ze. Die van haar leek iets dunner dan die van haar clangenoten. Misschien kwam het omdat haar vachtstructuur ook anders was. Veel katten leken qua bouw op elkaar en Harespirit had dat nu net niet. "Ik zal er op letten" Beloofde ze plechtig. Ze keek op toen ze merkte dat ze aan de rand van het territorium waren geraakt. In de verte stond een grote boom met roze bloesem eraan. Gefascineerd erdoor liep ze er op af. Ze zette een sprintje in en stopte bij de bast. Kleine bloesems zweefde om haar heen door de wind. "Wauw.." Zei ze glunderend en ze keek even naar Breezetail die ook was gevolgd. "Is het niet prachtig?" Zei ze met stralende ogen en een glimlach op haar gelaat.

De twee jonge warriors waren ondertussen aan de rand van het territorium aangekomen. Breezetail wilde net voorstellen om terug te keren, toen Harespirit plots op een grote boom afliep. Verward liep de kater achter haar aan. "Harespirit?" riep hij in een poging haar in te halen, maar ze leek het niet te horen. "Wauw" hoorde hij de poes zeggen toen hij ook bij de boom aankwam. Ze leek erg gefascineerd door de bloesems die door de lucht vlogen, wat de kater vrij vreemd vond. Een van de bloesems viel op zijn neus, maar Breeze schudde hem er meteen weer af. "Is het niet prachtig?" vroeg Harespirit met stralende oogjes en een brede glimlach. "Kunnen we niet beter..." Hij durfde zijn zin niet verder af te maken. De poes leek het echt leuk te vinden en hij wou haar moment niet verpesten. Breezetail had haar nog nooit zo blij gezien, meestal was de poes wat zenuwachtig of onzeker, maar daar was niets meer van te zien. Door het zonlicht dat op haar dunne vacht scheen, leek het alsof ze zelf een beetje licht gaf en de roze en witte bloesems maakten alles nog wat specialer. Breezetail wilde dit moment opslaan in zijn hoofd, zodat hij het later nog eens kon bekijken. Zwijgend geniete hij verder van het mooie spektakel voor hem.

Onderwerp: Re: Cherry blossoms [Breezetail]